လေရာင္ဟာ သတၱ၀ါတိုင္းကို ေအးျမၿငိမ္းခ်မ္းေစသတဲ့ … ။
နက္ေမွာင္တဲ့ ညရဲ႕ ေကာင္းကင္ယံမွာ ထြန္းလင္း ထိန္သာၿပီး ကမၻာေလာကကို ေအးခ်မ္းစြာ အလင္းေရာင္ေပးတဲ့ လမင္းကို လူတိုင္း ႏွစ္သက္ၾကတယ္၊ ျမတ္ႏိုးၾကတယ္။ ဒီလိုပါပဲ … တမ္းတလိုက္တိုင္း ၾကည္ႏူး ခ်မ္းေျမ့မႈကို ျဖစ္ေစတဲ့ လမင္းတစင္း ဘ၀မွာ ရွိခဲ့ပါတယ္။
***
သူ႔ရဲ႕ အရိပ္ေအာက္မွာ ေမွးစက္ခဲ့ဖူးတယ္။
သူ႔ရဲ႕ ေထြးေပြ႔မႈနဲ႔ ၾကည္ႏူးသာယာခဲ့ဖူးတယ္။
သူ႔ရဲ႕ ႏွစ္သိမ့္မႈနဲ႔ နာက်င္ျခင္းေတြ ကင္းေ၀းခဲ့တယ္။
သူ႔ရဲ႕ အေရာင္အလင္းနဲ႔ ကိုယ္ပါ ထိန္ထိန္လင္းခဲ့ရတယ္။
သူ႔ရဲ႕ ခ်ဳိသာစကားေတြနဲ႔ ႏွလံုးသားေတြ ေပ်ာ့ေျပာင္းခဲ့တယ္။
အားငယ္ခ်ိန္္မွာ အားေပး …
ေႏြးေထြးတဲ့ လက္ေတြနဲ႔ တြဲေခၚ …
အေဖာ္အျဖစ္ အျမဲရွိေနေပးခဲ့သူ …
... ... ... ... ...
က်မရဲ႕ လမင္း
ႏွလံုးသားရဲ႕ အလင္းရွင္
က်မရဲ႕ မိခင္
အေမ
တဆစ္ဆစ္နာေနတဲ့ ရင္ထဲက စကားေတြ အမ်ားၾကားေအာင္ မေျပာျပခ်င္ေတာ့ပါ … အေမ … ။ အေမ့လိုမ်ဳိး အျမဲတမ္း ကိုယ့္ကို နားလည္ေပးႏိုင္သူဆိုတာ ေလာကမွာ ခပ္ရွားရွား မဟုတ္လား။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ကိုယ့္အေပၚ ေမတၱာထားႏိုင္တဲ့ သူျဖစ္ျဖစ္ မိခင္တေယာက္ရဲ႕ ေမတၱာမ်ဳိးနဲ႔ ဘယ္သူက ခြင့္လႊတ္ နားလည္ စာနာ ေပးႏိုင္မွာတဲ့လဲ။ အေမ့ရဲ႕ ေမတၱာ၊ အေမ့ရဲ႕ အၾကင္နာ၊ အေမ့ရဲ႕ ေစတနာ၊ အေမ့ရဲ႕ က႐ုဏာေတြ … အေမနဲ႔ေ၀းရာ ေရာက္မွ ပိုပိုနားလည္ခဲ့့မိတယ္။ အေမ ဆိုတာ … အားလံုးရဲ႕ ရင္ထဲမွာ အျမဲလင္းေနတဲ့ လတစင္းပဲ မဟုတ္လား။
အဆိုးေလာကဓံရဲ႕ ႐ိုက္ခတ္မႈေၾကာင့္ ႏွလံုးသားေတြ တစစီကြဲရွ နာက်င္ေၾကမြခဲ့ရၿပီ အေမ ... ။ အေမ့စကားကို နားမ၀င္၊ အေမ့ရင္ခြင္ကို ေက်ာခိုင္းရင္း အလင္းတုေတြ ေအာက္မွာ ယဥ္ပါးေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့မိတယ္။ သတိရလို႔ ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ တေလာကလံုးက ေမွာင္မိုက္ … ေလာကရဲ႕ အေမွာင္တိုက္ထဲမွာ တေယာက္ထဲ … ။
