Thursday, June 30, 2011

ပိုင္ရွင္မဲ့ ဦးထုပ္ေလးအေၾကာင္း ...

မႏွစ္က ေအာက္တိုဘာလရဲ႕ တခုေသာ ညေနခင္းမွာ က်မရဲ႕ ဦးထုပ္ကေလး ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့တယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းကို ဘေလာ့မွာေရးျဖစ္ေတာ့ ရင္းႏွီးခဲ့ဖူးသူ ပုဂၢိဳလ္တဦးက ဦးထုပ္တလံုး ၀ယ္ၿပီး က်မကို လက္ေဆာင္ေပးပါတယ္။ က်မကပဲ အစြဲအလမ္း ႀကီးလြန္းလို႔လား … ၊ သူေပးတဲ့ ဦးထုပ္က က်မရဲ႕ ဦးထုပ္ေလးထက္ တန္ဖိုးပိုႀကီးၿပီး ပိုလွပေပမဲ့ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ ဦးထုပ္ေလးေနရာမွာ က်မ အစားမထိုးႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဟုတ္တယ္ေလ … ပစၥည္းပဲျဖစ္ျဖစ္ လူပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္စြဲလမ္းမိရင္ သံေယာဇဥ္တြယ္မိရင္ တျခားေသာ အသစ္အသစ္ေတြနဲ႔ ဘယ္လိုမွ အစားထိုးလို႔ မရဘူးမဟုတ္လား။

ေပ်ာက္သြားတဲ့ ဦးထုပ္ေလးက သိုးေမႊးခ်ည္နဲ႔ ကိုယ္တိုင္ထိုးတဲ့ ႏွစ္ေခ်ာင္းထိုး ဦးထုပ္ေလးမို႔ တကယ္ဆို အသစ္တလံုး ထပ္ထိုးရင္ ျဖစ္တာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလိုေတာင္ အသစ္တလံုး က်မ ထပ္မထိုးခဲ့ပါဘူး။ ကိုယ့္အတြက္ကိုယ္ အသစ္တလံုး ထပ္မထိုးခဲ့ေပမဲ့ တျခားေသာ သူေတြအတြက္ေတာ့ ထိုးေပးမယ္လို႔ စိတ္ကူးခဲ့တယ္။ ဦးထုပ္ကေလး ေပ်ာက္သြားလို႔ ၀မ္းနည္းခဲ့ရတဲ့ ခံစားမႈကို က်မထိုးေပးလိုက္လို႔ ဦးထုပ္ရသြားမယ့္ သူေတြရဲ႕ ၀မ္းသာမႈနဲ႔ ျပန္ေျဖသိမ့္တဲ့ သေဘာဆိုပါေတာ့ … ။

ဒါနဲ႔ … ဘယ္သူ႔အတြက္ ထိုးေပးရင္ ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေတာ့ က်မရဲ႕ အနီးဆံုးက ဦးရီးေတာ္ေပါ့၊ ဒါေပမဲ့ သူက အဲဒီလို ဦးထုပ္ေတြ ေဆာင္းေလ့မရွိဘူး … ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကို ပယ္လိုက္တယ္။ ေနာက္တေယာက္ … က်မကို ကိုယ့္သမီးလို တူမလို ခ်စ္ခင္ ေစာင့္ေရွာက္တဲ့ အန္တီ၊ သူက ဦးထုပ္ေဆာင္းတာမို႔ သူ႔အတြက္ ထိုးေပးဖို႔ စိတ္ကူးလိုက္တယ္။ ေနာက္ၿပီး လန္ဒန္မွာေနတဲ့ ေမာင္၀မ္းကြဲရဲ႕မိန္းမ သမီးေလးေမြးတာမို႔ တူမအသစ္ေလး အတြက္လဲ တလံုး … ။ ဒီလိုနဲ႔ ေဆာင္းရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ သူတို႔နဲ႔ လိုက္ဖက္ရာရာ ခ်ည္ခင္ေလးေတြ ၀ယ္ၿပီး ဦးထုပ္ေလးေတြ ထိုးျဖစ္ခဲ့တယ္။



ရန္ကုန္က သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ မန္ယူဦးထုပ္ လိုခ်င္တယ္ဆိုလို႔ သူ႔အတြက္ေတာ့ မန္ယူဦးထုပ္ေလး ၀ယ္ၿပီး လူၾကံဳနဲ႔ ပို႔လိုက္တယ္။ သူတို႔ ဦးထုပ္ေလးေတြရလို႔ ေပ်ာ္ေနတာ သိရေတာ့ က်မ သိပ္၀မ္းသာတာပဲ။ ကိုယ္ေပ်ာက္သြားတဲ့ ဦးထုပ္ေလးကိုေတာင္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ခဏတျဖဳတ္ ေမ့လို႔ … ။

