သံုးပတ္စာ ဒိုင္ယာရီ

ဇူလိုင္ ၁၆ ရက္ေန႔ကတည္းက ငုတ္တုတ္ပဲ ထိုင္ေနေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ကဗ်ာေရးလိုက္မိတာ ေမဓာ၀ီတေယာက္ အဟုတ္ပဲ ငုတ္တုတ္ေမ့သြားပါေတာ့တယ္။ ျဖစ္ပံုကေတာ့ အင္တာနက္ဒုကၡေၾကာင့္ပါပဲ။ စကားေနာက္ တရားပါၿပီး တကယ္ကို အေျခအေနမေကာင္း ျဖစ္သြားတယ္။ ကဗ်ာထဲမွာသာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနမယ္ဆိုေပမဲ့ တကယ္တမ္း ငုတ္တုတ္ မေနရပါဘူး။ အဲဒီရက္ပိုင္းအတြင္း လႈပ္ရွားသြားလာ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေနရတာေတြ အမ်ားႀကီး။ ေပ်ာ္လဲ ေပ်ာ္ ေမာလဲေမာ … အင္တာနက္ တက္ခ်င္တာလဲ တပိုင္းေရာ ႏွစ္ပိုင္းေရာ အကုန္ကို ေသလို႔။ ဘေလာ့လဲ မလည္ရ၊ ဖတ္ခ်င္တဲ့ စာေတြလဲ မဖတ္ရ၊ တင္ခ်င္တဲ့ ပို႔စ္ေတြလဲ မတင္ရ။ ခုမွတင္ရင္လဲ အိပ္စပိုင္ယာျဖစ္သြားၿပီဆိုေတာ့ … အားလံုး စုေပါင္းစပ္ေပါင္း အကုန္ေရာၿပီး သံုးပတ္စာ ဒိုင္ယာရီ လုပ္လိုက္ပါတယ္။

***
၁၇၊ ၇၊ ၂၀၁၀ (စေနေန႔)

အဘိုးပံု

အဲဒီေန႔က အဘိုးကြယ္လြန္ (ပ်ံလြန္ေတာ္မူ) တာ ၁၉ ႏွစ္ ျပည့္ပါတယ္။ အဘြားက ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔ မွာ (အဘိုးနဲ႔ ရက္အားျဖင့္ တရက္ပဲျခားေပမဲ့ ႏွစ္အမ်ားႀကီးေစာၿပီး) ကြယ္လြန္ခဲ့တယ္။ က်မ မေမြးခင္ကမို႔ အတိအက်ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကြယ္လြန္သြားတဲ့ အဘိုးနဲ႔အဘြားကို ရည္စူးၿပီး ဘာမင္ဂမ္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ဆြမ္းဟင္းသြားပို႔ပါတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း ခ်က္ေနက်ဟင္းေတြနဲ႔ပါပဲ။ အဲဒီေန႔မွာ အဘိုးအတြက္ သီးသန္႔စာတပုဒ္ေရးၿပီး တင္မလို႔ပါပဲ။ အဘိုးအေၾကာင္းက ေရးစရာေတြ အမ်ားႀကီး၊ တပိုင္းတစေရးထားၿပီး အင္တာနက္ အဆင္မေျပလို႔ မတင္ျဖစ္ခဲ့ဘူး၊ ေနာက္ႀကံဳမွပဲ ဆက္ေရးၿပီး တင္ပါေတာ့မယ္။
***
၂၅၊ ၇၊ ၂၀၁၀ (တနဂၤေႏြေန႔)

“အေမဆိုဆဲ ၀ါဆိုပြဲ လွည္းကေလးနဲ႔ သြားရေအာင္ …
ကုကၠိဳပင္ ျမန္ျမန္ခုတ္ပါ့ လွည္းလုပ္ရေအာင္ …
လွည္းလုပ္ရင္ ၾကာေရာ့ ၾကာေရာ့
မဘုတ္ဆံု တင္ဆံုႀကီး လွည္းလုပ္လို႔စီး … ”

ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလးက အဲဒီရက္ပိုင္း က်မႏႈတ္ထဲ ေရာက္ၿပီး တခ်ိန္လံုး ဆိုေနမိတယ္။ တနလၤာေန႔ ၂၆ ဇူလိုင္က ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔မဟုတ္လား။ အဖိတ္ေန႔ျဖစ္တဲ့ ၂၅ ရက္ေန႔က ဘာမင္ဂမ္ေက်ာင္းမွာ ၀ါဆိုပြဲလုပ္ပါတယ္။ ၀ါဆိုပြဲကို လွည္းကေလးနဲ႔ မဟုတ္ဘဲ ဦးရီးေတာ္ေမာင္းတဲ့ ကားကေလးနဲ႔ တူ၀ရီးႏွစ္ေယာက္ သြားၾကပါတယ္။ ၀ါဆိုပြဲကိုလည္း ထံုးစံအတိုင္း ဆြမ္းဟင္းေတြ ခ်က္ယူသြားတဲ့အျပင္ ေမဓာ၀ီရဲ႕ နာမည္ႀကီး ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ ေၾကာ္ယူသြားပါတယ္။

ဓာတ္ပံုထဲမွာ ဓာတ္ပံုဆရာ (ေမဓာ၀ီ) မပါပါဘူး

ဘာမင္ဂမ္ေက်ာင္းရဲ႕ ၀ါဆိုပြဲက အေတာ္ေလး စည္ကားတယ္။ ေအာက္စ္ဖို႔ဒ္၀ိဟာရေက်ာင္းမွာ သီတင္းသံုးတဲ့ တိပိဋကဆရာေတာ္ ဦးဂႏၶမာလာလဲ ႂကြလာၿပီး တရားခ်ီးျမႇင့္ေပးပါတယ္။

သံဃာေတာ္မ်ား ဆြမ္းဘုဥ္းေပးေနၾကစဥ္

ႀကံဳလို႔ တိပိဋကဆရာေတာ္ရဲ႕ တရားကို နည္းနည္းေလာက္ ေျပာပါရေစအံုး။ တရားနာရင္း သေဘာက်လို႔ ဘုတ္အုပ္ထဲ ကူးေရးၿပီး မွတ္လာတာပါ။ ဆရာေတာ္ရဲ႕ တရားက ခပ္တိုတိုနဲ႔ ခပ္ရွင္းရွင္းေလးပါပဲ။
“တရားျဖင့္ ေနထိုင္ျခင္း” တဲ့။ ေတာရဆရာေတာ္တပါးရဲ႕ အဆံုးအမ စကားလို႔ ဆိုပါတယ္။

၁) ကိုယ္မႀကိဳက္တာ သူမ်ားကို လံုး၀မေပးပါနဲ႔။
၂) ကိုယ္ႀကိဳက္တာအကုန္လံုး သူမ်ားကိုေပးပါ။
၃) ကိုယ္ေပးတဲ့အတိုင္း ကိုယ္ျပန္ရမယ္။

တိုတိုေလးနဲ႔ အလြန္မွတ္သားဖို႔ေကာင္းပါတယ္။
ကိုယ္မႀကိဳက္တာ သူမ်ားကို မေပးနဲ႔ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံ အားလံုးနဲ႔ ကိုယ္မႀကိဳက္တာေတြကို သူမ်ားကို မလုပ္ဖို႔ကို ဆိုလိုတာပါ။ ေနာက္ၿပီး ဗမာစကားပံုတခုျဖစ္တဲ့ “မေကာင္းေက်ာင္းပို႔” ဆိုတာကို ဆရာေတာ္က ထည့္ေျပာသြားပါေသးတယ္။ တခ်ဳိ႕က ကိုယ္မသံုးေတာ့တဲ့ ကြန္ပ်ဴတာအေဟာင္း၊ ကားအေဟာင္း စသျဖင့္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြကို သြားလွဴၾကတယ္ … လွဴတာက ေကာင္းေပမဲ့ ဘုန္းႀကီးေတြ ခမ်ာမွာ ပစၥည္းေဟာင္းေတြနဲ႔ ဒုကၡေရာက္ရေၾကာင္း ဆရာေတာ္က တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္ကို ဟာသေလးေႏွာၿပီး ေဟာသြားပါတယ္။ ဆရာေတာ္ေျပာတာက က်မတို႔အားလံုးကို တိုက္႐ိုက္ထိေနတာမို႔ ခပ္ရွက္ရွက္နဲ႔ ရယ္ေနၾကပါတယ္။ ဗမာျပည္မွာတုန္းက က်မလည္းပဲ ကြန္ပ်ဴတာ အေဟာင္းကို သီလရွင္ေက်ာင္း လွဴဖူးတာကိုး။

