ဒါ႐ိုက္တာႀကီး ေရႊဒံုးဘီေအာင္ရဲ႕ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ ျပန္လာၿပီကို အတုခိုးၿပီး ေမဓာ၀ီျပန္လာၿပီလို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္လိုက္တာပါ။
ေမဓာ၀ီ ျပန္လာပါၿပီ။
အမ်ားေျပာေလ့ရွိၾကတဲ့ အေပ်ာ္ဆံုးေန႔ေတြက ေထာင္ကထြက္တဲ့ေန႔ ရွင္လိင္ျပန္တဲ့ေန႔ မိန္းမရတဲ့ေန႔ ... တဲ့။ အဲဒါကေတာ့ ေယာက္်ားေလးေတြနဲ႔သာ သက္ဆိုင္တာမို႔ ကိုယ့္အတြက္ကိုယ္ ဆိုရင္ စာေမးပြဲၿပီးတဲ့ေန႔ပါ ထပ္ထည့္ခ်င္တာပါပဲ။
ဟုတ္ကဲ့ ... မေန႔ကပဲ က်မ စာေမးပြဲ ၿပီးသြားပါၿပီ။ အရမ္းကာေရာ ေပ်ာ္လွခ်ည္ရဲ႕မဟုတ္ေပမဲ့ သံုးလေလာက္ ေခါင္းေပၚရြက္ထားတဲ့ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးႀကီး က်သြားတာမို႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ေပါ့ပါး လြတ္လပ္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေပ်ာ္တယ္ပဲ ဆိုၾကပါစို႔။ စာေမးပြဲ မၿပီးမခ်င္း လူက ေထာင္က်ေနသလိုပဲ။ စားေကာင္းျခင္း မစားရ၊ အိပ္ေကာင္းျခင္း မအိပ္ရ၊ တီဗီၾကည့္ခ်င္လဲ မၾကည့္ရ၊ ႀကိဳးေတြ အထပ္ထပ္နဲ႔ ေႏွာင္တည္းထားသလို စိတ္ေရာ လူေရာ သိပ္ကို က်ဥ္းက်ပ္လြန္းလွတယ္။ ပိုဆိုးတာက ခါတိုင္း စာေမးပြဲတခါေျဖရင္ ၂ ဘာသာ ၃ ဘာသာေလာက္ပဲ ေအးေအးလူလူ ေျဖခဲ့ေပမဲ့ အခု ၄ ဘာသာ ေျဖဖို႔ စာရင္းသြင္းခဲ့လိုက္တာ ကိုယ့္ေသတြင္း ကိုယ္တူးလိုက္မိတာပဲ။ (မေသလို႔ ျပန္ေတြ႔ရတယ္သာ မွတ္ၾကပါေတာ့။)
သူငယ္ခ်င္းေတြက ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ၃ ဘာသာပဲ ဖတ္ေနခ်ိန္မွာ က်မက မႏိုင္၀န္ထမ္းၿပီး ၄ ဘာသာကို ယက္ကန္ယက္ကန္ ဖတ္ခဲ့ရတယ္။ ငါဘာလို႔မ်ား ဒါေတြလုပ္ေနရပါလိမ့္လို႔ စာဖတ္ေနရင္း စဥ္းစားမိတာလဲ အႀကိမ္ႀကိမ္၊ “ေလးဆယ္ေက်ာ္ အရြယ္ေႏွာင္းခါမွ သူႂကြယ္ေလာင္း လုပ္ခ်င္၊ ႏြားအိုႀကီး အေမာ့သင္သလို …” ဆိုတဲ့ လယ္တီဆရာေတာ္ ေတးထပ္ကေလး ခပ္တိုးတိုးရြတ္ရင္း ေလာကီစာေတြ သင္ရတာ ၿငီးေငြ႔စိတ္ပ်က္မိလာတယ္။ (ေလာကုတၱရာဘက္ နီးစပ္လာၿပီဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့ေလ အဟမ္းးး)
