သံုးႏွစ္ - သံုးရက္

သံုးႏွစ္ျပည့္ ပို႔စ္တင္ၿပီးကတည္းက ေရွ႕ဆက္ ဘေလာ့ဖို႔ သင့္ မသင့္ က်မ စဥ္းစားေနတာ ခုထိ ဆံုးျဖတ္လို႔ မရေသးဘူး။ ကြန္မန္႔ေတြထဲမွာေတာ့ က်မကို အားေပးၾကပါတယ္။ သံုးႏွစ္ဆိုတာ ဘာရွိေသးလို႔လဲ … တခ်ဳိ႕ဆို ၇-ႏွစ္၊ တခ်ဳိ႕က ၈-ႏွစ္၊ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ၅-ႏွစ္ စသျဖင့္ေပါ့ … ေစာင့္ခဲ့ၿပီးမွ လက္တြဲခဲ့ၾကတာလို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ အဲဒီေလာက္ ႏွစ္ေတြကေတာ့ က်မက ပ်င္းပါတယ္၊ က်မကိုယ္တိုင္ ၁၂ ႏွစ္တိတိ ၾကာရွည္ ျမဲျမံခဲ့ၿပီး ေနာက္မွ လက္တြဲျဖဳတ္ခဲ့တဲ့ အေတြ႔အၾကံဳလည္း ရွိဖူးခဲ့တာကိုး။ :) ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်မကို စိတ္ဓာတ္ခြန္အား ျဖစ္ေစဖို႔ အားေပးၾကသူေတြကို ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ ေက်းဇူး တင္ရတာက ... ကိုရန္ေအာင္ပါ။ က်မ ဘေလာ့ကို ခုလို အေျခအေနျဖစ္ေအာင္ အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး ျပင္ဆင္မြမ္းမံေပးတဲ့ ကိုရန္ေအာင္ကို အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အနက္ေရာင္ေနာက္ခံ က်မဘေလာ့ကို ကိုသက္ဦးက အေရာင္ေျပာင္းခိုင္းေနတာ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီၾကာျမင့္ေနပါၿပီ။ က်မက အနက္ေရာင္ႀကိဳက္လို႔ မေျပာင္းဘဲ ေပေနခဲ့တယ္။ ဒီၾကားထဲ တျခားသူေတြ ေျပာၾကေပမဲ့ က်မ မျပင္ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုး ပန္ဒိုရာေျပာမွ ျပင္ဖို႔ စိတ္ကူးခဲ့တယ္။ စမ္းလုပ္ၾကည့္ၿပီး ဆက္မလုပ္တတ္တာနဲ႔ ဒီတိုင္း ထားထားရင္း တရက္ေတာ့ ကိုရန္ေအာင္က လုပ္ေပးမယ္လို႔ လိုလိုခ်င္ခ်င္ ေျပာၿပီး လုပ္ေပးတာေၾကာင့္ ခုလို လူတလံုး သူတလံုး ျဖစ္ခဲ့တာပါပဲ။

