ေစ်းဝယ္ထြက္ ညည္းခ်င္း ... ေစ်းဝယ္ျခင္း အတတ္ပညာ

ေရာ … သည္တခါ ေမဓာ၀ီ ပ်င္းမရ၊ ဟင္းခ်ကာ အတင္းထပါလို႔၊ ျခင္းမ-ကာ ေစ်းကိုလစ္ရတယ္ … ကြယ္ … ညစ္ျပန္ေပါ့ မနက္ခင္း။

သက္ျပင္းကို အသာခ်ပါလို႔၊ ပါသမွ်ပိုက္ဆံေလးရယ္နဲ႔၊ ေစ်းဘယ္လို ၀ယ္ရပါ့၊ အၾကံရခက္ပါဘိေတာင္း၊ ေခါင္းကိုသာ တြင္တြင္ကုတ္၊ ငုတ္တုတ္ျဖင့္ ေမ့ခ်င္ျပီ၊ ဆီကလည္း ေစ်းေတြတက္၊ ေရနဲ႔ ခ်က္မရလို႔သာပ၊ ခ်က္ရရင္ ေရလံုျပဳတ္၊ အဟုတ္သာ စားလိုက္ခ်င္ေတာ့ရဲ႕၊ ေၾသာ္ ဘယ့္ႏွယ့္ လုပ္ရပါ့၊ ဒုကၡ … ဒုကၡ … ဒုကၡ … ပါတကား။

ၾကက္သြန္နီ အာလူး၊ မထူးေပါင္ အတက္သာရွိေပသမို႔၊ ခက္ပါဘိလို႔ တိတ္တခိုးညည္း၊ လိပ္က်ဳိးၾကီး လမ္းသြားသလို၊ ေစ်းတန္းမွာ စမ္းတ၀ါး၀ါး၊ လမ္းသလားကာ ဟိုသည္ၾကည့္ေနသမို႔၊ လာပါလို႔ လွမ္းကာေခၚ၊ ဒီမွာေနာ္ ၀ယ္မွာလား၊ ငါးၾကင္းက သံုးရာ့ငါးဆယ္၊ ငါးဖယ္က ရွစ္ရာေစ်း၊ ညစ္ကာေတြးမေနနဲ႔ ၀ယ္လို႔ခ်က္၊ ၀က္သားက ေလးရာ၊ ဘယ္ဟာကို စားမလဲ၊ အားခဲကာ စဥ္းစားလ်က္၊ တြက္ခ်က္ရျပန္ေတာ့တယ္။

ေစ်းတန္းက အိမ္အျပန္၊ လက္က်န္ေငြ နတၳိေပမို႔၊ သတၱိရွိရိွ ေခါင္းကိုေမာ့လို႔၊ ေတာင္းကိုေတာ့ ဆြဲခဲ့ပါတယ္၊ ကဲ … ဒီေန႔ ခ်က္စရာ၊ ဒီမွာေလ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္၊ ၾကက္သြန္တတက္- ဆီတစက္နဲ႔ ေခြၽတာေရးဟင္းခ်က္ေပေရာ့၊ ေဟာ့ဟိုမွာေလ … ငပိရည္ ႏွစ္ရာဖိုး၊ ဆားထိုးလို႔ ေရေရာ၊ ငရုတ္သီးမႈန္႔မေႏွာဘဲ၊ က်ဲေတာက္ေတာက္ ညိဳတိုတို၊ ဒီလိုသာ ျမိဳၾကပါစို႔၊ တို႔စရာက ဆလတ္ရြက္၊ လိုက္ဖက္လို႔ညီပါသည္၊ ဗီတာမင္ အျပည့္အ၀၊ အားပါးတရ စားၾကေပေတာ့၊ သြားျပန္ေပါ့တရက္၊ ေစ်း၀ယ္ထြက္ မနက္ခင္း၊ ညည္းခ်င္းဖြဲ႕ မေျဖသာၿပီ၊ ေမဓာ၀ီ ရူးခ်င္ေပါ့ေလး။ ။

