Wednesday, December 29, 2010

အေကာင္းျမင္ဖို႔ရာ ...

Anonymous said …
ပံုေတြၾကည့္ရံုနဲ႔တင္ အေအးဓါတ္က စိမ့္လာတယ္ ဆရာမ။ ဆိုးရြားတဲ့ ရာသီဥတုကို အဆိုးမျမင္ ခ်စ္ခင္စရာ စကားလံုးေလးေတြနဲ႔ ကဗ်ာဆန္ဆန္ စာေၾကာင္းေလးေတြဖြဲ႔ ႏိုင္တဲ့ အတြက္ အရာရာကို အေကာင္းျမင္စိတ္ေမြးႏိုင္ဖို႔ ဆရာမဆီက အမ်ားႀကီး အတုယူရဦးမယ္။ အရင္က ဆရာမ ဒီေလာက္ အေကာင္းမျမင္တတ္ပါဘူး။ မွတ္မွတ္ရရ ဆရာမင္းသိခၤနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ပိုစ့္တစ္ခုေရးတာေတာင္ မွတ္မိေနပါတယ္။ ဘာသာတရားလိုက္စားလြန္းေတာ့လည္း အေကာင္းျမင္စိတ္မ်ားသြားတယ္ထင္တယ္။ ဒီရက္ေတြထဲ စိတ္တိုင္းမက်စရာေတြမ်ားတယ္။ စိတ္တိုင္းက်တဲ့ ကဗ်ာေတြလည္း မေရးျဖစ္ဘူး။ ဘေလာ့မွာကဗ်ာေတြလာျပင္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္တယ္။ စာလံုးေပါင္းသတ္ပံုက်မ္းစာအုပ္ အခုတေလာ လူနဲ႔အတူတူရွိမေနတဲ့အတြက္ စာလုံးေပါင္း ေတြမွားရင္ လာျပင္ေပးပါဦး။ ႏွစ္သစ္မွာ ဒီထက္မက အရာရာကို အေကာင္းျမင္ႏိုင္ပါေစ။
ခင္မင္စြာျဖင့္...
***
ၿပီးခဲ့တဲ့ ပို႔စ္မွာ အမည္မပါတဲ့ အထက္ပါကြန္မန္႔ေလး ၀င္လာေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း က်မ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕မိတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္၊ သူေျပာသလိုပါပဲ က်မက အေကာင္းျမင္စိတ္ နည္းပါးလြန္းခဲ့ပါတယ္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက (ခုခ်ိန္ထိ) ေနရာတကာမွာ ဆန္႔က်င္တဲ့ စိတ္နဲ႔ေတြးၿပီး ေ၀ဖန္ေရး မ်က္စိနဲ႔ ၾကည့္ခဲ့မိတယ္။ စာသင္တဲ့အခါမွာ ဆန္႔က်င္ဘက္အျမင္နဲ႔ ေစာဒက ေမးခြန္းေတြ ခဏခဏ ထုတ္ခဲ့မိေတာ့ ဆရာ ဆရာမေတြ အပါအ၀င္ လူတကာရဲ႕ ျငဴစူျခင္းကိုလဲ အျမဲခံခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလို ေတြးတတ္ ျမင္တတ္တဲ့ အက်င့္ကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတာ့ “မေကာင္းျမင္ျခင္း”လို႔ မေတြးမိဘဲ “critical thinking” ဆိုၿပီး ဆင္ေျခတက္ မိပါေသးရဲ႕။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ဆိုေတာ့ ခပ္ေဖာ့ေဖာ့ ေ၀ဖန္ရတာေပါ့ေလ။

တကယ္တမ္း critical thinking က မေကာင္းျမင္ျခင္းနဲ႔ လားလားမွ မတူဘဲ၊ က်မဘာသာ ေရာခ်လိုက္တာပါ။ လတ္တေလာ သင္ခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းစာမွာလဲ professional scepticism ဆိုတာကို က်မက ခပ္ေထြးေထြး နားလည္မႈ လြဲခဲ့ေသးတယ္။ အျမဲ သံသယစိတ္နဲ႔ ၾကည့္ေနရမွာလား … အဲဒါဆို ဒါဟာ မေကာင္းျမင္ျခင္းပဲ လို႔ ေကာက္ခ်က္ဆြဲခဲ့မိတယ္။ ဆိုလိုတာက မေကာင္းျမင္ျခင္း မဟုတ္ပါဘူး။ အနီးစပ္ဆံုး ေျပာရရင္ ေ၀ဘန္ပိုင္းျခား စိစစ္ျခင္းလို႔ ဆိုရေလမလား မသိ။