စာေမးပြဲအခ်ိန္စာရင္းကို ၾကည့္ေတာ့ ခက္တဲ့ဘာသာ ၃ ခုက ၁၃၊ ၁၄၊ ၁၅ ရက္ေန႔ေတြမွာ ဆက္တိုက္ ကပ္လ်က္ ျဖစ္ေနတယ္။ ခါတိုင္းႏွစ္ေတြမွာ ၾကားထဲက ရက္ကေလးေတြ ျခားေသးတယ္။ ဒီတေခါက္ကေတာ့ တကယ္ကို ပင္ပန္းတဲ့ စာေမးပြဲပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စည္းကမ္းထုတ္တဲ့အေနနဲ႔ (အျပစ္ေပးတာလဲ ပါတာေပါ့ေလ) ဘေလာ့ကို ပိတ္ထားလိုက္တာပါ။ ဘေလာ့ကို ဘာေၾကာင့္ပိတ္တာလဲ သို႔ေလာ သို႔ေလာ ျဖစ္ေနသူေတြကို ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ဘာေၾကာင့္မွ မဟုတ္ပါဘူး။ ေမးလ္ေတြ မက္ေဆ့ခ်္ေတြ ဖုန္းေတြ ဆက္ေမးတဲ့သူေတြ … အားလံုးကိုလဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ (အဟဲ တေယာက္တေလ ေမးတာကို အမ်ားႀကီးရွိတာ က်ေနတာပဲ)
ေျပာရရင္ေတာ့ စာေမးပြဲနဲ႔ ဘေလာ့ ခဏ လဲလိုက္တယ္ ဆိုရမလားပဲ။ သိပ္တြယ္ၿငိတတ္လြန္းတဲ့ သံေယာဇဥ္ကို အစမ္းျဖတ္ၾကည့္တာလဲ ပါပါတယ္။ ျပတ္သလား ဆိုေတာ့ အင္း … လံုးလံုးလ်ားလ်ားႀကီးလဲ မျပတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ပုထုဇဥ္ဟာကိုး … ။ ကိုယ့္ဘေလာ့ ပိတ္ထားေပမဲ့ ႏွစ္သက္ရာရာ စာေတြကို ရီဒါထဲကေန ဖတ္ေနမိေသးတယ္။ စိတ္မေကာင္းစရာ ဘေက်ာက္ဆံုးတဲ့ သတင္းေတြ႔ရေတာ့ အရမ္း၀မ္းနည္းလြန္းလို႔ ငိုခဲ့ရတယ္။ ဘေလာ့ပိတ္ထားၿပီး ေနာက္ပိုင္း အြန္လိုင္းမွာလဲ ဘယ္သူနဲ႔မွ မေျပာျဖစ္တာမို႔ ဘေက်ာက္နဲ႔ ေနာက္ဆံုး စကားမေျပာျဖစ္ခဲ့ရဘူး။ ေတာ္ေတာ္ေလး ၀မ္းနည္းမိပါတယ္။ အဲဒီရက္ပိုင္း စာေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မၾကည့္ႏိုင္ဘူး။ ေနာက္ေတာ့လဲ ကိုယ္စိတ္ကိုယ္ တရားနဲ႔ပဲ ေျဖခဲ့ရတယ္။ ေသျခင္းတရားကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ဘေက်ာက္ကိုလဲ ခ်ီးက်ဴးေလးစားမိတယ္။ (ေနာက္မွပဲ ဘေက်ာက္နဲ႔ပတ္သက္တာ ပို႔စ္တခု တင္ပါအံုးမယ္)
စာေမးပြဲတြင္းမွာ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ခဲ့သမွ် ခုေတာ့ ေအးေဆးေပါ့ပါးသြားၿပီမို႔ ဘေလာ့ကိုလဲ ျပန္ဖြင့္လိုက္ပါၿပီ။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ၃ လမွာ လုပ္ခ်င္တာေတြက ခပ္မ်ားမ်ား။ ေရးခ်င္တဲ့စာေတြလဲ စိတ္ကူးထဲမွာ တသီႀကီး၊ စာဖတ္ေနရတဲ့ အေတာအတြင္း အခ်ိန္ကုန္သက္သာေအာင္ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ခ်က္မစားဘဲ ျဖစ္သလိုပဲ စားေနခဲ့ရတာမို႔ ခ်က္စားမယ္ေတးထားတဲ့ အစားအစာေတြကလဲ တပံုႀကီး။ အခန္းကလဲ ႂကြက္သိုက္က အ႐ႈံးေပးရမေလာက္ ျဖစ္ေနတာမို႔ ရွင္းလင္းေရး လုပ္ရအံုးမယ္။ အိမ္ကိုလဲ တံျမက္စည္းမလွဲ၊ ဖုန္မစုပ္၊ ျမက္မရိတ္ဘဲ ဦးရီးေတာ္ သူ႔ဟာသူ လုပ္ပါေစေလလို႔ စာေမးပြဲအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေနေနခဲ့တာ ခုေတာ့ အိမ္သန္႔ရွင္းေရး ျမက္ရိတ္ေပါင္းႏႈတ္ ဗာဟီရအလုပ္လဲ လုပ္ရအံုးမယ္။ ရာသီဥတု ေကာင္းတုန္းေလး ဦးရီးေတာ္ကို ပူဆာၿပီး ဟိုဟိုဒီဒီ တေန႔တာ ခရီးတိုေလးေတြ သြားခ်င္ေသးတယ္။ အလုပ္မလုပ္ဘဲ ထိုင္စားေနတာ ၾကာၿပီမို႔ ပိုက္ဆံရမယ့္ အလုပ္ေလးဘာေလးလဲ ထြက္လုပ္ခ်င္ေသးတယ္။
