က်မ ဒီကိုျပန္ေရာက္ခါစ တရက္ ေက်ာင္းကအျပန္လမ္းမွာ ဖုန္း၀င္လာပါတယ္။ က်မ ေမာင္ေလးရဲ႕ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ဆီကပါ။ သူက လန္ဒန္မွာေနတယ္၊ ဒီကိုေရာက္ေနတာ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ ရွိပါၿပီ။ သူက က်မျပန္ေရာက္ေနတာသိလို႔ က်မအမႀကီးရဲ႕ က်န္းမာေရး အေျခအေနေမးရင္း ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း စံုစမ္းတယ္။ ဘာေတြေျပာင္းလဲ ေနၿပီလဲ … တဲ့။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေျပာင္းလဲမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သတင္းေတြထဲမွာ ဖတ္ေနရ ၾကားေနရေပမဲ့ လတ္တေလာ ျပန္ေရာက္လာတဲ့ က်မဆီက သူသိခ်င္တယ္။
“က်ေနာ္လည္း ဒီဇင္ဘာေလာက္က်ရင္ မိသားစုနဲ႔ သြားဖို႔ စီစဥ္ေနတယ္ … အဲဒါေၾကာင့္ အေျခအေန ဘယ္လိုရွိသလဲ ဆိုတာ … အမဆီလွမ္းေမးတာပါ …”
သူ႔မွာ ဒီေရာက္မွ ေမြးတဲ့ သမီးတေယာက္ သားတေယာက္ရွိတယ္၊ ကေလးေတြနဲ႔ သြားမယ့္ ခရီးမို႔ သူက ပိုစိတ္ပူပံု ရပါတယ္။ ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္ေတြ ႀကိဳတင္ သိထားခ်င္ပါသတဲ့။ က်မလည္း သူ႔အေမးကို နားေထာင္ရင္း စိတ္ထဲက ေတြးေနမိတယ္။ ဘယ္က စ-ေျပာရမလဲေပါ့ … ။
ေတြးရင္းနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းသတိရသြားတယ္၊ က်မေနခဲ့တဲ့ ၆-လ သက္တမ္းအတြင္း စိတ္ကသိကေအာက္ ခဏခဏျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ကိစၥ။
“အင္း … ကေလးေတြနဲ႔ သြားမွာဆိုရင္ ပထမဆံုး သတိထားရမွာက အစားအေသာက္ပဲ”
***
အစားအေသာက္နဲ႔ ျမန္မာျပည္
ဒီေနရာမွာ အစားအေသာက္ေတြရဲ႕ ေစ်းႏႈန္းကို အဓိကထားၿပီး က်မ မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ၾကံဳလို႔ေျပာရရင္ေတာ့ ျမန္မာျပည္က စားေသာက္ကုန္ေတြရဲ႕ တန္ဖိုးဟာ … ကမၻာမွာ ကုန္ေစ်းႏႈန္း ျမင့္မားလွပါတယ္ ဆိုတဲ့ အဂၤလန္နဲ႔ အတူတူ နီးပါးေလာက္ ျဖစ္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆို ပိုေတာင္မွ မ်ားေနပါေသးတယ္။ အဲဒါ ထားပါေတာ့ … ။ ပိုက္ဆံတတ္ႏိုင္ရင္ ကုန္ေစ်းႏႈန္းက အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူးဘဲ ထား … ။ အေၾကာင္းဟုတ္တာက … ။
