အသံုးမ၀င္ေတာ့ေသာ ...

အသံုးမ၀င္ေတာ့ေသာ ...

ကဲပါေလ …
ျမစ္ကမ္းနေဘးက သစ္ပင္အိုလို
လဲၿပိဳဖို႔ အခ်ိန္ကိုပဲ
မ်က္ႏွာမူလိုက္ေတာ့မယ္ … ။

အရိပ္ရတယ္တဲ့လား
ငါလည္း မေပးမိဘဲနဲ႔
တကယ္ဆို ငါလည္း လိုခ်င္တာေပါ့
ငါက်ေတာ့ ဘာလို႔မရပါလိမ့္ … ။

ငါရဲ႕ ထူပိန္းပိန္း အေခါက္ေတြနဲ႔
ဒီပင္စည္ဟာ
ေတာ္႐ံုမုန္တိုင္းၾကမ္းေလာက္ေတာ့
က်င့္သားရေနေပါ့ … ။

ေရေလာင္းစရာမလို
အလိုလိုရွင္သန္လာတဲ့
ငါ့တကိုယ္လံုးဟာ
ဘာမဆို အံတုႏိုင္ေလာက္ေအာင္
ရပ္ၾကည့္ေနေလရဲ႕။

ဒါေပမဲ့
ရာဇ၀င္တခုကို ေဘးတိုက္ျမင္ေနရတဲ့
ငါ့အဖို႔ …
.… .… .…
.… .… .…
.… .… .…

ကဲပါေလ …
ျမစ္ကမ္းနေဘးက သစ္ပင္အိုလို
လဲၿပိဳဖို႔အခ်ိန္ကိုပဲ
မ်က္ႏွာမူလိုက္ေတာ့မယ္ ။ … ။

(ပဏ္ဍိ - ၁၉၉၆)

***

ေမာင္ေလးေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ ေနသိပ္မေကာင္းလို႔ စာမေရးႏိုင္ေသးတာေၾကာင့္ လတ္တေလာ ခံစားခ်က္နဲ႔တိုက္ဆိုင္တဲ့ ဒီကဗ်ာေလးကိုပဲ တင္လိုက္ပါတယ္။ လာေရာက္လည္ပတ္ ဖတ္႐ႈၾကသူမ်ား မွတ္ခ်က္ေလးေတြ ခ်ီးျမႇင့္ေပးၾကသူမ်ား အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
***
ေမဓာ၀ီ
၁၈၊ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၁၁
၁၁း၄၇ နာရီ