အဓိက လုပ္ခ်င္တဲ့ အေရးအႀကီးဆံုးတခုကေတာ့ …
စိတ္ေလ့က်င့္ခန္းပါပဲ … ။
က်မက တခုခုဆို သိပ္ခံစားလြန္းတယ္။ သိပ္၀မ္းနည္းတတ္တယ္။ ကိုယ္စိတ္ညစ္ရင္ စိတ္ပင္ပန္းရင္လဲ အနားက လူတေယာက္ေယာက္ကို ဂ်ီတိုက္တတ္တယ္။ (ဦးရီးေတာ္ကလြဲလို႔ေပါ့၊ သူ႔ေတာ့ေၾကာက္တယ္) ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဇာတ္မနာနာေအာင္ ေတြးၿပီး စိတ္ပင္ပန္းခံတတ္တယ္။ အေၾကာင္းသိတဲ့ က်မအမကေတာ့ နင္က ၿမိဳ႕ေမတၱာခံခ်င္ေနတာတဲ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ … ကိုယ့္အေျခအေန ကိုယ္သိတာမို႔ အဲဒါေတြ ေလ်ာ့နည္းေအာင္ စိတ္ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ဖို႔ က်မစိတ္ကူးေနပါတယ္။ ကိုယ့္အမလို ခ်စ္ခင္ရတဲ့ မေရႊစင္နဲ႔ အရီးေလးစစတို႔ ရိပ္သာ၀င္ၾကတယ္ဆိုေတာ့ စိတ္ထဲကေန သာဓုေခၚမိတယ္။ ခ်ီးက်ဴး အားက်မိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ အေျခအေနေပးရင္ က်မ စိတ္ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ဖို႔ ဒီက တရားရိပ္သာတခုခု သြားႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္ စိတ္ကူးထားတယ္။
ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေမဓာ၀ီ ျပန္လာၿပီ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း အားလံုးကို အသိေပးပါတယ္။ အေျခအေနအရ ဘေလာ့ပိတ္ထားခဲ့တာကိုလဲ နားလည္ေပးၾကေစခ်င္ပါတယ္။ အခု ျပန္လာၿပီဆုိေတာ့ စာေတြ တတ္အားသမွ် ျပန္ဖတ္အံုး ေရးအံုးမွာမို႔ လူႀကီးမင္းမ်ား မ်က္စိေနာက္ရင္ တာ၀န္မယူပါေၾကာင္းလဲ ႀကိဳတင္အသိေပးအပ္ပါတယ္ရွင္ … … ။
***
ေမဓာ၀ီ
၁၆၊ ၆၊ ၂၀၁၁
၂၁း၁၈ နာရီ
ေမဓာ၀ီ ျပန္လာပါၿပီ။
အမ်ားေျပာေလ့ရွိၾကတဲ့ အေပ်ာ္ဆံုးေန႔ေတြက ေထာင္ကထြက္တဲ့ေန႔ ရွင္လိင္ျပန္တဲ့ေန႔ မိန္းမရတဲ့ေန႔ ... တဲ့။ အဲဒါကေတာ့ ေယာက္်ားေလးေတြနဲ႔သာ သက္ဆိုင္တာမို႔ ကိုယ့္အတြက္ကိုယ္ ဆိုရင္ စာေမးပြဲၿပီးတဲ့ေန႔ပါ ထပ္ထည့္ခ်င္တာပါပဲ။
