ခြဲခြါျခင္း၏ အျခားမဲ့၌ ...

ခြဲခြါျခင္းကို ႏွစ္သိမ့္ေသာ အျပံဳး (ကိုေနဝင္း၊ ခင္ဝမ္း)

***

 

မၾကာခင္ ျပန္ဆံုရမယ္ ဒီလိုကိုယ္မွတ္ထားမယ္

အတူတူ ေနႏိုင္တုန္းမွာ အသည္းေလး လြမ္းစမခ်ည္နဲ႔

မ်က္ရည္မိုးမင္းမရြာနဲ႔  ျပံဳးႏိုင္တုန္းမွာ အခ်စ္ေရ ျပံဳးထားပါအံုး။

အဆင္မေျပစဥ္ ခဏမွာ  ဒီပံုၾကံဳမွာပဲေလ

ဘယ္သူေတြလြတ္ကင္းမလဲ  အ႐ိုးဆံုးျဖစ္ရပ္ေတြပဲ

အခ်စ္ေရ စိတ္ခ်ေနခဲ့ ေဆာင္းေငြ႕ႏွင္းေတြနဲ႔ ကိုယ္အေရာက္ေရာက္လာမယ္ … ။

မေၾကြခင္ ပင္ယံထက္မွာ အစီအရီ သဇင္ပြင့္ပန္းေတြ

ေခၽြသူခ်ဴယူမဆြတ္ခင္  အစြမ္းျပ ဆက္လို႔ ပြင့္တုန္း

အခ်စ္ေရ ေဆြးေျမ့မေနနဲ႔  ခြဲခြါျခင္းကို တုျပိဳင္ ျပံဳးစမ္းပါအံုး … ။

မၾကာခင္ ျပန္ဆံုရမယ္ ဒီလိုကိုယ္မွတ္ထားမယ္

အတူတူ ေနႏိုင္တုန္းမွာ အသည္းေလး လြမ္းစမခ်ည္နဲ႔

မ်က္ရည္မိုးမင္းမရြာနဲ႔  ျပံဳးႏိုင္တုန္းမွာ အခ်စ္ေရ ျပံဳးထားပါအံုး။

 
ခြဲခြါျခင္းကို တုၿပိဳင္ ၿပံဳးစမ္းပါအံုး ... 
ခြဲခြါျခင္းကို တုၿပိဳင္ ၿပံဳးစမ္းပါအံုး ...
ခြဲခြါျခင္းကို တုၿပိဳင္ ၿပံဳးစမ္းပါအံုး ... 
 ***

ဒီသီခ်င္းေလးကို နားေထာင္ျဖစ္တုန္းက ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ေလာက္ကလို႔ ထင္ပါတယ္။ ခင္ဝမ္းရဲ႕ “အေမွာင္ကို ထြန္းညွိမယ့္မီးအိမ္” သီခ်င္းအယ္လ္ဘမ္ထဲကေပါ့။ ဒီသီခ်င္းကို ႏွစ္သက္လို႔ အထပ္ထပ္ နားေထာင္ခဲ့တယ္။ စကားလံုး တလံုးခ်င္းစီကို ခံစားၿပီး နားေထာင္ခဲ့တယ္။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ ခြဲခြါခ်ိန္ဆိုတာကို ဘယ္သူမွ မၾကံဳခ်င္ေပမဲ့ မလြဲမေသြ ၾကံဳႀကိဳက္လာရတဲ့အခါ ခြဲခြါျခင္းကို ခံႏိုင္ရည္ရွိဖို႔ ... ၿပံဳးၿပံဳးေလး ခြဲခြါႏိုင္ဖို႔ အင္အားေတြ ေပးတဲ့ သီခ်င္းေလးလို႔ ႐ိုး႐ိုးေလး ေတြးလို႔ရသလို ... 

လည္ပတ္ေနတဲ့ သံသရာစက္ဝိုင္းႀကီးထဲမွာ ေတြ႕ ဆံု ၾကံဳ ကြဲ ဆိုတဲ့ မျမဲျခင္းတရားကို ခပ္ပါးပါးေလး ျပထားတယ္လို႔ ခံစားခဲ့မိတယ္။ ဆံုဆည္းျခင္းဟာ မျမဲသလို ... ခြဲခြါျခင္းဆိုတာကလည္း အျမဲမဟုတ္ႏိုင္ဘူး  ... ခြဲခြါၿပီးတဲ့အခါ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ႏိုင္တာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အခိုက္အတန္႔ ၾကံဳဆံုရခိုက္ ... ခြဲခြါရမွာကို ၾကိဳတင္ ပူပန္ၿပီး ဝမ္းနည္းပူေဆြးေနမယ့္အစား ... အတူရွိေနစဥ္ အခ်ိန္ေလးေတြကို  အက်ဳိးမမဲ့ေစဘဲ ၿပံဳးေပ်ာ္ႏိုင္ရမယ္ေပါ့ ... ။ တနည္းအားျဖင့္ ၿပံဳးလ်က္နဲ႔ ခြဲခြါႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားရမယ္ ဆိုတဲ့သေဘာလို႔ ကိုယ့္ဘာသာ ေတြးခဲ့မိတယ္။  

