ႏိုးထခ်ိန္

သူဟာ …
ဒီေရမွာ စီးေမ်ာရင္း
ေခ်ာင္းငယ္ရဲ႕ ေတးသီခ်င္းနဲ႔
ႀကီးျပင္းလာခဲ့တယ္။

ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီး
ေျမႀကီးကို ေမ့ေလ်ာ့ကာ
ဒဏ္ရာေတြ အခါခါရခဲ့ဖူးတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ …
ေရစီးသံ တညံညံ
ျမစ္ယံရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲ
မရဲတရဲ တိုး၀င္ခဲ့တယ္။

ၾကယ္ေရာင္ေတာက္ပ
ညနက္နက္ေတြကို
အိပ္မက္လို စိတ္ကူး
ရင္ခုန္ရင္း ႐ူးခဲ့ဖူးတယ္။

ေနာက္ဆံုး …
လိႈင္းပုတ္သံ တ၀ုန္း၀ုန္းေအာက္
လက္ေျမႇာက္ရင္း က်ဆံုး
အ႐ႈံးလည္း ေပးခဲ့ရတယ္။

တြယ္တာစရာ
ဘယ္အရာမွမရွိတဲ့ ဘ၀အ႐ိုင္းပါကြယ္ …
ညတိုင္းမွာ အိပ္မက္ဆိုးေတြက
မ႐ိုးႏိုင္ေအာင္ ႏွိပ္စက္ၾကလို႔
အိပ္ပ်က္ညေတြနဲ႔ ယဥ္ပါးခဲ့ရတယ္။

ရွင္ႀကီး၀မ္း ရွင္ငယ္၀မ္း
ဘာတခုမွ မလြမ္းေလာက္ေတာ့တဲ့အခါ …
ရင္မွာနာက်င္ျခင္း ကင္း …
ဟင္းလင္းျပင္ သက္သက္
မအိပ္စက္ပါဘဲလ်က္
မက္မက္ေနတဲ့ အိပ္မက္ေတြက
ႏိုးထလာခဲ့ပါတယ္ … ။
***

၉၊ ဇူလိုင္၊ ၂၀၁၀
၂၂း၃၂ နာရီ