ဒါေၾကာင့္ က်မဘေလာ့ကို အစဥ္တစိုက္ ဖတ္႐ႈသူမ်ား၊ ခဏတျဖဳတ္ ဖတ္႐ႈသူမ်ား၊ မွတ္ခ်က္ေလးေတြ ခ်ီးျမွင့္ ေပးၾကသူမ်ား၊ ေကာင္းႏိုးရာရာ အၾကံဉာဏ္ေပးၾကသူမ်ား၊ ေ၀ဖန္ေထာက္ျပ ဆံုးမၾကသူမ်ား အားလံုး အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာရင္းနဲ႔ ... အသိေပးခ်င္တာေလး ေျပာပါရေစ။
***
အခု ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ဖို႔ ရက္ပိုင္းသာ လိုေတာ့တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဦးရီးေတာ္ရဲ႕ စာသင္နည္း စနစ္္ ေျပာင္းသြားျပန္ပါတယ္။ အရင္ကလို တီဗီက သတင္းေတြ မဖတ္ခိုင္းေတာ့ဘူး။ လာမယ့္ ဒီဇင္ဘာမွာ ေျဖရမယ့္ Law ဘာသာရပ္ကို စၿပီး သင္ေပးပါတယ္။ သိတဲ့အတိုင္း က်မက အဂၤလိပ္စာ ညံ့ရတဲ့အထဲ Law ဘာသာရပ္မွာ သံုးႏႈန္းထားတဲ့ ေ၀ါဟာရေတြရဲ႕ အဓိပၸါယ္က သာမန္သံုး႐ိုးသံုးစဥ္လို မဟုတ္ေတာ့ စာလံုးတိုင္းကို အဘိဓာန္ထဲမွာ ရွာေနရေတာ့တယ္။ အခန္းေပါင္း ၁၃ ခန္းကို ေက်ာင္းမဖြင့္ခင္ ဦးရီးေတာ္က က်မနားလည္ေအာင္ ဖတ္ေပးၿပီး ရွင္းျပေပးမယ္ ဆိုေတာ့ က်မမွာ အခ်ိန္အားရယ္လို႔ သိပ္မရွိေတာ့ပါဘူး။ စေန တနဂၤေႏြ ပိတ္ရက္ေတြမွာလည္း အရင္လို ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္မသြားႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဟင္းခ်က္တာေတာင္ အခ်ိန္ကုန္ သက္သာေအာင္ တခါတည္း အမ်ားႀကီးခ်က္ၿပီး ဖရီဇာထဲ ထည့္သိမ္းထားၿပီး နည္းနည္းခ်င္း ထုတ္စားဖို႔ ဦးရီးေတာ္က ညႊန္ၾကားပါတယ္။

တစကၠန္႔ တမိနစ္ အခ်ိန္ကေလးကိုေတာင္ အလဟႆ မျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ဦးရီးေတာ္ရဲ႕ ေစတနာကို က်မ တန္ဖိုးထား ေလးစားရမယ္လို႔ နားလည္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တဖက္မွာ စဥ္းစားရျပန္တာလည္း ဘေလာ့ကို ေရွ႕ဆက္ မေရးျဖစ္ဘူးဆိုရင္ … ဒါမွမဟုတ္ ႀကိဳၾကား ႀကိဳၾကားပဲ ေရးျဖစ္ေတာ့မယ္ ဆိုရင္ … က်မ တင္လက္စ စာအုပ္ ႏွစ္အုပ္က ေခါင္းေပၚမွာ ၀န္ထုတ္ ၀န္ပိုးလို ရွိေနျပန္ပါတယ္။ ဟိုးတုန္းက တစိုက္မတ္မတ္ တင္ခဲ့တဲ့ ကိုျပဴးက်ယ္သို႔ ေပးစာဟာ မၿပီးခင္ ရပ္လိုက္ရတယ္၊ အခုလည္းပဲ ကဗ်ာသဂၤဟေမဒနီနဲ႔ သွ်င္ဥတၱမေက်ာ္ ေတာလားက တိုးလို႔တန္းလန္း မၿပီးေသးဘူး။ ကဗ်ာသဂၤဟေမဒနီကေတာ့ နည္းနည္းခ်င္း ႐ိုက္ေနတာမို႔ မၿပီးႏိုင္ေသးေပမဲ့ သွ်င္ဥတၱမေက်ာ္ ေတာလားကေတာ့ အားလံုး႐ိုက္ၿပီးသားပါ။ တခါတည္း အကုန္တင္လိုက္ရင္ ရေသာ္ျငား က်မရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း တပတ္ကို သူနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ပို႔စ္ တခုေလာက္သာ တင္ခ်င္တယ္။ ဆက္တိုက္ တခါတည္း မတင္ခ်င္ဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ မၾကာသင့္ဘဲ အခ်ိန္ေတြက ၾကာေနခဲ့တာပါ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ က်မစိတ္ထဲမွာ ဒီစာအုပ္ ႏွစ္အုပ္ကိုေတာ့ ၿပီးေအာင္ တင္ေပးခ်င္တဲ့ ဆႏၵက ျပင္းျပေနခဲ့တယ္။
***
မေန႔ကေတာ့ က်မ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ႏိုင္မယ့္ ကြန္မန္႔တခု ၀င္လာပါတယ္။