15.1.07

***

လြန္ခဲ့တဲ့ ၇ ႏွစ္ေက်ာ္ကာလက ဒီမွာ ေရးခဲ့ဖူးတာေလးပါ။

အဲဒီတုန္းက အေမ ျပည္ပခရီးသြားေနခ်ိန္မို႔ ခ်က္ေရး ျပဳတ္ေရး ဝယ္ျခမ္းေရးက က်မတာဝန္ ျဖစ္လာပါတယ္။ အေမ့ေနာက္က ေစ်းျခင္းေတာင္းဆြဲၿပီး လိုက္ေနက်မို႔ တေယာက္ထဲ ေစ်းဝယ္ရေတာ့ ေစ်းထဲမွာ တလယ္လယ္ ဟိုဟာဝယ္ရ ေကာင္းႏိုး ဒီဟာ ဝယ္ရေကာင္းႏိုး စမ္းတဝါးဝါး ျဖစ္ရင္း “ေစ်းဝယ္ထြက္ညည္းခ်င္း” ကုိ ေရးျဖစ္ခဲ့တယ္ ဆိုပါေတာ့။

ဝါဆိုသကၤန္း ကပ္သည့္ေန႔

အခုလဲပဲ က်မ အမႀကီး သီလရွင္ဝတ္ေနေတာ့ ေစ်းသြား ဟင္းခ်က္ စီမံခန္႔ခြဲေရး တာဝန္ အရပ္ရပ္က က်မေခါင္းေပၚ က်ေရာက္ လာျပန္ပါတယ္။ သူ လူဝတ္နဲ႔တုန္းကေတာ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ သူပဲ City Mart ကေန ေစ်းဝယ္ေပးၿပီး က်မကေတာ့ တခါတေလ အိမ္နားက ေစ်းကေလးမွာ သြားဝယ္ေလ့ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့လဲ အဲဒီေစ်းကေလးကို တလတေခါက္ေတာင္ မေရာက္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ဟင္းလဲ တခြက္ေကာင္း တမယ္ေကာင္းေလာက္ပဲ ခ်က္စားျဖစ္ၿပီး တခါတေလဆို ခ်က္မေနဘဲ ဆိုင္ကပဲ ဝယ္စားျဖစ္တယ္။ ခုေတာ့ သီလရွင္ ဆြမ္းအမီကပ္ဖို႔၊ သီလရွင္ အာဟာရ မွ်တေစဖို႔၊ ခါတိုင္းလို တခြက္တေလ ၿပီးစလြယ္ မဟုတ္ဘဲ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ျဖစ္ေအာင္ က်မ ေစ်းကို ပံုမွန္ သြားရပါေတာ့တယ္။

ပံုမွန္ဆိုတာက ေန႔တိုင္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ တနလၤာက ေသာၾကာဆိုရင္ မနက္ ၇ နာရီ စာသင္ရတဲ့ က်မအဖို႔ ေန႔တုိင္း ေစ်းမသြားႏိုင္လို႔ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ျဖစ္တဲ့ စေနေန႔မွ ေစ်းသြားရတာပါ။ တပတ္စာ ဝယ္ရတာဆိုေတာ့ ဟင္းမထပ္ေအာင္ စီစဥ္ရတာလဲ သိပ္ေတာ့ မလြယ္လွပါဘူး။ ဘိလပ္မွာတုန္းကလို တခါထဲ အမ်ားႀကီးခ်က္ ဖ႐ိုးဇန္း (frozen) လုပ္ၿပီး နည္းနည္းခ်င္း ထုတ္စား ဆိုတာမ်ဳိးကို အမႀကီးက မႏွစ္သက္ေလေတာ့ တေန႔တခါ ခ်က္ရပါတယ္။ ဘိလပ္မွာ က်မခ်က္ေကၽြးသမွ် မညည္းမညဴ မကုန္မခ်င္း အားေပးတဲ့ ဦးရီးေတာ္ကို ေက်းဇူးတင္မိတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ က်မမွာ တေန႔တေန႔ အလုပ္ေျပးလုပ္၊ ဟင္းေျပးခ်က္၊ စာေျပးသင္၊ ေတာက္တိုမယ္ရ ေျပးလုပ္ ... ဟုတ္လို႔ေနေတာ့တာပါပဲ။

