ေရြးခ်ယ္ခြင့္ကို အမ်ား ႏွစ္သက္ၾကလိမ့္မည္။ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိေသာ ဘ၀သည္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရွိေသာ ဘ၀ထက္ ပိုၿပီး သက္ေသာင့္သက္သာ ရွိႏိုင္သည္မို႔ ကိုယ္တိုင္လည္း ေရြးခ်ယ္ခြင့္ကို မက္ေမာခဲ့သည္၊ ေတာင့္တခဲ့သည္။ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိဘဲ ႐ုတ္တရက္ တြန္းပို႔ခံလုိက္ရသလို ေရာက္လာသည့္ လမ္းတခုမွာ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္စြာ ေလွ်ာက္ေနရင္း ေရြးခ်ယ္ခြင့္သာရခဲ့လွ်င္ … ဟု ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး တမ္းတမိသည္။ တပါးသူေတြ လြတ္လပ္စြာ စိတ္လက္ေပါ့ပါးစြာ ေရြးခ်ယ္ေနၾကသည္ကို ျမင္တိုင္း အားက်စိတ္ျဖင့္ ၾကည့္ရင္းက ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ သိမ္ငယ္မိျပန္သည္။
ႏွစ္သက္သည္ ျဖစ္ေစ၊ မႏွစ္သက္သည္ျဖစ္ေစ ေရြးခ်ယ္စရာမရွိ မျငင္းဆန္သာဘဲ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ေနရတာေတြ မ်ားလာေတာ့ ဘ၀က မြန္းက်ပ္၍လာ၏။ တကယ္တမ္း ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိမည္ဆိုပါက သူ ဘာကို ေရြးခဲ့မွာလဲ။ ထိုသို႔ ေရြးခဲ့သည့္အတြက္ ေနာက္ဆက္တြဲ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ ဘာေတြမ်ား ျဖစ္လာမွာလဲ။ ျဖစ္လာမည့္ အေကာင္း အဆိုး အက်ဳိး အျပစ္ဟာ သူတေယာက္ထဲႏွင့္ ဆိုင္မလား၊ အမ်ားႏွင့္ ဆိုင္မလား … ေလးေလးနက္နက္ မစဥ္းစားခဲ့မိ။
ေရြးခ်ယ္ခြင့္တိုင္းအတြက္ ေရြးခ်ယ္မႈမ်ားသည္ လက္ေတြ႔မွာ လြယ္ကူပါသလား။
***
သူငယ္စဥ္က အေတာ္ေလး ေၾကးမ်ား (ဂ်ီးမ်ား) သည္၊ အ၀တ္အစားကို မႀကိဳက္လွ်င္ လံုး၀မ၀တ္၊ ႀကိဳက္သည့္ အက်ႌေလးကိုသာ ထပ္ခါတလဲလဲ ဒါ၀တ္ဘိုင္ လုပ္ၿပီး ၀တ္ေနတတ္သည့္ လူစားမ်ဳိး။ အေမက သူ႔အတြက္ အ၀တ္အစား ဆင္ရတာ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ညစ္ခဲ့ရသည္။ သူကလည္း အေမ၀ယ္ေပးသည့္ အက်ႌမ်ားကို စိတ္တိုင္းမက်၊ ေစ်းတြင္ ကိုယ္တိုင္ ေရြးခ်ယ္၍ ၀ယ္ခ်င္ခဲ့သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ တခါေတာ့ အေဒၚေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းကို ေခၚသြားၿပီး ႏွစ္သက္ရာ အက်ႌကို ေရြး၀ယ္ခိုင္း၏။ ဆိုင္ခန္းမွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ အဆင္စံု အေရာင္စံု အက်ႌမ်ားကို ၾကည့္ၿပီး သူ ဘာကို ေရြးခ်ယ္ရမလဲ မဆံုးျဖတ္ႏိုင္။ အ၀ါေလးလည္း လွသလို၊ ပန္းေရာင္ေလးလည္း ေကာင္းသလို၊ အနီေလးလည္း ႀကိဳက္သလို … ဇေ၀ဇ၀ါ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုး တထည္ကို မျဖစ္မေန ယူခဲ့လိုက္ေသာ္လည္း အိမ္ေရာက္၍ ၀တ္ၾကည့္သည့္အခါ သိပ္မႀကိဳက္ေတာ့၊ က်န္ခဲ့သည့္ အက်ႌေလး ယူခဲ့လိုက္ရ ေကာင္းသားဟု ေနာင္တရမိျပန္သည္။
ဤကား အမ်ားထဲက တခုေရြးရျခင္း … ။
အကယ္၍ ႏွစ္ခုထဲကတခု ေရြးရေတာ့မည္ ဆိုပါစို႔။ ဥပမာ မုန္႔ႏွစ္ခုထဲက တခုကို ေရြးရမည္ဆိုလွ်င္ လူ႔သဘာာ၀အရ ကိုယ္ႀကိဳက္သည့္မုန္႔ (ပိုေကာင္းမည္ ထင္သည့္မုန္႔) ကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေရြးလိုက္မိတတ္သည္။ လက္ေတြ႔ ေလာကထဲမွာ မုန္႔ထက္ အေရးႀကီးသည့္ အရာမ်ဳိးကို ေရြးရမည့္ အေျခအေန ႀကံဳလာၿပီး ကိုယ့္ကို ဦးစားေပးကာ အရင္ေရြးခြင့္ ေပးလာသည့္ အခါမ်ဳိး၌ မစဥ္းစားဘဲ အျမန္ မေရြးခ်ယ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ ကိုယ္ေရြးလိုက္ၿပီး က်န္တာကိုမွ တျခားတေယာက္က ရမည္ဆိုလွ်င္ ကိုယ့္ေရြးခ်ယ္မႈသည္ ေစာေစာက အက်ႌေရြးသလို ကိုယ္တေယာက္ထဲႏွင့္သာ မသက္ဆိုင္ေတာ့။ ကိုယ့္ေရြးခ်ယ္မႈ၏ အက်ဳိးဆက္က တဘက္လူကိုပါ သက္ေရာက္ႏိုင္ၿပီ။ ကိုယ့္ေရြးခ်ယ္မႈႏွင့္ ပတ္သက္သမွ်သည္ ကိုယ့္တာ၀န္ ျဖစ္သြားၿပီ။
ထို႔ျပင္ ကိုယ့္ေရြးခ်ယ္မႈႏွင့္ တပါတည္း ပါသြားႏိုင္သည္က ကိုယ့္အတၱ၊ ကိုယ့္စ႐ိုက္၊ ၿပီးေတာ့ သိတတ္မႈ၊ ငဲ့ညႇာမႈ၊ နားလည္မႈ။ ထိုအခါ ကိုယ္က ကိုယ္ႏွစ္သက္ရာ၊ ကိုယ့္အတြက္ အဆင္ေျပရာကို ေရြးလိုက္မိၿပီဆိုလွ်င္ ကိုယ့္အတၱကို ေရွ႕တန္းတင္သူ ျဖစ္သြားၿပီ။ ကိုယ္ရသည့္ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ကိုယ့္အတြက္ကိုယ္ အသံုးခ်သူ ျဖစ္သြားၿပီ။ ေကာင္းပါအံုးမလား … ကိုယ့္စိတ္ဓာတ္။
ကိုယ္က သူတပါးကို ဦးစားေပးသည့္ အေနျဖင့္ ကိုယ္မႏွစ္သက္သည့္ အရာ၊ မေကာင္းသည့္အရာ၊ ညံ့သည့္အရာကို ေရြးခ်ယ္လိုက္ၿပီ ဆိုပါေတာ့။ ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ ကိုယ္က ဦးဆံုးရသည့္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ကို ေကာင္းစြာ အသံုးမခ်တတ္သူ၊ ကိုယ့္ရထိုက္သည့္ အခြင့္အေရးကို လက္လြတ္ခံသူ ဟူ၍ အမ်ားအျမင္မွာ အသံုးမက်သူ တေယာက္ျဖစ္ရေပဦးမည္။
ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ … ေရြးခ်ယ္ခြင့္တိုင္းသည္ ဘ၀မွာ သက္ေသာင့္သက္သာ ရွိပါရဲ႕လား … ။
***
ေရြးခ်ယ္ခြင့္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ စိတ္ကသိကေအာက္ ျဖစ္ရသည္က လတ္တေလာ ေျဖဆိုၿပီးခဲ့သည့္ စာေမးပြဲတြင္ျဖစ္သည္။ သင္ယူရသည့္ ဘာသာရပ္ ၁၄ ဘာသာအနက္ ၆ ဘာသာ၏ ေမးခြန္းပံုစံက ေမးသည့္ပုစာၦတိုင္း အကုန္ေျဖရသည္၊ ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိ။ ေနာက္ ၅ ဘာသာ၏ ေမးခြန္းမ်ားကေတာ့ ၃ ပုဒ္ထဲမွာ ၂ ပုဒ္ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိ၏။ သူအပါအ၀င္ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုက ေရြးခ်ယ္ရသည့္ ေမးခြန္းပံုစံကိုသာ သေဘာက်သည္၊ ထိုေမးခြန္းပံုစံမ်ဳိးကိုသာ ေျဖဆိုလိုသည္။ ထိုသို႔ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရမွလည္း စာေျဖသူမ်ားအဖို႔ အသက္႐ွဴေခ်ာင္မည္ဟု ထင္မိၾကသည္။
သို႔ေသာ္ … အထင္ႏွင့္အျမင္ ပါစင္ေအာင္ လြဲခဲ့ပါသည္။
ေလာေလာဆယ္ ေျဖဆိုခဲ့သည့္ ၄ ဘာသာအနက္ ၃ ဘာသာက ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိေသာ ေမးခြန္းပံုစံ ျဖစ္သည္။ ထိုဘာသာရပ္တို႔၏ ထံုးစံအတိုင္း ေမးခြန္းမ်ားက အလြန္ရွည္လ်ား၏။ တခ်ဳိ႕ေပပါတြင္ ေမးခြန္းတပုဒ္ထဲကိုက ေအဖိုး ၃ မ်က္ႏွာေလာက္ ရွည္သည္။ အနည္းဆံုးကေတာ့ ေအဖိုး တမ်က္ႏွာ။ ေမးခြန္းထဲမွာ scenario ေတြ case ေတြကို ခင္းက်င္းျပထားသည္မို႔ ထိုမွ်ေလာက္ ရွည္လ်ားျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း စာေမးပြဲ ေျဖဆိုခ်ိန္ ၃ နာရီအျပင္ ေမးခြန္းဖတ္ခ်ိန္ ၁၅ မိနစ္ သပ္သပ္ ေပးထား၏။
စာေမးပြဲခန္းထဲ၌ ေမးခြန္းဖတ္ခ်ိန္ ၁၅ မိနစ္တြင္ ကိုယ္ပိုင္ႏိုင္သည့္ ပုစာၦကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ မေရြးခ်ယ္ႏိုင္ဘဲ ေမးခြန္းေတြဖတ္လိုက္ ဒီတပုဒ္ ေျဖရေကာင္းႏိုး၊ ဟိုတပုဒ္ ေျဖရေကာင္းႏိုး ဒြိဟစိတ္မ်ားျဖင့္ ေ၀ခြဲမရျဖစ္ေနၿပီး အခ်ိန္ေတြ အေတာ္လင့္ကုန္သည္မို႔ စိတ္ဒံုးဒံုးခ်ကာ အျမန္ဆံုးျဖတ္၍ ေျဖလိုက္ရသည္။ ထိုသို႔ျဖစ္လာေတာ့ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ကို မႏွစ္ၿမိဳ႕ခ်င္ေတာ့။ စာေမးပြဲခန္းမွအထြက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုး တညီတညြတ္ထဲ ေျပာျဖစ္ၾကသည္ကား …
“ဒါေမး ဒါေျဖဆိုတာ အေကာင္းဆံုးပဲ၊ ေရြးေနရတာ အခ်ိန္ကုန္တယ္ …” ဟူသတတ္။
