The Forest Hermitage ေတာရေက်ာင္းေလးကအျပန္ က်မက ဦးရီးေတာ္တို႔နဲ႔ အတူမလိုက္ဘဲ တျခားတေနရာကို ဆက္ဖို႔ ညီမေလး တေယာက္နဲ႔အတူ လိုက္သြားပါတယ္။ Warwick ၿမိဳ႕က နာမည္ေက်ာ္ ရဲတိုက္ႀကီး (Warwick Castle) ဆီကိုပါ။ တခါတုန္းက သြားမယ္ဆိုၿပီး မသြားျဖစ္ဘဲ အေ၀းကပဲ လွမ္းေမွ်ာ္ခဲ့ရတဲ့ Warwick Castle အခုေတာ့ တကယ္သြားခြင့္ရခဲ့ၿပီ။
ကားပါကင္မွာ ကားေတြအျပည့္၊ အေတာ္ေ၀းေ၀းမွာ သြားရပ္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ရတယ္၊ ဘာေၾကာင့္မ်ား လူေတြ ဒီေလာက္မ်ားေနပါလိမ့္ ... ရာသီဥတု ေကာင္းလို႔ တခုတည္းေၾကာင့္ေတာ့ ဟုတ္မယ္မထင္၊ လက္မွတ္ေရာင္းတဲ့ေနရာ ေရာက္ေတာ့ လက္မွတ္က လူႀကီးတေယာက္ကို စတာလင္ေပါင္ ၂၁ ေပါင္ နဲ႔ ၀ယ္ရတယ္။ မာလင္႐ႈိးလဲ ရွိတယ္၊ (ဒါေၾကာင့္လူမ်ားေနတာကိုး) မာလင္႐ႈိးၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ၂၉ ေပါင္တဲ့၊ ေက်ာင္းသား ဒစ္စေကာင့္လဲ မရွိဘူး။ ေစ်းမ်ားလိုက္တာ မာလင္ေတာ့ မ႐ႈိးေတာ့ပါဘူး၊ ၂၁ ေပါင္နဲ႔ပဲ ၀င္လိုက္တယ္၊ ၂၁ ေပါင္ေတာင္ အေတာ္မ်ားလွၿပီ၊ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္မေရာက္ဖူးေသးေတာ့လဲ ... တန္တယ္ပဲဆိုၾကပါစို႔။ :)
... 
အ၀င္ဆိုင္းဘုတ္နဲ႔ ၀င္ေပါက္ေနရာ (လက္မွတ္ကို စကန္လုပ္ၿပီး အဲဒီအေပါက္က ၀င္ရတယ္။)
အထဲ၀င္ၿပီ ... ေတြ႔ရာကို လွမ္း႐ိုက္လိုက္တာပဲ။ လွတ ၀တေလး ပါသြားတာေတာ့ တတ္ႏိုင္ဘူးရယ္ ...
ေကာင္းကင္ျပာျပာေအာက္က ရဲတိုက္ႀကီး ...
