ေႏွာင္း တန္ခူး ...

ညဘက္ ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႔ ျခံထဲခဏဆင္းၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ေတာ့ ဟိုးသစ္ပင္ၾကိဳ သစ္ပင္ၾကားမွာ ခပ္ေကြးေကြး လကေလးကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ သံုးရက္လ ခံုးမ်က္စ ဆိုျပီး မ်က္ခံုးေမႊး ေသးေသးသြယ္သြယ္ကို လဆန္း ၃-ရက္ လကေလးနဲ႔ ခိုင္းႏႈိင္းေလ့ရွိတာမို႔ ဒီေန႔ေရာ … ဘယ္ႏွစ္ရက္ေန႔ပါလိမ့္လို႔ ေတြးရင္း ျပကၡဒိန္ၾကည့္ေတာ့ ေႏွာင္းတန္ခူး လဆန္း ၆-ရက္ ေန႔တဲ့ ...။ လဆန္း ေျခာက္ရက္ လကေလးကေတာ့ မ်က္ခံုးထူထူ ကေလးေပါ့။ သံုးရက္လ ေလာက္ေတာ့ မပါးလ်ားေတာ့ပါဘူး။

ျပကၡဒိန္ၾကည့္ရင္း …ေၾသာ္ တန္ခူးလေတာင္ ေရာက္ၿပီပဲလို႔ ေတြးမိျပန္တယ္။ ျမန္မာ ၁၂-လရဲ႕ အစဟာ တန္ခူးလ မဟုတ္လား။ တန္ခူးလဟာ ၁၂-လ ရာသီ ရဲ႕ ဦးဆံုးလျဖစ္ေပမဲ့ ေႏြရာသီရဲ႕ ဒုတိယေျမာက္လ ျဖစ္ပါတယ္။ ေႏြရာသီရဲ႕ ပထမလ ျဖစ္တဲ့ တေပါင္းလရဲ႕ အလွအပကို စာဆိုေတြ ေရးဖြဲ႕ခဲ့ၾကသလို ဒုတိယေျမာက္ တန္ခူးလကို လည္း ဘယ္လိုေတြမ်ား ဖြဲ႕ခဲ့ပါလိမ့္လို႔ သိခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႔ စာအုပ္စင္မွာ ေမႊေႏွာက္ ရွာေဖြမိတယ္။ ကံေကာင္းစြာပဲ ေရွးစာဆိုၾကီးေတြ ေရးဖြဲ႕ခဲ့တဲ့ ၁၂-လရာသီဘြဲ႕ စာအုပ္ေလးေတြ ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အတြက္ ကိုယ္တိုင္ ဖတ္ျပီး သကာလ တဆင့္ျပန္ျပီး ေ၀မွ် လိုက္ပါတယ္။
***
စာဆိုေတာ္ဦးမင္း ၁၂-ရာသီဘြဲ႕မွ …
“တန္ခူးလ”
ေဟာင္းရြက္ညွာ ခါလွစ္လို႔၊ တာသစ္ကယ္တဲ့ နံ႔ၾကိဳင္။
သုတ္ျဖဴးေလေဆာ္က၊ ပန္းကံ့ေကာ္၀တ္မႈံက်င္း၊
သင္းပ်ံ႕လို႔လိႈင္ .. ။
