စည္​းခ်က္​မညီ​တဲ့ ည ...

(၁)

​

ညဥ္​့က မနက္​​ေသးပါဘူး။
မိုးေပၚေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ နက္ေမွာင္တဲ့ ေကာင္းကင္ႀကီးက အုပ္မိုးထားတယ္။
ၾကယ္ေရာင္ လေရာင္ရယ္လို႔ တစြန္းတစမွ မျမင္ရတဲ့ ည ... ။
***
 

(၂)

မိုးမ႐ြာ​ေတာ့​ေပမဲ့ မုိုး​ေငြ႕ပါတဲ့ ​ေလ​က တေဝ့​ေဝ့ တိုက္​ခတ္​လို႔​ေနတယ္​။ ​ ေရဒီယို ကက္ဆက္ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား မရွိတဲ့ ​ေနရာ၊ ကြန္​ပ်ဴတာ​နဲ႔ လက္​ကိုင္​ဖုန္​း​ေတြကို အနား​ေပးထားတဲ့ အခိုက္​ အျပင္က စကားေျပာသံ၊ သီခ်င္းသံ၊ တံခါး ဖြင့္သံ ပိတ္သံေတြၾကားမွာ ၾကားေနက် မဟုတ္တဲ့ အသံတသံကို သတိထားလိုက္မိတယ္။ အဲဒီ အသံက ေဝးရာက တျဖည္းျဖည္း နီးလာတယ္။ မသဲကြဲရာက တျဖည္းျဖည္း ပီသ လာတယ္။ အနိမ့္အျမင့္ စည္းခ်က္နဲ႔ အညီ မွန္မွန္ ႐ိုက္ခတ္ေနတဲ့ ျမည္သံ၊ အဲဒီေနာက္ ေခြးေဟာင္သံ ခပ္သဲ့သဲ့၊ ေခြးေဟာင္သံၾကားက ဆြဲဆြဲငင္ငင္ ထြက္ေပၚလာတဲ့ အသံစာစာ ... ။
​.
လူေတြနဲ႔ ေဝး ေဝး ေဝးတဲ့ နယ္ေျမ ...
အတူတူ သြား သြား သြားၾကမယ္ေလ ...
နက္႐ိႈင္းတဲ့ ေတာရဲ႕ ရင္​ခြင္မွာ ေပ်ာ္ေန
သဘာဝရဲ႕ ရင္ေသြးငယ္ေတြ ....
သဘာဝရဲ႕ ရင္ေသြးငယ္ေတြ ...
.
ဝါးဆစ္ဗံုကို ကြန္ကရစ္လမ္းေပၚမွာ ေခါက္တီးေနတဲ့ ျမည္သံ တတံုတံုနဲ႔အတူ ဆြဲဆြဲငင္​ငင္​ သီဆို​ေနတဲ့ သီခ်င္​းသံ။ ဝါးဆစ္​​ေခါက္​သံက သီခ်င္းသံထက္ ပိုၿပီး က်ယ္ေနတယ္။ သီခ်င္းသံက မပီမသ ... စည္းဝါးမက်။ အသံေတြ တျဖည္းျဖည္း နီးလာရင္း အနီးဆံုး ေနရာကေန ခပ္က်ယ္က်ယ္ ၾကားေနရတယ္။ တီးတဲ့သူကလည္း အစြမ္းကုန္ ႐ိုက္ခတ္ တီးသလို သီဆိုသူကလည္း ရင္ကို ဖြင့္ၿပီး ဆိုေလသလားပဲ ... ။
.
ဒီကမၻာမွာ စစ္​ စစ္​ စစ္​ မျဖစ္​ရာ​ေျမ
တ​ေနရာရွိ ရွိ ရွိရမယ္​​ေလ
ထာဝရၿငိမ္​းခ်မ္​းမႈရွာကာ ​ေပ်ာ္​႐ႊင္​​ေန
သဘာဝရဲ႕ ရင္​​ေသြးငယ္​​ေတြ
သဘာဝရဲ႕ ရင္​​ေသြးငယ္​​ေတြ ~ ~