တရက္ … ေစ်းထဲမွာ မုန္ညင္းစိမ္း လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ေလးေတြ ေတြ႔လို႔ ၀ယ္ခဲ့ၿပီး က်မအမႀကီးအတြက္ ေၾကးအိုးလုပ္ပါတယ္။ ၾကားဖူးနား၀ ရွိထားတဲ့ သတင္းစကားေတြအရ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြကို ပိုးသတ္ေဆးျဖန္းတယ္လို႔ သိထားတာေၾကာင့္ ၀ယ္လာတဲ့ မုန္ညင္းစိမ္းကို ေတာ္ရိေရာ္ရိ ေရမေဆးဘဲ ေသေသခ်ာခ်ာ ေရ ၅-ထပ္ ေလာက္ေဆး၊ ဆားနဲ႔စိမ္ထား ၿပီးမွ ေၾကးအုိးျပဳတ္ရည္ထဲ ထည့္လိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ … စိတ္မေကာင္းပါဘူး၊ ေသခ်ာ ပန္းကန္ထဲထည့္ျပင္ၿပီး စားလိုက္တဲ့အခါ ေၾကးအိုး ဟင္းရည္ဟာ မုန္ညင္းစိမ္းမွာပါတဲ့ ပိုးသတ္ေဆးနံ႔ တေထာင္းေထာင္း ထေနတာကို ၀မ္းနည္းစြာ သိလိုက္ရတာပါပဲ။
ေနာက္တခု ကိုယ္ေတြ႔ၾကံဳရတာက ငွက္ေပ်ာသီး။
ဘိလပ္မွာ ဖီးၾကမ္းငွက္ေပ်ာ မရွိလို႔ ရန္ကုန္ေရာက္တုန္း ဖီးၾကမ္းငွက္ေပ်ာ ၀ယ္စား ျဖစ္တယ္။ ေစ်းထဲက ငွက္ေပ်ာသီးေတြ စိတ္မခ်တာနဲ႔ စီးတီးမတ္ (City Mart) ကေန အဖီးလိုက္ ၀ယ္တယ္။ ငွက္ေပ်ာသီးေတြက အလံုးထြားထြားနဲ႔ တဖီးလံုး စိမ္းေနတာပဲ။ ထံုးစံအတိုင္း ကိုယ္မစားခင္ ေရေဆး ဘုရားကပ္ထားၿပီး ေနာက္တေန႔ မနက္ခင္းလဲ ေရာက္ေရာ … … … မ်က္လွည့္ျပလိုက္ သလိုပါပဲ။ တဖီးလံုး ၀င္းမွည့္ေနတဲ့ ငွက္ေပ်ာဖီးႀကီးကို ဘုရားစင္ေပၚမွာ အံ့ၾသစြာ ေတြ႔လိုက္ရပါေတာ့တယ္။
 |
| ေစ်းထဲက ငွက္ေပ်ာသီးဆိုင္ |
 |
| ျခံထဲက မာလကာသီး |
ဘိလပ္မွာ ဖီးၾကမ္းငွက္ေပ်ာ မရွိလို႔ ရန္ကုန္ေရာက္တုန္း ဖီးၾကမ္းငွက္ေပ်ာ ၀ယ္စား ျဖစ္တယ္။ ေစ်းထဲက ငွက္ေပ်ာသီးေတြ စိတ္မခ်တာနဲ႔ စီးတီးမတ္ (City Mart) ကေန အဖီးလိုက္ ၀ယ္တယ္။ ငွက္ေပ်ာသီးေတြက အလံုးထြားထြားနဲ႔ တဖီးလံုး စိမ္းေနတာပဲ။ ထံုးစံအတိုင္း ကိုယ္မစားခင္ ေရေဆး ဘုရားကပ္ထားၿပီး ေနာက္တေန႔ မနက္ခင္းလဲ ေရာက္ေရာ … … … မ်က္လွည့္ျပလိုက္ သလိုပါပဲ။ တဖီးလံုး ၀င္းမွည့္ေနတဲ့ ငွက္ေပ်ာဖီးႀကီးကို ဘုရားစင္ေပၚမွာ အံ့ၾသစြာ ေတြ႔လိုက္ရပါေတာ့တယ္။
က်မသိသေလာက္ကေတာ့ ငွက္ေပ်ာသီး အဖီးလိုက္ ၀ယ္တဲ့အခါ အခုလို တခါထဲ ႐ုတ္တရက္ႀကီး ၀င္းမွည့္သြားတာမ်ဳိး မျမင္ဖူးပါဘူး။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း မွည့္သြားတာ မဟုတ္လား။ ခုေတာ့ အားလံုးၿပိဳင္တူ တေျပးညီ အ၀ါေရာင္ ေျပာင္းသြားတာမို႔ ကိုယ္ၾကားဖူးတဲ့အတိုင္း ေဆးတို႔ထားတဲ့ အသီးျဖစ္ေနသလားလို႔ ေတြးမိၿပီး လံုး၀ မစား၀ံ့ေတာ့ဘူး။ အမႀကီးကိုလဲ အဲဒီေဆးငွက္ေပ်ာေတြ မစားဖို႔ ေျပာရတယ္။
 |
| ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းနားက ေစ်းဆိုင္တန္း |
 |
| ပလက္ေဖာင္းေပၚက ဟင္းရြက္သယ္ |