***

တပတ္စာ ခ်က္ရန္ ဟင္းလ်ာမ်ား

တပတ္တခါ ေစ်းဝယ္ထြက္ျဖစ္ေတာ့ ေရးျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေစ်းဝယ္ထြက္ညည္းခ်င္းေလးကို ျပန္သတိရမိတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကုန္ေစ်းႏႈန္းနဲ႔ အခုေစ်းႏႈန္း ယွဥ္ၾကည့္ေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ကြာေနပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဝက္သား တဆယ္သား ေလးရာေစ်းကေန အခု ၇၅၀ ေစ်း ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေတာင္ အသားခ်ည္း မဟုတ္ဘူး၊ အဆီအသား ေရာလ်က္ပါ။ ငါးပုဏၰားက ဥနဲ႔ဆို တဆယ္သား ၁၅၀၀ က်ပ္။ ပုဇြန္ထုတ္ အႀကီးစား ၂၃၀၀ က်ပ္၊ အလတ္စားက ၁၅၀၀ ကေန ၁၈၀၀ ၾကား။ ပုဇြန္ ေဘာ့ခ်ိတ္ေလးေတြက ၈၀၀ က်ပ္။ ငါးဖယ္က ၁၅၀၀ က်ပ္။ (တခ်ဳိ႕ေစ်းေတြလဲ သိပ္မမွတ္မိေတာ့ဘူး၊ ေျပာသေလာက္နဲ႔ပဲ ဝယ္ျဖစ္လိုက္တာပဲမို႔)။ ၿပီးခဲ့တဲ့ တပတ္က ငါးသေလာက္ဥႀကီးေတြ ေတြ႔လို႔ ေမးၾကည့္တာ တဆယ္သားကို ငါးေထာင္က်ပ္ ဆိုပဲ၊ မဝယ္ပါဘူး။

ပန္း၊ သစ္သီးႏွင့္ အသီးအရြက္မ်ား

ပံုမွန္ဝယ္ျဖစ္တာကေတာ့ အမႀကီး အႀကိဳက္ ပုဇြန္၊ ငါးပုဏၰား၊ ငါးၾကင္း သို႔မဟုတ္ ငါးရံ႕ နဲ႔ တနဂၤေႏြ အ႐ုဏ္ဆြမ္းေလာင္းဖို႔ ဝက္သားအျမဲ ဝယ္ရတယ္။ ကစ္ကစ္ အတြက္ကေတာ့ ၾကက္သား မပါမျဖစ္ဝယ္ရပါတယ္။ က်န္တဲ့ အသီးအရြက္ ကေတာ့ က်မႀကိဳက္တဲ့ ရာသီစာေတြေပါ့။ ခုတေလာ မန္က်ည္းသီးစိမ္းေလးေတြ ေပၚေနေတာ့ မန္က်ည္းသီး ခဏခဏ ဝယ္ျဖစ္တယ္။ ေနာက္ျပီး တညင္းဝက္၊ ဟိုတေလာကေတာ့ အင္ဥ ဝယ္ခ်က္ျဖစ္တယ္။ (အင္ဥေၾကာင့္ ရင္ထုရတဲ့ အျဖစ္ကိုေတာ့ ေနာက္မွ ေရးပါေတာ့မယ္။)