ဒါနဲ႔ ေနာက္ထပ္ဘယ္သူ႔ကို ေပးရမလဲ စဥ္းစားေတာ့ ဘေက်ာက္ကို သြားသတိရတယ္။ ဘေက်ာက္က ဦးထုပ္ေလးေတြ ေဆာင္းတတ္တယ္ေလ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းဖြင့္ခါနီးၿပီ၊ ေဆာင္းလဲ ကုန္လုၿပီ၊ အေအးဓာတ္လဲ ေလ်ာ့စျပဳေနၿပီ။ ဘေက်ာက္ကို မေျပာဘဲ surprise လုပ္မယ္လို႔ စိတ္ကူးနဲ႔ သိုးေမႊးခ်ည္ခင္ေလး၀ယ္ၿပီး ဘေက်ာက္အတြက္ ဦးထုပ္စထိုးတယ္။


ထိုးလို႔ မပီးခင္တရက္မွာ ဘေက်ာက္နဲ႔ အြန္လိုင္းမွာေတြ႔တုန္း ဦးထုပ္အရြယ္ ေသးေနမွာစိုးလို႔ ခုလိုေမးမိတယ္။
============================
me: ဘေက်ာက္ကို မေျပာဘဲေနမလို႔ မေနႏိုင္လို႔ေျပာျပေတာ့မယ္
8:37 PM အရင္ေမးအံုးမယ္
ဘေက်ာက္ေခါင္း လံုးပတ္ ဘယ္ေလာက္ရွိလဲ
Nai: ဦးထုပ္က မီဒီယမ္ပဲ
me: ဦးထုပ္ထိုးေနတာ ဘေက်ာက္အတြက္
8:38 PM ဟဲ ေတာ္လိုက္တာ
ခ်က္ဆို တန္းပီး ဗိုက္ကပ္ေတာ့တာပဲ
အစကပီးမွေျပာမလို႔
8:39 PM Nai: ေဆာင္းကုန္ေတာ့မယ္..ေႏြၾကရင္ ေဆာင္းျပီးၾကြားလိုက္မယ္
me: ဟီးးး အစက အၾကံမရလို႔
ေဆာင္းကုန္ခါနီးမွ အၾကံေပၚတယ္
8:40 PM Nai: အို..ဘာျဖစ္လဲ ..ဒီမွာက ဧျပီလကို ေအးတုန္း
me: လူၾကီးဆိုေတာ့ အညိဳေရာင္ခ်ည္ေလး နဲထိုးေနတယ္
8:41 PM ေယာဂီေရာင္ေလးေပါ့ ဟိဟိ
Nai: မွားပါတယ္..ဒီက ယင္မမသန္းဘူးတဲ့ လူပ်ိဳေလး
8:42 PM me: ဟားဟား ဘေက်ာက္ကေတာ့
ယင္မမဲ႐ိုင္းေတြအံုးေနတာ ဟုတ္ဖူးလား
အံု*
8:43 PM Nai: အနံ႔ထြက္ေနလို႔..ေရမခ်ိဳးတာၾကာျပီ
me: အယ္ ညတ္ပစ္လိုက္တာ
ဒါေၾကာင့္ဒီကေတာင္ အနံ႔ရတယ္ ဟိ
Nai: ဖက္နမ္းသူမွမရွိတာ..ညစ္ပတ္ပေလ့ေစ
8:44 PM me: ဒါလဲဟုတ္တာပဲ :P
ဘေက်ာက္ ဒီကို လာမွာေသခ်ာတယ္ေနာ္
8:45 PM Nai: ဒါေပမဲ့လဲ..ဗာဂ်ီးနီးယားက အပ်ိဳၾကီးေတြနဲ႔ေတြ႔ရင္ေတာ့ ေရေမႊးေတြမူးေနာက္ေနေအာင္ဆြတ္ပလိုက္တာ
8:46 PM me: ခုထိ ဘေက်ာက္က စြံတုန္းေနာ္
Nai: NIC က trial ေစာင့္ေနလို႔
me: ေၾသာ္
Nai: ထင္လို႔ပါ ပါးပါးေလးပါ
me: ၾကာမွာလားဟင္ အဲဒါက
8:47 PM Nai: မသိဘူး..ဒီေန႔ mail ပို႔လိုက္ဦးမယ္
8:48 PM me: ဟုတ္
8:49 PM Nai: ဗမာျပည္ျပန္ရင္း အဲဒီကို ဝင္မလားလို႔..swiss ကေဘာ္ေဘာ္ေတြကလဲ ခနလာဖို႔ ေအာ္ေနၾကတယ္..ဒီၾကားထဲ အဆင္ေျပရင္လာခဲ့မယ္
me: ဟုတ္ ဘေက်ာက္
ဗမာျပည္က ခဏျပန္တာမဟုတ္လား
8:51 PM Nai: ခနေပါ့..က်န္းမာေၾကာင္းျပခ်င္ေသးတာ..ဗမာျပည္က ႏွမေတြက ငိုေနၾကလို႔
me: ေၾသာ္ ေကာင္းပါတယ္ ဘေက်ာက္
ဘေက်ာက္ေရ တရားထိုင္ခ်ိန္ေရာက္ပီမို႔ တာ့တာေနာ္
8:52 PM ဦးထုပ္ေလးပီးရင္ ပို႔လိုက္မယ္
8:53 PM Nai: ေက်းဇးူ ပဲေဒၚေလးေမေရ့ ဒါေပမဲ့ တန္ဖိုးထက္လက္ခၾကီးေနမယ္..ပို႔ခက ေဈးၾကီးမယ္..
==========================
ဒီလိုနဲ႔ … မတ္လ ၈ ရက္ေန႔မွာ ဦးထုပ္ေလး ထိုးလို႔ၿပီးသြားတယ္၊ ၁၁ ရက္ေန႔မွာေတာ့ ဦးထုပ္ေလးကို ဘေက်ာက္ဆီ စာတိုက္ကေန ပို႔လိုက္တယ္။ ပို႔လိုက္ေၾကာင္း ဘေက်ာက္ဆီ အီးေမးလ္ပို႔ခဲ့တယ္။