၀ါဆိုသကၤန္းမ်ား ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းေနၾက

တိပိဋကဆရာေတာ္ ဦးဂႏၶမာ ေဟာအၿပီးမွာ ဘာမင္ဂမ္ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱရဉာဏက အဂၤလိပ္လို တရားခ်ီးျမႇင့္ပါတယ္။ ဘာတရားခ်ီးျမႇင့္သလဲဆိုတာ မေမးပါနဲ႔။ အဂၤလိပ္လိုေဟာတာဆိုေတာ့ ဘုတ္အုပ္ထဲလဲ မွတ္မထားလိုက္မိေတာ့ မသိဘူး။ :D
***
၂၆၊ ၇၊ ၂၀၁၀ (တနလၤာေန႔)

၀ါဆိုလျပည့္ေန႔ပါ။ မေန႔က အလွဴမွာ စားတာမ်ားသြားလို႔လားမသိဘူး၊ မနက္ ၉ နာရီကစၿပီး တေန႔လံုး ၀မ္းသြားပါေလေရာ။ ဦးရီးေတာ္ကလဲ အလုပ္သြားလို႔ အိမ္မွာမရွိ၊ တေယာက္ထဲ ေဆးက အလြယ္တကူ ရွာမေတြ႔။ ဗိုက္ေတြနာၿပီး ဘာမွစားလို႔မရေတာ့ လျပည့္ေန႔ ဥပုသ္ေစာင့္မယ့္ အစီအစဥ္ကို ၀မ္းနည္းစြာ ဖ်က္လိုက္ရတယ္။ အကုသိုလ္ ေတာ္ေတာ္ႀကီးေနလို႔လားေတာ့ မသိပါဘူး။ ဦးရီးေတာ္ျပန္လာမွ ေဆးေတာင္းေသာက္လို႔ ၉-ခါနဲ႔ ရပ္သြားပါတယ္။ ညေနဘက္ ဓမၼစၾကာ အနတၱလကၡဏသုတ္ ဦးရီးေတာ္နဲ႔အတူ ကာရာအိုေကၾကည့္ၿပီး ရြတ္ၾကတယ္။ က်မက အလြတ္ (နီးပါး) ရေတာ့ မၾကည့္ပါဘူး၊ ဦးရီးေတာ္က အလြတ္မရေတာ့ ကာရာအိုေကၾကည့္ဆိုရတာ။ ဒီေနရာတခုပဲ ဦးရီးေတာ္ထက္ က်မက သာတာရွိတယ္။ (ဟဲဟဲ) တခုေလာက္သာလဲ မနည္းဘူး မဟုတ္လား။
***
၂၇၊ ၇၊ ၂၀၁၀ (အဂၤါေန႔)

၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ တရက္ေန႔က အေဖ့ေမြးေန႔ပါ။ အေဖ့ အသက္ ၆၅ ႏွစ္ျပည့္တယ္။ အေဖ့ေမြးေန႔အတြက္ အမွတ္တရ ပို႔စ္တင္ဖို႔ စိတ္ကူးၿပီး ေရးထားၿပီးသား၊ နက္ဒုကၡေၾကာင့္ မတင္ျဖစ္ဘူး။ မနက္ဘုရားရွိခိုးတိုင္း မိဘႏွစ္ပါးကို ကန္ေတာ့ေနက်မို႔ အေဖ့ေမြးေန႔ အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႔ ေထြေထြထူးထူး သတ္မွတ္ၿပီး မကန္ေတာ့ျဖစ္ပါဘူး။ စိတ္ထဲက သတိရေနရင္ ၿပီးတာပဲမဟုတ္လား။ ေနာက္တေန႔ အိမ္မွာ ဦးရီးေတာ္ မိတ္ေဆြေတြ ညစာဖိတ္ေကၽြးမွာမို႔ အဲဒီေန႔က တအိမ္လံုး ရွင္းလင္းေရး လုပ္ေနရပါတယ္။ တေနကုန္ ဖတ္ဖတ္ေမာလို႔။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေတာင္ အေတာ္ေလး သနားေနမိတယ္။
***
၂၈၊ ၇၊ ၂၀၁၀ (ဗုဒၶဟူးေန႔)

