ေရြးေကာက္ပြဲ

ဒီေခါင္းစဥ္ကို ခ်ရင္းေနရင္း ငယ္ငယ္တုန္းက ဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ သိပၸံေမာင္၀ရဲ႕ "ေရြးေကာက္ပြဲ" ကို သြားသတိရမိတယ္။ အခုေရးမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲက ေရြးေကာက္ပြဲေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲပါပဲ ... ဒါေပမဲ့ သိပၸံေမာင္၀ရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ေတာ့ ကြာျခားပါတယ္။ က်မတို႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က် ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ဆိုပါေတာ့ ... ။
ဖတ္ၾကည့္ၾကပါဦး ... ။
***

ေရြးေကာက္ပြဲ

ဒီကေန႔ ထမင္းစားမယ္ဆိုျပီး ခ်က္ထားတဲ့ ထမင္းအိုးကေလးကို အဖံုးလွပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထမင္းျဖဴျဖဴေလးေတြထဲမွာ စပါးလံုး တလံုးကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ အံ့ၾသသြားမိတယ္။ ထမင္းထဲ စပါးလံုးပါတာ အထူးအဆန္းလုပ္ျပီး ေရးရေကာင္းလား အျပစ္မတင္လိုက္ပါနဲ႔။ ဒီကို ေရာက္ကတည္းက ထမင္းထဲ စပါးလံုး တခါမွ မျမင္ဖူးလို႔ပါ။

ဒီကို ေရာက္ခါစ အရင္ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစား ေနစဥ္တုန္းက ေက်ာင္းကေကြၽးတဲ့ ထမင္းေတြ သိပ္စားလို႔ မရပါဘူး။ ခ်က္တာက မနပ္တနပ္၊ မာတာတာနဲ႔ တခါတေလက် ဆန္ကြဲလို ဆန္အက်ဳိး ေသးေသးေလးေတြ ခ်က္ေကြၽးေသးတယ္။ အေမေရ ... ဘိလပ္ေရာက္မွ ဆန္ကြဲ စားေနရပါျပီလို႔ စိတ္ထဲ က်ိတ္ ငိုခ်င္းခ်မိေသး။ သူတို႔ကေတာ့ အားရပါးရ စားေနၾကတာပဲ။ က်မကေတာ့ သူတို႔ ထမင္း စားမရတာနဲ႔ ထမင္းကို ေရွာင္ျပီး တျခားဟာေတြပဲ ေရြးစားခဲ့ရပါတယ္။ အဲ ... မသိခင္က စားမိတုန္းကလည္း အဲဒီ ထမင္းေတြထဲ စပါးလံုး မျမင္မိပါဘူး။

အခု ဦးရီးေတာ္အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဦးရီးေတာ္က ဘတ္စမာတီ ဆန္ပဲ စားတာမို႔ က်မအတြက္ စားရတာ အဆင္ေျပလွပါတယ္။ အိမ္မွာ ၀ယ္ထားတဲ့ ဘတ္စမာတီဆန္က ခ်က္လိုက္ရင္ ေမႊးျပီး စားလို႔လည္း အင္မတန္ ေကာင္းတယ္။ ၂၀ ကီလိုဂရမ္ ပါတဲ့ ဆန္တအိတ္ကို ၁၆ က်ပ္ ၁၇-က်ပ္ ေပးရေတာ့ ေစ်းကေတာ့ သိပ္မနည္းလွဘူး ဆိုရမလားပဲ။ ဒါေတာင္ က်မေရာက္ခါစက တအိတ္ကို ၁၂-က်ပ္ကေန ၁၇-က်ပ္ထိ ေစ်းတက္သြားတာပါ။ ေစ်းမနည္းသလို ဆန္ကလည္း ေကာင္းျပီး သန္႔ရွင္းတာမို႔ စားေပ်ာ္ပါတယ္။ က်မ ေယာက္ဖ (အမေယာက္်ားကို ခဲအို မေခၚခ်င္လို႔ ေယာက္ဖလို႔ ေနာက္ျပီး ေခၚတာပါ) ထမင္းခ်က္တယ္ဆိုရင္ ဆန္ကို ေရနဲ႔ေတာင္ ေဆးမေနဘဲ တခါထဲ အိုးထဲထည့္ ျပီးမွ ေရကေလးစြက္ျပီး ခ်က္လိုက္တာပဲ။ က်မကေတာ့ ဗမာျပည္က ထံုးစံအတိုင္း ေရ ၂-ထပ္ ၃-ထပ္ ေလာက္ ေဆးလိုက္ရမွ ေက်နပ္တာမို႔ မခ်က္ခင္ အရင္ ေဆးေလ့ရွိပါတယ္။