From: May Darwii
Date: 2011/3/11
Subject: ဦးထုပ္ေလး ပို႔လိုက္ၿပီ ...
To: Nai Pe

ခ်စ္ေသာ ဘေက်ာက္ေရ ...

ဦးထုပ္ေလး ဒီေန႕ပဲ ပို႔လိုက္တယ္ သိလား။
ေရစစၥရီနဲ႔ဆို ၈ ေပါင္ေက်ာ္ဆိုလို႔ ႐ိုး႐ိုးပဲ ပို႔လိုက္တယ္။ ဟီးးး
ကတ္ရယ္ ဦးထုပ္ရယ္ ပို႔လိုက္တာ။
တခါထဲလဲ ေပါင္းမထည့္ရဘူးတဲ့။ ဒါနဲ႔ ကတ္ကသပ္သပ္၊ ဦးထုပ္ေလးက သပ္သပ္ ပို႔လိုက္တယ္။

ေရာက္ရင္ အေၾကာင္းၾကားပါအံုးေနာ္ ဘေက်ာက္ ... ။
ၿပီးေတာ့ ဦးထုပ္ေလးေဆာင္းထားတဲ့ ဘေက်ာက္ပံုလဲ လိုခ်င္တယ္။
အမွတ္တရေပါ့ ... ။

ဘေက်ာက္ က်န္းမာရႊင္လန္းၿပီး အစစ အဆင္ေျပပါေစ ...
ေဒၚေလးေမ
=================
ဘေက်ာက္က ခုလို စာျပန္တယ္။

ဦးထုပ္နဲ႔ အလန္းေလးကိုေစာင့္စား ၾကည့္ရႈ အားေပးၾကမည့္ ပရိႆတ္မ်ားအတြက္...
မၾကာမီ လာမည္.....ေမွ်ာ္.......

ေက်ာက္လန္းေလး
=================
႐ိုး႐ိုးပို႔တာမို႔ ဦးထုပ္ေလးက ဘေက်ာက္ဆီ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ေရာက္မသြားဘူး။ က်မက ေရာက္ၿပီလား တဂ်ီဂ်ီေမးေနေတာ့ ဘေက်ာက္ခမ်ာလည္း ေၾကာင့္ၾကစိုက္ၿပီး ေမွ်ာ္ရရွာတယ္။ ဦးထုပ္ထုိးပံု အဆင့္ဆင့္ကို ဓာတ္ပံု ႐ိုက္ထားတာေလး ဘေက်ာက္ၾကည့္ရေအာင္ ပို႔ေပးလိုက္ေသးတယ္။