ညဘက္ ဧည့္သည္ေတြဖိတ္ထားတာမို႔ မနက္မိုးလင္း မ်က္စိႏွစ္လံုးပြင့္ကတည္းက စၿပီးခ်က္ရတယ္။ ခ်က္ျပဳတ္ ေဆးေၾကာ လွီးခၽြတ္ … စက္႐ုပ္လိုပဲ တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ လုပ္လိုက္ရတာ တေန႔လံုးထိုင္ကို မထိုင္လိုက္ရဘူး။ ကိုယ္တိုင္ခ်က္ျပဳတ္ထားၿပီး စားလဲမစားႏိုင္ဘူး။ ကိုယ္ခ်က္ထားတာေလးေတြ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာမို႔ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ၿပီး မွတ္တမ္းတင္ခ်င္ေပမဲ့ အဲဒီေလာက္ အခ်ိန္မရပါဘူး။ ည ၁၁ နာရီ သိမ္းဆည္းၿပီး အိပ္ရာထဲေရာက္မွ နားရတယ္။ ပင္ပန္းတယ္ဆိုတာ ေျပာမျပတတ္ေအာင္ပဲ၊ အဲဒီေန႔ကို ခုျပန္ေတြးရင္ ဖ်ားခ်င္လာတယ္။ ဒါေပမဲ့ … အင္း … ေပ်ာ္ပါတယ္ … ။
***
၃၁၊ ၇၊ ၂၀၁၀ (စေနေန႔)

အဲဒီေန႔ကေတာ့ ေအာက္စ္ဖို႔ဒ္ဓမၼ၀ိဟာရကို သြားၾကပါတယ္။ ဦးရီးေတာ္မိတ္ေဆြရဲ႕ ဆြမ္းေကၽြးအလွဴပါ။ ေအာက္စ္ဖို႔ဒ္က ဆရာေတာ္ ဦးဓမၼသာမိက သက္သတ္လြတ္ ဘုဥ္းေပးတာမို႔ ဆရာေတာ္ႀကိဳက္တယ္လို႔ ေျပာဖူးတဲ့ ပဲေၾကာ္ ေၾကာ္သြားပါတယ္။ အမ်ားအတြက္က ေခါက္ဆြဲေၾကာ္။

ဦးဓမၼသာမိက အဂၤလိပ္လို တရားခ်ီးျမႇင့္ၿပီး တိပိဋကဆရာေတာ္က “အကာနဲ႔ အႏွစ္”ဆိုတဲ့ တရားကို ေဟာပါတယ္။

ဒါန သီလ ဘာ၀နာ ျပဳရာမွာ အကာက ဘယ္လို အႏွစ္က ဘယ္လိုဆိုတာ ခြဲျခားၿပီး ေဟာျပသြားပါတယ္။ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ရယ္စရာေလးနဲ႔ မပ်င္းရေအာင္ ေျပာတာမို႔ တရားနာပရိသတ္လဲ သေဘာက်ၾကၿပီး အိပ္မငိုက္ၾကပါဘူး။ ေအာက္စ္ဖို႔ဒ္ေက်ာင္းမွာေတာ့ ၇-ရက္ တရားစခန္း၀င္သူ လူငယ္ေလးေတြနဲ႔ စည္ကားေနတာကို အားရစဖြယ္ ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရတယ္။
***
၁၊ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၁၀ (တနဂၤေႏြေန႔)

တူ၀ရီးႏွစ္ေယာက္ ျမက္ရိတ္၊ ျခံရွင္း၊ ေရေလာင္း၊ ေပါင္းသင္၊ အပင္ေတြ ေျမေဆြးထည့္ … လက္ေဆာင္ရထားတဲ့ ပန္းသီးပင္ေလး ေျမေပၚခ်စိုက္ … အလုပ္မရွိ ရွာၾကံလုပ္ရင္း ျခံထဲမွာ အခ်ိန္ကုန္သြားတယ္။
***
၂၊ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၁၀ (တနလၤာေန႔)

