ဒီေန႔ ...

၀၄း၄၅ နာရီ ...
ႏႈိးစက္ျမည္သံနဲ႔ အိပ္ရာက ႏိုးလာခဲ့တယ္။ ႏႈိးစက္ပိတ္ၿပီး ဘာေၾကာင့္ႏႈိးစက္လုပ္ထားတာပါလိမ့္လို႔ ႐ုတ္တရက္ စဥ္းစားမရဘူး။ စာေမးပြဲလား ... စာေမးပြဲကလဲ ၿပီးပါၿပီ။ ဘာလုပ္စရာရွိလဲ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ စဥ္းစားေတာ့မွ ဆြမ္းဟင္းခ်က္ရအံုးမွာပဲလို႔ သတိရသြားၿပီး ၀ုန္းခနဲ ခုန္ထလိုက္ရတယ္။ ဟုတ္သားပဲ ... ဒီေန႔ က်မတို႔ တူ၀ရီးႏွစ္ေယာက္ ဘာမင္ဂန္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ဆြမ္းသြားကပ္ၾကမလို႔။ အစကေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို အဆင္ေျပတဲ့အခ်ိန္သြားၿပီး ဆြမ္းခ်ဳိင့္ပို႔႐ံုပဲ ပို႔မလို႔ ဟင္းေတြက မေန႔ကတည္းက ခ်က္ထားၿပီးပါၿပီ၊ ဒါေပမဲ့ မေန႔ညဘက္ ဖုန္းဆက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒီကေန႔ ေက်ာင္းမွာ ဆြမ္းကပ္မယ့္သူ မရွိဘူးဆိုတာနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ ကပ္ၾကမယ္ စိတ္ကူးၿပီး လိုအပ္တဲ့ ဟင္းေတြထပ္ခ်က္ဖို႔ ဒီမနက္ ေစာေစာ ႏႈိးစက္ေပးထားခဲ့တာ။

ဒီကေန႔ ဆြမ္းပို႔ရမယ္ဆိုကတည္းက က်မ ေပ်ာ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုေန႔မ်ဳိး တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ကုသိုလ္ျပဳရတာ ၀မ္းသာစရာမဟုတ္လား။ မေန႔က ခ်က္ထားတဲ့ ဟင္းေတြက ၾကက္သား၊ ၾကက္ျမစ္၊ ခရမ္းသီးႏွပ္၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးငပိခ်က္၊ ပဲေၾကာ္ ... ခ်က္ေနက် သမား႐ိုးက် ဟင္းေတြပါပဲ။ ဒီမနက္ ေခါက္ဆြဲတဒယ္ ထေၾကာ္တယ္။ ဟင္းရည္ေသာက္တခြက္ပါေအာင္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ က်က္တဲ့ ပဲနီေလးဟင္း ခ်က္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အသုပ္တခြက္ပါေအာင္ ေက်ာက္ပြင့္နဲ႔ ေဆးဘဲဥသုပ္။ ဘုန္းဘုန္းတပါးက အသားမဘုဥ္းလို႔ အာလူးဆီျပန္ဟင္း တခြက္လဲ ကမန္းကတန္း ခ်က္လိုက္ပါေသးတယ္။ မနက္ ၇ နာရီခြဲမွာ အားလံုးခ်က္ၿပီး ေဆးေၾကာ သိမ္းဆည္း ဗူးေတြထဲထည့္ၿပီးေတာ့ ေရခ်ဳိးေခါင္းေလွ်ာ္ အိမ္ကေန ၉ နာရီ မထိုးခင္ ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။

ရာသီဥတုက သာသာယာယာ၊ ေနသိပ္မပူ၊ မိုးလည္းမရြာ၊ ေကာင္းကင္မွာ တိမ္တအုပ္ တဆုပ္နဲ႔ ... တနဂၤေႏြ မနက္မို႔ လမ္းကလဲ ကားရွင္းေနပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ၉ နာရီခြဲသာသာ ရွိေသးတယ္။ ဆြမ္းဟင္းေတြခပ္၊ ေႏႊး၊ အသုပ္ေတြနယ္ၿပီး ကိုယ့္ဟင္းခြက္ေတြကိုယ္ မွတ္တမ္းတင္ဖို႔ ဓာတ္ပံု႐ိုက္တယ္။ တေယာက္ထဲ အစအဆံုး ကူမယ့္လူမရွိဘဲ ခ်က္ခဲ့ရတဲ့ ဟင္းေတြေလ ... မွတ္တမ္းမတင္လို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ မဟုတ္လား။