ဘ၀တခုလံုး ပိန္းပိတ္ေအာင္ အေမွာင္က်ေတာ့မွ လေရာင္ကို တမ္းတမိတဲ့ လူမိုက္တေယာက္လို ခုခ်ိန္မွ ငိုေႂကြးေနလို႔လဲ အပိုပဲ မဟုတ္လား အေမ … ။ ေၾကကြဲစြာ ခံစားရင္း စီးဆင္းလာတဲ့ ဒီမ်က္ရည္ေတြကို အေမ့လို ဘယ္သူက တယုတယ သုတ္ေပးႏိုင္မွာလဲ။ အငိုလြယ္သူတေယာက္လို႔ ေဟာက္ေဟာက္ဟမ္းဟမ္း ရယ္သြမ္းေသြး ခံရတဲ့အခါ ရင္နာ႐ံုကလြဲၿပီး ထပ္လဲ မငိုညည္းခ်င္ေတာ့ပါဘူး။
တျဖည္းျဖည္း ပါးလ်ားလာတဲ့ ခံႏိုင္ရည္အားေတြေၾကာင့္ ၾကင္နာစြာ ေထြးေပြ႔မယ့္ အေမ့ရင္ခြင္ကို တမ္းတမိတယ္။ ဘ၀ခရီးလမ္းတေလွ်ာက္ ဆူးေတြစူးလိုက္ ႏြံနစ္လိုက္နဲ႔ နာက်င္စြာ လဲက်တိုင္း ျပန္ထႏိုင္ဖို႔ ကမ္းလင့္လာမယ့္ အေမ့လက္အစံုကိုလဲ ေမွ်ာ္လင့္ေနမိတယ္၊ ဘယ္လိုပဲ တမ္းတ ေမွ်ာ္လင့္ေနေပမဲ့ အေမက အနားမွာ မရွိေတာ့ၿပီပဲ။
***
လမင္းနဲ႔ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေ၀းေပမဲ့ လေရာင္က ကိုယ့္ကို အလင္းေပးႏိုင္သလို အေမနဲ႔ အေ၀းမွာ ေနေနရေပမဲ့ အေမ့ဆံုးစကားေတြက ကိုယ့္အတြက္ အလင္းေရာင္လို လမ္းျပေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။
“သမီးကို အေမက စိတ္အပူဆံုး …”
အေမ့အသံမွာ ပူပန္မႈေတြ လႊမ္းေနတယ္။
“သမီး … လိမ္လိမ္မာမာေနပါ … မေပါင္းသင့္တဲ့ သူေတြကို ေရွာင္ေနာ္ …”
မလိမ္မာတဲ့ သမီး၊ စိတ္ထင္ရာ လုပ္တတ္တဲ့ သမီးကို ခုခ်ိန္ထိ အေမ စိုးရိမ္ေနရတုန္း။
“တေန႔ တေန႔မွာ ကုသိုလ္ရရင္ရ၊ မရရင္ ပညာရ၊ မရရင္ ဥစၥာရ … ဒါမွမဟုတ္ရင္ တေန႔သာ ကုန္သြားမယ္ ကိုယ့္အတြက္ အက်ဳိးမရွိဘူး … ။ အဲဒီ ၃ ခုလံုး ရရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့၊ ၃ ခုလံုး မရရင္ေတာင္ အနည္းဆံုး တခုေလာက္ရေအာင္ လုပ္ရမယ္ …”
ဒီေန႔ အေမနဲ႔ skype မွာ စကားေျပာရင္း အေမ့ဆံုးမစကားေတြကို ထပ္တလဲလဲ နားေထာင္ၿပီး အေမမသိေအာင္ တိတ္တိတ္ မ်က္ရည္က်ခဲ့မိတယ္။ အေမ စိတ္ပူရလြန္းလို႔ ပင္ပန္းလွၿပီ … အေမ့ကို နားေစခ်င္ပါၿပီ … အေမ ျဖစ္ေစခ်င္တာေတြ ျဖစ္မလာေသးတာ … အေမစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ တခုမွ လုပ္မေပးႏိုင္ေသးတာ ခြင့္လႊတ္ပါ အေမရယ္ … ။
***
လေရာင္က ေလာကႀကီးတခုလံုးကို ေအးျမစြာ ျခံဳလႊမ္းထားတယ္။
အိပ္တန္းတက္ ငွက္ကေလးေတြလဲ က်ီက်ီက်ာက်ာ ေအာ္ျမည္ရင္း နားခိုရာဆီ ပ်ံသန္းေနၾကၿပီ။
ေလေျပက ေအးျမျမ ...