ဆရာေလး ဆြမ္းကပ္ခ်ိန္

ဘုရားကပ္ဖို႔နဲ႔ ကိုယ္စားဖို႔ အသီးေတြကလဲ ေစ်းထဲမွာ ရွိရင္ရွိသလို ဝယ္ရပါတယ္။ ၾကက္ေမာက္သီး မင္းဂြတ္သီး နဂါးေမာက္သီး စသျဖင့္ေပါ့။ ေနာက္ျပီး ဘုရားပန္း၊ စပယ္နဲ႔ သေျပငုတ္ေလးေတြကေတာ့ မျပတ္ေအာင္ ဝယ္တင္ျဖစ္တယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ တျခားပန္းေတြကေတာ့ အလ်ဥ္းသင့္သလိုပါပဲ။

ဆြမ္း ပန္း ေရခ်မ္း ကပ္လွဴေနေသာ ဆရာေလး

ၾကက္သြန္ အာလူးကိုေတာ့ အမ်ားႀကီး မဝယ္ထားရဲပါဘူး။ ပုပ္ပုပ္သြားတတ္လို႔ အလြန္ဆံုး ႏွစ္ပတ္စာေလာက္ပဲ ဝယ္ထားပါတယ္။ အေမတို႔ကေတာ့ ေစ်းမတက္ခင္ အသစ္မေပၚခင္ အမ်ားႀကီး ဝယ္ထားတတ္ေပမယ့္ ကိုယ့္အလွည့္က်ေတာ့ တက္လဲ တက္ေစ်းပဲ လုိ႔ သေဘာထားၿပီး နည္းနည္းပဲ ဝယ္ပါတယ္။ ဒါေတာင္ တခါတေလ ၾကက္သြန္ အာလူးေတြ အတက္ထြက္ၿပီး အပင္ေပါက္ကုန္လို႔ ကေလးေတြနဲ႔ သစ္ပင္စိုက္တမ္း ကစားလိုက္ရတာေတြလဲ ရွိပါတယ္။ :)

***

ေစ်းဝယ္ထြက္ရင္း စဥ္းစားမိတယ္၊ တကယ္ေတာ့ ေစ်းဝယ္ ခ်က္ျပဳတ္ မီးဖိုေခ်ာင္အလုပ္မွာ စီမံခန္႔ခြဲ႕မႈ management က တကယ့္ business တခုလို အလြန္အေရးႀကီးတာပဲ။

- Planning - ဘာဝယ္ရမလဲ၊ ဘာခ်က္ရမလဲ ႀကိဳတင္စီစဥ၊္

- Organizing - ဘာၿပီးရင္ ဘာဝယ္မလဲ၊ အစီအစဥ္တက်၊

- Analyzing - ဘယ္ေစ်းသည္က ေစ်းသက္သာလဲ အေလးမွန္လဲ သေဘာေကာင္းလဲ စိစစ္ပိုင္းျခား၊

- Decision Making - အားလံုး အိုေကရင္ ဆံုးျဖတ္ကာ အျမန္ဝယ္ခ်၊

- Interaction - ေစ်းသည္ ေစ်းဝယ္ အျပန္အလွန္ ေက်နပ္မႈရွိေအာင္ ဆက္ဆံ၊

- Financial - ပါလာတဲ့ေငြနဲ႔ ေလာက္ေအာင္ အသံုးခ်၊

စသျဖင့္ management role အားလံုး အသံုးျပဳရတယ္။ ႏွယ္ႏွယ္ရရေတာ့ မဟုတ္။

ဒီလိုနဲ႔ သင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဘုတ္အုပ္ထဲက စာေတြကို ျပန္စဥ္းစားရင္း တပတ္တခါ စေနေန႔တိုင္း ေစ်းျခင္းေတာင္းကို မႏိုင့္တႏိုင္ဆြဲလို႔ ေစ်းထဲမွာ တလယ္လယ္နဲ႔ ေလွ်ာက္သြား ေနသူ တေယာက္မ်ား ေတြ႔ခဲ့ရင္ ... … … ။

***
ေမဓာဝီ
၉ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၁၄
၂၁း၄၃ နာရီ