From: Nai Pe
Date: 2011/3/20
Subject: Re: pic
To: May Darwii

ဒီေန႔လဲ စာတိုက္ကားအိမ္ေရွ႕ရပ္လို႔ ဦးထုပ္လားဆိုျပီး
ဝမ္းသာအားရေျပးထြက္တာ..ဟင္း..နံေဘးအိမ္အတြက္ျဖစ္ေနတယ္..တကယ္ပါပဲ အဲဒီကားကိုေတာင္ စိတ္တိုလိုက္တာ..
အေရာင္ေလးက လွပါတယ္..ခြက္ထဲက ေကာ္ဖီနဲ႔ တေရာင္ထဲပဲ...
မေန႔က DC ျမိဳ့ထဲသြားရင္ ေဆာင္းျပီး ဓါတ္ပုံရိုက္မလို႔ စိတ္ကူးယဉ္ေနတာ..
ေက်ာင္းဖြင့္လို႔ အလုပ္ေတြ ရႈတ္ေနျပီလား..
ဘေက်ာက္လဲ..အဂၤါေန႔ ေဆးရုံတက္ရမလားမသိဘူး..ဆရာဝန္ေတြကေတာ့ အဲဒီေန႔မွာ စုေပါင္းတိုင္ပင္ၾကမယ္ေျပာတယ္

ဘေက်ာက္
==================
ဘေက်ာက္ေဆး႐ံုတက္မယ္ဆိုတဲ့ရက္က မတ္လ ၂၂၊ အဲဒီရက္ မတိုင္ခင္ ဦးထုပ္ေလးကို ေရာက္ေစခ်င္ခဲ့တာ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မတ္လ ၂၅ ရက္ ေသာၾကာေန႔မွာမွ ဘေက်ာက္ဆီ ဦးထုတ္ေလး ေရာက္သြားတယ္။ ဘေက်ာက္က စာနဲ႔ ဓာတ္ပံုပို႔လာပါတယ္။

From: Nai Pe
Date: 2011/3/25
Subject: ဦးထုပ္ရျပီ
To: May Darwii

ရာသီဥတု ျပန္ေအးလာတာနဲ႔ ဦးထုပ္ေလးေရာက္လာတာ အေတာ္ပဲ ေဒၚေလးေမေရ့..
ဓါတ္ပုံလည္းရုိက္ပို႔လိုက္တယ္..
ကိုယ့္ဖာသာ timer နဲ႔ရုိက္လို႔ ဦးထုပ္ပုံ ေပၚေတာ့ေပၚတယ္..လွလွပပ အိုက္တင္မခံလိုက္ရဘူး..
အရာင္ေလးက မဆိုးပါဘူး..ဘေက်ာက္ဆီမွာရွိတာေတြက အဲဒီထက္ေတာင္ အေရာင္ရင့္ေသး
ေက်းဇူးပဲ ငါ့ႏွမေရ့
ဘေက်ာက္
==================
ဦးထုပ္ေလးေရာက္သြားၿပီမို႔ က်မ အရမ္းေပ်ာ္ေနခဲ့မိတယ္။ က်မလက္ရာ ဦးထုပ္ေလးက အေကာင္းႀကီး မဟုတ္ေပမဲ့ ဘေက်ာက္က ေပးတဲ့သူ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေျပာေပးခဲ့လို႔ ပို၀မ္းသာရတယ္။

ဧၿပီလ ၂ ရက္ေန႔မွာ ဘေက်ာက္နဲ႔ အြန္လိုင္းမွာ ေနာက္ဆံုးေတြ႔ျဖစ္ခဲ့တယ္။ သူ႔ေရာဂါ ကင္ဆာမဟုတ္ေတာ့ဘူး … တဲ့ေလ။