ဟုတ္ကဲ့ ... မေန႔ကပဲ က်မ စာေမးပြဲ ၿပီးသြားပါၿပီ။ အရမ္းကာေရာ ေပ်ာ္လွခ်ည္ရဲ႕မဟုတ္ေပမဲ့ သံုးလေလာက္ ေခါင္းေပၚရြက္ထားတဲ့ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးႀကီး က်သြားတာမို႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ေပါ့ပါး လြတ္လပ္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေပ်ာ္တယ္ပဲ ဆိုၾကပါစို႔။ စာေမးပြဲ မၿပီးမခ်င္း လူက ေထာင္က်ေနသလိုပဲ။ စားေကာင္းျခင္း မစားရ၊ အိပ္ေကာင္းျခင္း မအိပ္ရ၊ တီဗီၾကည့္ခ်င္လဲ မၾကည့္ရ၊ ႀကိဳးေတြ အထပ္ထပ္နဲ႔ ေႏွာင္တည္းထားသလို စိတ္ေရာ လူေရာ သိပ္ကို က်ဥ္းက်ပ္လြန္းလွတယ္။ ပိုဆိုးတာက ခါတိုင္း စာေမးပြဲတခါေျဖရင္ ၂ ဘာသာ ၃ ဘာသာေလာက္ပဲ ေအးေအးလူလူ ေျဖခဲ့ေပမဲ့ အခု ၄ ဘာသာ ေျဖဖို႔ စာရင္းသြင္းခဲ့လိုက္တာ ကိုယ့္ေသတြင္း ကိုယ္တူးလိုက္မိတာပဲ။ (မေသလို႔ ျပန္ေတြ႔ရတယ္သာ မွတ္ၾကပါေတာ့။)
သူငယ္ခ်င္းေတြက ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ၃ ဘာသာပဲ ဖတ္ေနခ်ိန္မွာ က်မက မႏိုင္၀န္ထမ္းၿပီး ၄ ဘာသာကို ယက္ကန္ယက္ကန္ ဖတ္ခဲ့ရတယ္။ ငါဘာလို႔မ်ား ဒါေတြလုပ္ေနရပါလိမ့္လို႔ စာဖတ္ေနရင္း စဥ္းစားမိတာလဲ အႀကိမ္ႀကိမ္၊ “ေလးဆယ္ေက်ာ္ အရြယ္ေႏွာင္းခါမွ သူႂကြယ္ေလာင္း လုပ္ခ်င္၊ ႏြားအိုႀကီး အေမာ့သင္သလို …” ဆိုတဲ့ လယ္တီဆရာေတာ္ ေတးထပ္ကေလး ခပ္တိုးတိုးရြတ္ရင္း ေလာကီစာေတြ သင္ရတာ ၿငီးေငြ႔စိတ္ပ်က္မိလာတယ္။ (ေလာကုတၱရာဘက္ နီးစပ္လာၿပီဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့ေလ အဟမ္းးး)
စာေမးပြဲအခ်ိန္စာရင္းကို ၾကည့္ေတာ့ ခက္တဲ့ဘာသာ ၃ ခုက ၁၃၊ ၁၄၊ ၁၅ ရက္ေန႔ေတြမွာ ဆက္တိုက္ ကပ္လ်က္ ျဖစ္ေနတယ္။ ခါတိုင္းႏွစ္ေတြမွာ ၾကားထဲက ရက္ကေလးေတြ ျခားေသးတယ္။ ဒီတေခါက္ကေတာ့ တကယ္ကို ပင္ပန္းတဲ့ စာေမးပြဲပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စည္းကမ္းထုတ္တဲ့အေနနဲ႔ (အျပစ္ေပးတာလဲ ပါတာေပါ့ေလ) ဘေလာ့ကို ပိတ္ထားလိုက္တာပါ။ ဘေလာ့ကို ဘာေၾကာင့္ပိတ္တာလဲ သို႔ေလာ သို႔ေလာ ျဖစ္ေနသူေတြကို ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ဘာေၾကာင့္မွ မဟုတ္ပါဘူး။ ေမးလ္ေတြ မက္ေဆ့ခ်္ေတြ ဖုန္းေတြ ဆက္ေမးတဲ့သူေတြ … အားလံုးကိုလဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ (အဟဲ တေယာက္တေလ ေမးတာကို အမ်ားႀကီးရွိတာ က်ေနတာပဲ)