ဒီရဲတိုက္ႀကီးက Avon ျမစ္ကမ္းနေဘးမွာ တည္ရွိပါတယ္။ ေရထဲမွာ ၾကာရြက္ေလးေတြနဲ႔ စိမ္းစိမ္းစိုစို၊ ငါးကေလးေတြလဲ ကူးခတ္လို႔။ ဒါဟာျမစ္တဲ့လား ... အဲဒါ ျမစ္ပဲလား ... ေၾသာ္ ... ေခ်ာင္းမွတ္လို႔ပါ။ ေအဗြန္ကို ဧရာ၀တီက သနားလိမ့္မယ္ ... ။
ရဲတိုက္ႀကီးကေတာ့ ထုႀကီးထည္ၾကီးနဲ႔ ႀကီးက်ယ္ပါတယ္၊ ခမ္းနားပါတယ္။ ရာဇ၀င္မွတ္တမ္းရဲ႕ ခိုင္မာတဲ့ သက္ေသျပယုဂ္တခုေပါ့ ... ။ Warwick Castle သမိုင္းေၾကာင္းသိခ်င္ရင္ေတာ့ ၀ီကီမွာသာ ရွာဖတ္လိုက္ၾကပါေတာ့။ (ရွင္းျပေနရင္ လြဲေနမွာစိုးလို႔)
ဒါက သစ္သားနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ ေရွးေခတ္က အေျမႇာက္တဲ့၊ ဘယ္လိုမ်ား ပစ္ၾကလဲေတာ့မသိ။
ေရွးေခတ္ စစ္သားေတြ စခန္းခ်တဲ့ တဲငယ္ပံုစံေလး။ အထဲေတာ့ ၀င္ၾကည့္လို႔မရဘူး၊ စည္းသားထားတယ္။
စည္းအျပင္ကေန ဓာတ္ပံုလွမ္း႐ိုက္ေတာ့ တဲကေလး အတြင္းကို ခုလို ျမင္ရတယ္။
အဲဒီေန႔မွာ ရာသီဥတုက ေတာ္ေတာ္ေလးပူပါတယ္။ ၃၀ စင္တီေက်ာ္မယ္ထင္တယ္။ မ်က္စိမွိတ္ထားရင္ ျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္ေနသလိုပဲ ေနကလဲပူ၊ ေလကလဲပူ ဘိလပ္နဲ႔ေတာင္ မတူဘူး။
သြားရင္းလာရင္း အသံတမ်ဳိးၾကားလို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဒါင္းကေလးတေကာင္။ ေဒါင္းတြန္လိုက္တဲ့ အသံ ... ။ သူတြန္တဲ့ အသံက အိုးေ၀ေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ အဂၤလိပ္လို တြန္ပံုရတယ္၊ က်မ နားမလည္လိုက္ဘူး။ ေဒါင္းတြန္သံၾကားၿပီး စာေရးဆရာ ၿငိမ္းေက်ာ္ရဲ႕ "ေဒါင္းတတြန္ စြန္တ၀ဲ ေ၀းသည္ကိုမွ်" ဆိုတဲ့ ၀တၳဳေခါင္းစဥ္ေလး သတိရမိတယ္။ ၀တၳဳကိုျပန္စဥ္းစားၾကည့္တာ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ေဒါင္းတတြန္ စြန္တ၀ဲဆိုတဲ့ တခဏ အခိုက္အတန္႔ေလး ေ၀းရတာေတာင္ လြမ္းေနရတယ္ ဆိုတဲ့သေဘာ ထင္ရဲ႕ ... ။ ကိုယ္ေတြကေတာ့ ေဒါင္းဘယ္ေလာက္ တြန္တြန္ စြန္ဘယ္ေလာက္၀ဲ၀ဲ လြဲရတာေတြမ်ားၿပီး လြမ္းမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ႏွစ္သက္ ဆက္လြမ္းရမလဲ မသိဘူး၊ ဒီတသက္နဲ႔ေတာင္ မေလာက္ႏိုင္လို႔ပါ၊ ေၾသာ္ ... ေဒါင္းကိုၾကည့္ၿပီးေတာင္ လြမ္းျဖစ္ေအာင္ လြမ္းသြားမိေသး ... ေမဓာ၀ီ ... ။
