Friday, January 21, 2011

ရြက္ေႂကြ


"ရြက္ေႂကြ"

အျမင့္စံၾကေပမဲ့
အပြင့္ရံရတဲ့ ဘ၀ပါေလ ... ။

ဟန္မျပင္ မာန္မ၀င္တတ္ပါေပါ့
မပန္ခ်င္ ဆံပင္ထက္မွာေတာ့
ပန္းခက္သာေ၀ ... ။

ေလအေ၀ွ႕မွာျဖင့္
ေျမေငြ႔ကို ခိုလႈံစမ္းခ်င္လို႔
နန္းသခင္ ပင္အိုထက္ဆီက
သက္ဆင္းလို႔ ခ-ကာေႂကြ
က်ေလေပါ့ ေျမထက္။

မညည္းရက္ပါ
နီးလ်က္သာ ေ၀းသူမို႔
ေဆြးပူကာ မေနအားပါဘူး
တပါးသူ ဆြတ္ခ်ဴလွမ္းပါမွ
ပန္းမာလာ လွမ္းကာသာ အေခၚခက္တယ္
ကြယ္ ... ေျမခ-ေႂကြရြက္ ... ။ ... ။
***

ေမဓာ၀ီ
၂၁၊ ၁၊ ၂၀၁၁
၁၇း၁၄ နာရီ


၀န္ခံခ်က္ ။ ... ။ မခ်စ္ၾကည္ေအး၏ အရြက္ ကဗ်ာကို ဖတ္႐ႈခံစား ေရးဖြဲ႔ပါသည္။

20 comments:

မိုးယံ said...

မေမဓာ၀ီ...

စီပံုးမျမင္လို႕ ဒီမွာေအာ္မယ္ေနာ္

BuddhaFM မွာ စာေရးဆရာ ၀ီရသူရဲ႕..

အၿမဲရႈံးေသာ ေဘာလံုးပြဲ တရားလႊင့္ေပးပါလား။ ေနာက္ၿပီး ေလာကမိခင္ေရာ ေပါ့.ႏွစ္ပုဒ္ေလာက္

rose said...

ကဗ်ာေလး လာဖတ္တယ္ အစ္မ ေမဓာ၀ီ။ ကဗ်ာ ေရးတတ္ေအာင္ ဘယ္လို က်င့္ရလဲပာင္ ရို႕စ္လည္း ကဗ်ာ ေရးခ်င္စိတ္ ေပါက္လာျပီ း)

သားသားသန္႔ said...

မမေမေမ သားသားနားလည္ဘူး..သားသားကို
ရွင္းျပရမယ္ေနာ္...

Anonymous said...

အမေရ..
ကဗ်ာဆရာဦးၾကင္ဥေရးတာနဲ့ ဆင္တယ္..။
ဒီကဗ်ာေလးခိုက္တယ္..


ညီမ

Anonymous said...

အမေမေရ ဒီကဗ်ာေလးကိုလည္း
ၾကိဳက္တယ္ဗ်
ေတာ္တယ္ဗ်ာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဖတ္ျပီး
ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ျပန္ျဖစ္လာတာ
စာတပုဒ္ဆိုရင္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ ကဗ်ာေတြ အမ်ားၾကီးထပ္ထြက္အံုးမွာ ေသခ်ာတယ္
ေမွ်ာ္ေနမယ္
ခင္မင္တဲ့
seesein

Rita said...

ကဗ်ာစာသားေတြ အဲလုိ ေ႐ွာေ႐ွာ႐ႉ႐ႉထြက္မလာေတာ့တာ ၾကာၿပီ မေမရယ္။

ဒီကဗ်ာကေတာ့ ကြက္တိပဲ။

Maung Myo said...

စတိတ္ေက်ာင္းမွာ သင္ခဲ့ရတဲ့ ကဗ်ာေလးေတြ သြားသတိရတယ္ း)

Anonymous said...

ကဗ်ာေလးက ခ်စ္စရာ သနားစရာေလး မေမေရ။ ကဗ်ာဆုိ အဲလုိမ်ဳိးေလးေတြမွ ပုိခံစားလုိ႕ရတာေၾကာင့္ အမကဗ်ာေတြကုိ အျမဲၾကိဳက္ပါတယ္။ ကာရန္ေရာ စကားလုံးေလးေတြပါ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာေလးကုိ ေရးေပးျပီး ဖတ္ခြင့္ရလုိ႕ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ညီမ ဂ်မ္း

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

ရြက္ေၾကြေပမဲ႔ အပင္ေပၚရွိစဥ္တုန္းက သစ္ပင္ကိုေရာ အပြင္႕ေလးေတြနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ကိုပါ စိမ္းစိုလွပေအာင္ တာ၀န္ေက်ခဲ႔တဲ႔အတြက္
အေနခက္စရာမရွိပါဘူး..
တာ၀န္ေက်ေအာင္ ထမ္းေဆာင္သြားတဲ႔ သူရဲေကာင္းေတြပါ လို႕ ရြက္ေၾကြေတြဘက္က ေရွ႕ေနလိုက္ပါရေစ း)

ကုိေအာင္ said...