ေရြးခ်ယ္ခြင့္ဟူသည္ ဒြိဟစိတ္အား ပံ့ပိုးေနသည္လား … ။
***
ဦးေႏွာက္၏ ေစခိုင္းခ်က္ႏွင့္ ႏွလံုးသားအလိုဆႏၵ ထိုႏွစ္ခုၾကားထဲ ေ၀ခြဲမရသည့္ စိတ္ျဖင့္ ေသာကေတြ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။ ကိုယ့္ေရြးခ်ယ္မႈသည္ ကိုယ္တေယာက္ထဲအတြက္ မဟုတ္၊ မိဘ ေဆြမ်ဳိး အသိုင္းအ၀ိုင္း၊ ကိုယ္ႏွင့္ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ … သင့္ေတာ္၏ မေတာ္၏ … ။ ခက္ခဲလြန္းသည့္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္… ။
ဘာကို ေရြးရမလဲ …
သူ … မဆံုးျဖတ္ႏိုင္၊ မဆံုးျဖတ္ရဲ၊ မဆံုးျဖတ္၀ံ့၊ မဆံုးျဖတ္ရက္၊ မဆံုးျဖတ္တတ္ခဲ့။
ထိုသို႔ေသာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္မ်ဳိးကေတာ့ သူ႔အတြက္ နာက်င္စြာ ေၾကကြဲရတတ္သည္မို႔ မလိုလားဆံုး၊ မေတာင့္တဆံုး ေရြးခ်ယ္ခြင့္မ်ဳိးပင္။
ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေတြမွာ နာက်င္မႈမ်ား လိုက္ပါလာႏိုင္သလား … ။
***
တကယ္ေတာ့ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ဟူသည္ ကိုယ့္ကို စမ္းသပ္ျခင္းပါလားဟု သူကေတြးမိသည္။ မိမိ၏ ကိုယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္ႏိုင္သည့္ အရည္အခ်င္း၊ ေရြးခ်ယ္မႈ၏ ေနာက္ဆက္တြဲ အက်ဳိးဆက္မ်ားကို ခံႏိုင္ရည္ရွိမရွိ၊ ထိုအက်ဳိးဆက္မ်ားအေပၚ မိမိ၏ တုန္႔ျပန္ခ်က္ စသည္တို႔ကုိ စမ္းသပ္ေနသည့္ႏွယ္။
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ …
ေရြးခ်ယ္ခြင့္ တစံုတရာ ရခဲ့မည္ ဆိုပါလွ်င္ …
နာက်င္ျခင္းမ်ား ကင္းေ၀းေသာ …
ဒြိဟစိတ္မ်ား အလ်ဥ္းမရွိေသာ …
မည္သူ႔ကိုမွ မထိခိုက္ေစေသာ …
ေနာင္တမ်ားႏွင့္ ေၾကကြဲမႈမ်ား မျဖစ္ေစႏိုင္ေသာ …
ေရြးခ်ယ္ခြင့္မ်ဳိးကိုသာ တမ္းတခ်င္ပါေတာ့သည္။
***
ေမဓာ၀ီ
၂၄၊ ၆၊ ၂၀၁၁
၁၄း၅၃ နာရီ
9 comments:
မေမေရ တခါတေလမွာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိတာဟာ ေကာင္းသလို တခါတေလေတာ့လည္း ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိတာက ေကာင္းေနျပန္ေရာ… ဒါေပမယ့္လည္း ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ရသည္ျဖစ္ေစ မရသည္ျဖစ္ေစ ကိုယ္လက္ခံရရွိတဲ့အရာကို တန္ဖိုးထားတတ္တဲ့စိတ္ေလးရွိဖို႔ဘဲ အေရးႀကီးတယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္ရွင္။
ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ဘဝအေတြ႔အၾကံဳ
မွတ္သားခဲ့တဲ့ သင္ခန္းစာ
စာနာတတ္တ့ဲ စိတ္နဲ႔ ေရြးခ်ယ္ရင္ ဘဝခရီးမွာ အမွားေတြ အမ်ားၾကီး ၾကံဳမယ္မထင္ပါဘူး။
ေရြးခ်ယ္မႈတိုင္းမွာ တာဝန္ယူမႈက တြဲလ်က္ပါပဲ။
ေ႐ြးခ်ယ္ခြင့္ ရပါလ်က္နဲ႔ ကိုယ္မေ႐ြးလိုက္တဲ့ဟာရဲ႕ သူတပါးအေပၚ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကိုပါ ထည့္ၿပီး စဥ္းစားထားတာေလးက မွ်တမႈ ႐ွိလွပါတယ္ မေမဓာဝီ ေရ..၊ အေ႐ြးမွားတာဟာ ေ႐ြးခ်ယ္ခြင့္ မရတာထက္ စာရင္ေတာ့ ေတာ္ပါေသးတယ္လို႔ ေယဘုယ်အေနနဲ႔ ေျပာတတ္ၾကေပမယ့္ အခုလို စာေမးပြဲေမးခြန္း ဥပမာေတြအရ ျပန္ၿပီး စဥ္းစားစရာ ျဖစ္ရျပန္ေရာ..၊ တခါတခါေတာ့ ဘဝမွာ ေနာက္ျပန္ဆုတ္စရာ ေဖာင္မ႐ွိ ေတာ့လို႔ မိုက္မိုက္ကန္းကန္း ရင္းၿပီး ရလိုက္တဲ့ ေနာင္႐ိုး ေအာင္ပြဲေတြကပဲ ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ ေကာင္းခ်င္ေကာင္းေနမယ္ ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ...။
အစားမေတာ္ တစ္လုပ္၊ အသြားမေတာ္ တစ္လွမ္းဆိုတာထက္ အေရြးမေတာ္ရင္ တစ္ဘ၀စာ ပ်က္တတ္တယ္ဗ်..... ကၽြန္ေတာ္လည္း အေရြးအေတာ္ညံ့တယ္... ေရြးလိုက္ျပီးမွ စိတ္တိုင္းက်တာ နည္းတယ္.... တစ္ဘ၀လံုအတြက္ အေရးၾကီးတဲ့ဟာမွာ မမွားဖို႕ အေတာ္သတိထားရမယ္... :D
ခင္မင္လ်က္
ေန၀ႆန္
လူ႕စိတ္သဘာ၀က မေရြးရရင္ ေရြးခ်င္တယ္ ေရြးရေတာ့လည္း မေရြးခ်င္ျပန္ ခက္ပါတယ္ေလ
အခုေတာ့ ေရြးလြန္းလို႕ မရဘူးျဖစ္ေနတယ္ ၾကီးေမေရ
အဟက္....
ၾကီးေမေရ ဂ်ီးမမ်ားတဲ့ကေလးက ဗိုက္၀သတဲ့ဗ်ာ
(ေနာက္စ္)
ခင္မင္တဲ့
seesein
ကိုရင္ဘ၀တုန္းက ရဟန္းဒကာမက တစ္ခုခု၀ယ္ေပးရင္ ဟုိ၀ါမႀကဳိက္၊ ဒီဟာ မႏွစ္သက္တာနဲ႔ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီအတြက္ ကိုယ္လည္းစိတ္ပင္ပန္းသလုိ သူမ်ားလည္း စိတ္ဆင္းရဲရတယ္။ မေမေျပာသလုိပါပဲ
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ …
ေရြးခ်ယ္ခြင့္ တစံုတရာ ရခဲ့မည္ ဆိုပါလွ်င္ …
နာက်င္ျခင္းမ်ား ကင္းေ၀းေသာ …
ဒြိဟစိတ္မ်ား အလ်ဥ္းမရွိေသာ …
မည္သူ႔ကိုမွ မထိခိုက္ေစေသာ …
ေနာင္တမ်ားႏွင့္ ေၾကကြဲမႈမ်ား မျဖစ္ေစႏိုင္ေသာ …
ေရြးခ်ယ္ခြင့္မ်ဳိးကိုသာ တမ္းတခ်င္ပါေတာ့သည္။
လုိ႔ပဲ ေျပာလုိက္ခ်င္တယ္။
မေမလည္း က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ ႀကည္လင္၀င္းပ ေအးျမပါေစေနာ့...
