အ​ေဝးျမင္​

***
မေန႔က ဆူး​ေလရွန္​ဂရီလာ ဟိုတယ္​ ၂၁ ထပ္​မွာ Pearson Edexcel က ျပဳလုပ္​တ့ဲ အစည္​းအ​ေဝး သြားတက္​ရတယ္​။ ၉ နာရီက ၁၁ နာရီ အစည္​းအ​ေဝးအၿပီး ​မျပန္​ခင္​ ၂၁ ထပ္​ အျမင့္ ျပတင္​း​ေပါက္​ က​ေန ​ေ႐ႊတိဂုံဘုရားႀကီးကို လွမ္းၿပီး ျမင္လိုက္ရလို႔ ၾကည္​ႏူး ၾကည္​ညိဳစြာ လက္အုပ္ခ်ီရင္း ဓာတ္ပံု လွမ္း႐ိုက္ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ လိုက္တယ္။
.

ရာသီဥတုက သာယာ​ေတာ့ ​ေကာင္​းကင္​ႀကီးက ၾကည္​လင္​ၿပီး အျမင္​ရွင္​း​ေနတာပဲ။ ရန္​ကုန္​ၿမိဳ႕ႀကီးကုိ အ​ေပၚစီးက ခုလို မၾကည္​့ဖူးဘူး​မို႔ အားပါးတရ ၾကည္​့​ေနမိတယ္​။ ​ ၾကည့​္​ေနဆဲ ျမင္​ကြင္​းထဲမွာ ​ေပါက္​ဖတ္​ တ​ေကာင္​ တ​ေ႐ြ႕​ေ႐ြ႕ သြား​ေနသလို ရထား​ေလး တစင္​းက တ​ေ႐ြ႕​ေ႐ြ႕နဲ႔။
.

အရာအားလံုးက ​ေသးငယ္​​ေနတယ္​။ ကိုယ္​့​ေအာက္​မွာ ျပားျပားဝပ္​​ေနသလိုပဲ။ အ​ေပၚစီးက ၾကည္​့ရတာ သိပ္​​ေကာင္​းတယ္​။ မွန္ျပတင္းႀကီးေတြက ပတ္ပတ္လည္ ဆိုေတာ့ အကုန္ ျမင္ေနရတာပဲ။ ​ေဟာ ဟိုဘက္မွာ အခြၽန္​အတက္​​ေတြနဲ႔က ဘူတာႀကီး​ေပါ့၊ အ​ေပၚက ၾကည္​့​ေတာ့ သပ္​သပ္​ရပ္​ရပ္​နဲ႔ လွလိုက္​တာ။ ​

သူ႔​ေရွ႕က ကြင္​းႀကီးက ​ေအာင္​ဆန္​းကြင္​း​ေလ၊ ပြဲၾကည္​့စင္​မွာ Myanmar လို႔​ေရးထားတာ အႀကီးခ်ဲ႕ၾကည္​့ရင္​ ျမင္​ရတယ္​။ ေဟာဟိုက သစ္​ပင္​အုပ္​အုပ္​က ကန္​​ေတာ္​ႀကီး၊ သစ္​ပင္​​ေတြ ၾကားမွာ အဝါလံုးႀကီး ​ေတြ႕တယ္​ဟုတ္​၊ မိုးပ်ံ လူစီး​ ေဘာလံုးႀကီး​ေပါ့။ ဘယ္​သူ​ေတြ လာစီးၾကလဲ​ေတာ့မသိဘူး။
.

တိုက္​​ေတြက အတို အရွည္​ မတူၾကဘူး၊ အိမ္​​ေခါင္​မိုး​ေလး​ေတြက အျပာ အစိမ္​း နီညိဳ လိ​ေမၼာ္​ အ​ေရာင္​​ေတြ မတူၾကဘူး။ ​ေဆး​ေရာင္​ အသစ္​ အ​ေဟာင္​း မတူၾကဘူး။ ​ေဆာက္​လက္​စ အ​ေဆာက္​အဦးေတြရွိသလို ... ​မေဆာက္​ရ​ေသးတဲ့ ​ေျမကြက္​လပ္​​ေတြမွာ ​အသစ္​ေဆာက္​ဖို႔ ျပင္​ဆင္​​ေနၾကတာလည္​း ​ေတြ႕ရတယ္​။
.

မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က ဆာကူရာတာဝါႀကီးကေတာ့ မားမားမတ္မတ္ ေရွ႕တည့္တည့္မွာ ရပ္လို႔။ 

.