ဒီကေန႔ အေဖနဲ႔ စကားေျပာရင္း အဲဒီအေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ေတာ့ အေဖက ခုလို ေျပာျပပါတယ္။

“သမီး … ဗုဒၶရဲ႕ ၀ါဒက ၀ိဘဇၨ၀ါဒပဲ၊ ဉာဏ္နဲ႔ ေ၀ဘန္ပိုင္းျခားၿပီးမွ ယံုၾကည္လက္ခံဖို႔ ဆိုပါေတာ့။ ေနာက္ၿပီး စာသင္သားေတြအတြက္ အင္မတန္ မွတ္သားစရာေကာင္းတာ တခု ရွိေသးတယ္။ အဲဒါက …

၁။ ဥဂၢဟ - သင္ယူျခင္း။
၂။ ပရိပုစၧာ - မရွင္းလွ်င္ တဖန္ျပန္ေမးျခင္း။
၃။ သ၀န - နာယူျခင္း။
၄။ ဓာရဏ - မွတ္သား ေဆာင္ထားျခင္း။
၅။ ပစၥေ၀ကၡဏာ - ဆင္ျခင္သံုးသပ္ျခင္း တဲ့။

အဲဒီမွာ ပစၥေ၀ကၡဏာဆိုတာ ဉာဏ္နဲ႔ အျပန္ျပန္ အထပ္ထပ္ ဆင္ျခင္ သံုးသပ္တာကို ေျပာတာ။ ဒါေၾကာင့္ စာသင္ယူတဲ့ေနရာမွာ ေမးဖို႔လဲ မတြန္႔နဲ႔၊ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ဖို႔လဲ မရြံ႕နဲ႔၊ ေမးတယ္ဆိုရာမွာလဲ ကိုယ္နားမလည္လို႔၊ ဒြိဟျဖစ္လို႔ ႐ိုးသားစြာ ေမးတာမ်ဳိးပဲ ျဖစ္သင့္တယ္၊ ဆရာကို ပညာစမ္းတာမ်ဳိး ကပ္သီးကပ္သပ္ အေတြးနဲ႔ ေမးတာမ်ဳိးဆိုရင္ေတာ့ မေကာင္းဘူးေပါ့”

အေဖေျပာမွ … က်မလဲ ခပ္ရွက္ရွက္နဲ႔ ရယ္မိတယ္။ က်မက ေစာဒက တက္ခ်င္စိတ္နဲ႔ ေမးခ်င္ ျမန္းခ်င္ ေ၀ဖန္ခ်င္တာပဲ သိတယ္၊ ေသခ်ာလဲ ဉာဏ္နဲ႔ မဆင္ျခင္ မသံုးသပ္မိပါဘူး။ ေ၀ဖန္တယ္ဆိုတာဟာ ဉာဏ္ပါရမယ္၊ ဘာမွမသိ နားမလည္ဘဲ မေ၀ဖန္ႏိုင္ဘူး။ ေ၀ဖန္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ခ်ီးက်ဴးတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္က အဲဒီနယ္ပယ္မွာ တကယ္ ကၽြမ္းက်င္မွ ခ်ီးက်ဴး ေ၀ဖန္သင့္တယ္ မဟုတ္လား။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ ေယာအတြင္း၀န္ ဦးဖိုးလႈိင္ကို ျမင္းထိန္းငတာက ခ်ီးက်ဴးသလို ျဖစ္ေနရင္ မေကာင္းဘူးေလ။
***
အခု ဒီကြန္မန္႔ေလးရလာေတာ့ က်မေသခ်ာ ျပန္စဥ္းစားမိပါတယ္။ ခုခ်ိန္မွာ က်မ တကယ္ပဲ အေကာင္းျမင္တတ္ေနၿပီလား??? ။ သိပ္ေတာ့ မထင္မိပါဘူး။ က်မအေနနဲ႔ မိဘဘိုးဘြား ေဆြမ်ဳိးမ်ားရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ မိ႐ိုးဖလာလြန္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တေယာက္အျဖစ္ ဘာသာေရးမွာ သိသင့္သိထိုက္တာေလးေတြ အနည္းအက်ဥ္း သိတာကလြဲလို႔ လက္ေတြ႔ က်င့္ႀကံမႈအပိုင္းမွာ အင္မတန္မွ အားနည္းေနဆဲပါ။ ဒါေၾကာင့္ က်မ စာေတြထဲမွာ မၾကာခဏ ထည့္ေရးခဲ့တဲ့ ေယာနိေသာမနသိကာရကို လက္ေတြ႔က်က် က်င့္သံုးဖို႔ရာ အလြန္ခက္ခဲေနတုန္းပါပဲ။