Tyne has left a new comment on your post "ျမန္မာေရွးစာဆိုတို႔၏ ကဗ်ာမ်ား (နိဒါန္း)":

အမေရ အမစာအုပ္နဲ႔ တူတူပဲလားေတာ့ မသိဘူး၊ ျမန္မာအီးလိုင္ဘရီ မွာေတြ႔တယ္။ ဒီစာအုပ္က ပိုအိုပံုေပါက္တယ္။ အမ အမွတ္တရ သိမ္းထားခ်င္ သိမ္းထားလို႔ရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ လင့္တင္ေပးလိုက္တယ္။

အဲဒီလင့္ခ္အတိုင္း သြားၿပီး ေဒါင္းလုတ္ယူၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကဗ်ာသဂၤဟေမဒနီ ပထမအႀကိမ္ထုတ္တဲ့ စာအုပ္ ျဖစ္လို႔ေနပါတယ္။ ၁၉၀၉ ခုႏွစ္က ထုတ္ထားခဲ့တဲ့ စာအုပ္ပါ၊ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ၾကာပါၿပီ။ က်မကိုးကားတဲ့စာအုပ္က ၁၉၆၆ ခုႏွစ္ကထုတ္တာဆိုေတာ့ ဒီစာအုပ္က ပိုၿပီး ေရွးက်ပါတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ကေလး ebook အေနနဲ႔ ရွိေနတာ က်မ အလြန္အံ့ၾသသလို ၀မ္းလည္း သာမိပါတယ္။ က်မအေနနဲ႔လည္း ဒီစာအုပ္ကို ဆက္လက္ ႐ိုက္ၿပီး တင္စရာမလိုေတာ့တာမို႔ ေခါင္းလည္း အင္မတန္ ေပါ့သြားပါတယ္။ လိုခ်င္တဲ့သူမ်ား ဒီလင့္ခ္မွာ သြားယူႏိုင္ပါတယ္။ ျမန္မာအီးလိုင္ဘရီက တင္ထားတာပါ။ ၂၄.၈ မက္ဂါဘိုက္ ရွိပါတယ္။ တကူးတက လင့္ခ္ေလး လာေပးတဲ့ Tyne ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ထိုနည္းတူစြာ သွ်င္ဥတၱမေက်ာ္ေတာလား ဟာလည္း က်မကိုးကား ေဖာ္ျပတဲ့ စာအုပ္အတိုင္း ျမန္မာအိုင္အက္စ္ပီမွာ တင္ထားတာကို တေလာက ကိုပရင့္စ္ညႊန္းလို႔ သိခဲ့ရပါတယ္။

ဆိုေတာ့ … က်မအတြက္ ၀န္ေလးေနမိတဲ့ ဒီစာႏွစ္အုပ္ဟာ ebook အေနနဲ႔ ရွိေနတာမို႔ က်မအေနနဲ႔ ဆက္လက္ေဖာ္ျပဖို႔ တာ၀န္ ကင္းသြားပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဘေလာ့မွာလည္း အရင္လို စဥ္ဆက္မျပတ္ ပို႔စ္ေတြ တင္ခ်င္မွ တင္ပါေတာ့မယ္။ လံုး၀ႀကီး မတင္ေတာ့ဘူးလို႔လည္း သံေယာဇဥ္ျပတ္စြာ မဆိုႏိုင္ေသးပါဘူး။ ကိုယ့္အနာဂတ္ကို ကိုယ္မပိုင္တဲ့ အေျခအေနမွာ ေရွ႕ကို ဘယ္လိုျဖစ္လာဦးမယ္ဆိုတာ ႀကိဳတင္မသိႏိုင္တာေၾကာင့္ ေလာေလာဆယ္မွာ ေလာ (Law) ေတြနဲ႔ နပန္းလံုးရင္း ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ကို ႀကိဳေနမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အားလံုးကို အသိေပးအပ္ပါတယ္ရွင္။
***
ေမဓာ၀ီ
၃၊ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၀၉
ေတာ္သလင္းလျပည့္ေန႔
၁၃း၄၂ နာရီ