သူတို႔ ျမားပစ္ေနၾကတယ္။ ေရာ္ဘင္ဟုနဲ႔ နင္လားငါလားေပါ့။ က်မကေတာ့ ေလးေတာ္မတင္ႏိုင္လို႔ အေ၀းကပဲ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ခဲ့လိုက္တယ္။ ေခတ္သစ္ေရာ္ဘင္ဟုေတြကို ၾကည့္ၿပီး ရာမဇာတ္ထဲက ရာမ လကၡဏ မင္းသားႏွစ္ေဖာ္ကို သတိရမိေသး ... ။ ကိုယ္သန္ရာ သန္ရာေပါ့ေလ ... ။
ၾကည့္ပါအံုး မ်ားလိုက္တဲ့ လူေတြ ... ၊ သူတို႔ ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ၊ မ်က္လွည့္လား ေဆးေရာင္းတာလား စပ္စုခ်င္တာနဲ႔ သြားၾကည့္လိုက္ေတာ့ ငွက္တေကာင္နဲ႔ သ႐ုပ္ျပေနတာပါ။ ႐ုပ္ဆိုးဆုိး ငွက္ႀကီး တေကာင္ပဲ၊ သိန္းငွက္လား လဒလား က်မကေတာ့ မခြဲျခားတတ္ဘူး၊ သိပ္လဲ မထူးဆန္းေပမဲ့ လူေတြကေတာ့ အံုေနတာပဲ။
ေနာက္ထပ္ ေဒါင္းတေကာင္ ... သူက အျမီးပိုရွည္တယ္။ ေဒါင္းေတြကို ဘယ္သူကမွလဲ ရန္မျပဳေတာ့ ဒီလိုပဲ ေလွ်ာက္သြား ေလွ်ာက္စားေနၾကေလရဲ႕။ ေၾသာ္ ... သူတို႔ကေတာ့ လြတ္လပ္တဲ့ ေဒါင္းကေလးေတြပါလား ... ။ ဒီေဒါင္းကိုျမင္ျပန္ေတာ့ ညြတ္မိတဲ့ေဒါင္းကို သတိရတာနဲ႔ ဥေဒတယံဂါထာကို စိတ္ထဲက ရြတ္မိလိုက္ေသးတယ္။
ရဲတိုက္ထဲ ၀င္ၿပီ၊ ဒါက ျမင္းစီးသူရဲေကာင္းတဲ့။ ဒီဘက္ကေတာ့ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ႀကီးေတြနဲ႔ ေရွးေဟာင္း ႐ုပ္ထုေတြ ... ။
ဘုရင္မႀကီးလဲ မတ္တပ္ရပ္ေနရတာ ၾကာေတာ့ ေညာင္းရွာေရာ့မယ္။ ဟိုလူႀကီးကေတာ့ အာေဘာင္အာရင္း သန္သန္ ရွင္းျပေနတယ္။ ခပ္တည္တည္နဲ႔ လူအုပ္ၾကားထဲ ေရာၿပီး နားေထာင္လိုက္တယ္၊ ဘာေတြေျပာေနတာလဲေတာ့ မသိဘူး။ :D
ဟန္နရီနဲ႔ ၾကင္ယာေတာ္ ေျခာက္ပါး။ သိပ္မမ်ားပါဘူး၊ သူ႔ေလာက္ကေတာ့ မင္းတုန္းမင္းက ပ်င္းအံုးမယ္။ ေဘးက ပံုကေလးက ရဲတိုက္ပရ၀ုဏ္ နမူနာ ပံုစံငယ္ကေလး။
ဒါက အတြင္းပိုင္းကေန လွည့္ပတ္႐ိုက္ထားတာ။ အဲဒီ အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္ႀကီး ျမင္ေတာ့ ေခ်ာကိုေတာင္ သတိရမိေသး။ မုန္႔ဆိုင္၊ အေအးဆိုင္၊ ေရခဲမုန္႔ဆိုင္၊ ေကာ္ဖီဆိုင္၊ အသားကင္ဆိုင္၊ လက္ေဆာင္ပစၥည္း အမွတ္တရ ေရာင္းတဲ့ဆိုင္၊ ပတ္ပတ္လည္မွာ တဲငယ္ကေလးေတြနဲ႔။ ကိုယ့္အေနနဲ႔ၾကည့္ရင္ ေစ်းႀကီးေပမဲ့ လူေတြကေတာ့ ၀ယ္စားေနၾကတာပဲ။ ဘာရမလဲ အားက်မခံ ၀ယ္လိုက္တာေပါ့။ half liter ေရသန္႔တဗူး နဲ႔ အေအးတခြက္၊ ၃ ေပါင္ေက်ာ္ ... ။
