Thursday, September 10, 2009

ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး စက္တင္ဘာ

ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး စက္တင္ဘာ …
ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္ေပါင္း ခုနစ္ရာ ဆိုတာ
အတိတ္ေတြလား … သမိုင္းေတြလား …
အ႐ိုင္းဆန္လြန္းတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြေၾကာင့္
လႈိင္းထန္ခဲ့ရတဲ့ ေန႔ရက္ေတြေပါ့ …
ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး စက္တင္ဘာ … ။

အဲဒီေန႔ေတြမွာ …
စက္တင္ဘာရဲ႕ တိမ္တိုက္ေတြ အရည္ေပ်ာ္က်ခဲ့တယ္။
စက္တင္ဘာရဲ႕ မိုးေရစက္ေတြ ခါးသက္ခဲ့တယ္။
စက္တင္ဘာရဲ႕ ေနမင္းေတာင္ အလင္းေရာင္ မေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး။
စက္တင္ဘာရဲ႕ ေလျပင္းက သစ္ရြက္ေတြကို တစစီ ေႁခြခ်ခဲ့တယ္။
စက္တင္ဘာရဲ႕ ညေကာင္းကင္မွာ လမင္းလည္း မသာႏိုင္ခဲ့။
စက္တင္ဘာရဲ႕ ၾကယ္ျပာတအုပ္ကေတာ့ မွိတ္တုတ္တုတ္ မွိန္ပ် …
စက္တင္ဘာရဲ႕ ပန္းအလွေလးေတြလည္း ႏြမ္းလ်ခဲ့ရ …
ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး စက္တင္ဘာ … ။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ …
စက္တင္ဘာရဲ႕ အနက္ေရာင္ထက္မွာ အျဖဴေရာင္ေတြ ဖံုးလႊမ္းခဲ့ျပန္တယ္။
စက္တင္ဘာရဲ႕ အျဖဴေရာင္ေတြက အ၀ါေရာင္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲလို႔သြား၊
စက္တင္ဘာရဲ႕ အ၀ါေရာင္ေတြက အျပာေရာင္သံစဥ္ေတြ က်ဴးရင့္ … ကမၻာအႏွံ႔ ပ်ံ႕လြင့္ခဲ့ေပမဲ့
စက္တင္ဘာရဲ႕ ကံၾကမၼာကို အစိမ္းေရာင္ေတြက ႀကီးစိုးလို႔ သြားၾက
တစတစနဲ႔
စက္တင္ဘာရဲ႕ ေန႔စြဲမွာ အနီေရာင္နဲ႔ ကမၸည္းထိုးခဲ့ရေပါ့ …
ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး စက္တင္ဘာ … ။

စက္တင္ဘာေရ …
ကမၻာမေၾက သီခ်င္းကို သံၿပိဳင္ သီဆိုခဲ့ၾကတာ သူငယ္တန္းကတည္းကပါ။
ဒါေပမဲ့ …
တရားမွ်တ လြတ္လပ္ျခင္းနဲ႔ မေသြ … “တို႔ေျပ” ျဖစ္ဖို႔ …
ဘယ္လိုႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္ရမလဲ ဆိုတာ … ခုထိ မသိခဲ့ပါ စက္တင္ဘာ။
သစၥာေတြ ျပဳခဲ့ … ေမတၱာေတြ စုခဲ့ၾကေပမဲ့
ကုမရတဲ့ ဒဏ္ရာကို တိုင္းသူျပည္သား လူအမ်ားတို႔
ခံစားေနရတာ ႏွစ္ခ်ဳိ႕ခဲ့ေပါ့ …
ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး စက္တင္ဘာ … ။

