သူခိုး ခိုးခံရျခင္း

ဒီမနက္ အေဖနဲ႔ က်မ မနက္စာ စားရင္း စကားစျမည္ ေျပာေနတုန္းမွာပဲ အေဖ့ အလုပ္သမားေလး တေယာက္ အေျပးအလႊား ေရာက္လာပါတယ္။
ပံုႏွိပ္စက္က ပလိတ္ျပားေတြ ေပ်ာက္လို႔တဲ့ … ။
အမႈိက္ထည့္တဲ့ အိတ္ထဲက အမႈိက္ေတြလဲ ျပန္႔က်ဲေနၿပီး အိတ္လဲ မရွိေတာ့ဘူး … ဆိုျပီး လာေျပာပါတယ္။
ဒါနဲ႔ပဲ က်မ ကမန္းကတန္း လိုက္သြားျပီး ၾကည့္ေတာ့ အျပင္ဘက္ အိမ္သာနားမွာ စကၠဴမႈိက္ေတြ ျပန္႔က်ဲေနတယ္၊ ပံုႏွိပ္စက္ခန္းေဘးမွာ ထားေနက် ပလိတ္ျပားခ်ပ္ေတြက မရွိေတာ့ဘူး … ။
သူခိုး ၀င္ခိုးသြားျပီေပါ့ … ။

ဒီသူခိုးက စကၠဴအမႈိက္ေတြထည့္တဲ့ ဆာလာအိတ္ထဲကို ပလိတ္ျပားေတြထည့္ျပီး သယ္သြားပံုရပါတယ္။ အမႈိက္ေတြကိုေတာ့ ေတြ႕တဲ့ေနရာမွာ သြန္ထားခဲ့တယ္ေလ … ။ ဒီသူခိုးေတာ့လား … လို႔ စိတ္ထဲက က်ိတ္ျပီး ၾကိမ္း၀ါး လိုက္မိပါေသးရဲ႕။ ကိုယ့္ပစၥည္းက သူ႔ဆီပါသြားၿပီ ဆိုေတာ့လည္း စိတ္က တိုမိသေပါ့ေလ။

သူခိုး ခိုးခံရလို႔ စိတ္တိုေနရံုနဲ႔ မျပီးေသးပါဘူး။ ထံုးစံအတိုင္း အခင္းျဖစ္ပြားရာ ေနရာမွာ အျဖစ္အပ်က္ကို စစ္ေၾကာ သံုးသပ္ ရပါေသးတယ္။
အလုပ္သမားေလးေတြကို ေမးၾကည့္ေတာ့ သူတို႔က မနက္ ၄ နာရီ ခြဲေလာက္မွ အိပ္ၾကတယ္တဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္ထိ ပလိတ္ျပားေတြက ရွိေသးတယ္။ အိမ္မွာကူေဖာ္ေလာင္ဖက္ ေခၚထားတဲ့ ကေလးမေလးကေတာ့ မနက္ ၅ နာရီ ၄၅ မွာ ထတယ္။ အဲဒီခ်ိန္ထိလည္း အမႈိက္ေတြ ျပန္႔က်ဲေနတာ မျမင္မိေသးဘူး။ ကေလးမေလးႏိုးျပီး အေမ ေအာက္ထပ္ဆင္းတဲ့ အထိလည္း လက္ရာေျခရာ မပ်က္ေသးဘူးဆိုပဲ။ ေနာက္မွ ၀င္းတံခါးဖြင့္ျပီး ကေလးမေလး အေပၚထပ္ ခဏျပန္တက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုေရႊသူခိုးက ခပ္တည္တည္နဲ႔ ၀င္းတံခါးက ၀င္လာၿပီး ခိုးေတာ္မူတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ မနက္ ၇ နာရီေလာက္ရွိေရာေပါ့ … မိုးစင္စင္လင္း ေနၿပီ။