ကင္မရာဘက္ထရီ မကုန္မခ်င္း ႐ိုက္ေနေတာ့တာပဲ၊ ပိုက္ဆံေပးရတာမွတ္လို႔။ ႐ိုက္လာၿပီးမွလဲ ဘေလာ့မွာ မတင္ရရင္ မတန္မွာစိုးလို႔ ပံုေတြ ေဖာခ်င္းေသာခ်င္း တင္လိုက္ပါတယ္။ မၾကည့္ခ်င္ရင္ ေက်ာ္သြားၾကပါ။ ၾကည့္ရခက္ရင္ ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူၾကပါ။
ကဲ ... ရဲတိုက္ေပၚ တက္ၾကစို႔၊ တက္မယ့္ လူေတြမ်ားလြန္းလို႔ တန္းစီရတယ္၊ ျဖည္းျဖည္းတက္၊ နားနားၿပီးတက္ ... အတက္မေတာ္ရင္ ေခ်ာ္က်တတ္တယ္။ အျမင့္ေရာက္ေတာ့ ေအာက္ကိုျပန္ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ ငါေတာ္ေတာ္ ျမင့္ပါလားေပါ့ ... ။
ထပ္တက္ရျပန္တယ္။ တျဖည္းျဖည္း ျမင့္ျမင့္လာတယ္၊ တဆင့္ခ်င္း တဆင့္ခ်င္း၊ ေျခေထာက္ေတာ့ အေတာ္ေညာင္းသား၊ အျမင့္ေရာက္ခ်င္ေတာ့လဲ ေျခေညာင္းေတာ့ ခံရမွာေပါ့ေလ ... ။
အျမင့္ေရာက္ျပန္ေတာ့ ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ ျမင့္သလဲ သိခ်င္လို႔ ေအာက္ပဲ ျပန္ျပန္ငံု႔ၾကည့္ေနမိေတာ့တာ။ အေပၚစီးက ၾကည့္တယ္ဆိုတာ ဒါမ်ဳိးေပါ့။
ထပ္တက္ရျပန္တယ္၊ ထိပ္ဆံုးမေရာက္မခ်င္း ... ။ ေနာက္ျပန္ဆုတ္လို႔မရဘူး၊ လမ္းတ၀က္ကေန ျပန္ဆင္းခ်င္လို႔ မရဘူး၊ တက္ၿပီးရင္ ထိပ္ဆံုးေရာက္ေအာင္ ဆက္တက္ရတယ္။ တက္ရတာ ေမာေတာ့ေမာတယ္။ ဒါေပမဲ့လဲ အမ်ားနဲ႔ အတူတူ တေပ်ာ္ႀကီး တက္ၾကေတာ့ ေပ်ာ္စရာေပါ့။ အေဖာ္ေကာင္းရင္ ေမဓာ၀ီက တာ၀တိ ံသာလဲ တက္ရဲပါတယ္။ ေခၚခ်င္တဲ့သူမ်ား ေျပာၾကပါ :)
... 
ထိပ္ဆံုးေရာက္ၿပီ။ အျမင့္ဆံုး ေနရာကေန ငံု႔ၾကည့္ျဖစ္ေသးတယ္။ ေမဓာ၀ီတေယာက္ ေအာက္ခ်ည္းငံုၾကည့္ေနတယ္ ေျပာခံရမွာစိုးလို႔ အေပၚလဲ ေမာ့ၾကည့္ပါေသးတယ္။ ကိုယ့္ထက္ျမင့္တာ ဘာရိွေသးလဲဆိုေတာ့ တလူလူလြင့္ေနတဲ့ ျဗိတိသွ် အလံရယ္ ေကာင္းကင္ႀကီးရယ္ တိမ္ေတြရယ္ ... ။
အရိပ္၊ အဲဒီထိပ္ဆံုးမွာ ေမဓာ၀ီရွိတယ္။ ကိုယ္က အျမင့္ႀကီးေပမဲ့ အရိပ္က်ေတာ့ ေျမေပၚမွာ ျပားျပား၀ပ္လို႔။ ျမင္ျမင္သမွ် အကုန္႐ုိက္၊ ဆံပင္မပါတဲ့ ဦးေလးႀကီးလဲ ႐ိုက္၊ လံုခ်ည္မပါတဲ့ အမႀကီးလဲ ႐ိုက္။ :)
... 