သိပ္မၾကာပါဘူး၊ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြမွာ ျဖန္းတဲ့ ပိုးသတ္ေဆးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သတင္းစာထဲမွာ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ ဖတ္လိုက္ရတယ္။ အသီးအရြက္ေတြကို ေဆးတို႔ ေဆးျဖန္းေၾကာင္းေတြ စံုစံုလင္လင္ ေရးထားပါတယ္။ ယုတ္စြအဆံုး ပဲပင္ေပါက္ကိုေတာင္ ျဖဴၿပီး ေတာင့္ေနေအာင္ ေဆးျဖန္းပါသတဲ့၊ အဲဒီေဆး ဘယ္ေလာက္ ျပင္းသလဲဆိုရင္ လက္အိတ္နဲ႔ ကိုင္တာေတာင္ လက္အိတ္ ေပါက္တယ္လို႔ ေဆာင္းပါးရွင္က ေရးထားတယ္။ အဲဒါဖတ္ၿပီး က်မ အေတာ္လန္႔သြားပါတယ္။ ျမန္မာေငြ ငါးဆယ္ တရာက်ပ္ေလာက္နဲ႔ ၀ယ္လို႔ရႏိုင္တဲ့ ပဲပင္ေပါက္ေတာင္ ေဆးျဖန္းတယ္ဆိုေတာ့ … က်မတို႔ ဘာသြားစားၾကရမလဲ။ ဘာကို ယံုၾကည္ၿပီး ၀ယ္ၾကရမလဲ … ။
***
“ဟင္ … ဟုတ္လား အမရယ္ … အဲဒါဆို ဒုကၡပါပဲ … အသီးအရြက္ေတြ ဘယ္က၀ယ္ရမလဲ မသိဘူးေနာ္ … အမတို႔ ဘယ္က၀ယ္စားလဲ”
က်မစကားဆံုးေတာ့ သူက အဲဒီလို အထိတ္တလန္႔နဲ႔ ေျပာရွာတယ္။
က်မစကားဆံုးေတာ့ သူက အဲဒီလို အထိတ္တလန္႔နဲ႔ ေျပာရွာတယ္။
“ေနာက္ပိုင္းေတာ့ စီးတီးမတ္ကပဲ ၀ယ္ျဖစ္ေတာ့တယ္၊ ေစ်းနည္းနည္း ပိုႀကီးေပမဲ့ ပိုစိတ္ခ်ရမယ္ ထင္လို႔ေလ၊ ပဲပင္ေပါက္ ပဲျပားက အစေပါ၊့ ဒါေပမဲ့ ဒါလဲ လံုး၀ႀကီးေတာ့ စိတ္ခ်ရတယ္လို႔ မေျပာႏိုင္ဘူးေလ”
ဒါေပမဲ့ စီးတီးမတ္မွာက လိုခ်င္တာ အကုန္မရျပန္ဘူး။ က်မႀကိဳက္တဲ့ ငါးရံ႕အူတို႔ ငါးသေလာက္ဥတို႔ က်ေတာ့ ရပ္ကြက္ေစ်းကေလးမွာသာ ရတာကိုး။ အဲဒီေစ်းက ေစ်းသယ္ေတြက ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြရွိတယ္။ အသားငါးေတြလဲ ကိုင္ခိုင္း တံုးခိုင္းရင္ လုပ္ေပးတယ္။ ေစ်း၀ယ္ရင္း ပိုက္ဆံမေလာက္ရင္လဲ ေနာက္မွေပးလို႔ ရေသးတယ္။ ပစၥည္းေတြမ်ားလို႔ မသယ္ႏိုင္ရင္ ကူသယ္ေပး ဆိုက္ကားေခၚေပးတယ္၊ စသျဖင့္ ဘိလပ္မွာ မရႏိုင္တဲ့ service မ်ဳိး ဒီေစ်းကေလးမွာေတာ့ ရႏိုင္ပါတယ္။ က်မတို႔ မေမြးခင္ကတည္းက ဒီေစ်းကေလးမွာ ၀ယ္ခဲ့ၾကတဲ့ အေမတို႔ အေဖတို႔ မ်က္ႏွာေၾကာင့္လားေတာ့ မသိပါဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ ႏံုခ်ာခ်ာ ဒီေစ်းကေလးဟာ သူ႔ဟာနဲ႔သူေတာ့ ေကာင္းတဲ့အခ်က္ေတြ ရွိတာပါပဲ။
“က်ေနာ့္သမီးက အစားဂ်ီးမ်ားတယ္၊ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့”
“သူႀကိဳက္တတ္တာ စားတတ္တာေတြ ဒီကေန သယ္သြားေပါ့၊ အမလဲ ဒီလိုပဲ၊ အမႀကီးအတြက္ စားစရာေတြ သူနဲ႔တည့္တဲ့ ဓာတ္စာေတြ အမ်ားႀကီး သယ္သြားရတာ၊ ဟိုမွာ အကုန္ ၀ယ္လို႔ရတယ္ဆိုေပမဲ့ variety အမ်ဳိးမ်ဳိးေတာ့ မရွိဘူးေလ”
