Tuesday, April 07, 2009

ပံုျပင္ထဲက သတၱ၀ါ

သူဟာ …
ကာလံေဒသံ အလိုက္
တခါတေလေတာ့ မိုက္တယ္။

ျခေသၤ့ကို ေဖာ္လံဖား
အ႐ိုးအရင္းလည္း ကပ္စားတယ္။

သားေကာင္မရလို႔ အႀကံထုတ္
ဥပုသ္လည္း သူေစာင့္တယ္။

ပရိယာယ္ေ၀၀ုစ္နဲ႔
ရန္သူကို မိတ္ေဆြျဖစ္ေအာင္ လုပ္တယ္။

လူတကာ ယံုၾကည္ေစေရး
သိုးအေရလည္း ျခံဳေသးတယ္။

ျဖဴစင္သူေတြကို လွည့္စား
ေလလံုးထြားထြား ျဖားေယာင္းတယ္။

သူ႔ကိုယ္သူ အထင္ႀကီး
ေတာဘုရင္ႀကီးလို႔ ထင္မိတယ္။

ဒါနဲ႔ပဲ … တရက္ေတာ့ …
ေက်ာက္ေတာင္ထက္ကို သြား
တေတာလံုးၾကားေအာင္ ေဟာက္မဟဲ့လို႔
ႀကံဳး၀ါးၿပီးတဲ့ေနာက္
အက်ယ္ႀကီး ေဟာက္လိုက္တဲ့အခါ …
ေအာ္ျမည္သံဟာ ထူးျခား
၀ူးးးးးး အူးးးးးး အူးးးးးးးး လို႔ ၾကားလိုက္ရသတဲ့။
… … … … … … …
… … … … … … …
… … … … … … …
ပံုျပင္ထဲက သတၱ၀ါ
သူဟာ …
ေျမေခြးတေကာင္ပါပဲ … ။ … ။
***
ေမဓာ၀ီ
၇၊ ဧၿပီ၊ ၂၀၀၉
၁၂း၅၉ နာရီ

ပံုယူေသာေနရာ

9 comments:

Anonymous said...

အမေလး
မေမ ဘေလာက္ထဲက
ေခြးေဟာက္သံက ( အဲေလ ေခြးအူသံက)
အေတာ္ညံတယ္
အေရွ့ျခမ္းကေတာင္
လန့္လုိ့ေတာင္နုိးတယ္။

အင္း ေျမေခြးတုိ့ရဲ့ ဘေသာ
ညေရာက္လုိ့ အစာရွာထြက္တဲ့
ဓမ္မတာကုိ။

မယံ၊ သူငါသမုတ္ အက်ဳန္ုပ္တုိသည္
ဂဏွာဟိ.နွစ္ခါ သံုးခါ မထိေအာင္
မွတ္ေလ ေလာ့။

က်ေနာ္..

Anonymous said...

့ယံုမွတ္လုိ့
ပံုအပ္လွ်င္

ခုံထြက္ျပီး
သူအုပ္မယ္။

သတိ တမန္
ဥာဏ္ ေျမကတုတ္။

ေကာင္းစြာဆုပ္ကုိင္

သင့္ပန္းတုိင္

အမွန္ေရာက္ေတာ့ မည္။

ကုိေပါ said...

ကဗ်ာေကာင္းတပုဒ္ပါ။ အဆုံးသတ္က ၿပဳံးခ်င္စရာေလး။ ပုံျပင္တပုဒ္ကုိ နားေထာင္ရသလုိပဲ။

ေျမေခြးေလးေတြက ဓါတ္ပုံထဲမွာေတာ့ ခ်စ္စရာေလးေတြေနာ္။ ဒါထက္ ပုံျပင္ေတြထဲ၊ စကားပုံေတြထဲမွာေတာ့ သုိးအေရၿခဳံတာက ၀ံပုေလြလုိ႔ သုံးႏႈန္းၾကတာ ပုိမ်ားသလုိပဲ။

Hyena လုိ႔ေခၚတဲ့ အာဖရိကေတာေခြး တအုပ္ကေတာ့ အုပ္စုဖြဲ႕ၿပီး အမဲလုိက္တတ္ၾကတယ္။ ျခေသၤ့ေသာ ဘာေသာ မေရွာင္ဘူး။ ႐ုပ္အဆင္းကလည္း မတင့္တယ္ဘူး။ အုပ္စုဖြဲ႕ၿပီး မုိက္လုံးႀကီးတဲ့လူေတြကုိေတြ႕ရင္ Hyena ေတြကုိ သတိရမိတယ္။ (ဆုိင္ကယ္ေတြ တ၀ီး၀ီးနဲ႔ေလ။)

PAUK said...