Sat, Apr 2, 2011 at 12:45 AM
Chat with Nai Pe

12:40 AM Nai: အိပ္ေသးဘူးလား
me: အိပ္ေသးဘူး
ဘေက်ာက္ေနေကာင္းလား
Nai: စာၾကည့္ေနသလား
me: ပူပီလား ခု
ၾကည့္ဘူး
ပ်င္းလို႔
Nai: ေကာင္းတယ္..ေအးတုန္း
12:41 AM me: ေၾသာ္ ဒါဆို ဦးထုပ္ေလး အသံုး၀င္ေသးတယ္ :P
12:42 AM Nai: biopsy လုပ္ေတာ့ ကင္ဆာမဟုတ္ဘူးတဲ့..နဂိုကေတာ့ က္ငဆာလို႔ အားလဳံးကေျပာေနျပီး..မေန႔က ေဆးရုံသြားေတာ့ ေဆာင္းသြားေသးတယ္
me: ဟယ္ ၀မ္းသာလုိက္တာ
ကင္ဆာမဟုတ္ေတာ့ဘူး
Nai: မေသနိုင္ေသးဘူး..
12:43 AM me: အင္းေပါ့ ဘေက်ာက္ တကယ္၀မ္းသာတယ္
Nai: အားလုံးက ေမတၱာခံယူရတာကိုး
me: ထင္ေတာ့ထင္သား ေနာ္
ဘေက်ာက္ဘုရားတရား တန္ခိုးလဲပါပါတယ္
Nai: အကုန္လုံးကို ေက်းဇူးတင္တယ္
me: တိုင္းရင္းေဆးေရာေပါ့
12:44 AM Nai: ဗမာေဆးကို ေတာင္းထားလို႔ ေနာက္တပတ္ ဓါတ္ခြဲဖို႔ ေပးရအုန္းမယ္
me: ဟုတ္လား
တပင္တိုင္ျမနနး္လား
12:45 AM Nai: ဟုတ္တယ္..ခန ေဒၚေလးေမေရ..ဧည့္သည္ကို ဘူတာသြားၾကိဳဖို႕ ဖုန္းေခၚေနလို႔ သြားလိုက္အုန္းမယ္
me: ဟုတ္ ဘေက်ာက္
========================
အဲဒီေနာက္ပိုင္း ေက်ာင္းစာေတြနဲ႔ ႐ႈပ္ေနၿပီး ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ မႏိုင္မွာစိုးလို႔ ဘေလာ့ကို ပိတ္ခဲ့တာေၾကာင့္ ဘေက်ာက္နဲ႔လဲ မဆက္သြယ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ တကယ္ပဲ ဘေက်ာက္ မေသႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔လဲ ထင္ခဲ့မိတယ္ေလ။ တကယ္ေတာ့ ဘေက်ာက္သိေနမွာပါ။ အားလံုးကို စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ဒီလိုေျပာခဲ့တာဆိုတာကို သိရေတာ့ ပိုၿပီး၀မ္းနည္းမိတယ္။ သူ႔အတြက္နဲ႔ ဘယ္သူ႔ကိုမွ စိတ္မထိခိုက္ေစခ်င္တာ … မပူပန္ေစခ်င္တာ။ ေၾသာ္ … ဘေက်ာက္ရယ္ … ဒီစာေရးေနရင္း ေဒၚေလးေမ ငိုေနရပါၿပီ။

ခုေတာ့ေလ … ဦးထုပ္ကေလးက ပိုင္ရွင္မဲ့သြားၿပီ … ။
သူ႔ပိုင္ရွင္က ဦးထုပ္ကေလးကို ထားခဲ့ၿပီး ျပန္မလာႏိုင္ေတာ့တဲ့ သံသရာ ခရီးကို အၿပီးထြက္ခြါသြားၿပီ။
***
က်မဘ၀မွာ ... ... ...
ဦးထုပ္ေလးတလံုး ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ဖူးတယ္။
ဦးထုပ္ပိုင္ရွင္တေယာက္လဲ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ျပန္ၿပီ။
ဆံုး႐ႈံးမႈေတြဟာ ဘာနဲ႔မွ အစားမထိုးႏိုင္သလို ဘာနဲ႔မွ အစားမထိုးရက္ပါဘူး။ ဘ၀ေတြက သိပ္ကို တိုေတာင္းၾကပါတယ္။ ဒီခရီးကို လူတိုင္းသြားရမွာ သိေနေပမဲ့ … အရင္သြားသူအတြက္ က်န္ခဲ့သူေတြက တသသ လြမ္းေနၾကရအံုးမွာပဲ … ။

ဘေက်ာက္ေရ …
ဒီေန႔ နယုန္လကြယ္ေန႔ ဥပုသ္ေန႔မို႔ ေဒၚေလးေမ ၉ ပါးသီလယူၿပီး ဥပုသ္ေစာင့္ပါတယ္။ ျပဳခဲ့သမွ် ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ အားလံုးအတြက္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂-လ (ဧၿပီ ၃၀ ရက္) က ဘ၀တပါးကို ေျပာင္းသြားတဲ့ ဘေက်ာက္ကို အမွ်ေပးေ၀ပါတယ္။ ေရာက္ရာဘံုဘ၀က သာဓုေခၚႏိုင္ပါေစ … ။
ျမင့္ျမတ္ရာဘံုဘ၀မွာ တရားဓမၼနဲ႔ ေမြ႔ေလ်ာ္ရင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ပါေစ … ။

ဧၿပီ (၃၀) ရက္တြင္ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ေသာ ဘေက်ာက္ … အမွတ္တရ … ။
***
ေမဓာ၀ီ
၃၀၊ ဇြန္၊ ၂၀၁၁
၁၃၇၃ ခုႏွစ္ နယုန္လကြယ္ေန႔
နံနက္ ၉း၀၅ နာရီ

17 comments:

Anonymous said...

သတိယရလိုက္တာ ဘေက်ာက္ရာ...

Anonymous said...

Whenever i read new post about ko gyi kyauk,my eyes are always wet.He promised and tried to visit to us.But.....:( He let us know it wasn't cancer.
I do the same like you on the black moon day of NAYONE.
The "miss"is only for the left.
Gyidaw

seesein said...