မေမဓါဝီ ေရ
ေရြးခ်ယ္ခြင္႔ ရွိတဲ႕ လူသားျဖစ္ရတာ ကံေကာင္းပါတယ္ ေရြးခ်ယ္ခြင္႔ မ်ားေလ လူ႕အဆင္႔အတန္းျမင္႔ လာေလဘဲေလ
အေပၚက စစ ကေတာ႔ ဘာေတြေရြးေနတယ္ မသိဘူး မေမဓါ ကိုပါ အေဖာ္စပ္ေနၿပီထင္တယ္
ကၽြန္ေတာ့္ဘဝမွာ အေရးဟဲ့အေျကာင္းဟဲ့ဆိုရင္ ေရြးခ်ယ္
စရာက အျမဲလိုလို ၂ခုထဲကတစ္ခုျဖစ္ေနတတ္တယ္...။
ေရြးလိုက္တိုင္းလည္း ခုထိ ကိုယ့္ဘာသာ မွန္တယ္လို့
မထင္မိေသးဘူးဗ်...။ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ေရြးခ်ယ္မွုအေပၚ
ေတာ့ ေက်နပ္စိတ္ေလးကလည္းရွိေနျပန္ေရာ...။
ဒီႏိုင္ငံမွာ သင္တန္းစာေမးပြဲတစ္ခုေျဖရေတာ့ ေမးခြန္းပံုစံ
က multiple choice ဗ်...၊ေရြးရတာေတြက ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ေတြ
ခ်ည္း...၊ဆိုေတာ့ ေရြးရင္း၊ေရြးရင္း ကိုယ္သိတာကိုပဲခ်ေျဖ
ခ်င္စိတ္ေတြေပါက္လာေရာ...။ဆိုလိုတာက တစ္ခါတစ္ေလ
ေရြးခ်ယ္စရာမရွိပဲ တစ္ေျကာင္းတည္းေသာလမ္းကမွ ပို
အဆင္ေျပသလားလို့ပါ...။ေရြးခ်ယ္စရာေတြရွိလာေတာ့
လည္း ေရြးရတာေပါ့ဗ်ာ....ဟုတ္ဘူးလား...:)))
အရင္တုန္းကေတာ႔ ေရြးခ်ယ္ခြင္႔ေတြၾကား ဗ်ာမ်ားခဲ႔ဖုူးပါရဲ႕...
အလုပ္အကိုင္၊ စာေမးပြဲ၊ အခြင္႕အလမ္း၊ သင္တန္း၊ လစာ ေနထိုင္စရာေနရာ စသျဖင္႔ ေရြးစရာအမ်ိဳးမ်ိဳးၾကား ေယာက္ယက္ခတ္လို႔ေပါ႔ မေမေရ..
ခုခ်ိန္မွာေတာ႔ ဘာကိုမွ ေရြးခ်ယ္ဖို႕မလို၊ ေရြးစရာလည္း မရွိေတာ႔တဲ႔ ေအးခ်မ္းတိတ္ဆိတ္တဲ႔ တစ္ေနရာမွာ လမ္းတစ္ခုတည္းကို ေလွ်ာက္လို႕ပါဘဲ။ ဒီေတာ႔လည္း တစ္ခါတစ္ေလေတာ႔ ေရြးခ်ယ္ခြင္႕ရွိတဲ႔ဘဝကို ျပန္သတိရေနသလိုလို...........
Post a Comment