တကယ္က အေကာင္းျမင္ျခင္းဆိုတာ “ေယာနိေသာ မနသိကာရ” ပဲ မဟုတ္လား။ တေလာက ေယာနိေသာမနသိကာရနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မိတ္ေဆြတဦးနဲ႔ ေဆြးေႏြးျဖစ္ေတာ့ သူရွင္းျပတဲ့စကားေလး မွတ္သားစဖြယ္ နာယူခဲ့ရတယ္။ ေယာနိေသာ မနသိကာရဆိုတာ “နားလည္မႈရွိျခင္း” … တဲ့။ သူက ဥပမာေလးနဲ႔ ခုလို ေျပာျပပါတယ္။

“မိခင္ရင္ခြင္ထဲက ကေလးဟာ ရင္ခြင္ထဲမွာပဲ ႐ွဴးေပါက္ခ်တယ္ ဆိုပါစို႔ … မိခင္က စိတ္မဆိုးဘူး၊ အဲဒါကို ေမတၱာေၾကာင့္လို႔ ေယဘုယ် ျမင္တယ္၊ တကယ့္ေယာနိေသာက ေမတၱာဆိုတဲ့ အေဒါသ ေစတသိက္နဲ႔ တြဲၿပီးပါလာလို႔ ျဖစ္တာ၊ တနည္းအားျဖင့္ မိခင္က သူ႔ကေလးကို ခြင့္လႊတ္နားလည္ေပးႏိုင္တယ္၊ ေၾသာ္ … ကေလးပဲကိုး .. ဘယ္သိပါ့မလဲ ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ဳိးနဲ႔ေပါ့၊ အဲဒီအေတြးေၾကာင့္ မိခင္ဟာ စိတ္ဆိုးေတာ့ဘူး”

သူ႔ရဲ႕ ဥပမာေလးနဲ႔ ရွင္းျပခ်က္ကို က်မသေဘာက်လို႔ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ေတာ့ပါဘူး။ ေနရာတိုင္းမွာ အေကာင္းျမင္တတ္ဖို႔ … အရာရာကို သင့္တင့္စြာ ႏွလံုးသြင္းတတ္ဖို႔ … လူတိုင္းအေပၚမွာ နားလည္မႈရွိဖို႔ က်မ ႀကိဳးစားရပါအံုးမယ္။
***
ေမတၱာျဖင့္ …

ေမဓာ၀ီ
၂၉၊ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၁၀
၁၁း၂၆ နာရီ
(ဒီပို႔စ္ကို ေရးျဖစ္ေစခဲ့တဲ့အတြက္ အမည္မပါေသာ ကြန္မန္႔ရွင္ႏွင့္ ေယာနိေသာမနသိကာရကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ရွင္းျပေပးခဲ့ေသာ ကိုမင္းထက္တို႔ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ )

16 comments:

Anonymous said...

မေမ ေရ

ဦးဦးဖ်ားဖ်ားဖတ္သြားပါတယ္ စဥ္းစားစရာေလးေတြ နဲ႕ သိပ္ေကာင္းပါတယ္
ေယာနိေသာ မနသိကာရဆိုတာ “နားလည္မႈရွိျခင္း” … တဲ့ ဥပမာ ေလးအတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္

ခင္မင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး

အင္း အခုထမင္းစားၿပီး ၾကက္ဆင္ႀကီး ျပန္ၾကည္႕သြားေသးတယ္

Anonymous said...