ဘုရားရွိခိုး မနက္စာစားၿပီးတာနဲ႔ လန္ဒန္ကိုသြားၾကတယ္။ ဦးရီးေတာ္ ကိစၥနဲ႔ပါ။ မနက္ ၈ နာရီခြဲ အိမ္ကထြက္၊ ၁၁နာရီ ခြဲ လန္ဒန္က အမ်ဳိးေတြအိမ္ကိုေရာက္တယ္။ အလြန္တရာ ႐ႈပ္ယွက္ခတ္လွစြာေသာ နာမည္ႀကီး ေအာက္စ္ဖို႔ဒ္လမ္းမွာ လမ္းသလားတယ္။



အေမရိကန္ သံ႐ံုးနား ဓာတ္ပံုသြား႐ိုက္တယ္။ အမ်ဳိးေတြအိမ္က Wembley Stadium နားမွာဆိုေတာ့ အဲဒီအနီးတ၀ိုက္ ေျခေညာင္းလက္ဆန္႔ (ကားနဲ႔) ပတ္ၿပီး ဟိုဟိုဒီဒီၾကည့္တယ္။
ည ၈ နာရီ သာသာမွာ လန္ဒန္ကျပန္လာၿပီး အိမ္ကို ည ၁၁ နာရီမထိုးမီ ျပန္ေရာက္ပါတယ္။ ပါလာတဲ့ လက္ေဆာင္ပစၥည္းေတြ သိမ္းဆည္းၿပီးသကာလ အိပ္ရာထဲ ဒိုင္ဗင္ပစ္ၿပီး ၀င္အိပ္လိုက္တယ္။ ပင္ပန္းလိုက္တာ … ဒါေပမဲ့ … ဟုတ္ကဲ့ … ေပ်ာ္ပါတယ္။
***
၅၊ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၁၀ (ၾကာသပေတးေန႔)

ဂါးဒင္းစန္တာသြားတယ္။ အပင္ေတြ သြားေငးတယ္။ သီးပြင့္ ဖူးငံု ေ၀ဆာ လန္းဆန္းေနၾကတဲ့ အပင္ေလးေတြကိုျမင္ရ ၾကည့္ရတာ စိတ္ခ်မ္းသာစရာပါပဲ။ ဘာ၀ယ္ခဲ့သလဲ … ဟုတ္လား … ဟင့္အင္း … မ၀ယ္ပါဘူး။ ပိုက္ဆံအကုန္ခံလို႔။ အိမ္မွာ ျမက္ပင္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ရိတ္လို႔ကို မႏိုင္ဘူး။ ေတာ္ၿပီေလ … အဲဒီေလာက္ဆို လံုေလာက္ပါၿပီ။

***
သံုးပတ္စာ ဒိုင္ယာရီက အေတာ္ကို ရွည္သြားတယ္။ ငုတ္တုတ္ထိုင္မယ္ဆိုၿပီး ဒီသံုးပတ္လံုး ေကာင္းေကာင္းကို မထိုင္လိုက္ရပါဘူး။ ေက်ာင္းပိတ္ေပမဲ့ ေမဓာ၀ီ မအားဘူးဆိုတာ သိၿပီး သနားမလားလို႔ ေရးလိုက္ပါတယ္။ အလွဴဒါနေတြ ျပဳေနေပမဲ့ ကိုယ့္ပိုက္ဆံေတာ့ တျပားမွမပါပါဘူး။ ဒါေပမဲ့လဲ ေ၀ယ်ာ၀စၥ လုပ္အားဒါနေတာ့ အမ်ားႀကီး တလံုးတခဲ ပါတာေပါ့ေလ။ (ဒါ နည္းသလားေနာ္) အခုလက္ရွိမွာေတာ့ အင္တာနက္ အေျခအေန နည္းနည္းေကာင္းေပမဲ့ ဖုတ္လႈိက္ဖုတ္လႈိက္မို႔ အရင္လို ဘေလာ့ကို စိတ္ႀကိဳက္မဂင္းႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ပ်က္ကြက္မႈအေပါင္းအတြက္ နားလည္ေပးၾကပါလို႔ … ။
***
ေမဓာ၀ီ
၅၊ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၁၀
၁၅း၁၀ နာရီ