အဲဒီေန႔ေတြမွာ ...
စက္တင္ဘာရဲ႕ ေပါက္ကြဲသံေတြ လွ်ံခဲ့တယ္။
စက္တင္ဘာရဲ႕ ငို႐ိႈက္သံေတြ ညံခဲ့တယ္။
စက္တင္ဘာရဲ႕ ေျခာက္လွန္႔သံေတြ ထန္ခဲ့တယ္။
စက္တင္ဘာရဲ႕ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြ က်န္ခဲ့တယ္ …
က်န္ခဲ့တယ္ ... က်န္ခဲ့တယ္ … က်န္ခဲ့ပါတယ္ စက္တင္ဘာ …
ရင္ထဲမွာ ... နာ … လို႔ …
ငါေလ ...
ကမၻာမေၾကဘူး ... စက္ တင္ ဘာ … ။ … ။
***
ေမဓာ၀ီ
၁၀၊ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၀၉
၁၆း၂၇ နာရီ

18 comments:

ကုိေအာင္ said...

ကဗ်ာကို ဖတ္သြားပါတယ္ မေမဓါ၀ီ၊ အားေပးလ်က္ပါ၊
ပုိ႕စ္အသစ္ေတြ အားရင္ အားသလုိ တင္ႏုိင္ပါေစလုိ႕
၀ုိင္း၀န္းျပီး ဆႏၵျပဳပါတယ္၊ မအားတဲ့ၾကားထဲက အခုလုိ
ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေလး ဖတ္ရတာလဲ တမ်ဳိးေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။

ATN said...

စက္တင္ဘာရဲ႕ အနက္ေရာင္ထက္မွာ အျဖဴေရာင္ေတြ ဖံုးလႊမ္းခဲ့ျပန္တယ္။
စက္တင္ဘာရဲ႕ အျဖဴေရာင္ေတြက အ၀ါေရာင္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲလို႔သြား၊
စက္တင္ဘာရဲ႕ အ၀ါေရာင္ေတြက အျပာေရာင္သံစဥ္ေတြ က်ဴးရင့္ … ကမၻာအႏွံ႔ ပ်ံ႕လြင့္ခဲ့ေပမဲ့
စက္တင္ဘာရဲ႕ ကံၾကမၼာကို အစိမ္းေရာင္ေတြက ႀကီးစိုးလို႔ သြားၾက
တစတစနဲ႔
စက္တင္ဘာရဲ႕ ေန႔စြဲမွာ အနီေရာင္နဲ႔ ကမၸည္းထိုးခဲ့ရေပါ့ …
ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး စက္တင္ဘာ … ။

ကဗ်ာ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ မေမ...

Ko Min Htet said...

ေသြးေသာက္စက္တင္ဘာတမ္းခ်င္းကို လြမ္းရင္းနဲ႔ လာခံစားသြားတယ္ ေမဓာေရ႕။

အၿမဲအားေပးလွ်က္ပါေနာ္။

ကိုလူေထြး said...

အဝါေရာင္ကို အစိမ္းေရာင္အလႊမ္းမွာ အနီေရာင္ေတြ ျဖစ္သြားတယ္တဲ့လား...



မေမ့ႏိုင္ပါ စက္တင္ဘာ... နေဝတိန္ေတာင္ စက္တင္ဘာ

ေရတမာ said...

ထပ္တူထပ္မွ် ၀မ္းနည္း ေၾကကြဲသြားပါတယ္
မၾကီးေရ

ရြက္လြင့္ျခင္း said...

မေမဓါဝီေရ
ပိုစ့္မတင္တာေတာင္ ၾကာေပါ့
ကဗ်ာေလးက တစ္စံုတစ္ခုကို ခံစားရပါတယ္

ေစာင့္ေမွ်ာ္ အားေပးလွ်က္
း)

Harry said...

ထပ္တူထပ္မွ် ...
ဒါနဲ႕ ေတးထပ္ေရးနည္း စတင္ထားၿပီ မေမေရ ...
က်ေနာ္ ျပန္လာမွပဲ ေျပာၾကတာေပါ့

ႏွင္းနဲ႔မာယာ said...

မေမေရ
စာေလးေတြ လာဖတ္သြားပါတယ္....
မေမရဲ႔ စက္တင္ဘာေလးကိုလဲ ခံစားသြားပါတယ္....