ၾကီးေမ
ဘေက်ာက္ အေၾကာင္းတခါဖတ္ရျပန္ျပီ စိတ္မေကာင္းဘူး ၾကီးေမေရ။ အခုေတာ့ ဘ၀အသစ္စေနျပီထင္ပါရဲ႕။ ဘေက်ာက္က ကင္ဆာနဲ႕ ဟုတ္ဘူးတဲ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ေခ်ာ္လဲရင္းျဖစ္သြားတာဆိုဘဲ အမွန္တရားကေတာ့ ဘေက်ာက္ကိုယ္တိုင္ကလြဲျပီး ဘယ္သူမ်ား ပိုသိႏိုင္မလဲေနာ။ ဦးထုတ္ပိုင္ရွင္ေပ်ာက္လိုက္ ဦးထုတ္ေပ်ာက္လိုက္ သံသရာထဲမွာ ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲ.......
.......ဦးထုတ္ကေလး ဖန္းတီးေပးတဲ့သူကေရာ.....

ခင္မင္တဲ့
seesein

မအိမ္သူ said...

မေမေရးခဲ့ဖူးတဲ့ ဦးထုပ္ေလးေပ်ာက္သြားတဲ့ အေၾကာင္းကို အရင္ကဖတ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ဘေက်ာက္ကို လူကိုယ္တိုင္မသိေပမဲ့လည္း သူ႔ရဲ႕ ေရႊရတုမွတ္တမ္း ဘေလာ့ဂ္ေလးကို အၿမဲသြားသြားဖတ္ေနက် ပရိသတ္တစ္ေယာက္မို႔လို႔ သူ႔စာေတြကေနတစ္ဆင့္ သူ႔ကို စိတ္ထဲကေန ရင္းႏွီးေနမိပါတယ္။ သူဆံုးသြားေၾကာင္းကို ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာ ေတြ႔လိုက္ရတံုးက ေတာ္ေတာ္ေလးကို စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားခဲ့မိတယ္ ႏွေျမာလည္း အရမ္းႏွေျမာမိတယ္ ေနမယ္ဆို ေနႏိုင္ေသးတဲ့အရြယ္မွာ ေစာေစာစီးစီး ထြက္ခြာသြားခဲ့ရတာကိုး။ ဒါေပမယ့္လည္း ဘယ္သူမွ မေရွာင္ႏိုင္တဲ့လမ္းဆိုေတာ့ စိတ္မေကာင္းရံု ကုသိုလ္ေကာင္းမႈလုပ္ေပးရံု ဆုေတာင္းေပးရံုကလြဲလို႔ ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္မွာလဲေနာ္။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ မေမကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ထိုးေပးခဲ့တဲ့ ဦးထုပ္ကေလးကို ေဆာင္းခြင့္ရသြားခဲ့တာကိုဘဲ ၀မ္းသာလိုက္ပါရွင္။

SHWE ZIN U said...

မေမ ေရ

၂လေတာင္ျပည္႕သြားၿပီေနာ္ အင္း ျပန္လည္ ခံစားရျပန္ၿပီ မေမ ဦးထုပ္ေလး ေတာင္ ေကာင္းေကာင္း ေဆာင္းမသြားရရွာဘူး

ေမာင္မ်ိဳး said...

တကယ့္ အမွတ္တရေတြပဲ မေမရဲ့ စိတ္ေလးကို ေလးစားမိသလို ဘေက်ာက္ကို သတိရ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္ း(

ဟန္ၾကည္ said...

ေၾသာ္...ႏွစ္လေတာင္ ျပည့္ပါပေကာလားဗ်ာ...ကိုႀကီးေက်ာက္က တကယ့္ရွာမွရွားတဲ့သူပါ...ဘေလာ့ေလာက တစ္ခုလံုးကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစတဲ့သူ...သူ႔မွာရွိတဲ့အေကာင္းဆံုးေတြကိုပဲ သူမ်ားကို ရေစခ်င္တဲ့သူ...သူမ်ားကို စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္တဲ့ တကယ့္ေစတနာေကာင္းရွိတဲ့သူပါ အစ္မေရ...အစ္မရဲ႕ေစတနာနဲ႔ ကိုႀကီးေက်ာက္ရဲ႕ တစ္ဖက္သားကို စာနာနားလည္မႈ၊ ေစတနာကို အသိအမွတ္ျပဳမႈကို ဖတ္ရလို႔ ၾကည္ႏူး၀မ္းနည္းျဖစ္မိပါရဲ႕...ကိုႀကီးေက်ာက္အေၾကာင္းကေတာ့ သတိရတိုင္း ျပန္ေျပာျဖစ္ေနမယ့္ သမိုင္းေၾကာင္းတစ္ခုျဖစ္က်န္ရစ္ၿပီေကာဗ်ာ...ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုႀကီးေက်ာက္က ဘေလာ့ရြာရဲ႕သူရဲေကာင္းမဟုတ္လား...တစ္နည္းအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြကို ဘ၀ေနနည္း သင္ေပးခဲ့တဲ့ အာဇာနည္ဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူးေလ...

