ဒီကဗ်ာေလးကို ေရးခဲ့တုန္းက အိမ္ရဲ႕အေ၀းမွာ ေရာက္ေနခ်ိန္ေပါ့ ... ။
မိတ္ေဆြတေယာက္ရဲ႕ ဘေလာ့က ကဗ်ာတပုဒ္ကို အေၾကာင္းျပဳလို႔ ဒီကဗ်ာေလး ေရးျဖစ္ခဲ့တယ္။ အိမ္ျပန္ခ်င္သူ တေယာက္ရဲ႕ တမ္းခ်င္းပဲဆိုဆို ... ငိုခ်င္းပဲေျပာေျပာ ... ဘ၀အေမာေတြၾကားမွာ အိမ္ကိုသာ အျမဲ သတိရေနခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က "အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္" လို႔ ဆိုမိရင္ ... မိသားစုၾကားမွာ အမွားေတြ က်ဴးလြန္ထားမိသူ တေယာက္ပမာ သိမ္ငယ္စြာ ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ တကယ္လဲ အမွားေတြ က်ဴးလြန္ခဲ့မိတယ္ေလ ... ။ ဒီလိုနဲ႔ အိမ္အျပန္ခက္တဲ့ ရက္ေတြမွာ စိတ္ေျဖစရာ ကဗ်ာေတြ သီဖြဲ႔ရင္း လြတ္လပ္ျခင္းကို ကဗ်ာေတြထဲမွာပဲ ရွာေဖြခဲ့ရတယ္ ... ။
မေန႔က ကြန္ပ်ဴတာထဲက ဖိုင္အေဟာင္းေလးေတြ ျပန္ရွင္းရင္း ဒီကဗ်ာေလးကို ေတြ႔ေတာ့ အဲဒီတုန္းက ခံစားခ်က္ေတြ ျပန္သတိရမိတယ္။ လူူတေယာက္ထဲေပမယ့္ ေနရာ, ဌာန, အခ်ိန္, ကာလက ဒီလူရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကို အမ်ားႀကီး ေျပာင္းလဲေစတတ္တယ္ဆိုတာ ေတြးမိရင္း အိမ္ရဲ႕ အေ၀းမွာတုန္းက မတင္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဒီကဗ်ာေလးကို ... အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာ တင္လိုက္ပါတယ္။ တကယ္တမ္း အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ မ်ားျပားလွတဲ့ တာ၀န္ ၀တၱရားေတြၾကားမွာ မအားလပ္တဲ့အတြက္ ကဗ်ာထဲမွာ ဆိုထားသလို ကာရန္ညီ ကဗ်ာေတြ မသီဖြဲ႔ႏိုင္ေသးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ ေရာက္လာလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္တာပဲ မဟုတ္လား ... ။
***
ဆံုေတြ႔ၾကတဲ့အခါ ...
ဒီအခ်ိန္ဆို ...
တိမ္ညိဳညိဳေတြ ၿပိဳေနၿပီပဲေလ ... ။
အျမင့္ပ်ံ ငွက္တအုပ္
ခပ္သုတ္သုတ္ အိမ္အျပန္
တိမ္ယံထက္က ေနမင္း
ႏႈတ္ဆက္ရင္း အလင္းေခၽြ
ေတာင္စြယ္မွာ ... ေနကြယ္လုၿပီေလ ... ။
အိပ္မက္ေတြကို ေက်ာခိုင္း
ေလ႐ိုင္းေတြကို စီးနင္း
ခရီးျပင္းကို ဆက္ႏွင္
ျပန္လာခဲ့ခ်င္လ်က္
အေတြ႔ခက္ခက္
ေန႔ရက္ေတြထဲမွာ
ခြဲခြါျခင္းတံတုိင္းေတြ ကာထား
ကမၻာေတြလဲ ျခား ... လို႔ ... ။
ဒီေရလႈိင္း အက်မွာ
အိမ္ျပန္ရေလမလား ...
ဒီေသာင္ယံအိုမွာ
ခိုလႈံရမွာလား ...
စဥ္းစားရင္း ေမာလ်
ေသာကညရဲ႕ အလယ္မွာ
ၾကယ္ေတြကို ေရတြက္ရင္း
လမင္းအေႂကြကို ေကာက္
အိမ္အေရာက္ ျပန္ခဲ့ပါရေစ ... ။
ဆံုေတြ႔ၾကတဲ့အခါ ...
အမွားေတြထဲမွာ ေပ်ာ္ေမြ႔
အမွန္ေတြကို ေမ့ပစ္ရင္း
လြတ္လပ္ျခင္း ေတးကိုသီ
ကာရန္ညီ ကဗ်ာေတြဖြဲ႔မယ္ေလ ... ။ ... ။
***
ေမဓာ၀ီ
၂၈၊ ေမ၊ ၂၀၁၁
11 comments:
သိပ္ႀကိဳက္ပါတယ္...ေမဓာ။
“လမင္းအေႂကြကိုေကာက္၊ အိမ္အေရာက္ ျပန္ခဲ့ပါရေစ..” တဲ့လား...၊
ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္လံုးက အိမ္ကို သတိရ၊ တမ္းတျခင္း ေတြနဲ႔ ျပည့္လို႔ပါပဲ မေမေရ...၊ ကိုယ္က ႀကိဳေတြးၿပီး စိတ္ကူးယဥ္ထားတဲ့ အေျခအေနတစ္ရပ္ကို တကယ့္ လက္ေတြ႔မွာ ေနထိုင္႐ွင္သန္ခြင့္လည္း ရေရာ တစ္ထပ္တည္း က်မေနတဲ့ အျဖစ္ေတြ က်ေနာ္လည္း ႀကံဳဖူးတယ္၊ တခါတေလမွာ အီလည္လည္...၊ တခါတေလေတာ့လည္း ၿပံဳးခ်င္စရာ...၊ း)
ကာရန္ညီေသာ ကဗ်ာေတြ ဖြဲ႔သီႏိုင္မယ့္ အခ်ိန္ေတြ အျမန္ဆံုး ေရာက္လာပါေစ မေမေရ...။
အိမ္လြမ္းကဗ်ာေလး ဖတ္သြားၿပီ မေမေရ။ အခ်ိန္အခါနဲ႔ ေနရာေဒသေပၚမွီၿပီး ခံစားခ်က္ကေလးေတာ့ ေျပာင္းသြားမွာအေသအခ်ာပါ။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
ညီမေမ
ကဗ်ာ အရမ္းေကာင္းတယ္..