ဒီသူခိုးကလည္း လူလည္၊ အေဟာင္းအစုတ္ ေတြေတာ့ မယူရွာဘူး။ ကမန္းကတန္း ခိုးရတာေတာင္ အေကာင္းအဆိုး ခြဲျပီး ခိုးႏိုင္စြမ္းရွိပါ့။ ပလိတ္ျပားခ်ပ္ အသစ္စက္စက္ ေတြမွ မ-သြား တာကိုး။
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစေပါ့ေလ … ပစၥည္းေတြကေတာ့ ပါသြားရွာေလၿပီ …။ တတ္ႏိုင္ဘူး။ ကိုယ္ညံ့လို႔ ကိုယ္ခံရတာလို႔ပဲ မခ်င့္မရဲ ေအာင့္သီးေအာင့္သက္နဲ႔ေပ့ါ။
အေဖကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း တရားသေဘာနဲ႔သာ ဆင္ျခင္ျပီး ေနႏိုင္စြမ္းပါတယ္။ က်မကသာ တႏုံ႔ႏံု႔နဲ႔။ ကိုယ့္ပစၥည္း သူမ်ားဆီ ပါသြားတယ္ဆိုကတည္းက ကိုယ္ ညံ့ဖ်င္းရာ ကိုယ္အသံုးမက်ရာ ေရာက္ေနတယ္ မဟုတ္လား။
***
ေက်ာင္းတက္တုန္းကလည္း တခါ ၾကံဳခဲ့ဖူးပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ ခါးပိုက္ႏိႈက္ခံရတာ။ အဲဒီတုန္းက မဟာျမိဳင္မွတ္တိုင္နားက အိမ္တအိမ္မွာ က်ဴရွင္တက္ေနတာပါ။ ေက်ာင္းအဆင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ တူတူ မာလာ မွတ္တိုင္ကေန မဟာျမိဳင္ထိ ၅၀ ကားကို စီးသြားပါတယ္။ လြယ္အိတ္ထဲမွာေတာ့ က်ဴရွင္လခ ေပးဖုိ႔ ပိုက္ဆံေလးေတြ ပါလာတယ္။ လဆန္းရက္ဆိုေတာ့ ခါးပိုက္ႏႈိက္ေတြ ျမဴးခ်ိန္ေပါ့ … ကိုယ္ကေတာ့ ဘယ္သတိထား မိမလဲ။ ေလး ငါး မွတ္တိုင္ေလာက္ စီးရတာဆိုေတာ့ အမွတ္တမဲ့ ျဖစ္သြားတာလည္း ပါတယ္။

က်ဴရွင္ေရာက္လို႔ ဆရာမကို လခေပးမယ္ဆိုေတာ့မွ ပိုက္ဆံအိတ္ တအိတ္လံုး ရွာမေတြ႕ေတာ့ဘူး။ သားေရပိုက္ဆံအိတ္ အျပားေလးပါ။ အဲဒီထဲမွာ ေက်ာင္းသားကတ္၊ မွတ္ပံုတင္ကတ္၊ ေရကူးကတ္၊ ေသြးလွဴကတ္ ရွိသမွ်ကတ္ အကုန္ ထည့္ထားတာ။ သြားေရာ … ။
ဒီလိုနဲ႔ အျပန္ကားခေတာင္ မရွိလို႔ သူငယ္ခ်င္းဆီက ၅၀ ေလာက္ေခ်းျပီး ျပန္လာခဲ့ရတယ္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ ငိုရေသးတယ္။ ပိုက္ဆံႏွေျမာတာေရာ … ခါးပိုက္ႏိႈက္ ေက်ာတာ ခံလိုက္ရသလိုမို႔ တႏုံ႔ႏုံ႔ ေဒါသ အမ်က္ ေခ်ာင္းေခ်ာင္း ထြက္တာေရာ … ။

ေနာက္ တပတ္ေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ အင္းလ်ားေဆာင္က သူငယ္ခ်င္းေတြက က်မကို သတင္းတခု လာေပးပါတယ္။ စာၾကည့္တိုက္ေဘးက လမ္းမွာ နင့္နာမည္ေရးျပီး ဆိုင္းဘုတ္ ေထာင္ထားတာ ေတြ႕တယ္တဲ့။
ျမတ္စြာဘုရား …
က်မလည္း ဘုရားအဆူဆူ တ-ရင္းနဲ႔ အေျပးအလႊား သြားၾကည့္ရေတာ့တာေပါ့။
စာၾကည့္တိုက္နားမွာ ပလက္ေဖာင္းေတြ ျပင္ေနၾကေတာ့ အဲဒီ ပလက္ေဖာင္းတံုး တတံုးကို ေထာင္ျပီး မီးေသြးခဲနဲ႔ က်မနာမည္ကို ကမၸည္း ထိုးထားပါတယ္။