ထင္း႐ူးနံ႔က ေမႊးပ်ပ် ...
တစတစ ျမင့္တက္သြားတဲ့ လမင္းႀကီးကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း သီခ်င္းတပုဒ္ကို ေၾကကြဲစြာ ဆိုညည္းေနမိတယ္ … ။ ဟိုးအေ၀းႀကီးက အေမ မၾကားႏိုင္ေပမဲ့ … ႏွလံုးသားနဲ႔ နားဆင္ပါ အေမ … ။
***
အေမ … …
အေမဟာ လမင္းႀကီးဆိုရင္ …
အေမ့နေဘးက ၾကယ္ေသးေသးေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္ခြင့္ရပါရေစ …
အျမဲတမ္း အေမ့အနားက မခြါရဘူး ဆိုရင္ေပါ့ … ။
***
ေမဓာ၀ီ
၁၉၊ ၁၊ ၂၀၁၁
၁၃း၁၁ နာရီ
နက္ေမွာင္တဲ့ ညရဲ႕ ေကာင္းကင္ယံမွာ ထြန္းလင္း ထိန္သာၿပီး ကမၻာေလာကကို ေအးခ်မ္းစြာ အလင္းေရာင္ေပးတဲ့ လမင္းကို လူတိုင္း ႏွစ္သက္ၾကတယ္၊ ျမတ္ႏိုးၾကတယ္။ ဒီလိုပါပဲ … တမ္းတလိုက္တိုင္း ၾကည္ႏူး ခ်မ္းေျမ့မႈကို ျဖစ္ေစတဲ့ လမင္းတစင္း ဘ၀မွာ ရွိခဲ့ပါတယ္။
***
သူ႔ရဲ႕ အရိပ္ေအာက္မွာ ေမွးစက္ခဲ့ဖူးတယ္။သူ႔ရဲ႕ ေထြးေပြ႔မႈနဲ႔ ၾကည္ႏူးသာယာခဲ့ဖူးတယ္။
သူ႔ရဲ႕ ႏွစ္သိမ့္မႈနဲ႔ နာက်င္ျခင္းေတြ ကင္းေ၀းခဲ့တယ္။
သူ႔ရဲ႕ အေရာင္အလင္းနဲ႔ ကိုယ္ပါ ထိန္ထိန္လင္းခဲ့ရတယ္။
သူ႔ရဲ႕ ခ်ဳိသာစကားေတြနဲ႔ ႏွလံုးသားေတြ ေပ်ာ့ေျပာင္းခဲ့တယ္။
အားငယ္ခ်ိန္္မွာ အားေပး …
ေႏြးေထြးတဲ့ လက္ေတြနဲ႔ တြဲေခၚ …
အေဖာ္အျဖစ္ အျမဲရွိေနေပးခဲ့သူ …
... ... ... ... ...