ႏွင္း

မင္းေနေ၀း said...

ကဗ်ာလာဖတ္တယ္အမေရ ....
စက္တင္ဘာ မ်က္ရည္စက္ေတြကို ခံစားသြားပါတယ္ ...

Anonymous said...

သႏၷိ႒ာန္ ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္က စာသားၾကီးမ်ားကုိ (အလြန္အဖုိးတန္လြန္းလုိ့ စာသားေလးမ်ားကုိလုိ့ ဆုိရမည့္အစား စာသားၾကီးမ်ားကုိလုိ့ ဆုိလုိက္ျခင္းပါ။ ကဗ်ာကုိ ကဗ်ာ မဆန္တဲ့ စကားနဲ့ တင္စားမိတာ စကား ေဒါသသင့္လွ်င္ နားလည္းေပးပါ) မေမကုိယ္တုိင္ ေရးတာပါလား ခင္ဗ်ာ။
(ေမတၱာျဖင့္)
ေမာင္ၾကီး

Nge Naing said...

စက္တင္ဘာမွာ စီးတဲ့ေသြးေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့လို႔ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကဗ်ာေလးအတြက္ ေက်းဇူးပါ။

အိမ့္ခ်မ္းေျမ့ said...

မေန႔ တစ္ေန႔ကလိုပါပဲ မေမ..

Anonymous said...

ဘယ္ေတာ႔မွ မေမ႔ဘူး စက္တင္ဘာ....

ကဗ်ာေလးကို လိုက္ျငီးသြားပါတယ္..

Moe Cho Thinn said...

ခံစားေနရတာ ႏွစ္ခ်ဳိ႕ခဲ့ေပါ့ …
ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး စက္တင္ဘာ …

ဘယ္ေမ႔ႏိုင္ပါ႔မလဲေလ...။ ကဗ်ာေလး အရမ္းေကာင္းတယ္။ ေအးေအးေဆးေဆး စာလာဖတ္အုံးမယ္။ ႏွလုံးသားခ်င္း နီးတဲ႔သူပဲ လို႔ သိေနမိလို႔။

ဒူကဘာ said...

ေအးဗ်ာ လြန္ေလၿပီးေသာ ႏွစ္မ်ားဆီမွာ ခင္ဗ်ားလဲ ဘေလာက္ေရးရင္း ေပါက္ကြဲမိလို႔ ဒီလႈိင္းလံုးေတြ မိသားစုၾကား ရိုက္ခတ္မႈ ရွိလို႔ ဘယ္ေတာ႔မွ ေမ႔မွာ မဟုတ္ဖူး ယံုၾကည္ပါတယ္။

Nge Naing said...

ကဗ်ာကို လာခံစားသြားပါတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး ဟုတ္တယ္။

ေမ့သမီး said...

အမေရ ေနာက္က်မွေရာက္လာျဖစ္ေပမယ့္ ကဗ်ာကေတာ့ အဓိပၸါယ္အျပည္႕ပဲ။ ေမ့လို႕မရတဲ့ စက္တင္ဘာပါ။

ဂ်ဴနို said...

သစၥာေတြ ျပဳခဲ့ … ေမတၱာေတြ စုခဲ့ၾကေပမဲ့
ကုမရတဲ့ ဒဏ္ရာကို တိုင္းသူျပည္သား လူအမ်ားတို႔
ခံစားေနရတာ ႏွစ္ခ်ဳိ႕ခဲ့ေပါ့ …
ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး စက္တင္ဘာ … ။


မေမဓာ၀ီေရ ဒီကဗ်ာေလးကို ေတာ္ေတာ္ခံစားရပါတယ္။
အေပၚက အပုဒ္ကလည္း ရက္ရက္စက္စက္ မွန္လြန္းတယ္။

ရုတ္ဆိုးလြန္းတဲ့ စက္တင္ဘာ ဘယ္လိုမွ ေမ့မရပါဘူး။

မအယ္