ၾကီးေမ
စာေတြဖတ္သြားျပီ
ကြန္႕မန္႕ကေနလည္း ပို႕စ္တစ္ပုဒ္ျဖစ္တာဘဲေနာ္
ပန္းခ်ီဆရာေတြလို ေဆးစက္က်ရာ အရုပ္ျဖစ္
တရားေလးေတြဖတ္ရလို႕ေက်းဇူးပါ
ခင္မင္တဲ့
seesein

rose said...

အစ္မေမဓာ၀ီ... စာလာဖတ္ပါတယ္။ အေကာင္းျမင္တ့ဲ စိတ္ေလး ဒီ့ထက္ ပိုထားတတ္ေအာင္ လႈံေဆာ္ေပးတ့ဲ ပို႕စ္ေလးမို႕ ႏွစ္သက္မိပါတယ္။

ကုိေအာင္ said...

ဘာသာတရားရူေဒါင့္က ညြန္ျပတဲ့ အေကာင္းျမင္မွဳကေတာ့ ေကာင္းပါတယ္ မေမဓါ၀ီ။

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

ေဒၚေလးေမေရ....
ဒို႔ကေတာ့ ပုထုဇဉ္ဆိုေတာ့ မေကာင္းတာကို မေကာင္းဘူးပဲျမင္တယ္...ေကာင္းတာကို ေကာင္းတယ္လို႕ ျမင္တယ္...မေကာင္းေနတာၾကီးကို ေကာင္းပါတယ္လို႔ မျမင္နိုင္တာေတာ့ အမွန္...ျမင္ပါတယ္ေျပာတဲ့သူ ကေတာ့ အရိယာပုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္ေနသလား..၊ အဂုၤလိမာလၾကီး လက္ညွိးေတြလိုက္ျဖတ္ေနတာ ဆရာေက်းဇူးဆပ္တဲ့ လူေတာ္ေလးလို႔ ခုထိမျမင္မိတာ အမွန္ပဲ ေဒၚေလးေမေရ့...ႏွင္းက်စကို လွပါတယ္ျမင္တာကအပ်ိဳေပါက္လွေသြးၾကြယ္ခ်ိန္ လွတာက္ိုျမင္ေနတာကို ဒါကို အပုပ္ေကာင္ ရုပ္ေဆာင္ေနတာပါလို႔ ေျပာရင္ မေကာင္းျမင္လို႔ ေျပာမလား..ႏွင္းက်ျပီးေနာက္ရက္ေတြမွာ ဗြက္ေတြေပါက္ျပီး..ညစ္ပတ္ ေနတာျမင္ရင္ ႏွင္းက်တာကို လွတယ္ေျပာနိုင္မလား...ဗြက္ကေလးေတြ သိတ္လွတယ္ေျပာတဲ့သူရွိရင္ေတာ့ ဒီလူ တေနရာရာမွာ မွားေနျပီ...

ေမပယ္လ္ said...

စာလာဖတ္ျဖစ္ေပမယ့္ ေျခရာမထားခဲ့မိဘူး
ခုေတာ့ အျမင္ေလးတစ္ခု ထပ္ခ်ျပခ်င္စိတ္ေပၚလာလုိ႔။
ကုိယ္ကေတာ့ ေယာနိေသာဆုိတာကုိ ဥပမာေတြအမ်ားၾကီးနဲ႔ တစ္ေနရာရာမွာ ဖြင့္ဆုိဖူးခဲ့တယ္။
နားလည္မွဳနဲ႔ အေကာင္းျမင္စိတ္ တူ/မတူ သိပ္မေတြးမိ
ေပမယ့္ ခ်မ္းေျမ့ဆရာေတာ္ေလာင္းငယ္ငယ္က သူခ်စ္ျမတ္နုိးတဲ့ ေရအုိးေလးအကြဲ ေဘးလူေတြက ၀ုိင္းေလွာင္ခဲ့တယ္..။ အဲဒီမွာ သူျပန္ေျပာတဲ့ စကားေလး အရမ္းသေဘာက်ခဲ့တာ။..ဘာတဲ့..
အုိ...ဘာျဖစ္လဲ..အုိးကြဲေတာ့ ကရြတ္ေတာင္ ရေသး..တဲ့..။ စသည္...စသည္...