ဟုတ္တယ္၊ ျမန္မာျပည္မွာ ေစ်း၀ယ္ရတာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ နည္းသလိုပဲလို႔ တခါတခါ ခံစားရတယ္။ ဥပမာ ေပါင္မုန္႔ ဆိုပါေတာ့။ ျမန္မာျပည္မွာ တံဆိပ္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ေပါင္မုန္႔ေတြေတာ့ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီမွာလို အမ်ဳိးအစား အမ်ဳိးမ်ဳိး မရွိဘူး။ အင္း … တမ်ဳိးလွည့္စဥ္းစားမယ္ဆိုရင္လဲ ျမန္မာေတြဟာ ေပါင္မုန္႔အဓိက စားတဲ့လူမ်ဳိးမွ မဟုတ္ဘဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ေပါင္မုန္႔ အမ်ဳိးအစား အမ်ဳိးမ်ဳိး မရွိတာ ဆန္းသလား ေနာ္။ ထမင္း အဓိက စားၾကတာမို႔ ဆန္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိရင္ ၿပီးတာပဲ။ ေရႊဘိုဆန္၊ ေပၚဆန္း၊ ေပၚကၽြဲ၊ မေနာ္ဟရီ၊ ဧည့္မထ၊ မီးဒံုး၊ ငကၽြဲ၊ ငစိန္၊ ဆန္ကြဲ … စသျဖင့္ အမ်ဳိးေတြမွ အမ်ားႀကီး … ။ စားပါေလ့ … ။ ဒါတြင္မက … ဆီးခ်ဳိသမားေတြအတြက္ ဆီးခ်ဳိဆန္နဲ႔ ဆန္လံုးညိဳလဲ ၀ယ္လို႔ရပါတယ္။
***
 |
| လက္ေလွ်ာ့လိုက္ရတဲ့ ပဲျပဳတ္နဲ႔ ထမင္းေၾကာ္ |
ထိုနည္းတူပါပဲ အီၾကာေကြး၊ မုန္႔ဟင္းခါး၊ နံျပား … ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို စားမေကာင္းေတာ့ဘူး။ မတ္ပဲေၾကာ္ ဘယာေၾကာ္ … စတဲ့ အေၾကာ္ေတြကလဲ စားလို႔မေကာင္းဘဲ ေခ်ာင္းဆိုးတာသာ အဖတ္တင္တယ္။ ဆိုးမွာေပါ့ … ဆီေတြက သန္႔မွ မသန္႔ဘဲ။ ဗူးထဲမွာ တံဆိပ္အမ်ဳိးမ်ဳိးကပ္ၿပီး ေၾကာ္ျငာတဲ့ ဆီေတြလဲ ဆားအုန္းဆီနဲ႔ ေရာတာေတြ ခ်ည္းပဲ။ ပဲပိစပ္ဆီ ဆိုတာကေတာ့ မဆိုးဘူး၊ အနံ႔ေတာ့ သိပ္မႀကိဳက္ေပမဲ့ က်န္းမာေရးအတြက္ ေကာင္းတယ္ ေျပာတာပဲ။ အမႀကီးက အေၾကာ္ႀကိဳက္ေတာ့ ဘူးသီးေၾကာ္၊ ၾကက္သြန္ေၾကာ္၊ ဘယာေၾကာ္ အိမ္မွာ ေၾကာ္စားတယ္ … ပဲပိစပ္ ဆီနဲ႔။
အဲဒီလိုေတြ ၾကံဳရေတာ့ စိတ္ထဲ မေကာင္းဘူး။ လူေတြအတြက္ အဓိကအေရးႀကီးတဲ့ စား၀တ္ေနေရး, က်န္းမာေရးမွာ အစားအေသာက္က ေရွ႕တန္းကပါ။ ဒါေၾကာင့္ အစားအေသာက္ေတြဟာ သန္႔ရွင္း လတ္ဆတ္ၿပီး အႏၲရာယ္ကင္းဖုိ႔ လိုအပ္တယ္ မဟုတ္လား။ ျမန္မာျပည္မွာ လူေတြ ေရာဂါဘယ ထူေျပာေနၾကတာဟာ အစားအေသာက္ေၾကာင့္ အဓိကလို႔ က်မကေတာ့ ထင္တာပါပဲ။ မႈိပါတဲ့ င႐ုတ္သီး၊ ေဆးဆိုးထားတဲ့ အစားအစာေတြ၊ ပိုးသတ္ေဆးျဖန္းထားတဲ့ အသီးအႏွံ၊ တာရွည္ခံေအာင္ စီမံထားတာေတြ၊ အတိုင္းအဆမရွိ သံုးစြဲတဲ့ ဓာတုပစၥည္းေတြ၊ စားေသာက္ကုန္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သက္ဆိုင္ရာက စစ္ေဆးျခင္း ေပါ့ေလ်ာ့ၾကတာေတြ ... အဲဒါေတြအတြက္ စားသံုးသူ ျပည္သူေတြက ဒုကၡေရာက္ၾကရတယ္။
 |
| Premier black coffee နဲ႔ မုန္႔ဟင္းခါး ... မုန္႔ဟင္းခါးက အေၾကာ္နဲ႔ တပြဲ ၅၀၀ (စိမ္းလန္းစိုေျပမွာ တပြဲ ၁၀၀၀ က်ပ္) |