ညီလင္းသစ္ said...

ဟုတ္တယ္ေနာ္၊ ဘာလိုလိုနဲ႔ ၂ လေတာင္ ျပည့္သြားခဲ့ၿပီ၊ ကိုႀကီးေက်ာက္ အေၾကာင္း ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာ ဟုိနားဒီနား တင္ၾကတိုင္း စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရပါတယ္၊ ႏွေျမာတဲ့စိတ္လည္း အၿမဲျဖစ္မိတယ္၊ ဦးထုပ္ေလးကို အခ်ိန္မီထိုးေပး လိုက္ႏိုင္တာကိုပဲ စိတ္ေျဖရမယ္ ထင္ပါရဲ႕ မေမေရ..၊ ကိုႀကီးေက်ာက္ကလည္း ေနမေကာင္းတဲ့ၾကားက ဓါတ္ပံုေလး ႀကိဳးစားပို႔ေပးခဲ့ေတာ့ အမွတ္ရစရာပါပဲ၊ လူက ဦးထုပ္ကိုေပ်ာက္လိုက္၊ ဦးထုပ္က လူကိုေပ်ာက္လိုက္နဲ႔ မဆံုးတဲ့ သံသရာပါပဲဗ်ာ...။

ညိမ္းႏိုင္ said...

အင္း....၂လျပည့္ျပီေနာ္.....ေတြးမိတိုင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္
ရတယ္...၊ခုလည္းမေမပို့စ္ေလးဖတ္ရေတာ့ ပိုျပီးသတိတရ
ျဖစ္မိတယ္....ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဦးထုတ္ေလးေပးျဖစ္တာ...၊
ကိုျကီးေက်ာက္ေဆာင္းသြားျဖစ္တာ...ကိုပဲစိတ္ေျဖရတာ
ေပါ့မေမရာ....:(

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

မေမ
ဖတ္ရင္းနဲ႔ ပံုေတြၾကည္႔ရင္းနဲ႔ ၀မ္းနည္းစိတ္က လိႈက္ခနဲတက္လာတယ္။ ဘာေရးရမွန္းမသိေအာင္ကို အၾကာၾကီး ျငိမ္ေနမိတယ္။
တကယ္ကို ၀မ္းနည္းပါတယ္

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

မမေရ အၿမဲၿပန္လည္ အမွတ္ရေနၾကတဲ႕ ေမာင္နွမေတြေၾကာင့္ ကိုၾကိးေက်ာက္သိရင္ အတိုင္မသိ ဝမ္းသာၾကည္နဴးေနမွာ..ေနာ္..
ၿပန္လည္မွ်ေဝေပးလို႕ ေက်းဇူးပါမမေရ...

ေတာက္ပၾကယ္စင္ said...

ႀကီးေမေရ ေန႔ခင္းတုန္းက တစ္ခါလာဖတ္ေသးတယ္။ ခမန္႔ေရးမယ္လုပ္ေတာ့ Bad Request Error 400 ဆုိၿပီး တက္လာတာနဲ႔ ေပးမရဘူး။ ခုတစ္ခါ ထပ္ဖတ္တယ္။ ဘုန္းဘုန္းက ဘႀကီးေက်ာက္နဲ႔ မဆက္စပ္မိေပမယ့္ သူမ်ားေတြ ေျပာတဲ့ပုံအရဆုိရင္ေတာ့ ဘႀကီးေက်ာက္ဟာ တကယ္ေလးစားထုိက္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္တစ္ေယာက္ျဖစ္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဖတ္ရင္းနဲ႔ ၀မ္းနည္းလာမိတယ္ ႀကီးေမေရ။ ေအာ္...ေသမင္းကလည္း ႀကီးငယ္မေရြး၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာမေရြး၊ ခ်ိန္ခါမေရြး လာေခၚတတ္တာပါပဲလားေနာ္။

ေအာ္ ဒါနဲ႔ ႀကီးေမရ ဘုန္းဘုန္းက တစ္ခုစုိးရိမ္မိတယ္၊ သိလား။ ဘယ္သိေသးမွာလည္း ေျပာမွ မေျပာရေသးတာ။ ဘုန္းဘုန္းလည္း ဘေက်ာက္လုိ အခ်ိန္မတန္ေသးဘဲနဲ႔ သြားရမယ္ဆုိရင္ ၀မ္းနည္းမယ့္လူ မရွိမွာ စိုးရိမ္မိတယ္။ ကို္ယ့္ကိုယ္ကို အဲဒီေလာက္ထိ ယုံႀကည္တာ။ ဟိ။

