စာမေရးျဖစ္တာလဲ ၾကာေပါ့ ... ။
ဘာလိုလိုနဲ႔ စကၤာပူကို ေရာက္တာ တလေက်ာ္သြားၿပီ။ က်မတို႔ရဲ႕ မဂၤလာေန႔ေလးလဲ ဒီကေန႔ဆို ၂ လ ျပည့္ခဲ့ပါၿပီ။
မဂၤလာေန႔ကို သတ္မွတ္မယ္ဆိုေတာ့ ျမန္မာလိုလား၊ အဂၤလိပ္လိုလား၊ ဆြမ္းေကၽြးတဲ့ေန႔လား၊ လက္မွတ္ထိုးတဲ့ေန႔လား ... စသျဖင့္ စဥ္းစားေတာ့ officially က လက္မွတ္ထိုးတဲ့ေန႔ (မတ္လ ၅ ရက္ေန႔) ေပါ့။ က်မႏွစ္သက္တာကေတာ့ ျမန္မာလိုေန႔ တပို႔တြဲလျပည့္ေန႔ (မတ္လ ၄ ရက္ေန႔) ေပါ့။ အဲဒီေန႔က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ဆြမ္းေကၽြးတဲ့ေန႔ပါ။ လျပည့္ေန႔တုိင္း အမွတ္တရ ရွိေနေအာင္ လျပည့္ေန႔ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကတယ္။ လျပည့္ေန႔က တရား႐ံုးေတြပိတ္ရက္ျဖစ္ေနလို႔ ေနာက္တရက္ ၅ ရက္ေန႔မွ လက္မွတ္သြားထိုးျဖစ္ၾကတယ္။ ဆိုေတာ့ မတ္လ ၄ ရက္ သို႔မဟုတ္ ၅ ရက္ အဆင္ေျပတဲ့ တရက္ကိုသာ မဂၤလာရက္အျဖစ္ သတ္မွတ္ၾကပါစို႔လို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
က်မတို႔ရဲ႕ မဂၤလာပြဲေလးကို ပကာသနမပါ၊ ဧည့္ပရိသတ္မပါဘဲ ႏွစ္ဖက္မိဘသာပါၿပီး ႐ိုးရွင္းစြာ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ မဂၤလာအမွတ္တရအေနနဲ႔ သုခရိပ္ျမံဳက HIV ေဝဒနာ ခံစားေနရတဲ့ ကေလးေတြအတြက္ ေငြလွဴဒါန္းခဲ့ၿပီး ကေလးေတြနဲ႔အတူ ကဗ်ာေလးတပုဒ္ ရြတ္ခဲ့ပါတယ္။ သူနဲ႔က်မ ႏွစ္ဦးလံုးရဲ႕ ဆႏၵအရ ဒီလိုပဲ အက်ဥ္းခ်ဳံးခဲ့ၾကတာပါ။ တကယ္ေတာ့ အိမ္ေထာင္ျပဳရာမွာ ႏွစ္ဦးသား စိတ္တူ ကိုယ္တူနဲ႔ နားလည္မႈရွိဖို႔က အဓိကပဲ မဟုတ္လား။
မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း ဘယ္သူ႔ကိုမွ အသိမေပးဘဲ မဂၤလာပြဲကေလး လုပ္ခဲ့ၿပီးမွ မတ္လ ၁၂ ရက္ေန႔မွာ ခုလို ေၾကျငာခ်က္ကေလး ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ ေရးတင္လိုက္တယ္။
"ေၾကျငာခ်က္"
လြယ္အိတ္ညိဳေလး ႏွစ္လံုး
အဖံုးေလးနဲ႔ စာခ်ဳပ္ႏွစ္ေစာင္
ေရႊေရာင္လက္စြပ္ေလး ႏွစ္ကြင္းနဲ႔
႐ိုးရွင္းစြာ ဘဝကို စခဲ့ၾကတယ္။
တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ကမၻာ
ပကာသနေတြပယ္ကာ
မာနေတြဖယ္ခြါ
သဒၶါ သီလ စာဂ ပညာ
တူညီစြာ ျဖည့္က်င့္ၿပီး
ခရီးလမ္းဆံုးထိ ေလွ်ာက္ၾကမယ္ ...