ၾကယ္ႏွစ္ျပိဳင္၊ သြယ္ဆိုင္ပ၀င္း။
စိၾတငယ္ႏွင့္၊ ေငြလေသာ္တာတို႔
ယုဂန္ခ်ာ ေတာင္ေတာ္စြန္းမွာ … ထြန္းထိန္လို႔လင္း ။…။
***
ဦးယာ၏ ၁၂ ရာသီဘြဲ႕ လူးတားမွ …
“မိႆရာသီ တံခူးလဘြဲ႕”
ေပ်ာ္ျမဴးရာသီ၊ ဖူးစီသရစ္၊ ရြက္သစ္ျဖန္းစ၊ လန္းလွေလ။ … ။
ေတေဇာဓာတ္အိမ္၊ ေႏြဂိမၼႏၱ၊ တံခူးလဟု၊ စရရာသီ၊ နာရီညဥ့္ေန႔၊ မွ်၍တူညီ၊ သံုးဆယ္စီတည့္၊ အသ၀ဏီၾကယ္၊ ေနႏွင့္ဆြယ္လ်က္၊ ညဥ့္၀ယ္စိၾတ၊ ေသာ္တာလႏွင့္၊ လွည့္ၾကမခြၽတ္၊ ေက၀ဋ္တာရာ၊ ယွဥ္ျပိဳင္လာသား၊ အတာသဘင္၊ သည္ပြဲတြင္၌၊ ေကရွင္ညြန္႔လန္း၊ ႏွင္းရည္ဖ်န္းလ်က္၊ ေဖာ့ပန္းမတူ၊ ဖလ္နန္းသူတို႔၊ ဟန္ယူေပ်ာင္းေပ်ာင္း၊ ေရႊဖေယာင္းသို႔၊ ေမႊးေပါင္းနံ႔သာ၊ စမၸါအေက်ာ္၊ ကန္႔ေကာ္ရင္ခတ္၊ ပြင့္၀တ္ျမိဳင္ေျခ၊ ေတာင္ေလညင္းညင္း၊ ရစ္လွာသြင္းေသာ္၊ ရင္တြင္းျငိမ့္ေလး၊ ဆိတ္ရံုဧ၏၊ ငယ္ေသြးလဲ့ျပာ၊ ေမာႏွင့္သာလွ်င္၊ ေမတၱာမပ်က္၊ လြန္းၾကင္ငွက္သို႔၊ သံျမြက္ေမႊးၾကိဳင္၊ ဂူေရႊလိႈင္တြင္၊ တူၿပိဳင္ဆုေတာင္း၊ ေညာင္ေရေလာင္းသည္၊ ေမႊးေပါင္းနံ႔သာရည္ႏွင့္ေလ။ … ။ စက္ျခည့္တည့္ ႏွစ္သိန္း ငါးေသာင္းကိန္း၊ ၾတိန္းဘ၀ါးမွန္။ … ။ ဂိမွန္တည့္တံခူး သာဆန္းထူး။ … ။ ႏွစ္ဦးမိႆခြင္။ … ။ သဘင္တည့္ေပ်ာ္ျမဲ အတာပြဲ။ … ။
***
ဆီသည္ရြာစား ဦးေအာင္ႀကီး၏ အင္း၀ျမိဳ႕ဘြဲ႕ ၁၂-ရာသီ လူးတား မွ …
“တန္ခူးလ-အတာသဘင္ပြဲ”
သာစြေလ။ … ။ ၾကက္သေရဘုန္းတန္း၊ ေနႏွယ္ထြန္း၍၊ အကြၽန္းကြၽန္းနတ္၊ မကိုဋ္မွတ္သား၊ မႏၶာတ္တို႔သာ၊ ေပ်ာ္စံရာသည္၊ ရတနာပုရ၊ ေရႊ၀ျမိဳ႕ႀကီး၊ ရပ္သီးေထာင္တည္၊ ေအာင္ခ်ာျပည္၀ယ္၊ နွစ္လည္မခန္း၊ ပန္းႏွင့္သဘင္၊ ေရေသာ္ျဖင္မွ်၊ ေကာင္းကင္မိုးလ၊ စိတၱရႏွင့္၊ မိႆရာသီ၊ အညီခါေက်ာ္၊ ႏွစ္ဦးေပၚက၊ ကန္႔ေဂၚ, ရင္ကတ္၊ ပင္တိုင္းညြတ္မွ်၊ ပြင့္၀တ္ေ၀ေ၀၊ ေတာင္ေလ သုတ္ျဖဴး၊ လတန္ခူးမူ၊ ျမဴးထူးေပ်ာ္ရႊင္၊ တာသဘင္၀င္၊ ဆင္ရင္,တုပ၊ လွရရတည့္၊ ၿငိမ့္မွ်ေစာင္းျငွင္း၊ အဲးသီခ်င္းႏွင့္၊ ထံုသင္းနံ႔သာ၊ ေရသီတာ၀ယ္၊ စမၸာ, ကရမက္၊ ပန္းေပါင္းဖက္၍၊ ေရႊခြက္အျပည့္၊ ေမႊးမ်ဳိးထည့္မွ၊ လည္လွည့္ဆူလွယ္၊ တင့္ စံပယ္လ်က္၊ ျပံဳးရယ္ရႊင္အား၊ စံေပ်ာ္ပါးသည္။ ကစားထံုေရ ျဖန္းတည့္ေလ။ … ။ ပြင့္လင္းစည္သည္၊ ေရႊျပည္,ေရႊ၀၊ နန္းတည့္ေလ။ … ။
***
ဦးၾကင္ဥ၏ ပေဒသာသီခ်င္းမ်ားမွ …
“တန္ခူးလဘြဲ႕”
ေအာ္-ဘံုစိၾတာ၊ ယုန္ဣ႒ာလဲ၊ လိတၱာလံုးညီ၊ တင့္ဆံုးမွီတဲ့၊ ရာသီေတာ္ခါ၊ သၾကၤန္တာ၀ယ္၊ စံရာပန္းသတ္၊ နန္း၀ရတ္က၊ ျမတ္သမၻာၾကြယ္၊ ယဥ္တမြတ္က်ံဳး၊ လွလြတ္ႏႈန္းသည္၊ တဘုန္းမယ္တို႔၊ လြမ္းနယ္ျပားျပန္႔၊ တားမတံ့ေအာင္၊ သားျခံ႕ငယ္သိန္ညီ၊ တိမ္စဥ္စီကို၊ ပန္းခ်ီငိုေရးက ေမာေတာ့တယ္။
စ်ာနငယ္လာဘီ၊ သည္ခါမွီကို၊ ၀သီငါးရပ္၊ မပြါးတတ္ေအာင္၊ ခ်ားရဟတ္ေႏွာင္၊ နိ၀ရဏ၊ တိေလာကမွာ၊ ေလာဘေမွာင္ႏွင့္၊ ေထာင္ေပၚရာငါး၊ ကိေလယွဥ္ယွဥ္၊ သံေယာဇဥ္ကို၊ မၾကဥ္မွားမို႔၊ ယဥ္အားတန္တန္၊ မ,ဖိုတံု႔ခြန္း၊ ဘံုတသြန္းမွာ၊ လႈံညႊန္းသံႏွင့္၊ စံသမၻာညီ၊ မာယာျပီ၊ ပလီခ်ဳိဧက ေႏွာက္ေတာ့တယ္။

ေလးခ်ဳိးသျဖန္
အေထာက္ကတဲ့ မတန္ ။ … ။
ေရႊကံ့ေကာ္ ဇမၺဴက်ံဳးလို႔၊ ၾကဴဆံုးတသိန္တင့္ပါဘိ၊ ပန္းမင္းလြတ္စံ။ … ။
မိႆဘံု၊ ဂဠဳန္ကူးတြင္မွ၊ ၾကံဳဘူးေလ့ျဖစ္ဟန္၊ ရစ္တန္ပိုင့္ ဆင္ေတာ္နဲ။ … ။
ခ်ိန္ခါေႏြ၊ ဣႏၵာေဆြ ဘူပတိေသာ္မွ၊ ပူမိယင္ ဘယ္ေျဖႏိုင္လိမ့္၊ ျခယ္ေရႊစိုင္ ေနရုေလးႏွင့္၊ ရာဇူမွာ သာျပဴေသးခ်ည္ငဲ့၊ ေဆြးေတာ္ညံ့ဘဲ။ … ။
***
ဒါကေတာ့ စာအုပ္ ၄-အုပ္ထဲက စာဆို ၄-ဦးရဲ႕ တန္ခူးလဖြဲ႕ ၄-ပုဒ္ ပါပဲ။