အဲဒီလိုေတြ ၾကံဳရေတာ့ စိတ္ထဲ မေကာင္းဘူး။ လူေတြအတြက္ အဓိကအေရးႀကီးတဲ့ စား၀တ္ေနေရး, က်န္းမာေရးမွာ အစားအေသာက္က ေရွ႕တန္းကပါ။ ဒါေၾကာင့္ အစားအေသာက္ေတြဟာ သန္႔ရွင္း လတ္ဆတ္ၿပီး အႏၲရာယ္ကင္းဖုိ႔ လိုအပ္တယ္ မဟုတ္လား။ ျမန္မာျပည္မွာ လူေတြ ေရာဂါဘယ ထူေျပာေနၾကတာဟာ အစားအေသာက္ေၾကာင့္ အဓိကလို႔ က်မကေတာ့ ထင္တာပါပဲ။ မႈိပါတဲ့ င႐ုတ္သီး၊ ေဆးဆိုးထားတဲ့ အစားအစာေတြ၊ ပိုးသတ္ေဆးျဖန္းထားတဲ့ အသီးအႏွံ၊ တာရွည္ခံေအာင္ စီမံထားတာေတြ၊ အတိုင္းအဆမရွိ သံုးစြဲတဲ့ ဓာတုပစၥည္းေတြ၊ စားေသာက္ကုန္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သက္ဆိုင္ရာက စစ္ေဆးျခင္း ေပါ့ေလ်ာ့ၾကတာေတြ ... အဲဒါေတြအတြက္ စားသံုးသူ ျပည္သူေတြက ဒုကၡေရာက္ၾကရတယ္။
 |
| က်မေဖးဘရိတ္ "အင္ဥ" |
 |
| မမီမကမ္း လွမ္း႐ိုက္ထားတဲ့ ျမေက်ာက္ သရက္ |
 |
| ျခံထဲက ပိႏၷဲသီး (အမာမ်ဳိး) |
ေနာက္ေတာ့ က်မစဥ္းစားမိေသးတယ္၊ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ပဲ တႏိုင္စိုက္ပ်ဳိးေရးလုပ္တာက ပိုေကာင္းမလား၊ ျခံထဲမွာ ေျမရွိရင္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြစိုက္၊ စားခါနီးက် သြားခူးစားလိုက္႐ံုပဲ၊ လတ္လတ္ ဆတ္ဆတ္ေပါ့။ အဲ ... ဒါေပမဲ့ ... ဒါေပမဲ့ ... အဲဒီလို စိုက္ျပန္ေတာ့ ကိုယ္စိုက္တဲ့ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြ ထြားက်ဳိင္းေအာင္ ဓာတ္ေျမၾသဇာေတြ ေကၽြး၊ ပိုးက်မွာစိုးလို႔ ပိုးသတ္ေဆး၀ယ္ျဖန္း၊ ဟင္ ... မထူးပါဘူး။ :)
ကဲပါေလ ... တကယ္ေတာ့ ဘယ္ေနရာမွာေနေန ေက်နပ္ေအာင္ေတြးၿပီး သူ႔ေနရာနဲ႔သူ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ေနႏိုင္ရင္ စိတ္ခ်မ္းသာစရာပဲ မဟုတ္လား။
***
ေမဓာ၀ီ
၁၊ ၁၀ ၊ ၂၀၁၂
၀၉း၃၉ နာရီ
မွတ္ခ်က္။ … ။ သူနဲ႔ ေျပာၾကတဲ့ စကားက အဆံုးမသတ္ေသးပါဘူး၊ အဲဒီေန႔က သူနဲ႔က်မ ေျပာျဖစ္ၾကတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေတြထဲမွာ အခုမွ အစားအေသာက္ပဲ ရွိပါေသးတယ္၊ က်န္တာေတြလဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေရးသြားပါမယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ က်မ လတ္တေလာ ၾကံဳေတြ႔လာခဲ့တာကို ေရးျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ အားလံုးဒီလိုခ်ည္းပဲလို႔ မဆိုလိုပါဘူး။
21 comments:
အင့္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သက္ဆုိင္ရာက လ်စ္လ်ဴရႈထားသလုိ ျဖစ္ေနတာေတြ၊ ေပါ့ေလွ်ာ့မႈေတြေႀကာင့္ပဲ လူေတြက ေရာဂါဘယထူေျပာေနႀကတာပါ့။ သက္ဆုိင္ရာက ႀကပ္ႀကပ္မတ္မတ္ လုပ္သင့္ပါတယ္။
ဒါနဲ႔ ျမေက်ာက္နဲ႔ စိန္တလံုး ဘယ္ကပိုခ်ဳိလဲဟင္...