ခြဲခြါရမယ့္သူကို သဇင္ပန္းေလးေတြနဲ႔ ဥပမာထားၿပီး အားေပးတာကလဲ သိပ္လွပါတယ္။ ပင္ျမင့္ထက္မွာ လန္းဆန္းေနတဲ့ သဇင္ပန္းေလးေတြဟာ သူ႔ဘာသာပဲ ေၾကြေၾကြ ေခၽြသူ ခ်ဴသူရွိလို႔ပဲ ေၾကြေၾကြ ... မေၾကြခင္အခ်ိန္ထိ အစြမ္းကုန္ ပြင့္လန္းခဲ့တယ္။ သူေတာ့ ေၾကြက်ေတာ့မွာပဲ ... သူ႔ကိုေတာ့ ဆြတ္ခ်ဴေတာ့မွာပဲ ... ခူးေခၽြခံရေတာ့မွာပဲ ဆိုၿပီး ဝမ္းနည္း မေနဘဲ ေနာက္ဆံုးခ်ိန္ထိ သူ႔တာဝန္သူ  ေဆာင္ရြက္သြားခဲ့တယ္ မဟုတ္လား ... ။ 

ဒီသီခ်င္းေလးကို ႏွစ္ျခိဳက္စြာ နားေထာင္ျပီးခဲ့တဲ့ေနာက္ သီခ်င္းကို မွီးၿပီး ကဗ်ာတပုဒ္ ေရးျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ခြဲခြါျခင္း၏ အျခားမဲ့၌ ... တဲ့။ ေရးျဖစ္ခဲ့ခ်ိန္က ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ ေမလ ... ။ သိပ္ေတာ့မၾကာေသးပါဘူး လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၄ ႏွစ္က ... ။

***
ခြဲခြါျခင္း၏ အျခားမဲ့၌

ခြဲရေတာ့မယ္ တကယ္ပဲလား
ႏႈတ္ဖ်ားအလြမ္း မ်က္ရည္စမ္းနဲ႔
အနမ္းမိုးေတြ ေဝေနဆဲ ... ။

မခြဲမခြါ မကြဲကြာခင္
သည့္အရင္က ေတြ႕ၾကဆံုၾက
ၾကည္ႏူးၾကနဲ႔ ေဝးရဖို႔အေရး
အေတြးထဲ မရွိ။

ဆံုဆည္းမႈ၏ အဆံုးနိဂံုး
အို - မုန္းစဖြယ္၊ ခြဲရမယ္ ... တဲ့
တကယ္ဆိုက၊ ခြဲခြါၾကၿပီး
ျပန္၍ နီးမွာ၊ မသိပါလား
ခြဲခြါႏႈတ္ဆက္၊ မ်က္ရည္စက္က
ေတြ႕ဆံုရဖို႔၊ နီးရဖို႔ကို
အစနိဒါန္း ပ်ိးခဲ့ၿပီ။

သည္ေတာ့ေလ ခင္ ... 
မခြဲခ်င္လည္း၊  ခြဲရမွာေပါ့
ခင္တိတ္ေတာ့ေနာ္၊ အေဖာ္မပါ
တေယာက္သာတည္း၊ ဒီခရီးကို
သြားၿပီးတခါ၊ ျပန္လာမွာပဲ
ခြဲခြါမႈကို၊ တုၿပိဳင္ဖံုးလႊမ္း
ၿပံဳးစမ္းပါ ... ခင္ ... ။ ... ။
***
ေမဓာဝီ
၁၆၊ ေမ၊ ၁၉၉၁
***
ခြဲခြါျခင္းမ်ားကို အျပံဳးျဖင့္သာ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကပါေစ / ရင္ဆိုင္ႏိုင္ရပါလို၏။

၂၃၊ ေမ၊ ၂၀၁၅
၁၉း၀၃ နာရီ