က်မရဲ႕ လမင္း
ႏွလံုးသားရဲ႕ အလင္းရွင္
က်မရဲ႕ မိခင္
အေမ
*** 
ညဦးရဲ႕ ေကာင္းကင္ထက္မွာ လျပည့္၀န္းက ရႊန္းရႊန္းပပ။ ေကာင္းကင္က လင္းေနေပမဲ့ လမင္းလဲ သာေနၿပီ။ နာက်င္ေနတဲ့ ႏွလံုးသား၊ ေ၀၀ါးေနတဲ့ မ်က္လံုးအစံုနဲ႔ ဟိုးအျမင့္က လျပည့္၀န္းကို အားကိုးတႀကီး ေမာ့ၾကည့္မိတယ္။ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းတဲ့ လမင္းႀကီးက ကိုယ့္ကို ၿပံဳးျပေနသလား … ဒါမွမဟုတ္ က႐ုဏာသက္စြာ ၾကည့္ေနသလား … ခြန္အားေတြ ေပးလွည့္ပါ အေမ … ။
ညဦးရဲ႕ ေကာင္းကင္ထက္မွာ လျပည့္၀န္းက ရႊန္းရႊန္းပပ။ ေကာင္းကင္က လင္းေနေပမဲ့ လမင္းလဲ သာေနၿပီ။ နာက်င္ေနတဲ့ ႏွလံုးသား၊ ေ၀၀ါးေနတဲ့ မ်က္လံုးအစံုနဲ႔ ဟိုးအျမင့္က လျပည့္၀န္းကို အားကိုးတႀကီး ေမာ့ၾကည့္မိတယ္။ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းတဲ့ လမင္းႀကီးက ကိုယ့္ကို ၿပံဳးျပေနသလား … ဒါမွမဟုတ္ က႐ုဏာသက္စြာ ၾကည့္ေနသလား … ခြန္အားေတြ ေပးလွည့္ပါ အေမ … ။
တဆစ္ဆစ္နာေနတဲ့ ရင္ထဲက စကားေတြ အမ်ားၾကားေအာင္ မေျပာျပခ်င္ေတာ့ပါ … အေမ … ။ အေမ့လိုမ်ဳိး အျမဲတမ္း ကိုယ့္ကို နားလည္ေပးႏိုင္သူဆိုတာ ေလာကမွာ ခပ္ရွားရွား မဟုတ္လား။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ကိုယ့္အေပၚ ေမတၱာထားႏိုင္တဲ့ သူျဖစ္ျဖစ္ မိခင္တေယာက္ရဲ႕ ေမတၱာမ်ဳိးနဲ႔ ဘယ္သူက ခြင့္လႊတ္ နားလည္ စာနာ ေပးႏိုင္မွာတဲ့လဲ။ အေမ့ရဲ႕ ေမတၱာ၊ အေမ့ရဲ႕ အၾကင္နာ၊ အေမ့ရဲ႕ ေစတနာ၊ အေမ့ရဲ႕ က႐ုဏာေတြ … အေမနဲ႔ေ၀းရာ ေရာက္မွ ပိုပိုနားလည္ခဲ့့မိတယ္။ အေမ ဆိုတာ … အားလံုးရဲ႕ ရင္ထဲမွာ အျမဲလင္းေနတဲ့ လတစင္းပဲ မဟုတ္လား။
အဆိုးေလာကဓံရဲ႕ ႐ိုက္ခတ္မႈေၾကာင့္ ႏွလံုးသားေတြ တစစီကြဲရွ နာက်င္ေၾကမြခဲ့ရၿပီ အေမ ... ။ အေမ့စကားကို နားမ၀င္၊ အေမ့ရင္ခြင္ကို ေက်ာခိုင္းရင္း အလင္းတုေတြ ေအာက္မွာ ယဥ္ပါးေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့မိတယ္။ သတိရလို႔ ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ တေလာကလံုးက ေမွာင္မိုက္ … ေလာကရဲ႕ အေမွာင္တိုက္ထဲမွာ တေယာက္ထဲ … ။ဘ၀တခုလံုး ပိန္းပိတ္ေအာင္ အေမွာင္က်ေတာ့မွ လေရာင္ကို တမ္းတမိတဲ့ လူမိုက္တေယာက္လို ခုခ်ိန္မွ ငိုေႂကြးေနလို႔လဲ အပိုပဲ မဟုတ္လား အေမ … ။ ေၾကကြဲစြာ ခံစားရင္း စီးဆင္းလာတဲ့ ဒီမ်က္ရည္ေတြကို အေမ့လို ဘယ္သူက တယုတယ သုတ္ေပးႏိုင္မွာလဲ။ အငိုလြယ္သူတေယာက္လို႔ ေဟာက္ေဟာက္ဟမ္းဟမ္း ရယ္သြမ္းေသြး ခံရတဲ့အခါ ရင္နာ႐ံုကလြဲၿပီး ထပ္လဲ မငိုညည္းခ်င္ေတာ့ပါဘူး။
တျဖည္းျဖည္း ပါးလ်ားလာတဲ့ ခံႏိုင္ရည္အားေတြေၾကာင့္ ၾကင္နာစြာ ေထြးေပြ႔မယ့္ အေမ့ရင္ခြင္ကို တမ္းတမိတယ္။ ဘ၀ခရီးလမ္းတေလွ်ာက္ ဆူးေတြစူးလိုက္ ႏြံနစ္လိုက္နဲ႔ နာက်င္စြာ လဲက်တိုင္း ျပန္ထႏိုင္ဖို႔ ကမ္းလင့္လာမယ့္ အေမ့လက္အစံုကိုလဲ ေမွ်ာ္လင့္ေနမိတယ္၊ ဘယ္လိုပဲ တမ္းတ ေမွ်ာ္လင့္ေနေပမဲ့ အေမက အနားမွာ မရွိေတာ့ၿပီပဲ။***
