Sunday, February 19, 2012

ဒဏ္ရာမ်ားနဲ႔ လမ္းျပၾကယ္ ...

ဒီကေန႔ အလုပ္ကျပန္လာေတာ့ ဘူတာ႐ံုကေန အိမ္ကို လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေကာင္းကင္ဆီ ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ ၾကယ္ကေလးတလံုး မွိတ္တုတ္ မွိတ္တုတ္ လင္းလက္လို႔ ဟိုးအျမင့္ထက္မွာ … ။ က်မသြားတဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္ သူအေနာက္က လိုက္လာတယ္။ ေအးလြန္းလွတဲ့ ရာသီမို႔ ညဥ့္ဦးပိုင္းေပမဲ့ အသြားအလာ က်ဲပါးတဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္ တေယာက္ထဲ ေလွ်ာက္ေနရတဲ့ က်မမွာ သူ႔ရဲ႕ မပီမျပင္ အလင္းေလးကိုပဲ ႏွစ္ၿခိဳက္ခံုမင္စြာ ေမာ့ၾကည့္ရင္း ရင္ထဲမွာ ေႏြးေထြးလို႔လာတယ္။ တဆက္ထဲမွာပဲ … ေၾကကြဲ ၀မ္းနည္းလို႔လာတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ က်မက ထမင္းမစားေတာ့ဘဲ ဦးရီးေတာ္ကိုသာ ထမင္းျပင္ေကၽြးၿပီး ေရခ်ဳိး ေခါင္းေလွ်ာ္ေနရင္း ၾကယ္ကေလးအေၾကာင္း ေတြးေနမိတယ္။ ေတြးရင္းနဲ႔ ရင္ထဲေရာက္လာတဲ့ စာသားတခ်ဳိ႕ကို ေမ့မသြားေအာင္ ေရခ်ဳိးရင္း ခပ္တိုးတိုး ရြတ္ေနမိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ခ်ေရးျဖစ္တယ္ … ။
***
“ဒဏ္ရာမ်ားနဲ႔ လမ္းျပၾကယ္”



ဒဏ္ရာေတြ အလူးလူးနဲ႔
ညဥ့္ဦးယံ ေကာင္းကင္ထက္မွာ
ၾကယ္ေလးတစင္း လင္းလက္ေနခဲ့တယ္။

ကိုယ္သြားရာ ေနာက္
တေကာက္ေကာက္ လိုက္ပါရင္း
မွိန္ပ်ပ် အလင္းေတြ ခင္းက်င္းလို႔ … ။

သူဟာ …
ေရာင္စဥ္ေတြ မျဖာ
သိပ္လဲ မထည္၀ါလွပါဘူး …
တမိုးလံုး ေတာက္ပ
လင္းလက္လွတာလဲ မဟုတ္ပါဘူး …
ၾကယ္တာရာ နတ္သမီးလို
ထိန္ထိန္လဲ မၿငီးလွပါဘူး … ။

ဒါေပမ့ဲ …
ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္း ကိုယ့္ကမၻာမွာ
သူ႔အလင္းေတြ ေ၀ျဖာခဲ့တယ္ …
အမွာင္သမ္းတဲ့ လမ္းေတြထက္
သူ႔အလင္း ျဖန္႔ၾကက္ေပးခဲ့တယ္ …
စမ္းတ၀ါး၀ါး
သြားခဲ့တဲ့ ခရီးတေလွ်ာက္
သူ … ေနာက္က ေဖးမခဲ့တယ္ …
သူ႔အစြမ္း သူ႔ အစနဲ႔
ကိုယ္တို႔ဘ၀ေတြ ေတာက္ပေအာင္
ေရွ႕ေဆာင္လဲ ေပးခဲ့တယ္ … ။

ခုေတာ့ေလ …
ၾကယ္တပြင့္လို
တင့္တယ္တဲ့ သူ႔ကိုယ္မွာ
ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ … တဲ့ … ။

ကံၾကမၼာရဲ႕ ဒဏ္ရာလား …
သံသရာရဲ႕ ဒဏ္ရာလား …
ရန္ရွာမယ့္ ဒဏ္ရာလား …
မခံသာတဲ့ ဒဏ္ရာလား …
……………………………….
မၾကားရက္ေတာ့ၿပီ တကယ္ … ။

ေကာင္းကင္ႀကီးရယ္ …
ကိုယ္တို႔အတြက္
လင္းလက္ေနတဲ့ ၾကယ္တပြင့္ကို
တိမ္ညိဳေတြနဲ႔ မဖံုးလိုက္ပါနဲ႔ … ….
မဖံုးလိုက္ပါနဲ႔ … ... ... ... ... ...
မဖံုးလိုက္ပါနဲ႔ … ေတာင္းပန္တယ္ …. ။

***
ေမဓာ၀ီ
၁၉၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ၊ ၂၀၁၂
၂၁း၅၅ နာရီ

(To my beloved sister, who is going to take Chemotherapy treatment tomorrow.)

14 comments:

Anonymous said...

Wishing your guiding star beloved sis get well soon and all the best.
Gyidaw

မဒမ္ကိုး said...

ေကာင္းလိုက္တဲ႕ကဗ်ာေလး မမေမရယ္ ..
ၾကယ္ေလးေတြကို က်ေနာ္လဲခ်စ္တယ္


ခ်စ္တဲ႕

ဒိုးကန္

ဟန္ၾကည္ said...