ျပန္ဆင္းရေတာ့မယ္။ တခ်ဳိ႕က တက္တံုးက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး တက္ခဲ့ၿပီး ျပန္ဆင္းရမွာ ေၾကာက္ေနၾကတယ္။ အေပါက္က်ဥ္းက်ဥ္း၊ ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲ၊ ေလွခါး ေကြ႕ေကာက္၊ မေၾကာက္ပါနဲ႔ ရဲရဲသာဆင္း၊ ေအာက္မွာ သူမ်ားေတြကိုေတာ့ မနင္းမိေစနဲ႔ေပါ့။
ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ေမာသြားၿပီ။ ေျခေထာက္ေတြလဲ က်ိန္းလို႔၊ သစ္ပင္ရိပ္မွာ ခဏအေမာေျဖ။ အရိပ္ထဲမွာေတာင္ သိပ္မေအးခ်င္ဘူး။ ပူလိုက္တဲ့ေန ... ။
ေရာက္တဲ့လက္စနဲ႔ ဘယ္မွ မက်န္ေအာင္ အကုန္သြားတယ္။ ေျခေထာက္က်ိန္းလဲ အိမ္ေရာက္မွ ေဆးလိမ္းမယ္ေပါ့။ ဇြဲေကာင္းတယ္ ဒါမ်ဳိးဆိုရင္ ... ။
ကဲ ... ျပန္ေတာ့မယ္္ ... ျပန္အထြက္မွာ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ေတာ့ ၀တ ပတႀကီးက ပါလာျပန္တယ္။ ၀တာေတြခ်ည္း ေရြး႐ိုက္ေနတာ မဟုတ္ရပါဘူး။ သူတို႔ကိုက ကိုယ့္႐ိုက္ကြင္းထဲ ၀င္၀င္လာတာ။
***အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေျခာက္နာရီ ေက်ာ္ၿပီ။ ေပ်ာ္လဲေပ်ာ္ ေမာလဲေမာတဲ့ ဒီရက္ကေလးကို အမွတ္တရ မွတ္တမ္းတင္လိုက္ပါတယ္။ ေရာက္ျဖစ္ေအာင္ ေခၚသြားေပးတဲ့ ညီမငယ္ သုသုကိုလဲ ေက်းဇူးအထူး ... ။
***
ေမဓာ၀ီ
၂၈၊ ဇြန္၊ ၂၀၁၁
၁၅း၂၂ နာရီ
***
ေမဓာ၀ီ
၂၈၊ ဇြန္၊ ၂၀၁၁
၁၅း၂၂ နာရီ
18 comments:
ဘာမွ သေဘာမက်ဘူး မင္းတုန္းမင္း က ပ်င္းေတာင္ ပ်င္းေသးဆိုတာပဲ သေဘာက်တယ္ း)
ေက်းဇူးပဲ အစ္မေရ...ရဲတိုက္ကို အတူလိုက္ခဲ့ျဖစ္ပါတယ္...ဓာတ္ပံုေတြ ေ၀ေ၀ဆာဆာနဲ႔မို႔ ကိုယ္တိုင္ေရာက္ရသလို ခံစားရပါရဲ႕ဗ်ာ...သူရို႕ဆီက ေဒါင္းကလည္း ဒီကေဒါင္းနဲ႔ သိပ္မကြာဘဲကိုး...ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာ ၾကည့္ဖူးတဲ့ အေျမာက္ႀကီးေတြလည္း ျမင္ရလို႔ ၀မ္းသာလိုက္တာ...ရုပ္ရွင္ထဲမွာေတာ့ အေျမာက္ႀကီးရဲ႕လက္တံထဲမွာ ခဲလံုးေတြ၊ မီးက်ီးခဲေတြထည့္ၿပီး ပစ္တာေတြ႕ဖူးတာပါပဲ...ထဘီမပါတဲ့ မမႀကီးကိုရိုက္ခဲ့တာေတာ့ မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ...ခမ်ာ ရွက္ရွာေပမေပါ့...ဟုတ္ဘူးလားဗ်ာ...အင္း ကိုယ့္ဖာသာကို ဘိလပ္ေရာက္လို႔ ၀င္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ၂၁ေပါင္ကို ႏွေျမာတာနဲ႔ ၾကည့္ုျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး...အမ ခရီးမ်ားမ်ားသြားႏိုင္ပါေစဗ်ာ...ဒါမွ ကၽြန္ေတာ္တို႔ပါ ေရာက္ဖူးသြားမွာေလ...