ေျပာရရင္ေတာ့ စာေမးပြဲနဲ႔ ဘေလာ့ ခဏ လဲလိုက္တယ္ ဆိုရမလားပဲ။ သိပ္တြယ္ၿငိတတ္လြန္းတဲ့ သံေယာဇဥ္ကို အစမ္းျဖတ္ၾကည့္တာလဲ ပါပါတယ္။ ျပတ္သလား ဆိုေတာ့ အင္း … လံုးလံုးလ်ားလ်ားႀကီးလဲ မျပတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ပုထုဇဥ္ဟာကိုး … ။ ကိုယ့္ဘေလာ့ ပိတ္ထားေပမဲ့ ႏွစ္သက္ရာရာ စာေတြကို ရီဒါထဲကေန ဖတ္ေနမိေသးတယ္။ စိတ္မေကာင္းစရာ ဘေက်ာက္ဆံုးတဲ့ သတင္းေတြ႔ရေတာ့ အရမ္း၀မ္းနည္းလြန္းလို႔ ငိုခဲ့ရတယ္။ ဘေလာ့ပိတ္ထားၿပီး ေနာက္ပိုင္း အြန္လိုင္းမွာလဲ ဘယ္သူနဲ႔မွ မေျပာျဖစ္တာမို႔ ဘေက်ာက္နဲ႔ ေနာက္ဆံုး စကားမေျပာျဖစ္ခဲ့ရဘူး။ ေတာ္ေတာ္ေလး ၀မ္းနည္းမိပါတယ္။ အဲဒီရက္ပိုင္း စာေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မၾကည့္ႏိုင္ဘူး။ ေနာက္ေတာ့လဲ ကိုယ္စိတ္ကိုယ္ တရားနဲ႔ပဲ ေျဖခဲ့ရတယ္။ ေသျခင္းတရားကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ဘေက်ာက္ကိုလဲ ခ်ီးက်ဴးေလးစားမိတယ္။ (ေနာက္မွပဲ ဘေက်ာက္နဲ႔ပတ္သက္တာ ပို႔စ္တခု တင္ပါအံုးမယ္)
စာေမးပြဲတြင္းမွာ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ခဲ့သမွ် ခုေတာ့ ေအးေဆးေပါ့ပါးသြားၿပီမို႔ ဘေလာ့ကိုလဲ ျပန္ဖြင့္လိုက္ပါၿပီ။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ၃ လမွာ လုပ္ခ်င္တာေတြက ခပ္မ်ားမ်ား။ ေရးခ်င္တဲ့စာေတြလဲ စိတ္ကူးထဲမွာ တသီႀကီး၊ စာဖတ္ေနရတဲ့ အေတာအတြင္း အခ်ိန္ကုန္သက္သာေအာင္ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ခ်က္မစားဘဲ ျဖစ္သလိုပဲ စားေနခဲ့ရတာမို႔ ခ်က္စားမယ္ေတးထားတဲ့ အစားအစာေတြကလဲ တပံုႀကီး။ အခန္းကလဲ ႂကြက္သိုက္က အ႐ႈံးေပးရမေလာက္ ျဖစ္ေနတာမို႔ ရွင္းလင္းေရး လုပ္ရအံုးမယ္။ အိမ္ကိုလဲ တံျမက္စည္းမလွဲ၊ ဖုန္မစုပ္၊ ျမက္မရိတ္ဘဲ ဦးရီးေတာ္ သူ႔ဟာသူ လုပ္ပါေစေလလို႔ စာေမးပြဲအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေနေနခဲ့တာ ခုေတာ့ အိမ္သန္႔ရွင္းေရး ျမက္ရိတ္ေပါင္းႏႈတ္ ဗာဟီရအလုပ္လဲ လုပ္ရအံုးမယ္။ ရာသီဥတု ေကာင္းတုန္းေလး ဦးရီးေတာ္ကို ပူဆာၿပီး ဟိုဟိုဒီဒီ တေန႔တာ ခရီးတိုေလးေတြ သြားခ်င္ေသးတယ္။ အလုပ္မလုပ္ဘဲ ထိုင္စားေနတာ ၾကာၿပီမို႔ ပိုက္ဆံရမယ့္ အလုပ္ေလးဘာေလးလဲ ထြက္လုပ္ခ်င္ေသးတယ္။
အဓိက လုပ္ခ်င္တဲ့ အေရးအႀကီးဆံုးတခုကေတာ့ …
စိတ္ေလ့က်င့္ခန္းပါပဲ … ။