ပိႏၷဲသီး ...စားခ်င္တယ္... ဟင္းသီးဟင္းရြက္ ကတညင္သယ္ဆီမွာဝယ္ျဖစ္တာမ်ားတယ္။ စီးတီးမတ္က သိပ္မဝယ္ျဖစ္ဘူး။ အသားငါးက ပုစြန္ေတာင္ေစ်းမွာဝယ္တယ္။
ညီမ
အင္ဥမစားရတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ၊ ဆက္လက္ေဝမွ်တာ ေစာင့္ေနပါမယ္
ဘာေတြဘယ္္လုိ ဘယ္ေလာက္ဆုိးဆုိး
ကုိယ္႔ႏုိင္ငံကဆို သစ္႐ြက္၊ သစ္ျမစ္ေလးေတြကအစ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏုိးပါတယ္။
ျမန္မာျပည္က ဆီေတြက မသန္႔တာေတြ၊ ေဆးဆိုးထားတဲ့ အစားအစာေတြ၊ ပိုးသတ္ေဆးျဖန္းထားတဲ့ အသီးအႏွံေတြ၊ တာရွည္ခံေအာင္ စီမံထားတာေတြ၊ အတိုင္းအဆမရွိ သံုးစြဲတဲ့ ဓာတုပစၥည္းေတြ စတဲ႔ စားေသာက္ကုန္ေတြ စားျပီးရွင္သန္ေနရတဲ႔ အဖြား အသက္ ၈၆ႏွစ္ ရွည္ျပီး က်န္းမာေနတုန္းပါပဲ။
ညီမ မေမ ေရ
ဆက္လက္ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနပါတယ္ အစားအေသာက္နဲ႕ ပိုးသတ္ေဆး ကေတာ႔ ေျပာမေနနဲ႕ မာလကာသီးစားတာ ပိုးသတ္ေဆးနံ ႀကီးစူးထြက္လာ တာနဲ႕ မစားျဖစ္ေတာ႔ဘူး ... က်န္တာေတာ႔ ကံ ဘဲ
ခ်စ္အမႀကီး
ေရႊစင္ဦး
ဟုတ္တယ္အစ္မေရ....၊ရန္ကုန္မွာမေျပာနဲ႕...၊အသီးအႏွံ
ေပါတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေတာၿမိဳ႕ေလးမွာေတာင္ အဲဒီေဆး
ေတြသံုးေနၾကေလရဲ႕....၊စိတ္ေလပါရဲ႕ဗ်ာ...၊အစ္မေျပာသလို ကိုယ့္ဘာသာတစ္ႏိုင္တစ္ပိုင္စိုက္ပ်ဳိးေ၇းပဲလုပ္တာ
ေကာင္းမယ္...၊သဘာဝေျမၾသဇာပဲေကၽြးေပါ့ေနာ့....။
ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ရင္ ၿခံပဲစိုက္စား
ေတာ့မယ္ဗ်ဳိးးးးးးးးးး:)))
ၾကီးေမ
အရီးအဖြားက အသက္ ၉၈ ႏွစ္ရွိပါျပီ....သဘာ၀ အစားအစာေတြသာစားပါတယ္....သူ႕ရဲ႕လယ္တဲကထြက္တဲ့ ကစြန္းရြက္နဲ႕အသီးအႏွံစားပါတယ္...သူ႕လယ္ကထြက္တဲ့ ပဲကိုၾကိတ္တဲ့ဆီစားတယ္ဆိုရံုစားပါတယ္...အသားငါးကလဲ လယ္ေတာက ဖား ပုဇြန္ ခရုေတာ့စားပါတယ္ ....အခုထိ မွတ္ဥာဏ္ေတြလဲေကာင္းတယ္..ငွက္ေပ်ာပိႏ႖ဲကလည္း ျခံထြက္စားပါတယ္..ပိုးသတ္ေဆးမသံုးသလို ..ထြန္စက္နဲ႕လည္းမထြန္ပါ...ဘာလို႕ထြန္စက္မသံုးလဲေမးေတာ့ ပိုးေကာင္ေလးေတြေသမွာစိုးလို႕တဲ့..