ဟ...ေစာေစာက ပထမပါ...ျမန္လိုက္တဲ့ ကိုေမာင္မ်ုဳိးပါလား...
ေဒါင္းကိုျမင္ၿပီးလြမ္းတဲ့ ေဒၚေလးေမေရ.. အျမင့္ေရာက္ခ်င္ရင္ ေျခေညာင္းခံရမတဲ့လား။ မွတ္သားသြားပါတယ္ဗ်ာ...
တာ၀တိသာ ေတာ့မသိဘူး... အာလိန္ငါဆင့္ တက္ရင္ လာေခၚမယ္.. လိုက္မလားဟင္။
မေရာက္ဖူးတဲ့ ရဲတိုက္ႀကီးကို ေ၀ေ၀ဆာဆာ ရိုက္ျပေပးလို႕ ေက်းဇူးပါ အစ္မေရ။
ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ။
အိပ္မက္ထဲက အထင္ကရ ရဲတိုက္ႀကီးဆီကို အလည္ပို႔ေပးလိုက္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါ ေမဓာဝီေရ။
အဲဒီလိုေနရာမ်ိဳးေတြကို အလည္ေရာက္ဖူးခ်င္တယ္ကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
ေအာ္...မေမ က အကုန္လံုးကိုအထက္စီးကေန ျကည့္ပ
လိုက္တယ္ေပါ့ေလ....:))) ရဲတိုက္ျကီးက မိုက္တယ္ဗ်ာ...။
ေစ်းေတြကျကီးထွာေနာ္...။ဒါနဲ့စကားမစပ္ တာဝတိံသာ
ကိုအေဖာ္ေကာင္းလို့သြားရင္ေျပာပါဦးဗ်ာ...ကၽြန္ေတာ္
လည္းကပ္လိုက္ခ်င္လို့....:)
ရဲရဲခ်ီ။
မမေရ ေက်းဇူးပါလို႕ ... မေရာက္ဖူးေသးတဲ႕ ေဒသကို ကိုယ္တိုင္ေရာက္ သြားသလိုပဲ...ၿပန္လည္မွ်ေဝေပးလို႕ ေက်းဇူးပါလို႕..
ေဝး.
နာ႕ကို သတိရဒယ္တဲ႔ ဟိဟိ
ေပ်ာ္လိုက္တာ.. ဒီလိုဆို ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေတြေတြ႔တိုင္း သတိရမွာေပါ႔ေနာ္ ... း)
မင္းတုန္းမင္းၾကီးလည္း ရွိသမွ် မိဖုရားေတြနဲ႔ ဓာတ္ပံုေလး ဘာေလး မွတ္တမ္းအေနနဲ႔ ရိုက္ခံခဲ႔ရမွာေနာ္။
ဒါဆို ကမၻာမေက်ာ္ဘူးလို႔ မေျပာႏိုင္ဘူးေလ
ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ အဂၤလန္မွာ လူဝေတြ မ်ားတယ္ထင္တယ္ ခိခိ
ရဲတုိက္ဆုိလို႔ ျမန္မာျပည္မွာ အခု နာမည္ႀကီးေနတဲ့ မင္းသားရဲတုိက္ကိုေတာင္ သြားသတိရမိပါေသးတယ္။ မေမကလည္း ၂၁-ေပါင္ေလးမ်ားေနာ္။ ဘုန္းဘုန္းမွာေတာင္ ေပါင္ ၁၅၀-ေလာက္ရွိတယ္။ စုထားတာေလ။
ေအာ္...ပိုက္ဆံေပါင္နဲ႔ ခႏၶာကိုယ္အေလးခ်ိန္ေပါင္နဲ႔ လြဲသြားလုိ႔ ဟီး။