မေမေရ ဘုန္းဘုန္းကိုလည္း ဦးထုပ္တစ္လုံးထုိးပီး ပို႔ေပးလုိက္ပါဦးေနာ္။ ႀကီးေမႀကဳိက္တဲ့ အညဳိေရာင္ေလးပဲေလ။ ေဟ့ ေဟ့ ေနာက္တာေနာ္။ တကယ္မပို႔လုိက္နဲ႔ဦး။ စာလည္းရွည္သြားၿပီ။ လစ္ဦးမွ...

က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ ႀကည္လင္၀င္းပ ေအးျမပါေစ...

သက္ေဝ said...

ေမ့လက္ရာ ဦးထုပ္ေလး ဘေက်ာက္ဆီ အခ်ိန္မီမွ ေရာက္ပါ့မလားလို႔ ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ ဖတ္လာတာ... ေတာ္ပါေသးရဲ႕ေနာ္... အၾကာၾကီး မေဆာင္းလိုက္ရေပမယ့္လည္း အနည္းဆံုးေတာ့ တလေက်ာ္ေက်ာ္ ေဆာင္းရေသးတာေပါ့...

ကိုၾကီးေက်ာက္အေၾကာင္းကေတာ့ ဘယ္ေနရာမွာ ဖတ္လိုက္ရ ဖတ္လိုက္ရ သတိတရနဲ႔ ဝမ္းနည္းေနေသးတာပါပဲ ေမရယ္... စစေျပာတာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေခ်ာ္လဲတာဆို... ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စိတ္မေကာင္းဘူး... ငိုခ်င္တယ္... း((

rose said...

မေမ ေရးထားတ့ဲ ကုိႀကီးေက်ာက္ အေႀကာင္းေလး ဖတ္ရင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ ရို႕စ္ ဘေလာ့ဂ္ ဖြင့္ခါစကလည္း ဘေလာ့ဂ္ဂါ အသစ္ျဖစ္တ့ဲ ရို႕စ္ ဆီမွာ ရယ္ေမာစရာ ေနာက္ေနာက္ေျပာင္ေျပာင္ ကြန္မန္႔ေတြ အျမဲ လာေပးတယ္။ သတင္း ႀကားေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ၀မ္းနည္းမိတယ္။ မေမ ထိုးေပးတ့ဲ ဦးထုပ္ အညိဳေလး ကိုႀကီးေက်ာက္ အခ်ိန္မီ လက္ခံ ရရွိတာ ေတာ္ေသးတာေပါ့ေနာ္။

mstint said...

အြန္လိုင္းဘေလာ့ဂ္ဂါမ်ား အခ်င္းခ်င္းအေတာ္ေလး ေသြးစည္းၾကတယ္ေနာ္ အန္တီက မေန႔တစ္ေန႔ကမွ ဘေလာ့ဂ္ဂါဘဝေရာက္ခဲ့ေတာ့ ကိုႀကီးေက်ာက္ဆိုသူနဲ႔ မဆံုဖူးလိုက္ဘူး ပို႔စ္ေလးေတြဖတ္ရင္း ကြန္မန္႔ေလးေတြ ဖတ္ရင္း တစ္ဦးအေပၚ တစ္ဦးထားၾကတဲ့ သံေယာဇဥ္ေလးေတြ ခ်စ္ဖို႔အေတာ္ေကာင္းတယ္ ဒီကေန႔ ေမဓာဝီရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ေလးမွာ အန္တီေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဖတ္ခဲ့တယ္ေနာ္။ ဘေလာ့ဂ္ဂါ ဘဝေရာက္ခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေက်နပ္မိတာေတာ့ အမွန္ပါ။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ဘေက်ာက္အေၾကာင္းေလး ျပန္ဖတ္ရတာ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိတယ္။ သူ႔ကို ဘယ္သူမွ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ေမ့နိင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
အားလံုးကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္တဲ့ သူ႔စိတ္ထားေလးကို အတုယူေလးစားမိပါတယ္။

kay said...

မေမ..
က်မလည္း အသံမျပဳ ျဖစ္တာ ၾကာေပါ့..
တေလာက..ေဆးရံု တက္ရ္ေတာ့.. ဘေက်ာက္ကို သတိေတြ ရျပန္..
ခု ဒီစာေလး ေတြ ဖတ္ေတာ့..
သနားသလို စိတ္မေကာင္းျပန္..
း(