ေခါင္းစဥ္ကိုဖတ္ၿပီး လန္႔သြားတာပဲ မေမဓာ၀ီရယ္...ဦးဟန္ၾကည္ဖြင့္ထားတဲ့ သင္တန္းနံမည္က “ လမ္းျပၾကယ္ ” ျဖစ္ေနတာကိုး း)

မွိန္ပ်ပ် အလင္းေတြ ခင္းက်င္းလို႔...ဆိုတဲ့ စာသားက ရင္ထဲကို ေရာက္သြားတာပဲ...အလင္းဆိုတဲ့နာမ္ကို ခင္းက်င္းတယ္ဆိုတဲ့ ႀကိယာနဲ႔တြဲရင္ ဒီေလာက္လွမွန္း တစ္ခါမွကို မေတြးမိတာ...

ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းလြန္းလို႔ သံုးေခါက္ေတာင္ျပန္ဖတ္မိသြားတယ္...မေမဓာ၀ီေျပာခ်င္တဲ့ လမ္းျပၾကယ္ကိုလည္း ျမင္ေယာင္လာတယ္...

အားလံုးရဲ႕ လမ္းျပၾကယ္တစ္စင္း
ျမဴတိမ္ကင္းတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေကာင္းကင္မွာ
ထာ၀ရ လင္းႏိုင္ပါေစဗ်ာ...

ဟန္ၾကည္ said...

ကဗ်ာကို ေနာက္တစ္ခါျပန္ဖတ္မွပဲ မေမဓာ၀ီရဲ႕ sister တစ္ေယာက္ Chemo ၀င္ရမယ္ဆိုတာ ေတြ႕သြားတယ္...အစစအရာရာ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ...နည္းပညာ ေဆးပညာ အစစတိုးတက္ေနတဲ့ ေခတ္ႀကီးမို႔လည္း ေရာဂါအျမန္သက္သာလိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္မိပါတယ္...

မေမဓာ၀ီက အဲဒီတစ္ေယာက္ကို ရည္စူးၿပီး ေရးတာဆိုေပမယ့္ မ်က္စိထဲမွာ တျခားတစ္ေယာက္ကို သြားျမင္ေနမိတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း ၿပံဳးလိုက္မိပါရဲ႕...

Anonymous said...

မေမဓါ ေရ

ကဗ်ာေလး က ခ်စ္စရာ .. နာၾကင္စရာ ဘဲ
လမ္းျပၾကယ္ ေလး ဒဏ္ရာေတြ ေပ်ာက္ပါေစဗ်ာ

ခင္မင္တဲ႕
ေရႊစင္ဦး

ေမာင္သီဟ said...

တုိက္ဆုိင္မႈေတြရွိလာရင္
ေမာင္ဘႀကိဳင္လည္း တဦးတစ္ေယာက္ကုိလြမ္းမိတယ္
လမင္းႀကီးကုိပုိင္ဆုိင္ခြင္႔မရွိေပမယ္႔
ဘဝလမ္းမွာ ၾကယ္ေလးေတြက လမ္းျပအလင္းမဟုတ္လား

မမိုး said...

လမ္းျပၾကယ္ေလး တိမ္ညိုမဖုံးပဲ လင္းျမဲလင္းနိုင္ပါေစလုိ႕ ဆုေတာင္းေပးသြားပါတယ္ကြယ္.။။။

ေန၀သန္ said...

ဘာျမင္ျမင္ ကဗ်ာေလးျဖစ္ေနတာပဲေနာ့.. ကဗ်ာဥာဏ္ကေတာ့ အေတာ္ကို ထက္ျမက္ပါေပတယ္ဗ်ာ..

ခင္မင္လ်က္
ေန၀သန္

San San Htun said...

လမ္းၿပၾကယ္ေလး တိမ္ညိုေတြ မဖံုးဘဲ အၿမန္ဆံုး လင္းလက္ပါေစလို ့ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္..

သားသားသန္႔ said...

မမေမေမ..သားလာလည္သြားပါတယ္...သတိရလွ်က္ပါေနာ္...က်န္းမာေရးလည္းဂရုစိုက္အံုး...က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ စာေကာင္းေပေကာင္းေတြ ဆက္လက္ေရးသားႏိုင္ပါေစလို႔ သားဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္....

သားသားသန္႔

သိဂၤါေက်ာ္ said...

မွိန္ျပျပ အလင္းေတြ နဲ႕ပဲ တစ္ေယာက္တေလကို အလင္းေပးႏိုင္တ့ဲ ၾကယ္ကေလး ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္...

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

ကဗ်ာေလးဖတ္ျပီး စိတ္မေကာင္းသလို ခံစားမိတယ္
တစ္ပြင္႔တည္းေသာ ၾကယ္ပြင္႕ေလးကို တိမ္ညိဳေတြ မဖံုးေစခ်င္ပါဘူး..
အျမဲလင္းလက္ေစခ်င္ပါတယ္။

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

အစ္မျဖစ္သူလည္း အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးရင္း အားလံုးအတြက္ လမ္းျပၾကယ္ကိုလည္း တိမ္မဲေတြ မဖံုးဖို႔ တထိတ္ထိတ္နဲ႔ ဆုေတာင္း ေမွ်ာ္လင့္ေနမိတယ္။

အိမ့္ခ်မ္းေျမ့ said...

မေမ

မေမရဲ႕ အစ္မ
အျမန္ဆုံး က်န္းမာလာပါေစ...

ခ်စ္တဲ႔
မေလး