၁၁ နာရီမွာ ဆြမ္းကပ္ၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းကသံဃာ ၂ ပါး၊ ဒုလႅဘ တပါး၊ စုစုေပါင္း ၃ ပါးရွိတယ္။ ဆရာေတာ္က ဘရာဇီးကို ႂကြေနလို႔ မရွိပါဘူး။

သံဃာေတြ ဆြမ္းစားၿပီး က်မတို႔ ထမင္းစားေနတုန္း ျမန္မာဆရာ၀န္ ဇနီးေမာင္ႏွံ ႏွစ္ေယာက္ ေရာက္လာၾကတယ္။ သူတို႔ မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္အတြက္ လွဴဖြယ္၀တၳဳေတြ လာလွဴၾကတာပါ။ သူတို႔ကို ထမင္း၀င္စားဖို႔ ေျပာၿပီး အတူတူစားေသာက္ ေဆးေၾကာ သိမ္းဆည္းၾကတယ္။

ေနာက္ သီလယူ၊ ပရိတ္နာ၊ ေရစက္ခ် အမွ်ေ၀ေတာ့ က်မဒီေန႔ ျပဳတဲ့ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ ကုသိုလ္ေတြကို ၃၁ ဘံုသားေတြနဲ႔တကြ အထူးအားျဖင့္ ဒီကေန႔မွာ အသက္ ၆၆ ႏွစ္ ျပည့္တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာ ခ်မ္းသာပါေစေၾကာင္း စိတ္ထဲကေန ရည္မွန္းဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ သက္ရွည္ က်န္းမာ လြတ္လပ္စြာနဲ႔ ႏိုင္ငံအက်ဳိး၊ သာသနာအက်ဳိး၊ အမ်ားအက်ဳိး ဆက္လက္သယ္ပိုးႏိုင္ပါေစလို႔လဲ ဆုေတာင္းခဲ့မိေသးတယ္။ ဆုေတာင္းတာေတြမ်ားလို႔ ေလာဘေတြ သိပ္ႀကီးေနၿပီလား ေတြးမိေသးတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္အတြက္ ေတာင္းတာမဟုတ္ပါဘူးေလ ... ဒီလိုေလာဘမ်ဳိးေတာ့ ရွိသင့္တယ္ ထင္တာပဲလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ႏွစ္သိမ့္လိုက္ရတယ္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဒီေန႔မွာ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ခ်က္ျပဳတ္ လွဴဒါန္းခဲ့ရတာကိုလည္း အင္မတန္ ၀မ္းသာပီတိ ျဖစ္မိတယ္။

အျပန္လမ္း တလမ္းလံုး ကားေပၚမွာ အိပ္ငိုက္လာတယ္။ ပင္ပန္းေနၿပီ။ အိမ္ေရာက္ရင္ တေရးအိပ္မယ္ စိတ္ကူးေပမဲ့ ဒီပို႔စ္ေလးတင္ဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း မအိပ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ပင္ပန္းေပမဲ့ ေပ်ာ္တယ္ ... ပီတိျဖစ္မိတယ္။ ဒီကေန႔မွာ ဆြမ္းကပ္ခ်င္တဲ့ ဦးရီးေတာ္ကိုလဲ ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ က်မအတြက္ေတာ့ ဒီေန႔ဟာ သာယာလွပ ကုသိုလ္ရတဲ့ ၾကည္ႏူးဖြယ္ တနဂၤေႏြတရက္ပါပဲ။

***

ေမဓာ၀ီ

၁၉၊ ၆၊ ၂၀၁၁

၁၅း၃၀ နာရီ