.
အဆိုနဲ႔ အတီး စည္​းခ်က္​မမွန္​ နရီမကိုက္​​ေပမဲ့ သီခ်င္းသံ စာစာ​ေလး​က ရင္​ထဲထိ ထိုး​ေဖာက္​​ ဝင္ေရာက္သြားတယ္။ ဒီကမၻာမွာ စစ္မျဖစ္ရာေျမ တဲ့လား ... ။ စစ္မျဖစ္ရာေျမ တကယ္ပဲ ရွိပါ့မလား ... ။ အသံရဲ႕ ဆြဲေဆာင္မႈေၾကာင့္ ဝရံတာကေန ငံု႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တုိက္ေလွခါး ရင္းမွာ ကေလးႏွစ္ေယာက္။ အသက္​က ရွိလွမွ တ​ေယာက္​က ကိုးႏွစ္​ ဆယ္​ႏွစ္​၊ တ​ေယာက္​က ​ေျခာက္​ႏွစ္​ ခုနစ္​ႏွစ္​ အ႐ြယ္​​ေလး​ေတြ။ အႀကီး​ေလးက ဝါးဆစ္​ဗံုကို ​ေျမမွာ​ေခါက္​လုိ႔ အငယ္​​ေလးက မပီကလာ အသံစာစာနဲ႔ ေခါင္းေလး ေမာ့ၿပီး သီခ်င္းေလးကို ဟစ္​​ေႂကြးလို႔ ... ။
.
ပိုင္​ဆိုင္​တာ အားလံုးစြန္​႔ကာ​ေလ ...
မနာလိုစရာလည္​းပဲ မရွိ​ေတာ့​ေပ ....
ဘယ္​သူမဆို အားလုံုးတန္​းတူ​ေပ ...
ညီအစ္​ကိုလို ၾကင္​နာမႈနဲ႔ေန ...
​ေလာက အသစ္​တခု တည္​​ေန ~ ~
.
သူတို႔ ဆက္​ဆို​ေနၾကတယ္​။ ဌာန္ က႐ိုင္းမက်ေပမဲ့ အသံ အနိမ့္အျမင့္ အတက္အက် ဆြဲဆြဲငင္ငင္ စိတ္ပါ လက္ပါ သီဆိုေနၾကဆဲ။ ဝါးဆစ္ဗံုေခါက္သံ တတံုတံုက ရင္ကို ႐ိုက္ခတ္ လို႔ ရင္ခုန္သံေတြ ျမန္ေစခဲ့တယ္။ ေအာက္ကို ငံု႔ၾကည့္ေနရင္း မၾကည့္ရက္ေတာ့လို႔ ဝရံတာကေန ခြါလိုက္တယ္။ ေအာက္ဆင္းသြားရ ေကာင္းႏိုး စိတ္ထဲမွာ ခ်ီတံုခ်တံုနဲ႔။ တံခါးအထပ္ထပ္ ဖြင့္ရမွာနဲ႔ ေလွခါး အတက္အဆင္း လုပ္ရမွာေတြေၾကာင့္ ေအာက္ဆင္းမယ့္ ေျခလွမ္းေတြ ေလးဖင့္ေနဆဲ အသံေလးေတြက တျဖည္းျဖည္း ေဝးေဝးသြားၾကၿပီ။
.
အရာရာ လွ လွ လွပရာ​ေျမ
အရာရာ သန္​႔ သန္​႔ သန္​႔ရွင္​းရာ​ေျမ
ထာဝရၿငိမ္​းခ်မ္​းမႈရွာကာ ​ေပ်ာ္​႐ႊင္​​ေန
သဘာဝရဲ႕ ရင္​​ေသြးငယ္​​ေတြ ....
သဘာဝရဲ႕ ရင္​​ေသြးငယ္​​ေတြ ....
.
ဝါးဆစ္​ဗံုသံ တတံုတံုက တျဖည္းျဖည္း တိုးလ်လို႔သြားၿပီ။ သီခ်င္​းဆိုတဲ့ အသံစာစာေလးလည္း ​ေဝး​ေဝးလို႔သြားၿပီ။ အေတြးေတြကေတာ့ မရပ္ႏိုင္ေသး ... ။
.
စစ္​မျဖစ္​တဲ့​ေနရာ ...
ၿငိမ္​းခ်မ္​းတဲ့​ေနရာ ...
မနာလိုျခင္​း​ေတြ ကင္​းတဲ့​ေနရာ ...
အားလံုးတန္​းတူ ျဖစ္​တဲ့​ေနရာ ...
လွပ သန္​႔ရွင္​း အႏၲရာယ္​ကင္​းတဲ့ ​​ေလာကအသစ္​တခု ... တည္ေဆာက္ဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား ... အေတြးေတြနဲ႔ ... ။
.
***
(၃)

မိုးေပၚကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ နက္ေမွာင္တဲ့ ေကာင္းကင္ႀကီးက အုပ္မိုးထားတယ္။
ၾကယ္ေရာင္ လေရာင္ရယ္လို႔ တစြန္းတစမွ မျမင္ရတဲ့ ည ... ။
ဒါေပမဲ့ ...
ညဥ့္ကေတာ့ ... မနက္ေသးပါဘူး ... ။
***
ေမဓာဝီ
၂၆ ၊ ၀၈ ၊ ၁၇
၂၂း၁၀ နာရီ