အမည္ ဘယ္သူ .. ဘယ္ အတန္းက ေက်ာင္းသူ … ပိုက္ဆံအိတ္ တအိတ္ ေကာက္ရထားသည္ေပါ့။
ေမာ္ကြန္းထိန္းဆီမွာ လာယူပါ … ဘာညာ ဘာညာ … ။

ဒါနဲ႔ က်မလည္း ေမာ္ကြန္းထိန္းရံုးခန္း ေရာက္ရပါေလေရာ … ။ ပိုက္ဆံအိတ္ ေကာက္ရတဲ့သူက ပလက္ေဖာင္း ျပင္တဲ့ အလုပ္သမား တေယာက္ပါ။ ၾကည့္ရတာ ခါးပိုက္ႏိႈက္က ပိုက္ဆံကိုယူျပီး ကတ္ေတြနဲ႔ အိတ္အခြံကို လမ္းေဘး ျခံဳပုတ္ထဲ ပစ္လိုက္ပံုရပါတယ္။ အဲဒီေန႔ မတိုင္ခင္ညက ရတနာေဆာင္ရဲ႕ အေဆာင္ညစာစားပြဲ ရွိေတာ့ အဲဒီကအျပန္ ျပဳတ္က်ခဲ့တာ မ်ားလားလို႔ အလုပ္သမားေလးက ထင္ၿပီး ပိုက္ဆံအိတ္ထဲက ေက်ာင္းသားကတ္ အတိုင္း နာမည္ အတန္း စတာေတြကို ပလက္ေဖာင္း တံုးမွာ မီးေသြးနဲ႔ ေရး၊ အဲဒီလမ္းနေဘးမွာဘဲ ခံုကေလး ေပၚတင္ၿပီး ေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္ထား တာပါပဲ။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ပိုက္ဆံေတြ ဆံုးေပမဲ့ ကတ္ေတြအားလံုး ျပန္ရခဲ့ပါတယ္။ သူခိုးလက္က ျပန္ရတဲ့ ကတ္ေတြမို႔လားေတာ့ မသိဘူး က်ဳိးက်ဳိးေၾကေၾကနဲ႔၊ မွတ္ပံုတင္ဆိုလည္း က်က္သေရကို မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့လည္း ဒါကိုပဲ ခုထိ ကိုင္ေနရတုန္း။ တတ္ႏိုင္ဘူး၊ အသစ္လုပ္ရင္ ပိုက္ဆံထပ္ကုန္အံုးမွာ မဟုတ္လား။

အင္း …
သူခိုးဆိုတာမ်ဳိးကလည္း ေတာ္ေတာ္ဒုကၡ ေပးတတ္တာပါလား။ ကိုယ့္ပစၥည္းလဲ ေပ်ာက္ရ၊ စိတ္အေႏွာက္အယွက္လဲျဖစ္ရ။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားရွိခိုးၿပီးတဲ့အခါ ရန္သူမ်ဳိးငါးပါး မွ ကင္းေ၀းရပါလို ေၾကာင္း ဆုေတာင္းၾကတာ ျဖစ္မယ္။ ေရ၊ မီး၊ မင္း၊ ခိုးသူ၊ မခ်စ္မႏွစ္သက္ေသာသူ … ဒီ ငါးပါးထဲမွာ ေရနဲ႔ မီး ႏွစ္ပါး ကေတာ့ သဘာ၀ ရန္သူေတြပဲ။ က်န္ ၃-ပါးက လူေတြ။

တကယ္တမ္း စဥ္းစားၾကည့္ရင္ေတာ့ ေရေဘး မီးေဘး ျဖစ္ရတာ၊ ခိုးသူထူေျပာရတာ … အဲဒါေတြက အလယ္ရန္သူ ေပၚမွာ မူတည္ေနမလား စဥ္းစားမိပါရဲ႕။ မခ်စ္မႏွစ္သက္ အပ္ေသာ သူကေတာ့ အေမြခံ သားဆိုးသမီးဆိုးကို ဆိုလိုတယ္လို႔ ၾကားဖူးတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ က်န္ရန္သူေတြက အေသးအဖြဲပါ … အလယ္ရန္သူ ၾကီးကမ်ား အဓိက က်ေနမလားပဲလို႔ ေတြးမိေတြးရာ ေတြးရင္း …. သူခိုးအေၾကာင္းကေန … ေခ်ာ္ေတာ ေငါ့လို႔ ရန္သူမ်ဳိး ငါးပါးအေၾကာင္း ေရာက္သြားပါေရာလား။
***
16.2.06
11:01 am