ဘက္စံုဘဲ...။
Ma May Dar Wi,
I have seen this one on Ko Harry Lwin's blog since 2011. This poem responded to the one Ko Harry wrote. I even like this one better than Ko Harry's version. I, however, am confused with the poet. When I saw this on his blog, it was written by "Khin Khin." I was able to walk through Khin Khin's blog at that time. Her blog did not have a lot of posts or poems. It was just few stuff. Is "Khin Khin" your another pen name?
Yin
(မ)ေသာၾကာေမ ... အျမဲအားေပးတာ ေက်းဇူးပါရွင္။
ဟုတ္တယ္ ... ကိုညီလင္း ... အိမ္ကို သတိရတဲ့အခ်ိန္မွာ ေရးခဲ့တာမို႔ ကဗ်ာတပုဒ္လံုးက သတိရျခင္းေတြ ျပည့္ေနခဲ့တယ္ ... ။ မေမလဲ အခု အီလည္လည္နဲ႔ ျပံဳးေနရေပါ့ :) ဆုေတာင္းေပးတာ ေက်းဇူးပါ။
တီတင့္ ... စာလာဖတ္တဲ့အတြက္ရယ္ ဆုေတာင္းေပးတဲ့အတြက္ရယ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္။ တီတင့္အိမ္ လာျဖစ္ေအာင္လဲ ႀကိဳးစားပါအံုးမယ္။
ကိုဆူး ... ညီမေမက ဘက္မစံုပါ၊ ကိုဆူးကသာ ပိုၿပီး ဘက္စံုပါတယ္ေနာ္။ :)
Yin ... ဟုတ္ပါတယ္။ ဒီကဗ်ာေလးက ဦးဟယ္ရီရဲ႕ တိမ္လႈိင္းတို႔ရဲ႕၀ွက္ဖဲ ကဗ်ာကို ကြန္မန္႔ထဲမွာ ျပန္ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာပါ။ ဦးဟယ္ရီရဲ႕ ကဗ်ာထဲမွာ "ခင္ခင္" လို႔ ေခၚၿပီး ေရးထားလို႔ က်မက စ-ခ်င္တာနဲ႔ "ခင္ခင္" နာမည္နဲ႔ ျပန္ေရးခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ က်မေရးတယ္ဆိုတာ ဦးဟယ္ရီ သိပါတယ္။ က်မက အဲဒီလိုပဲ ေရးေနက်ပါ။ ခင္ခင္ဆိုတာ က်မရဲ႕ ကေလာင္ခြဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ကဗ်ာကို ႏွစ္သက္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္။
Thank you Ma May Dar for your explanation. This poem is one of my favorite ones.
Regards,
Yin
ကဗ်ာေလးက အိမ္လြမ္းေနသူကို ပိုလို ့လြမ္းေစတယ္..မေမက ကဗ်ာလည္း ေရးေကာင္း...
အိမ္လြမ္းသူအေဝးေရာက္ေတြရဲ႕ ရင္ကို တည့္တည့္မွန္
ေစတဲ့ကဗ်ာေလး.....၊
မေမကမွ သည္ၾကားထဲမွာ အိမ္ကို တစ္ေခါက္တစ္က်င္း ျပန္ျဖစ္ေသးတယ္...ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ျပန္မေရာက္ျဖစ္တာ ဆယ္ႏွစ္ေတာင္ရွိပါပေကာလား...ကိုယ့္ခံယူခ်က္နဲ႔ကိုယ္ ေဖာက္ခဲ့တဲ့တံခါးကေန ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့လမ္း မေျဖာင့္ျဖဴးသမွ်ေတာ့ ေနာက္ျပန္မလွည့္ရဲတဲ့ သတၱိနည္းမႈေတြေၾကာင့္ေပါ့ေလ...
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သည္တစ္ေႏြေတာ့ အိမ္ျပန္ျဖစ္ဖို႔ ေသခ်ာပါၿပီ... ကဗ်ာကို အခုလို အိမ္ျပန္ဖို႔ စိတ္ပုိင္းျဖတ္ၿပီးမွ ဖတ္ရတာ ေတာ္ေသးတယ္...အရင္ကဆို ကိုငွက္ရဲ႕ အေမ့အိမ္သီခ်င္းေတာင္ နားမေထာင္ရဲတဲ့အထိ...
ေလ႐ိုင္းေတြကို စီးနင္း
ခရီးျပင္းကို ဆက္ႏွင္
ျပန္လာခဲ့ခ်င္လ်က္
အေတြ႔ခက္ခက္
ေန႔ရက္ေတြထဲမွာ
က်ေနာ္လည္း အဲ့လိုျဖစ္ေနတယ္ အစ္မေရ
သတိရတယ္ ေနေကာင္းတယ္ဟုတ္ ။
Post a Comment