ေျပာခ်င္တာက ... ဒီက ဆန္ေတြက သန္႔ရွင္းျပီး အမိႈက္သရိုက္၊ ဖြဲ ဆန္ကြဲ၊ စပါးလံုး ကင္းတယ္ ဆိုတာကိုပါ။ အဲ ... အဲဒီလို သန္႔ရွင္းတယ္လို႔ ယူဆထားတဲ့ ဆန္ထဲ အခုမွ မၾကံဳစဖူး စပါးလံုးေတြ႕ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး အံ့ၾသမိသလို ဒီစပါးလံုးေလး တလံုးကို ၾကည့္ရင္း ငယ္ငယ္တုန္းက စားခဲ့ဖူးတဲ့ "ျပည္သူ႔ဆိုင္ဆန္ " ကို ျပန္လည္ သတိရမိပါတယ္။

ျပည္သူ႔ဆိုင္ဆိုတာ အခုေခတ္ ကေလးေတြေတာ့ သိခ်င္မွ သိပါလိမ့္မယ္။ ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္တုန္းက နာမည္ႀကီးခဲ့တဲ့ သမ၀ါယမဆိုင္ကို ျပည္သူ႔ဆိုင္လို႔ အလြယ္ေခၚၾကတာပါ။ ျပည္သူ႔ဆိုင္ဆန္ ဆိုတာကေတာ့ အဲဒီ သမ၀ါယမဆိုင္က ေပးတဲ့ ဆန္ေပါ့။ အိမ္ေထာင္စု တစုမွာ ရွိတဲ့ လူအေရအတြက္ အလိုက္ ကိုယ္တာနဲ႔ ဆန္ရပါတယ္။ ဆန္အမ်ဳိးအစားကေတာ့ သိပ္ မေကာင္းလွပါဘူး။ အဲဒီတုန္းက အိမ္မွာ အိမ္ေထာင္စုကမ်ား လူဦးေရကမ်ားေတာ့ အဘိုးကလြဲရင္ က်န္တဲ့အိမ္သားေတြ အားလံုး ျပည္သူ႔ဆိုင္ဆန္ပဲ စားၾကရပါတယ္။

အဲဒီဆန္ေတြဟာ အမ်ဳိးအစားက ညံ့ရတဲ့အထဲ ဆန္ကြဲေတြ၊ ဖြဲေတြ၊ စပါးလံုးနဲ႔ ျမက္သီးေတြ အျပင္ စက္ေခ်း၊ ၾကြက္ေခ်း၊ တခါတေလ ပိုးဟပ္ေခ်းေတာင္ ေရာေႏွာျပီး ပါေလ့ရွိတယ္။ စက္ေခ်းဆိုတာက ဆန္ၾကိတ္တဲ့ ဆန္စက္က မသန္႔ရွင္းလို႔ စက္ဆီနဲ႔ ေခ်းနဲ႔ ေရာေႏွာရာက ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ မဲမဲလံုးလံုး အခဲကေလးေတြပါ။ ထမင္းလုပ္ထဲ စက္ေခ်းခဲ၀ါးမိရင္ ထမင္းစားကို ပ်က္ေတာ့တာပဲ။ ခ်က္ခ်င္း ထေထြး၊ ပလုပ္က်င္းပစ္ရတယ္။ က်မက အဲဒီလို စက္ေခ်းတို႔ ဆံပင္ခ်ည္တို႔ စားေသာက္ေနရင္း တိုးတတ္တဲ့ အကုသလ၀ိပါက္ ပါလာလို႔ စက္ေခ်းခဲ ၀ါးခဲ့မိေပါင္း မ်ားေပါ့။ ခုထိေတာင္ စက္ေခ်းဆိုရင္ ပါးစပ္ထဲ သူ႔အနံ႔ အရသာ ျပန္ မွတ္မိေနပါေသးတယ္။

အဲဒီလို အလြန္သန္႔ရွင္းျပီး က်န္းမာေရးနဲ႔ ညီညြတ္တဲ့ ျပည္သူ႔ဆိုင္ဆန္ကို စားခဲ့ရတဲ့ဘ၀ဟာ မေမ့ႏိုင္စရာပါပဲ။ က်မကို ငယ္ငယ္တုန္းက ထိမ္းခဲ့တဲ့ ကရင္အမႀကီးက တပတ္တခါ ျပည္သူ႔ဆိုင္သြားျပီး ဆန္သြားထုတ္ရပါတယ္။ သူဆန္ထုတ္ျပီး ျပန္လာရင္ ဆန္ေတြကို ျပာတီး၊ ဆန္ကြဲခုပ္၊ စပါးလံုး ေရြးရေတာ့တာပါပဲ။ က်မတို႔ ေက်ာင္းပိတ္တဲ့ ရက္နဲ႔ ၾကံဳရင္ လူႀကီးေတြက က်မတို႔ကိုပါ စပါးလံုးေရြးခိုင္းလို႔ စေကာတခ်ပ္မွာ ၂-ေယာက္ ၃-ေယာက္ ၀ိုင္းျပီး စပါးလံုး ေရြးၾကရတယ္။ တခါတေလလည္း ေရြးရင္းနဲ႔ ေဆာ့ၾကျပဳၾကနဲ႔ေပါ့။ တခါတေလေတာ့လည္း မလုပ္ခ်င္ လုပ္ခ်င္နဲ႔ လုပ္ရတာမို႔ အိပ္ငိုက္လိုက္ သန္းေ၀လိုက္နဲ႔။