ပိုးေကာင္ေလးေတြေသရင္ ေျမဆီသံုးရမွာစိုးလို႕ေျပာတာဘဲ သဘာ၀တရားနဲ႕ေနတဲ့ေနရာေလးေတြလဲက်န္ပါေသးတယ္....း))
ခင္မင္တဲ့
seesein
အဲေလာက္ေတာင္ပဲလား
က်မေတာ့အထက္လွန္ေအာက္ေလ်ာ..ဆိုတာ၊
၂ ခါျဖစ္တယ္။ တအားလန္ ့သြားတယ္။
ဘာမွမဝယ္စားရဲဘူး။
ေျပာရင္လည္းသူမ်ားေတြကပိုတယ္ထင္ၾကတာ။
တကယ္ဘဲေျပာရမယ္ဆိုလည္း၊
အမ်ားႀကီးဘဲေနာ္..။
မမင
It depends. When I went back to visit Myanmar last three years ago, my intention was to enjoy street food in the city. As we all know that there are varieties of street food that we cannot buy or make it at home or elsewhere. If you are afraid of eating food in Myanmar, I will suggest you to not go. When we travel the city or country we have lived for our most of the life, our expectation should not be so high because Myanmar is not the first world country. In fact, it is one of the poorest nations in the world. So always keep in mind that "what you see is what you get." So if you think you can deal wth it, then you go. If you are not able to handle it, please just don't go. How simple is that!
Myanmar Lover
ကိုယ့္ဘာသာ စုိက္တဲ့အခါက်ရင္ေတာ့ ဓာတ္ေျမၾသဇာမသံုးနဲ႔ေတာ့။ မထြားက်ိဳင္းလည္း ေနပါေစ။ ေသးေသးပဲစားေတာ့ေပါ့။ =)
ဟုတ္တယ္ဟုတ္တယ္။
အစ္မေျပာသလိုမ်ိဳးက်ေနာ္မေျပာတတ္(မေျပာရဲလို႕ဗ်)ၾကီးက်ယ္တယ္ထင္မွာစိုးလို႕ေလ။
သန္႕ရွင္းမႈအရလည္းေတာ္ေတာ္လိုေသးတယ္။အရင္ကေတာ့လမ္းေဘးဆိုင္လည္းစားလိုက္တာပဲေနာက္ပိုင္းက်မစားခ်င္ေတာ့ဘူးပန္ကန္ေျပာင္ေအာင္မေဆးတာမ်ိဳး၊အသုတ္ကိုနယ္ျပီးရင္အေဒၚၾကီးေတြကသူတို႕လံုခ်ည္ၾကီးေတြနဲ႕သုတ္လိုက္တာမ်ိဳးေတြ႕ပါမ်ားလာေတာ့အိမ္ကဟာမဟုတ္ရင္စားရမွာတြန္႕လာတယ္။
ေနာက္ဆက္တြဲေတြေစာင့္ဖတ္ေနအံုးမယ္ဗ်။ျုပည္တြင္ျဖစ္ကိုအားေပးပါဆိုရင္က်န္းမာေရးနဲ႕ကိုက္ညီေအာင္လုပ္ပါလို႕ပဲဆိုခ်င္ေတာ့တယ္.။
ဒို႔လည္းရန္ကုန္ၿပန္ရင္ေဆးခန္းတခါေတာ႕သြားရတယ္ ဗိုက္မေကာင္းလို႕
ဟုိတေလာဆီက လက္ဖက္ထဲမွာ ဆိုးေဆး ထည့္တဲ့ အေၾကာင္း၊ ငါးပိေတြ အေရာင္လွေအာင္ ဆိုးေဆး သံုးတဲ့အေၾကာင္းေတြ ဖတ္ရတယ္၊ အဲဒီ သူတို႔သံုးတဲ့ ဆိုးေဆးေတြဆိုတာ ဒီက က်ေနာ့္ဓါတ္ခြဲခန္းမွာ tracer အေနနဲ႔ သံုးတဲ့ ေဆးေတြျဖစ္ေနတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ပိုးသတ္ေဆးေတြ ဓါတ္ခြဲရတဲ့ အခါလည္း သူတို႔ရဲ႕ ဆိုးက်ိဳးေတြ သိရေတာ့ ဒါေတြနဲ႔ နိစၥဓူဝ ရင္ဆိုင္ေန ရတဲ့ ျမန္မာျပည္က လူေတြအတြက္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိတာ အမွန္ပါပဲ၊ ဒါေတြကို ၾကပ္မတ္ဖို႔အတြက္ FDA လို အဖြဲ႔မ်ိဳးေတြမွာ တာဝန္႐ွိသလို သူတို႔ကိုလည္း လုပ္ပိုင္ခြင့္ အျပည့္ေပးထားသင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္၊ ဒီအေၾကာင္းကို က်ေနာ္လည္း ပို႔စ္တစ္ပုဒ္ေရးဖို႔ စဥ္းစား ထားတယ္မေမ...၊
ေလာေလာဆယ္ေတာ့ မေမတို႔ ၿခံထဲက ျမေက်ာက္ေတြကို ခဏေလာက္ သြားရည္ က်သြားတယ္...။ း)
ဒီလိုပဲ မေမေရ႕....
ဒီ..... လို.... ပါ.... ပဲ....။
(ပိႏၷဲသီးေတြက စားခ်င္စရာဗ်ာ)
ခင္မင္ျခင္းအားျဖင့္..