ကဗ်ာထဲကလူေတြ..
လက္ေတြ႔ဘ၀မွာလဲ ၾကံုေတြ႔ရတတ္ပါတယ္...

Anonymous said...

nice post.

:)

ေမ့သမီး said...

ကဗ်ာကတကယ္ထိတယ္။ အမ ဘယ္သူ႕ကိုေစာင္းေရးတာလဲဟင္။ :P

Anonymous said...

ပံုျပင္ထဲက ကိုေျမေခြး အျပင္မွာလဲရိွေနေသး တနၤလာနံနဲ့စပီးေတာ့ စေနနဲ့နဲ့အဆံုးသတ္ နာမည္ေလးက ခပ္ရ်ည္ရွည္ အဲဒါ ဘယ္သူလဲေဟ.. သိခ်င္ေဖာ္ၾကည့္ အပ်င္းေျပ

ဟနစံ said...

အင္...ဟနကို ေရးထားတာလား ဟင္။
အဲဒီ အခ်က္ေတြ ဘာေတြ ကိုက္ညီလဲ
(သူဟာ …
ကာလံေဒသံ အလိုက္
တခါတေလေတာ့ မိုက္တယ္။)
အင္း..အဲဒါ ဟနပဲ တခါတေလေတာ့လည္း မိုက္တယ္။အျမဲတန္းလည္းမိုက္တယ္။

(ျခေသၤ့ကို ေဖာ္လံဖား
အ႐ိုးအရင္းလည္း ကပ္စားတယ္။)
ဟင့္အင္း..အဲဒါ ဟန ဟုတ္ဘူး။ ဟန အရိုးမစားဘူး။ အသားပဲစားတယ္။

(သားေကာင္မရလို႔ အႀကံထုတ္
ဥပုသ္လည္း သူေစာင့္တယ္။)
အင္း..ဟုတ္တယ္။ သၾကၤန္တြင္းဆို အၾကိဳေန႔ကစျပီး ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔ထိ ဥပုသ္ေစာင့္တယ္။ ဟနကို ေျပာတာ ေသခ်ာေနပါျပီ။

(ပရိယာယ္ေ၀၀ုစ္နဲ႔
ရန္သူကို မိတ္ေဆြျဖစ္ေအာင္ လုပ္တယ္။)
ဟင့္အင္း..အဲဒါ ဟန ဟုတ္ဘူး။ ဟနက မိတ္ေဆြကို ရန္သူျဖစ္ေအာင္ လုပ္တတ္တာ။ ရန္သူကို မိတ္ေဆြ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တတ္ဘူး။

(လူတကာ ယံုၾကည္ေစေရး
သိုးအေရလည္း ျခံဳေသးတယ္။)
ဟင့္အင္း ..ဟနကို ဘယ္သူမွ မယံုဘူးေလ။ မထူးေတာ့လို႔ ဘာအေရမွ မျခံဳေတာ့ဘူး။ ေစာင္ပဲ ျခံဳေတာ့တယ္။

(ျဖဴစင္သူေတြကို လွည့္စား
ေလလံုးထြားထြား ျဖားေယာင္းတယ္။)
အင္း...ဟန ေလလံုးထြားတတ္တယ္။ဟိဟိ။

(သူ႔ကိုယ္သူ အထင္ႀကီး
ေတာဘုရင္ႀကီးလို႔ ထင္မိတယ္။)
အာ..ဟုတ္ပါဘူး။ ဟနက ျမိဳ႔ ဘုရင္မၾကီးပါ။

(ဒါနဲ႔ပဲ … တရက္ေတာ့ …
ေက်ာက္ေတာင္ထက္ကို သြား
တေတာလံုးၾကားေအာင္ ေဟာက္မဟဲ့လို႔
ႀကံဳး၀ါးၿပီးတဲ့ေနာက္
အက်ယ္ႀကီး ေဟာက္လိုက္တဲ့အခါ …
ေအာ္ျမည္သံဟာ ထူးျခား
၀ူးးးးးး အူးးးးးး အူးးးးးးးး လို႔ ၾကားလိုက္ရသတဲ့။)

အဲ...လြဲျပီ။ အဲဒါဆို...ဟန မဟုတ္။ ဟနေအာ္လိုက္တာ
ေညွာင္...ေညွာင္..ေညွာင္ လို႔ ၾကားလိုက္ရသတဲ့။

ဟိဟိ...မေမ ဟန ေအာ္တာ ဘာသံၾကားလိုက္လဲ။ ေညွာင္ ပဲမလား ...ဟင္။

ကိုလူေထြး said...

ကဗ်ာေလးနဲ ့ တစ္စံုတစ္ဦး သို ့မဟုတ္ လူတစ္စုကို သတိေပးထားတာမ်ိဳးမ်ားလား...