တဒဂၤ

တဒဂၤ

တဒဂၤပါပဲ
ဒါေပမဲ့ ...
ႏွင္မရတဲ့ စိတ္က
ျပင္မရတဲ့ အမွားေတြ သင့္ခဲ့တယ္။

မရင့္က်က္ေသးတဲ့ ႏွလံုးသား
သူ႔စကားလံုးမ်ား ေအာက္
႐ုန္းမရတဲ့ ေနာက္ဆံုး
အ႐ႈံးေပးရင္း က်ဆံုးခဲ့ရ
အဲဒီခဏမွာ ... ။

စိတ္ရဲ႕ ေစရာ
ေလမွာလြင့္ေမ်ာ
ေမာပန္းႏြမ္းလ်
သတိရတဲ့အခိုက္ ...
ကိုယ္ေရွ႕မွာက အေမွာင္တိုက္ ... ။

x x x x x x x x x x x x
x x x x x x x x x x x x
x x x x x x x x x x x x

မိုက္တယ္လို႔ ဆိုမလား
"အမွား"ဆိုတာ သိရက္နဲ႔
မျပတ္သားတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေၾကာင့္
ေနာက္ထပ္ ....
ေရွ႕ဆက္ခဲ့မိျပန္တယ္။

စင္စစ္မွာေတာ့
အခ်စ္မပါ
သာယာမႈလႊမ္း
ေမတၱာ ခမ္းေျခာက္
သံေယာဇဥ္ အစက္အေျပာက္က
ဘယ္ေလာက္ထိ ခိုင္က်ည္မွာမို႔လဲ ... ။

တဒဂၤဟာ ...ဘ၀မဟုတ္
တဒဂၤဟာ ... ထာ၀ရမဟုတ္
တဒဂၤဟာ ... အထင္ကရမဟုတ္
႐ႈပ္ေနတာေတြၾကား
အမွားတခုကို ျပင္ဖို႔
တဒဂၤကို ရပ္တံ့
လမ္းခုလတ္မွာ ေက်ာခိုင္း
ဘ၀ဆက္တိုင္း ေ၀းေစေၾကာင္း
ဆုကိုပဲ ေတာင္းရေတာ့မယ္ ... ။ ... ။

***

ေမဓာ၀ီ
၈၊ ဇူလိုင္၊ ၂၀၁၁
၁၂း၄၅ နာရီ

(လြန္ခဲ့တဲ့ တႏွစ္ေလာက္က ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးကို အနည္းငယ္ ျပင္ၿပီး တင္လိုက္တယ္)