 

မ​ွန္​ျပတင္​းနား ကပ္​ၿပီး ​ေအာက္​ကိုငု႔ံၾကည့​္​ေတာ့ ဆူး​ေလ လမ္​းမႀကီးက ​ေအာက္​မွာ ျပားျပားဝပ္လို႔ ... ။ ရပ္ထားတဲ့ ကားေလးေတြ၊ သြားေနတဲ့ ကားေလးေတြက အ႐ုပ္ကားေလး ေတြလို ... ၾကည့္လို႔ေတာင္ ေကာင္းေသးေတာ့။

.

 

 ေဟာ ဟိုဘက္ ေဘးနားမွာ ေနျပည္ေတာ္ ႐ံုနဲ႔ ေရွ႕ေဆာင္႐ံု၊ ေနျပည္ေတာ္မွာက ဂ်ပန္႐ုပ္ရွင္ပြဲေတာ္ ျပေနတယ္။ ေရွ႕ေဆာင္႐ံုမွာေတာ့ ဘာဇာတ္ကား ႐ံုတင္ေနတယ္ မသိဘူး။
.

ဆာကူရာ တာဝါႀကီးရဲ႕ အေနာက္ယြန္းယြန္း၊ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ထေနတဲ့ တိုက္ေတြရဲ႕ ဟိုး အဆံုးကို လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ လိုက္ေတာ့ ျမစ္ေရျပင္ကို ျမင္ရတယ္။ ပုဇြန္ေတာင္ေခ်ာင္း လား၊ ရန္ကုန္ျမစ္လား ... စဥ္းစားလိုက္ရေသးတယ္။ အဲဒီဘက္ ဆိုရင္ေတာ့ ပုဇြန္ေတာင္ ေခ်ာင္း ျဖစ္ဖို႔ မ်ားမယ္ ထင္တာပဲ။ ေရထဲမွာ သေဘာၤေလးေတြ သြားေနတာက အမႈိက္ဖတ္၊ ဒိုက္ဖတ္ ေလးေတြ ေမ်ာေနသလိုပဲ။ 

.

ကိစၥ ဝိစၥ ၿပီးလို႔ ဓာတ္ေလွခါးနဲ႔ ေအာက္ကိုဆင္းၿပီး ဟိုတယ္ေရွ႕မွာ ကားေစာင့္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ... ဟိုဒီဝဲယာ ၾကည့္ေတာ့ ကားေတြ သစ္ပင္ေတြ တိုက္တာ အေဆာက္အဦေတြ အရာအားလံုးက ပံုမွန္အရြယ္အစား ျဖစ္သြားပါၿပီ။ ကိုယ္ရပ္ေနတဲ့ အေနာက္က ဟိုတယ္ႀကီးရဲ႕ ဟိုးအထပ္ အျမင့္ႀကီးေပၚက တစံုတေယာက္ကမ်ား ကိုယ့္ကို အေပၚစီးက လွမ္းၾကည့္ေနေလဦးမလားလို႔ ေက်ာမလံုစြာ ေနာက္ျပန္ လွည့္ေမာ့ၾကည့္ရင္း တေယာက္ထဲ ျပံဳးရတယ္။
.
အေပၚစီးက ၾကည့္ေတာ့ ျမင္ကြင္းက်ယ္တယ္။ ျမင္ကြင္းက်ယ္ေတာ့ အရာအားလံုးကို ျမင္ရတယ္။ အရာအားလံုးကို ျမင္ရတိုင္​း အျမင္​မွန္​တယ္​လို႔​ေတာ့ မဆိုႏုိင္​ဘူးေပါ့။ အရြယ္အားျဖင့္ ေသးမယ္၊ အျမင္အားျဖင့္ ေဝးမယ္။ မလွတာေတြကို လွတယ္ ထင္ခ်င္လည္း ထင္ႏိုင္တယ္။ လွေနတာေတြကို မလွဘူး ထင္ခ်င္လည္း ထင္ႏိုင္တယ္။ ကိုယ္က အျမင့္ႀကီး အေဝးႀကီးက​ေနၾကည့္ၿပီး အျမင္​က်ယ္​တယ္​ အထင္​နဲ႔ တခုခုကို အလြယ္တကူ ဆံုးျဖတ္ ​ေကာက္​ခ်က္​ဆြဲမယ္​ ဆိုရင္​​ေတာ့ ... ။
***
ေမဓာဝီ
20.01.18