ကဗ်ာက ေကာင္းတယ္ဗ်ာ၊ မခ်စ္ၾကည္ေအး
ကဗ်ာဖက္ ေျပးဖက္လုိက္ ဒီဖက္
ဖတ္ၾကည့္လုိက္နဲ႕ ေရးတတ္သူမုိ႕ ေရးၾကဗ်ာ
ေရးၾကဗ်ာ ... :P

ညိမ္းႏိုင္ said...

ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက ေႏြေရာက္ျပီဆို တံမ်က္စည္း လွည္း
ရလြန္းလို့ စိတ္နာမေျပႏိုင္ေသးဘူးဗ်ိုးးးးးးးး :)

Harry said...

အရြက္ေတြဘက္ကခံစားေရးဖဲြ႕ထားတာကိုး ..
အေတြးေရာ အေရးပါေကာင္းပါ့ဗ်ာ ... နေဘေလးေတြ ထပ္ထားတာလည္း အရမ္းလွတာပဲ ... ဒီလို ေလးခ်ိဳးေလးေတြ မ်ားမ်ားထပ္ေရးပါဦး
(က်ေနာ္ေတာ့ မေရးျဖစ္တာၾကာၿပီ)
:D

အျဖဴေရာင္နတ္သမီး said...

ကဗ်ာေလး အႏွစ္သာရ အရမ္းရွိတာပဲ အမေရ...
ေႀကြရတဲ႔..သစ္ရြက္ေလးေတြ....

အိမ့္ခ်မ္းေျမ့ said...

မေမ...
ကဗ်ာလာဖတ္ရင္း ေမြးေန႔ဆုေတာင္းေပးသြားတာ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း လာေျပာတာပါ။

မေမ ဆီဗုံးမွာ ေရးသြားတာေလးကို မေလး ဟိုမဂဇင္းေလးထဲ ထည္႔ထားၿပီးသား မေမရဲ႕ း))
ေအာက္မွာ ထပ္ေရးသြားတာေတာ႔ ထည္႔ေတာ႔ဘူးရယ္..

အစစဂရုစိုက္..
ခင္မင္လွ်က္..
မေလး

Anonymous said...

ပန္းပြင့္ေတြျဖစ္လာဖို႔ ပြင့္လာတဲ့ ပန္းေတြအစြမ္းကုန္ ဖူးပြင့္ေ၀ဆာ လွပလာဖို႔ ပန္းပင္တစ္ပင္မွာ ပင္စည္ေတြ အကိုင္းေတြ အရြက္ေတြ ေရေသာက္ျမစ္ေတြ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ စုေပါင္းအလုပ္ လုပ္ၾကရတယ္ေနာ္..။ ႏုလြန္းလွလြန္းလို႔ဆိုၿပီး အပင္ႀကီးက သူ႔အပြင့္ေတြကို ထာ၀ရ သိမ္းဆည္းထားခြင့္ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ မရွိရွာဘူး။

လူ႔ဘ၀ဆိုတာလဲ ရုပ္ရွင္တစ္ကားပါပဲ။ မင္းသားမင္းသမီးနဲ႔တင္ ရုပ္ရွင္တစ္ကား ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဇာတ္ပို႔ဇာတ္ရန္ေတြ လူၾကမ္းေတြ မီးထိုးသမားေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔တည္ေဆာက္ထားတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ဗ်ာ.. ပန္းကေလး အစြမ္းကုန္ပြင့္လန္းလွပ ႏိုင္ပါေစ..

sosegado said...

ပုိေကာင္းသလုိပဲ
ခံစားခ်က္ရွိတယ္ထင္ပါရဲ႕၊

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

အင္ရြက္ေတြေၾကြတာေတာ့ ေကာင္းတယ္ေဒၚေလးေမေရ့..
မိုးက်ရင္ အင္ဖက္ေအာက္မွာ အင္ဥေလးေတြ စားေကာင္းတယ္..

သစ္နက္ဆူး said...

ညီမေမ..
အရမ္းျမန္မာဆန္တဲ့အဖြဲ ့အႏြဲ ့နဲ ့
နန္းဆန္လြန္းလွပါတယ္...။
ကဗ်ာဖတ္ျပီးေတာ့ ရင္ထဲမွာ မေကာင္းဘူးဗ်ာ..။
နုလြန္းတယ္လို ့ ဆိုခ်င္ဆိုေတာ့...
ကိုယ္တိုင္က နန္းက်သြားတဲ ့ရြက္ေၾကြဘ၀မို ့...
ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ေလးျဖစ္သြားမိတယ္..။
သိမ္းထားရမယ့္ ကဗ်ာေလးမို ့ သိမ္းထားခြင့္ျပဳပါ..။

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

ေကာင္းလိုက္တဲ့ ကဗ်ာေလး ေကာ္မန္႔မွာ ေရးသြားကတည္းက သေဘာက်ေနတာ၊ ေဆးစက္က်ရာ...အဲ ကီးဘုတ္ေပၚ လက္တင္ရာ ကဗ်ာျဖစ္ေသာ ညီမေမပါတကား.....:)

ဟန္ၾကည္ said...

ကဗ်ာရ႕ဲ နရီနဲ႔ ကာရန္ယူထားပံုေလးေတြကို တကယ္ပဲ သေဘာက်မိပါတယ္...ႏုႏုညံ့ညံ့နဲ႔ ရင္ထဲကိုေရာက္သြားေစတဲ့ စာသားေတြပါ...