က်မက တခုခုဆို သိပ္ခံစားလြန္းတယ္။ သိပ္၀မ္းနည္းတတ္တယ္။ ကိုယ္စိတ္ညစ္ရင္ စိတ္ပင္ပန္းရင္လဲ အနားက လူတေယာက္ေယာက္ကို ဂ်ီတိုက္တတ္တယ္။ (ဦးရီးေတာ္ကလြဲလို႔ေပါ့၊ သူ႔ေတာ့ေၾကာက္တယ္) ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဇာတ္မနာနာေအာင္ ေတြးၿပီး စိတ္ပင္ပန္းခံတတ္တယ္။ အေၾကာင္းသိတဲ့ က်မအမကေတာ့ နင္က ၿမိဳ႕ေမတၱာခံခ်င္ေနတာတဲ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ … ကိုယ့္အေျခအေန ကိုယ္သိတာမို႔ အဲဒါေတြ ေလ်ာ့နည္းေအာင္ စိတ္ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ဖို႔ က်မစိတ္ကူးေနပါတယ္။ ကိုယ့္အမလို ခ်စ္ခင္ရတဲ့ မေရႊစင္နဲ႔ အရီးေလးစစတို႔ ရိပ္သာ၀င္ၾကတယ္ဆိုေတာ့ စိတ္ထဲကေန သာဓုေခၚမိတယ္။ ခ်ီးက်ဴး အားက်မိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ အေျခအေနေပးရင္ က်မ စိတ္ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ဖို႔ ဒီက တရားရိပ္သာတခုခု သြားႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္ စိတ္ကူးထားတယ္။
ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေမဓာ၀ီ ျပန္လာၿပီ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း အားလံုးကို အသိေပးပါတယ္။ အေျခအေနအရ ဘေလာ့ပိတ္ထားခဲ့တာကိုလဲ နားလည္ေပးၾကေစခ်င္ပါတယ္။ အခု ျပန္လာၿပီဆုိေတာ့ စာေတြ တတ္အားသမွ် ျပန္ဖတ္အံုး ေရးအံုးမွာမို႔ လူႀကီးမင္းမ်ား မ်က္စိေနာက္ရင္ တာ၀န္မယူပါေၾကာင္းလဲ ႀကိဳတင္အသိေပးအပ္ပါတယ္ရွင္ … … ။
***
ေမဓာ၀ီ
၁၆၊ ၆၊ ၂၀၁၁
၂၁း၁၈ နာရီ
27 comments:
sis, welcome back. I'm happy to see you and read your posts. :))
Glad to see your post again. I was just thinking a few days ago that it's summer and your exams must be over. Hope you did well in all of them.
Looking forward to reading your new posts.
ေဟးးးးးးးးးးးးးးၾကီးေမ ျပန္လာျပီကြ၊
အန္တီမာေအးလို ေျပာျပစရာေတြ တပံုၾကီးရွိေသးတယ္
ၾကီးေမလဲ ေရးျပစရာေတြ တပံုၾကီးရွိတယ္ေပါ့ေနာ
စာေတြ ေရးေပးအံုးမယ္ဆိုလို႕ ၀မ္းသာပါတယ္
ရိပ္သာ၀င္အံုးမယ္ဆိုလို႕ ပို၀မ္းသာပါတယ္
ခင္မင္တဲ့
seesein
ဝိုး.....ရီတန္းေအာ့ ေမဓာဝီ ေပါ့ေလ....:)))
လွုိက္လွဲစြာျကိုဆိုပါတယ္ မေမ....:)))
မေမဓါ၀ီတို႕ျပန္လာတာ ေပ်ာ္စရာၾကီး... ဖတ္ရင္းဖတ္ရင္းနဲ႕ ျပံဳးေနရတယ္.. ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာၾကီးဆို ျဖီးလို႕... း)).. စာေမးပြဲ အားလံုးအိုေကတယ္ဟုတ္... ဟဲ
ခင္မင္လ်က္
ေန၀ႆန္
ေမွ်ာ္လိုက္ရတာ...
မေမ...