အျဖဴေရာင္နတ္သမီး said...

တန္ဖိုးရွိတဲ႔ စကားလံုးမ်ားကို မွတ္သားသြားပါတယ္ မႀကီးေရ....
ႏွစ္သစ္မွာ ရႊင္လန္းခ်မ္းေၿမ႕ပါေစရွင္...

ေမဓာ၀ီ said...

ဘေက်ာက္ေရ ...
ဘေက်ာက္ေျပာတာ ဟုတ္ပါတယ္။ ေကာင္းတာကို ေကာင္းတယ္ ျမင္ၿပီး မေကာင္းတာကို မေကာင္းျမင္ရမွာပါပဲ။ အဲဒါကို ျမတ္စြာဘုရားက သမၼာဒိ႒ိ - အမွန္ျမင္ျခင္းလို႔ ေဟာခဲ့တာပဲေလ။
အဂၤုလိမာလ လက္ညွဳိးေတြ ျဖတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔ကို လူဆိုးႀကီးအေနနဲ႔ ျမင္တာ မမွားသလို သူအရိယာ ျဖစ္သြားခ်ိန္မွာလဲ သူ႔ကို အရိယာ သူေတာ္စင္ အေနနဲ႔သာ ျမင္ရမွာေပါ့။

ဒါေပမဲ့ လက္ညွဳိးေတြ ျဖတ္ေနတဲ့သူ႔ကို ျပစ္တင္ ဆဲေရးလိုက္ရင္ ကိုယ့္ဆီမွာ ေနရင္းထိုင္ရင္း အကုသိုလ္ ျဖစ္မယ္။ ဒီလိုမဟုတ္ဘဲ ေၾသာ္ သူကေတာ့ ဆရာေပါင္းမွားလို႔ ခုလို လူဆိုးၾကီး ျဖစ္ရေလတယ္ ... ဆိုတဲ့စိတ္ ထားလိုက္ရင္ အကုသိုလ္ မျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့။

ေနာက္ၿပီး ဘေက်ာက္ရဲ႕ ႏွင္းဥပမာနဲ႔ ေျပာရရင္ ႏွင္းက်လို႔လွတယ္။ တဖက္မွာလဲ ႏွင္းက်လို႔ ဒုကၡေရာက္ၾကတယ္။ ႏွင္းက်လိ႔ု စိတ္ပ်က္တာတို႔၊ က်တဲ့ ႏွင္းကို စိတ္တိုတာတို႔ မျဖစ္ဘဲ ႏွင္းက်တာဟာ သဘာ၀ပဲလို႔ ေတြးႏိုင္ဖို႔ကို ဆိုလိုတာပါ။

ဒါေၾကာင့္ ဒီေနရာမွာ ေျပာတဲ့ အေကာင္းျမင္ျခင္း ဆိုတာက ...မေကာင္းတဲ့အာ႐ံုနဲ႔ ၾကံဳေတြ႔တဲ့အခါမွာ ငါ့ႏွယ္ ဆိုးလိုက္တဲ့ကံ ဒီလိုဟာမ်ဳိးနဲ႔မွ ၾကံဳရပေလတယ္ လို႔ စိတ္ညစ္ညဴးတာမ်ဳိး၊ ဒါဟာ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္ ဘယ္၀ါ့ေၾကာင့္ပဲလို႔ သူတပါးကို အျပစ္ပံုခ်ၿပီး စိတ္တို စိတ္ဆိုးတာမ်ဳိး မျဖစ္ဘဲ ဒါဟာ အကုသိုလ္ရဲ႕ အက်ဳိးဆက္ပဲဆိုၿပီး စိတ္ကို ေျဖႏိုင္ဖို႔ပါ။

ဒါဟာ ေျပာရလြယ္သေလာက္ လုပ္ႏိုင္ဖို႔ အင္မတန္ ခက္ပါတယ္။ အဖန္ဖန္ အထပ္ထပ္ ေလ့က်င့္ယူမွ ရႏိုင္တာမ်ဳိးလို႔ နာယူမွတ္သားခဲ့ဖူးပါတယ္။