လမင္းနဲ႔ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေ၀းေပမဲ့ လေရာင္က ကိုယ့္ကို အလင္းေပးႏိုင္သလို အေမနဲ႔ အေ၀းမွာ ေနေနရေပမဲ့ အေမ့ဆံုးစကားေတြက ကိုယ့္အတြက္ အလင္းေရာင္လို လမ္းျပေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။
“သမီးကို အေမက စိတ္အပူဆံုး …”
အေမ့အသံမွာ ပူပန္မႈေတြ လႊမ္းေနတယ္။
“သမီး … လိမ္လိမ္မာမာေနပါ … မေပါင္းသင့္တဲ့ သူေတြကို ေရွာင္ေနာ္ …”
မလိမ္မာတဲ့ သမီး၊ စိတ္ထင္ရာ လုပ္တတ္တဲ့ သမီးကို ခုခ်ိန္ထိ အေမ စိုးရိမ္ေနရတုန္း။
“တေန႔ တေန႔မွာ ကုသိုလ္ရရင္ရ၊ မရရင္ ပညာရ၊ မရရင္ ဥစၥာရ … ဒါမွမဟုတ္ရင္ တေန႔သာ ကုန္သြားမယ္ ကိုယ့္အတြက္ အက်ဳိးမရွိဘူး … ။ အဲဒီ ၃ ခုလံုး ရရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့၊ ၃ ခုလံုး မရရင္ေတာင္ အနည္းဆံုး တခုေလာက္ရေအာင္ လုပ္ရမယ္ …”
ဒီေန႔ အေမနဲ႔ skype မွာ စကားေျပာရင္း အေမ့ဆံုးမစကားေတြကို ထပ္တလဲလဲ နားေထာင္ၿပီး အေမမသိေအာင္ တိတ္တိတ္ မ်က္ရည္က်ခဲ့မိတယ္။ အေမ စိတ္ပူရလြန္းလို႔ ပင္ပန္းလွၿပီ … အေမ့ကို နားေစခ်င္ပါၿပီ … အေမ ျဖစ္ေစခ်င္တာေတြ ျဖစ္မလာေသးတာ … အေမစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ တခုမွ လုပ္မေပးႏိုင္ေသးတာ ခြင့္လႊတ္ပါ အေမရယ္ … ။
***
လေရာင္က ေလာကႀကီးတခုလံုးကို ေအးျမစြာ ျခံဳလႊမ္းထားတယ္။အိပ္တန္းတက္ ငွက္ကေလးေတြလဲ က်ီက်ီက်ာက်ာ ေအာ္ျမည္ရင္း နားခိုရာဆီ ပ်ံသန္းေနၾကၿပီ။
ေလေျပက ေအးျမျမ ...
ထင္း႐ူးနံ႔က ေမႊးပ်ပ် ...
တစတစ ျမင့္တက္သြားတဲ့ လမင္းႀကီးကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း သီခ်င္းတပုဒ္ကို ေၾကကြဲစြာ ဆိုညည္းေနမိတယ္ … ။ ဟိုးအေ၀းႀကီးက အေမ မၾကားႏိုင္ေပမဲ့ … ႏွလံုးသားနဲ႔ နားဆင္ပါ အေမ … ။
***
အေမ … …
အေမဟာ လမင္းႀကီးဆိုရင္ …
အေမ့နေဘးက ၾကယ္ေသးေသးေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္ခြင့္ရပါရေစ …
အျမဲတမ္း အေမ့အနားက မခြါရဘူး ဆိုရင္ေပါ့ … ။
***
ေမဓာ၀ီ
၁၉၊ ၁၊ ၂၀၁၁
၁၃း၁၁ နာရီ
10 comments:
ဒီေလာက္ စိတ္ပူေန မွာေနရတာဆိုေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ႔ သေဘာရွိတယ္။
ၾကီးေမ
ေရေရလည္လည္ ခုိက္သြားျပီဗ်
အေမ့ကို အခုေတာင္ ေတြ႕ခ်င္သြားျပီ
အေမ မသိေအာင္ တိတ္တိတ္ေလး မ်က္ရည္က်လည္း အေမကေတာ့ သိမွာပါဗ်ာ
ၾကီးေမ တစ္ေယာက္ လမင္းၾကီးနားက ၾကယ္ေလးတပြင့္ ျဖစ္ပါေစ။
ခင္မင္တဲ့
seesein
မေမ
သားသမီး ဘယ္အရြယ္ေရာက္ေရာက္ ပူပန္တတ္တဲ႔ အေမေတြဟာ တကယ္႔ကို လူတိုင္းအတြက္ လမင္းၾကီးတစ္စင္းလိုပါဘဲေနာ္
နီးနီးေ၀းေ၀း ေမတၱာနဲ႔ ျခံဳလႊမ္းတဲ႔ ေအးျမမႈကို ေပးႏိုင္စြမ္းတယ္..