ေနာ္ ... ကြယ္ ... ။ ... ။
***
(ေမဓာဝီ ၁၂.၀၃.၁၅)
မဂၤလာပြဲၿပီးၿပီးခ်င္း ပ်ားရည္လည္း မဆမ္းႏိုင္သလို၊ သူ အလုပ္လုပ္ရာ စကၤာပူႏိုင္ငံကိုလည္း ခ်က္ခ်င္းႀကီး မလိုက္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ ခြင့္နဲ႔လာတဲ့ သူက တဖက္မွာ စီစဥ္စရာရွိတာ စီစဥ္ဖို႔ မတ္လ ၇ ရက္ေန႔မွာ ျပန္သြားၿပီး က်မကေတာ့ ရန္ကုန္မွာ က်န္ခဲ့တာေပါ့။ ဧၿပီ တရက္ေန႔က်မွ ပိုးသားေလေၾကာင္းနဲ႔ က်မ စကၤာပူကို ေရာက္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ April Fool လုပ္မိသလိုလို ဘာလိုလိုေပါ့။ ငွားထားတဲ့ အိမ္ခန္းေလးဆီ ေရာက္ေတာ့ ဘာမွမရွိတဲ့ အခန္းေလးက ေႏြးေထြးစြာ ႀကိဳဆိုပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ဘဝ စတင္ခဲ့ၾကတယ္။
႐ုပ္ဝတၳဳအေနနဲ႔ မျပည့္စံုမႈေလးေတြ အနည္းအက်ဥ္းရွိေပမယ့္ က်မနံေဘးမွာ သူရွိေနတဲ့အတြက္ ေနသာ ေျဖသာပါတယ္။ သူနဲ႔က်မ တေယာက္ အားနည္းခ်က္ တေယာက္ နားလည္ေပးလို႔ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ညွိႏႈိင္းရင္း က်မတို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾကတာ ခုဆိုရင္ ရက္ေပါင္း ၆၀ ... ။ တကယ္တမ္း အတူေနရတာကေတာ့ ရက္ေပါင္း ၄၀ ရွိခဲ့ပါၿပီ။
က်မအေပၚ နားလည္ေပး စာနာေပး ၾကင္နာျမတ္ႏိုးမႈေတြ ေပးကာ လက္တြဲခဲ့တဲ့ ... သူ႔ကို ... က်မက ေက်းဇူးတင္သလို ... သူကလဲ က်မကို ေက်းဇူးတင္ပါသတဲ့။ မေန႔က က်မအတြက္ ေဟာဒီကဗ်ာေလး သူေရးေပးခဲ့ပါတယ္။
***
"ကၽြန္ေတာ့္ ကဗ်ာ"
သူက ကၽြန္ေတာ့္ကဗ်ာ ...
ႏွလံုးသားျမစ္တခု ထုဆစ္ေမြးဖြါးေပးခဲ့တယ္။
တိမ္ဖံုးတဲ့ ညခင္းမွာ
လဝန္းကို သူရွာေပးခဲ့တယ္။
စုန္ခ်ီတခါ ဆန္ခ်ီတလွည့္
ဦးတည္ရာမဲ့ေနတဲ့ ဒိုက္အမႈိက္ကေလးကို
ေႏြ ေလအျမဴးမွာ ... ေလဦေပၚ တင္ေခၚခဲ့သူပါ။
သူ ....
သူဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကဗ်ာ
ကဗ်ာစစ္စစ္ဟာ
သူပဲ ျဖစ္ေလေတာ့တယ္။ ။
***
(လင္းသူရိယႏြယ္ - ၄.၀၅.၁၅)
***
5 comments:
ကြန္ကရက္က်ဴေလးရွင္း မမေမ...ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ေပါင္းမ်ားစြာကိုု ဆင္ႏႊဲႏိုုင္ပါေစ...ႏွစ္ေယာက္စလံုုးရဲ ့ ကဗ်ာေလးေတြက ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္...
ခ်စ္ေသာေမနဲ႔ ခင္ပြန္း ... ခ်စ္ခင္ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဘဝခရီးလမ္းကို သက္ဆံုးတိုင္ အတူေလွ်ာက္လွမ္းၾကရင္း ပါရမီျဖည့္ႏိုင္ၾကပါေစ...
ကဗ်ာေတြခ်စ္ျခင္းေတြနဲ႕ ထံုမႊန္းေနတဲ့
မဂၤလာဦးမွ..ထာဝရ တိုင္ပါေစအမ..
ဘ၀ ကိုု အၾကီး ၾကီး နဲ႕ အေက်နပ္ဆံုုး စ နိုုင္ ပါေစ ေသာ္၀္
ကဗ်ာေလးက ေကာင္းလုိက္တာ။ း)
ဟုိးအရင္ စုိးသူနဲ႔ ထြန္းအိျႏၵာဗုိ သ႐ုပ္ေဆာင္ထားတဲ့ ဗီြဒီယုိတစ္ခုကုိ သြားသတိရတယ္။ စုိးသူက ဆရာ၀န္ဘြဲ႔ရတစ္ေယာက္ျဖစ္ေပမယ့္ အလုပ္မရွိ၊ ၀င္ေငြမရွိေတာ့ မဂၤလာဦးညမွာ ဇနီးကုိ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ တင္ေတာင္းခဲ့တာေလ။ :D
ပကာသနာမပါဘဲ ႐ုိးစင္းတဲ့လက္ထပ္ပြဲကုိလည္း သေဘာက်တယ္။ အစ္ကုိနဲ႔အစ္မ ရာသက္ပန္႐ုိးေျမက် ေမတၱာမကုန္ သစၥာထုံလုိ႔ ခ်စ္ခင္ေပါင္းဖက္ႏုိင္ေစေသာ္၀္။ း))
ဆုမြန္ေကာင္းမ်ားစြာျဖင့္
ညီမဇြန္
Post a Comment