ႏႈတ္ဆက္တယ္ ...

မဟုတ္မဟတ္ေတြကို ပယ္
အ႐ႈပ္အရွက္ေတြကို ဖယ္
ကသုတ္ကယက္နဲ႔ပဲ
ႏႈတ္ဆက္တယ္ … သၾကၤန္ရယ္ … ။

အထီးက်န္ … အက်ည္းတန္လ်က္
မ်က္ရည္ေတြစိုလူး
ဒီႏွစ္ကို ကူးရေတာ့မယ္ … ။

သမုဒယတဏွာ ေႏွာင္ဖြဲ႔တည္းလို႔
အခုဘ၀မွာ ေလာင္တဲ့မီးေတြရယ္
ဘယ္ေရစင္နဲ႔ ၿငိမ္းရပါ့
ဒုကၡဆိုတာ သစၥာလား
တရားလဲ မကယ္ႏိုင္ေတာ့ၿပီ တကယ္ … ။

ကြယ္ … ဒီလိုနဲ႔
အျပစ္ေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိး
အညစ္ေတြ တိုးတိုးၿပီး
အျဖစ္ေတြ ဆိုးဆိုးလာ ..
တႏွစ္တာ ခရီးအဆံုး
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သံုးသပ္
ရွက္လဲ ရွက္ရြံ႕မိတယ္။

ၿငိတြယ္တဲ့ ႏြယ္ပင္္
ကၽြံ၀င္တဲ့ ႏြံတြင္း
႐ုန္းထြက္ရင္း ေၾကကြဲ
ေ၀ခြဲမရေပမဲ့
ေနျမဲဘ၀မွာသာ ေနခဲ့ပါ့မယ္။

မလြမ္းခ်င္ မတမ္းခ်င္ေပမဲ့
ကၽြမ္း၀င္ခဲ့တဲ့ ခဏတာက
ဘ၀မွာ ဒဏ္ရာရခဲ့
သံသရာ အျခားမဲ့မွာလဲ
ထားသာ ထားခဲ့ပါေစကြယ္ ... ။

တကယ္ပါ …
မဂၤလာႏွစ္သစ္
အစဥ္သာ ျဖစ္မျဖစ္
ရင္မွာ ညစ္ညစ္နဲ႔ပဲ
ဆုေတြလဲ မေတာင္း
ေကာင္းတာေတြလဲ မတမ္းတ
ျဖစ္သမွ် အေၾကာင္း
ေကာင္းေကာင္း ဆိုးဆိုး
အတိုးနဲ႔ပဲလာလာ
အညႇဳိးဖြဲ႔ပဲလာလာ
ရင္နာနာနဲ႔
တမင္တကာပဲ ႏႈတ္ဆက္တယ္ …
...........................................
...........................................
...........................................
ေနခဲ့ေတာ့ သၾကၤန္ရယ္ … ။
***
ေမဓာ၀ီ
၁၆၊ ဧၿပီ၊ ၂၀၁၁
မဟာသၾကၤန္ အတက္ေန႔
၁၅း၁၈ နာရီ
***
အသိေပးစကား ...

အားလံုးကို ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။
က်မဘေလာ့ေလးကို မနက္ျဖန္ကစၿပီး ခဏပိတ္ခဲ့ပါေတာ့မယ္။
စုစည္း ထိမ္းသိမ္းမရတဲ့ စိတ္ေတြက ဘ၀အတြက္ အေႏွာက္အယွက္ေတြ ျဖစ္လာႏိုင္တာမို႔ ခုလို လုပ္ရတာပါပဲ။
စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ အင္မတန္၀မ္းနည္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ... ဒီလိုပဲ ဆံုးျဖတ္ပါရေစ ... ။
အေျခအေနေပးရင္ ျပန္လာခဲ့ပါမယ္။
ဘေလာ့ေရးသူ ဖတ္သူမ်ားအေပၚမွာ က်မ မွားခဲ့တာေတြ ရွိခဲ့ရင္ နားလည္စြာ ခြင့္လႊတ္ေပးဖို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္။

အားလံုးကို ေလးစားခ်စ္ခင္စြာျဖင့္ ...

ေမဓာ၀ီ