ဏီလင္းညိဳ
အသီးအႏွံေတြကုိ ျမန္ျမန္မွည့္ေစခ်င္ရင္ သုံးတာက Ethereal or ethaphone လို႕ ေခၚပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ အသီးတို႕ေဆးလုိ႕ ေခၚမယ္ထင္တယ္။ အသီးကုိ တုိ႕ခ်င္တို႕မယ္ ဒါမွမဟုတ္ ေရာေဖ်ာ္ထားတဲ့ေရထဲ ခဏစိမ္မယ္ေပါ့။ ေရနဲ႕ေရာရင္လည္း ႏႈန္းထားက part per million (ppm) ေလာက္ပဲ ထည့္ရတာပါ။ အဓိကသုံးတာကေတာ့ သရက္သီးနဲ႕ ငွက္ေပ်ာသီးမွာပါ။ က်ေနာ္သိသေလာက္ေျပာရရင္ သူက သဘာ၀အေလ်ာက္ အသီးကုိ ရင့္မွည့္ေစတဲ့ ေအ့ဂ်န္႕တမ်ိဳးပါ။ ဥပမာ အညာမွာ သရက္သီးမွည့္ေအာင္အုပ္ရင္ ကုက္ကုိရြက္နဲ႕ အုပ္တက္ၾကတယ္။ အဲဒီ့အခါမွာ အဲသည့္အရြက္ကထြက္တဲ့ အီသလင္း (အီသရယ္) ေၾကာင့္ သရက္သီး ျမန္ျမန္မွည့္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အီသရယ္လုိ႕ေခၚတဲ့ တုိ႕ေဆးေၾကာင့္ျမန္ျမန္မွည့္ထားတဲ့ အသီးေတြကို စားရင္ ေဘးအန္တရယ္မရွိနုိင္ပါဘူး။ သူက just natural fruit ripening agent ပါ။ ဓါတ္ေျမၾသဇာနံ႕ထေနတဲ့ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြနဲ႕ ေဆာ္ဒါနံ႕ရတဲ့ ပဲျပဳတ္ကုိေတာ့ တကယ္ပဲ စိတ္ပ်က္မိပါတယ္။ ဟင္းသီးဟင္းရြက္၀ယ္ရင္ တအားကုိသန္စြမ္းၿပီး ဒဏ္ရာမရွိတာကုိ မ၀ယ္ပါနဲ႕။ ပုိးေပါက္ေလး ပါခ်င္ပါမယ္ အမည္းစက္ေလးရွိခ်င္ရွိမယ္။ အဲဒါမ်ိဳးေလးေတြ ေရြး၀ယ္ပါ။ အဲဒါဆိုရင္ ဒီစုိက္ခင္းက ပုိးသတ္ေဆးသုံးတာ သိပ္မမ်ားဘူးဆိုတာ ျပေနတာပါ။ ျဖစ္ႏိုင္သေလာက္ ေရမ်ားမ်ားေဆးေစခ်င္ပါတယ္။
(လီယုိ)
ေခတ္နဲ႔ယွဥ္ၿပီး အၿပိဳင္ႏႊဲေနၾကေလေတာ့ မစားရဲလည္း သရဏံဂုဏ္တင္ၿပီး စားေနရတာပါပဲ မေမေရ။ တစ္ပုိင္တစ္ႏိုင္ ေမြးျမဴစိုက္ပ်ိဳးဘို႔ဆိုတာလည္း အခက္အခဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ လြယ္တာမွမဟုတ္တာပဲေလ။ ရႏိုင္သေလာက္တာ့ တီတင့္ၿခံမွာ စိုက္ထားတယ္ း)
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
့့ ပိုးသတ္ေဆးလည္းေဆးဘဲေလ ။။။။။
လုုူ့့ကိုယ္ထဲမွာရိွတဲ့ပိုးေတြေသေစတယ္မဟုတ္လားးးးးးး
ၿမန္မာၿပည္က လူေတြ သက္တမ္းတိုရတာ ဒါေတြေၾကာင့္ ထင္ပါရဲ ့..အစားအေသာက္ေတြကို ၾကပ္မတ္တယ့္ အဖြဲ ့အစည္းေတြ ဖြဲ ့ၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ေဆးသင့္တယ္..လမ္းေဘးစာေတြစားလို ့ အူအတက္၂ခါေရာင္ၿပီးကတည္းက လမ္းေဘးစာေတြ၊ လက္သုပ္ခ်ဥ္ေတြ၊ အခ်ဥ္ရည္ေတြ မစားရေတာ့ဘူး...
ေအးဟုတ္တယ္ ပိုးသတ္ေဆးလဲေဆးဘဲ ဒါေပမယ့္ေသေဆးဟ
ေသေဆးဟ ဒါေလာက္ကိုမသိတဲ့လူပဲက်ြတ္၂
Post a Comment