ကိုငွက္ၾကီးရဲ႕ သီခ်င္းသံက အေ၀းက အေမကို သတိရမိေစတာ မ်က္ရည္၀ဲမတတ္ပါဘဲ။
အေမေတြအားလံုး က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစ။
အေမကို လမင္းႀကီးနဲ႕ တင္စားျပီး ဖြဲ႕ဆိုထားတ့ဲ စာပိုဒ္ေလး လာေရာက္ ဖတ္ရႈပါတယ္။ ႀကိဳက္၏။ ဒီစာသားေလးက ရို႕စ္လည္း မႀကာခဏ စဥ္းစားမိတ့ဲ အတိုင္း ထပ္တူ တူေနတယ္ "ဘယ္ေလာက္ပဲ ကိုယ့္အေပၚ ေမတၱာထားႏိုင္တဲ့ သူျဖစ္ျဖစ္ မိခင္တေယာက္ရဲ႕ ေမတၱာမ်ဳိးနဲ႔ ဘယ္သူက ခြင့္လႊတ္ နားလည္ စာနာ ေပးႏိုင္မွာတဲ့လဲ"
မေမဓါ၀ီ ႏုိင္ငံျခား ထြက္လာမွ မိဘေတြ
လည္း နားေအးပါးေအးနဲ႕ ပုိ စိတ္ခ်မ္းသာတာ
ျဖစ္မယ္ ... :P
skype နဲ႕ေျပာႏိုင္တယ္ဆိုေတာ့ အေမက ဘယ္ႏိုင္ငံမွာပါလိမ့္... :P.. လမင္းရဲ႕ အရိပ္ေေအာက္မွာ ေအးခ်မ္းမႈေလး ျမန္ျမန္ျပန္ရပါေစဗ်ာ...
က်ေနာ္တို႕ရဲ့ ေအးခ်မး္ျခင္း လမင္းေတြ အစဥ္ျမဲ က်န္းမာပါေစဗ်ာ က်ေနာ္လည္း အေမ့ကို လြမ္းတယ္ ။
ဒါနဲ႕ က်ေနာ္ေရးတဲ့ ေနာက္ဆံုးပို႔စ္က ပို႔စ္သက္သက္ပါပဲ က်ေနာ့္ အျဖစ္ပ်က္မဟုတ္ဘူးး း)
အေမရဲ႕အေမတာ အနားရွိရင္ တရားနဲ႔ ေျဖခုိင္းေလမလား၊
“သမီး … လိမ္လိမ္မာမာေနပါ … မေပါင္းသင့္တဲ့ သူေတြကို ေရွာင္ေနာ္ …”
ဟုတ္ပ .... ဟုတ္ပ ... ဟယ္ရီတို႔လုိ လူေတြနဲ႔ အေပါင္းအသင္းမလုပ္နဲ႕ .... :D
သူစိမ္းေတြၾကားမွာေရာက္ေနတာေတာင္ အေတာ္ၾကာၿပီေနာ္..။ ဒါနဲ႔စကားမစပ္.. လမင္းႀကီးဆီ မျပန္ျဖစ္ေသးဘူးလား။ လမင္းႀကီးနဲ႔ၾကယ္ကေလးတစ္စင္း အျမန္ဆံုးျပန္ေတြ႔ဆံုၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးတယ္ေနာ္ :)
Post a Comment