အိမ္ေနာက္ေဖးက သစ္သား ကြပ္ပစ္ေလးေပၚ ၀ိုင္းဖြဲ႕ျပီး စပါးလံုးေရြးေနၾကတဲ့ က်မတို႔အနား ျဖတ္သြားတဲ့ လူႀကီးေတြက
"ကေလးေတြ ေရြးေကာက္ပြဲ လုပ္ေနၾကတယ္ေဟ့" ဆိုျပီး ေနာက္ေျပာင္ က်ီစယ္သြားေလ့ရွိၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ပိုင္း က်မတို႔ စပါးလံုးေရြးၾကရင္ "ေရြးေကာက္ပြဲ" လုပ္တယ္လို႔ပဲ သံုးႏႈန္းျဖစ္ၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံေတြ ၄-ႏွစ္တခါ ေရြးေကာက္ပြဲ လုပ္ေပမဲ့ က်မတို႔ကေတာ့ ခပ္တည္တည္နဲ႔ တပတ္တခါကို ေရြးေကာက္ပြဲ လုပ္ၾကတာေပါ့။ အဲ ... ခြၽင္းခ်က္ အေနနဲ႔ အႏွစ္ ၂၀ နီးပါးေနမွ တၾကိမ္ လုပ္တဲ့ ႏိုင္ငံလည္း ရွိေသးရဲ႕။ ... အဲဒါေတာ့ ထားပါေတာ့။ ထည့္မေျပာေတာ့ပါဘူး။

က်မတို႔ရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲကေတာ့ လုပ္ခ်င္လို႔ လုပ္ၾကရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူႀကီးေတြက ခိုင္းလို႔ ခပ္ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ လုပ္ၾကရတာပါ။ တခါတေလေတာ့လည္း ေဆာ့ခ်င္လို႔ စာမက်က္ခ်င္လို႔ လုပ္တဲ့အခါလည္း ရွိတာေပါ့။ အဲ ... က်မတို႔ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီးကို စိတ္မပါ လက္မပါ လုပ္ၾကတဲ့အခါ သန္႔ရွင္းတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ျဖစ္မလာေတာ့ပါဘူး။ စပါးလံုးေတြ၊ စက္ေခ်းေတြ အကုန္ မေျပာင္ေတာ့ အဲဒီဆန္ကို ခ်က္တဲ့ ထမင္းဟာလည္း စားလို႔ ဘယ္ေကာင္းႏိုင္ပါေတာ့မလဲ။

အခုအခ်ိန္မွာ က်မစဥ္းစားၾကည့္မိပါတယ္။

ငယ္ငယ္တုန္းက ေရြးေကာက္ပြဲဟာ လူႀကီး မိဘေတြ ခိုင္းလို႔ မလႊဲသာ မေရွာင္သာ လုပ္ခဲ့ရတာ၊ စိတ္ထဲမွာလည္း သူတို႔အတြက္ လုပ္ေပးရတယ္လို႔ပဲ ထင္ခဲ့မိတယ္။ တကယ္တမ္း ဒီဆန္ကို ခ်က္တဲ့ထမင္းကို ဘယ္သူေတြ စားၾကသလဲဆိုရင္ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္သူ က်မတို႔ အပါအ၀င္ တအိမ္သားလံုး စားၾကရတာပါပဲ။ ဒီေရြးေကာက္ပြဲဟာ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္မွ စိတ္ပါ လက္ပါနဲ႔ မွန္မွန္ကန္ကန္ လုပ္မွ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေရာ အိမ္သူ အိမ္သား အမ်ားပါ စိတ္လက္ခ်မ္းသာစြာနဲ႔ ထမင္းစားၾကရမွာပါ။
မဟုတ္ရင္ေတာ့ ... စပါးလံုးနဲ႔တိုးလိုက္၊ ျမက္သီး၀ါးမိလိုက္၊ စက္ေခ်းခဲ ကိုက္မိလိုက္နဲ႔ တအိမ္သားလံုး ထမင္းစား ပ်က္ၾကမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။ မသန္႔ရွင္းတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲရဲ႕ ရလဒ္ဆိုပါေတာ့ ... ။

အင္း ... က်မလည္း ထမင္းအိုးထဲ စပါးလံုး တလံုးေတြ႕ရာက ေတြးမိေတြးရာေတြ ေလွ်ာက္ေတြးေနမိတာ ထမင္းေတာင္ ခုထိ မစားရေသးဘူး။ ျမန္ျမန္ေလး စားလိုက္ဦးမွ ...။
***
ေမဓာ၀ီ
၁၀၊ ဧျပီ၊ ၂၀၀၈

၁၂း၀၃ နာရီ

[ဒီစာကို ေရးျပီး တင္မယ္ၾကံေနတုန္း မေန႔က သတင္းထဲမွာ ဆန္ေစ်းေတြ တက္တယ္လို႔ ေၾကညာသြားတာ ၾကားလိုက္ရတယ္။ ေနာက္ဆို ထမင္းေလ်ာ့စားျပီး ေပါင္မုန္႔မ်ားမ်ားစားရ ေကာင္းမလားဘဲ။ :)]