ေယာနိေသာ မနသိကာရ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္စြာ ႏွလံုးသြင္းျခင္းဆိုတာ အာ႐ံုတခုခုနဲ႔ ၾကံဳလာတုိင္း ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာ စတဲ့ တရား ေလးပါးထဲက သင့္တင့္ရာ တပါးပါးနဲ႔ ႏွလံုးသြင္းႏိုင္ဖို႔လို႔ ယူဆပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေယာနိေသာ မနသိကာရဟာ အကုသိုလ္ကေန ကုသိုလ္ အျဖစ္ ေျပာင္းေပးတဲ့ converter တခုလို႔ ျမင္တာပါပဲ။

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

အင္း...ေဒၚေလးေမ ေျပာသလို..ေသာခ်ည့္ေနရတာ အက်င့္ေတာင္ပါလာျပီ...
မေသာျပန္ရင္လဲ..စိတ္ႏွလုံးပူပန္ ရတာကို ကိုယ့္ဖာသာပဲခံရတာ..ေဒၚေလးေမရဲ့..

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said...

အားလုံးမွန္ကန္ပါတယ္။ အားလုံးကို ေထာက္ခံပါတယ္။

ခင္မင္လ်က္
ကုိကိုေမာင္(ပန္းရန႔ံ)

သက္ေဝ said...

ေယာနိေသာ မနသိကာရ ဟာ အကုသိုလ္ကေန ကုသိုလ္ အျဖစ္ ေျပာင္းေပးတဲ့ converter တခုဆိုတာေလး ၾကိဳက္တယ္... တကယ္လဲ မွန္ပါတယ္...
အရာရာကို အဲဒီလို ႏွလံုးသြင္း ဆင္ျခင္ႏိုင္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ၾကိဳးစားရအံုးမယ္... း))

Maung Myo said...

အေၾကာင္းရာတစ္ခုကို ရွဳ႕ေထာင့္ေပါင္းစံုက လွည့္ေတြးတယ္လို႕ပဲ သေဘာထားပါတယ္ မေကာင္းျမင္တာေတြ ေကာင္းတာေတြ ဆိုင္မွာမဟူတ္ပါဘူးေလ က်ေနာ္လည္း အဲ့လိုပဲ သူမ်ားေတြ မေတြးတဲ့ေနရာက လိုက္ေတြးလို႕ လူ႕ဂြစ ကိုျဖစ္လို႕ း)

Anonymous said...

Kyay zue bar! Your post enlightens me.
ma may khin

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

အေကာင္းျမင္စိတ္က တကယ္ကိုေကာင္းပါတယ္...
စိတ္လဲေအးခ်မ္းပါတယ္.. ဒါေပမဲ႔ ေနရာတိုင္းကို အေကာင္းျမင္ႏိုင္ဖို႔ေတာ႕ ခက္ခဲတုန္းပါ။
အေကာင္းမျမင္ႏိုင္ေတာ႔လဲ စိတ္ေတြပူေလာင္ရတုန္းပါ။
ၾကိဳးစားရဦးမယ္ မေမေရ..

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

တန္ဖိုးရိွတဲ့ ပို႔စ္ေလးပါပဲ။
နားလည္ေပးလို႔ရနိင္တဲ့ အေနအထားကို နားလည္ေပးလိုက္တာ ကိုယ္တိုင္စိတ္ခ်မ္းသာ လိုက္ရတယ္။ တတ္နိင္သမွ်ေတာ့ အျဖစ္အပ်က္တိုင္း ငါသာ ကာယကံရွင္ေနရာမွာ ဆိုတာမ်ဳိး ေတြးတတ္ေအာင္ေတာ့ က်င့္ထားတာပဲ။ ဒါေတာင္ အတၱနဲ႔ယွဥ္ရင္ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ နားလည္မႈက တခ်က္တခ်က္ လြတ္လြတ္သြားေသးတယ္။

Prince said...

ဟုတ္ပါတယ္ မေမ ..

ပို႕စ္ တေထာင္ေလာက္
ဖတ္ကာျပီးတဲ႕ေနာက္ မွာ
ရွိတဲ႕ ေရာင္ကို ပယ္ ျပီး
တရား ေဘာင္ကို ဝင္မလား လို႕ စိတ္ကူးမိတယ္။
ေယာနိေသာ မနသိကာရ ျဖစ္သြားမလား မသိဘူးေနာ္...