မေမေရ အဂၤလန္မွာ ရဲတုိက္ဆုိ နာမည္ႀကီးပဲေနာ္။ ေရာက္ဖူးခ်င္လုိက္တာ။ မေမတင္ေပးတာကို ႀကည့္ရတာနဲ႔တင္ တစ္၀က္ေလာက္ေရာက္ဖူးသြားသလုိ ခံစားရတယ္ မေမရဲ႕။
ဓာတ္ပုံကို မိတ္ဆက္ေပးတဲ့ စာေတြကို တကယ္ဖတ္လုိ႔ေကာင္းတယ္။ ေရးတတ္ပါ့ဗ်ာ။ ေျမွာက္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ ခ်ီးက်ဴးေနတာ။
မေမက တာ၀တႎသာကို တကယ္လုိက္မွာလား။ ဘုန္းဘုန္းက စာရင္းလုိက္ေကာက္ေနတာ မျပည့္ေသးလုိ႔ေတာ္ေသးတယ္။ ဟီး။
က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ ႀကည္လင္၀င္းပ ေအးျမပါေစေနာ့...
း).. အလည္ေရာက္သြားသလိုပဲ....
မေမကေတာ့ ႀကံႀကံဖန္ဖန္..၊ အဂၤလိပ္လို တြန္တဲ့ေဒါင္း ဆိုလို႔ ရယ္ရေသးတယ္၊ း) Documentary ေတြထဲမွာ ေတာ့ အဲဒီလို အေျမာက္ႀကီးေတြကို ေတြ႔ဖူးတယ္၊ ေလးခြအႀကီးစားကို ေျမေပၚမွာ လွဲထားတာနဲ႔ တူတယ္၊ သားေရအိတ္ထဲ ေက်ာက္တံုးႀကီးေတြ ထည့္၊ ေမာင္းတံကို ျဖဳတ္ခ်ၿပီး ပစ္တာလို႔ မွတ္မိတာပါပဲ၊
ရဲတိုက္ေတြက အရမ္းစိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းတယ္၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူတန္းစား အဆက္ဆက္၊ သူတို႔ရဲ႕ ဇီဇာ ေၾကာင္မႈေတြ၊ ၿပီးေတာ့ မကြ်တ္မလြတ္ေသးတဲ့ ဝိညာဥ္ ေတြ...၊ အၿမဲတမ္း အဲဒီလိုဟာေတြ ေရာႁပြမ္းေနတတ္ တယ္ေနာ္၊ ၂၁ ေပါင္က မ်ားတယ္ဆိုေပမယ့္ အခုေခတ္ မွာဆိုေတာ့ ေပးႏိုင္ရင္ ဝင္လို႔ရေသးတယ္၊ ရဲတိုက္ႀကီးမွာ ၿမိဳ႕စားေတြ ေနတုန္းကဆို ေပါင္ ၂၁၀ ေပးလည္း ဝင္ခြင့္ရႏိုင္မယ္ မထင္ဘူး၊ လုပ္ႀကံမႈေတြ မ်ားလွတဲ့ ေခတ္ႀကီးမွာ မေမက ကေလာင္ပဲကိုင္တဲ့ ဘေလာ့ဂါပါ ဆိုလည္း ယံုၾကည္မွာေတာ့ မဟုတ္ဘူး....ေနာ့။ း))
ၾကီးေမ အဂၤလိပ္လို တြန္တဲ့ေဒါင္း အသံေတာ့ ၾကားဖူးခ်င္သား ဗမာျပည္လဲ ေဒါင္းမ်ိဳးတုန္းျပီလား မသိဘူး မျမင္ဖူးတာ အေတာ္ၾကာျပီ။ ပိုက္ဆံမေပးရတိုင္း ရိုက္ခဲ့တာေတြကို မတန္မွာစိုးလို႕ အားရပါးရ ၾကည္႕သြားပါတယ္။ အခုေတာ့ ေျခေထာက္ေတြ က်ိန္းေနျပီလား ေဆးလိမ္းထား ေနာက္တေနရာသြားရေအာင္လို႕။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ တန္သြားျပီ အားလံုးၾကည္႕ရလို႕။။