အစားအေသာက္ေတြ တင္အုန္းေနာ္..။
(((((က်မက တခုခုဆို သိပ္ခံစားလြန္းတယ္။ သိပ္၀မ္းနည္းတတ္တယ္။ ကိုယ္စိတ္ညစ္ရင္ စိတ္ပင္ပန္းရင္လဲ အနားက လူတေယာက္ေယာက္ကို ဂ်ီတိုက္တတ္တယ္။ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဇာတ္မနာနာေအာင္ ေတြးၿပီး စိတ္ပင္ပန္းခံတတ္တယ္။)))))
ဒါဖတ္ျပီး ျပံဳးမိေနတယ္..။
က်ေနာ္လဲ အဲ့လိုပဲ..။
ေပါက္
Ma Ma May ,
I am very happy to read your blog again. I am always proud of you.
Phyoe Phyoe
အမေရ...သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကညႊန္းလို႔၀င္ၾကည္႔ကာမွဘေလာ႔ပိတ္ထားတာနဲ႔ၾကဳံခဲ႔ရတယ္။ဒီမနက္လမ္းေလ်ာက္ထြက္ရင္းနဲ႔မေမၿပန္လာၿပီဆိုတာေတြ႔လို႔သူငယ္ခ်င္းကိုလဲအသိေပးၿပီးၿပီ။သူလည္းေပ်ာ္ေနတယ္။အမလည္းေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေၿမ႕ပါေစ။
ၾကိဳဆိုပါ၏
ၾကိဳဆိုပါ၏
း)
မေမရဲ႕ ပိုစ္႔ေလးေတြ ေမွ်ာ္ေနပါတယ္
သတိတရနဲ႕ေပါ႔
ဘေလာဂ္ပင္လယ္ျပင္က်ယ္ၾကီးမွာဆက္လက္ကူးခတ္ၾကတာေပါ႕ေနာ္ း)
return of ေမဓါဝီ ေပါ႕
ဒါနဲ႕ ခ်စ္ခ်စ္ႀကီး က ေျပာတာေတာ႔ အေပ်ာ္ဆံုး ေန႕ေတြ ထဲမွာ ရိပ္သာ ထြက္တဲ႕ ေန႕ ေရာပါတယ္ တဲ႕ေနာ္
အေပ်ာ္ဆံုး ရက္ ေတြ မ်ားေနမွာစိုးလို႕ပါ
ခင္မင္ရတဲ႕
ေရႊစင္ဦး
ျပန္လာ...ျပန္လာ... ေဒၚေမဓာ...။
၀ဲကမ္းတူ အာ၀ါ ဘကုန္းရပ္ကြက္ း))))
ေတာ္ေသးတာေပါ့... မေမရယ္... တို႔လည္း မေမဆီ ေမးလ္ပို႔ေတာ့မလို႔... စာေမးပြဲေၾကာင့္ ဆိုတာေတာ့ ရိပ္မိတယ္... အျပီးပိတ္ျပီး ျပန္မဖြင့္ေတာ့မွာ စိုးလို႔... မန္႔သာ မမန္႔ျဖစ္တာ... တိတ္တိတ္ကေလးေတာ့ အလည္ လာျမဲပါပဲ...မေမေရ...
ခ်စ္ခင္စြာ..စုခ်စ္
Welcome back ေမ...
စာေတြ ဖတ္ဖို႔ ေစာင့္ေနမယ္...
ေနာက္ကို မအားရင္ စာမေရးပဲေနခ်င္ ေနပါ... ဘေလာ့ဂ္ေတာ့ ပိတ္မသြားပါနဲ႔လား... း))
ႀကဳိဆုိပါသည္။ ဘေက်ာ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ပိုစ္ကိုလည္း ေမွ်ာ္ေနမယ္ေနာ္။ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ ႀကည္လင္၀င္းပ ေအးျမပါေစ...
Wow...Welcome back ပါ မေမဓာဝီေရ...၊
ျပန္လာတာ တကယ္ပဲ ဝမ္းသာပါတယ္၊ စာေမးပြဲၿပီးေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေပါ့ပါး သြားမလဲ ဆိုတာလည္း နားလည္ေပးလို႔ ရတယ္ဗ်၊ က်ေနာ္လည္း အခုမွ က်န္ေသးတဲ့ အက္ေဆး အေႂကြးေတြ ျပန္ဖတ္ရ ဦးမွာေပါ့ေလ..။ း)
Bienvenu May!
Welcome back May!
Part of my mind went to you just last week.Hope to read your stored thinking.