* ဖိုးသူေတာ္ဦးမင္း ေရးဖြဲ႕တဲ့ပံုစံက ေလးဆစ္သျဖန္ ပံုစံပါ။ ဖိုးသူေတာ္ ဦးမင္းဟာ ဘၾကီးေတာ္ဘုရား လက္ထက္က စာဆို တဦးျဖစ္ပါတယ္။
* ဦးယာရဲ႕ ကဗ်ာကေတာ့ လူးတား အမ်ဳိးအစားပါ။ ဦးယာဟာ ငစဥ့္ကူးမင္းနဲ႔ ဘုိးေတာ္မင္းတရား လက္ထက္ေတာ္တို႔မွာ ကြမ္းေရေတာ္ကိုင္ ရာထူးနဲ႔ အမႈထမ္းခဲ့တဲ့ စာဆို တဦးျဖစ္ပါတယ္။
* ဆီသည္ရြာစား ဦးေအာင္ၾကီးရဲ႕ ကဗ်ာကလည္း လူးတား ပါပဲ။ ဦးေအာင္ၾကီးက ဒီကဗ်ာကို ဟံသာ၀တီေရာက္မင္း ခမည္းေတာ္ ဆင္ျဖဴရွင္ တနဂၤေႏြမင္း လက္ထက္မွာ ဆက္သတယ္လို႔ သိရပါတယ္။
* ဦးၾကင္ဥရဲ႕ တန္ခူးလဖြဲ႕ကေတာ့ ဦးၾကင္ဥ၏ ပေဒသာသီခ်င္းမ်ား ဆိုတဲ့ စာအုပ္ထဲက ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပျခင္းပါ။ ပေဒသာ သီခ်င္းထဲမွာ ညည္းခ်င္း၊ ေလးခ်ဳိးသျဖန္၊ ေဒြးခ်ဳိးသျဖန္၊ ပတ္ယိုင္သံနဲ႔ ဇာတ္စကားေတြပါပါတယ္။ ဦးၾကင္ဥဟာ ဘၾကီးေတာ္မင္းလက္ထက္မွ ပုဂံမင္းလက္ထက္ထိ စာေပေရးသားျပဳစု ခဲ့တဲ့ စာဆိုေတာ္ၾကီး တေယာက္လို႔ ဆိုပါတယ္။ စေလဦးပုညနဲ႔ ေခတ္ျပိဳင္ ျဖစ္ပါသတဲ့။

မတူညီတဲ့ စာဆို ၄-ဦးရဲ႕ ေရးဖြဲ႕ပံုေတြကို ဖတ္ၾကည့္ျပီး ရာသီဖြဲ႕ေတြမွာ ပါေလ့ရွိတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို သတိထားလိုက္မိပါတယ္။ ရာသီ-နကၡတ္- ၾကယ္-တာရာ-ပြင့္တဲ့ပန္းနဲ႔ က်င္းပတဲ့ ပြဲေတာ္ .. စတာေတြ ပါ၀င္တာကို ေတြ႕ရတယ္။ အဲဒီကဗ်ာ ၄-ပုဒ္ကိုဖတ္ျပီး …
မိႆရာသီ၀ယ္ …
စိၾတၾကယ္ ထြန္းလင္းပါလို႔၊
ကံ့ေကာ္နဲ႔ ရင္ခတ္ …
ဆြတ္ပ်ံ႕ ၾကည္ႏူး … လတန္ခူးမွာ
အတာသၾကၤန္ပြဲ ဆင္ႏႊဲၾကတယ္လို႔ … အတိုခ်ဳပ္မွတ္လိုက္ရင္း ….

အင္း … အိပ္ခ်ိန္ေတာင္ တန္ပါေပါ့လား … ။
***
ေမဓာ၀ီ
23.3.07
11:55 pm