ခင္မင္တဲ့
seesein
ရဲတိုက္ႀကီး ကေတာ႔ မိုက္တာ မေမဓါဝီ ေဒၚလာ အကုန္ခံ ရတာ တန္ပါတယ္ အားလံုးၾကည္႕ရတယ္
ဝတပတ ႀကီးပါ ပါ ေနတာရုိးရဲ႕လားလို႕ လည္း စဥ္းစားေနတယ္ စိတ္ကူးမလြဲနဲ႕ေနာ္ ဟားးးးးးးး
ေရႊစင္ဦး
အမယ္ေလး ေရးၿပီးသားေလး ေပ်ာက္သြားျပန္ၿပီ မေမ ေရ ေဒၚလာအကုန္ခံရက်ဳိးနပ္ပါတယ္ အားလံုးၾကည္႕ရတယ္ေနာ္
ဝတပတ ႀကီးပါ ပါေနတာေတာ႔ သိပ္မရုိးဘူးထင္တယ္ေနာ္
အဂၤလန္ မေရာက္ဖူးေပမဲ့ အဂၤလန္က ရဲတိုက္ေတာ့ မေမေက်းဇူးနဲ႔ ေရာက္ဖူးသြားၿပီ .. :)
ေဒါင္းေတြကို သေဘာက်တယ္။ ကိုင္လို႔မရဘူးလားဟင္။ သူတို႔အေမြးေတြကို ကိုင္ၾကည့္ခ်င္တယ္။
အဲဒီလို ေရွးေဟာင္း အေဆာက္အဦးႀကီးေတြကို အရမ္းစိတ္၀င္စားတယ္။ အဲဒီလို အေဆာက္အဦးေတြထဲကို ၀င္လိုက္ရင္ စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ဳိးဘဲ ထူးဆန္းတဲ့ ဖီလင္တစ္မ်ဳိးကို ခံစားရတယ္။ ဘာရယ္လို႔ေတာ့ ေျပာမျပတတ္ဘူး။
ဘာျဖစ္လဲ ပံုေတြၾကည့္ရတာ စာဖတ္ရတာမွ မဟုတ္ဘဲ ဟဲဟဲ စတာ း)
ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ အဲဒီလို မေရာက္ဖူးတဲ့ေနရာေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္ခြင့္ရတာ သိပ္သေဘာက်တယ္။
မင္းတုန္းမင္းၾကီးကိုလည္း သားသမီးဇနီး ေမာင္းမ ေခြ်ရံေတြနဲ႔ ဓါတ္ပံုရိုက္ထားလိုက္ရရင္ ရွယ္ပဲေနမယ္။ ဒါေပမယ့္ ခပ္ေဝးေဝးက ရိုက္ရမယ္ထင္တယ္။
မေမနဲ႔အတူ ရဲတိုက္လိုက္လည္ရတာ ေပ်ာ္စရာၾကီး... မေမက သြားသမွ်ေနရာေလးေတြကို ရယ္စရာေလးေတြနဲ႔ ေျပာျပသြားေတာ့ ခရီးစဥ္အစအဆံုး ေမာရမွန္းမသိ ပန္းရမွန္းမသိ...
ေနာက္ကိုလည္း မေမသြားေလရာ ေခၚပါေနာ္... ေနာ္... ေနာ္...
ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေတြေတြ႔လို႔ ေခ်ာကို သတိရသလို ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးေတြကို ေတြ႔ရင္ ဒီက ေကာ္ဖီသရဲ သက္ေဝကို သတိရပါလို႔ (မနာလို တိုရွည္နဲ႔) မွာထားပါရေစ... း))))
Post a Comment