Gyidaw
ျပန္လာတာ ၀မ္းသာပါတယ္။
အားေပးႀကိဳဆိုၾကသူမ်ားအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္ ...
လုပ္ခ်င္တာေတြမ်ားၿပီး ဘယ္ကစလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့လို႔ ေလာေလာဆယ္ ဘာမွမလုပ္ဘဲ ထိုင္စဥ္းစားလိုက္အံုးမယ္ :))
ၾကိဳဆိုပါတယ္။ ပို႔စ္ေပါင္း မ်ားစြာ မ်ားစြာကို ေစာင့္ေနပါတယ္။
မမေရ..ဝမ္းသာအားရ ၾကိဳဆိုပါတယ္လို႕...
ေကာင္းေသာေန႕ေလး ၿဖစ္ပါေစ..မမ။
အင္းးး.... တစ္ခုခုလုပ္ၿပီး လမ္းေလ်ာက္စဥ္းစားတာနဲ႔စာရင္ေတာ့ ဘာမွ မလုပ္ဘဲ ထုိင္စဥ္းစားတာက ပုိေကာင္းပါတယ္။ ဒါမွ အႏၱရာယ္ကင္းမွာ။ ဆက္စဥ္းစားပါ မမေမဓာ၀ီ။ အားေပးသူေတြက ေခ်ာင္းေခ်ာင္း အဟြတ္ အဟြတ္။ အဲေလ... ေခ်ာင္းေခ်ာင္း ၾကည့္ေနၾကၿပီ။
ခင္မင္လ်က္
welcome back! ေမဓာ၀ီေလး ရေသ့နဲ႔ေနဖို႔ ျပန္လာၿပီကိုးဗ်...ရသစာေပအေရးေကာင္းတဲ့ သူတစ္ေယာက္ ဘေလာ့ရြာထဲျပန္ေရာက္လာတာ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲႀကိဳဆိုပါသဗ်ာ...ရသကဗ်ာ စစ္စစ္(ကိုယ္ကလဲ conservative ျဖစ္ေနေတာ့ ေလးခ်ဳိးေလးေတြ၊ ေတးထပ္ေလးေတြ ခ်ဥ္ျခင္းတပ္တာလဲ ပါသေပါ့ေလ) ေလးေတြ ျပန္ဖတ္ရဦးေတာ့မွာမို႔ အတိုင္းမသိ ပီတိျဖစ္ရပါတယ္...စကားမစပ္ စာေမးပြဲေတြက ပင္ပန္းတာမွန္ေပမယ့္ လူ႔အရည္အေသြးနဲ႔ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားကို တိုးတက္ေစတာမို႔ အင္မတန္ဘေဘာက်ပါတယ္...သူမ်ားေတြ ေျဖဖို႔ ျပင္ဆင္ေပးရင္း နတ္ကရာ က်ီးေမာလုပ္ေနရတာ ပင္ပန္းလြန္းလို႔ ကိုယ္တိုင္ေျဖခ်င္စိတ္ေတာင္ေပါက္လာတယ္...တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ စာေမးပြဲတစ္ခုခုေလာက္ ၀င္ကိုေျဖဦးမယ္ ေမဓာ၀ီေရ...
တုိ႕လဲအရမ္းခံစားတတ္တယ္။
ညီမေမေရ.....ျပန္လာတာ မသိလိုက္ဆို မဲလဝဲတုန္းက လင့္ခ္ေတြ ျဖဳတ္ခ်ၿပီး ဟိုေမ့ ဒီေမ့ရယ္ေလ...။ ခု ျပန္လာယူသြားတယ္။ ႀကိဳဆိုပါတယ္႐ွင္ ဘေလာ့ဂ္႐ြာမွ ဝဲလ္ကမ္းပါ... :))
မေလးလည္း မခ်စ္ၾကည္ေအးလိုပဲ.. ဟုိတစ္ေန႔က မေမရဲ႕ အရိပ္အေရာင္ေလးေတြ႕မွ..
ေၾသာ္...........
သူျပန္လာၿပီပဲ...
အဲသလိုထင္တယ္..
ဒါေၾကာင့္လာၾကည္႔ေတာ႔ သူက ေရာက္ေနတာ ၾကာလွကိုး .. ;))
ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အကုန္ဖတ္ပါမည္ မေမ..
ခင္တဲ႔
မေလး
Post a Comment