ျပာပံုထဲက ရုန္းထႏိုင္မည္ေလာ …

အေမ ခရီးထြက္ရာက ျပန္လာေတာ့ က်မအတြက္ လက္ေဆာင္ေတြ ပါလာပါတယ္။ အဲဒီ လက္ေဆာင္ေတြ ထဲကမွ … ထူးထူးျခားျခား က်မ အလြန္ႏွစ္သက္မိတဲ့ လက္ေဆာင္ ကေတာ့ … စာအုပ္ကေလး တအုပ္နဲ႔ စီဒီ တခ်ပ္ပါပဲ။

က်မက စာေရး စာဖတ္ ၀ါသနာပါတာမို႔ အေမက ဘယ္ကိုပဲ သြားသြား က်မ ၾကိဳက္မယ္ထင္တဲ့ စာအုပ္ေလးေတြ ေတြ႕ရင္ ယူလာၿပီး က်မဖတ္ဖို႔ ေပးတတ္တယ္။ သူၾကံဳလာခဲ့တဲ့ ေဒသႏၱရ ဗဟုသုတေတြလည္း က်မကို စီကာပတ္ကံုး ေျပာျပတတ္တယ္။ အခု ဒီစာအုပ္နဲ႔ စီဒီကေလး ကိုလည္း က်မၾကိဳက္မယ္လို႔ ဆိုျပီး တကူးတက ယူလာခဲ့တာပါ။

စာအုပ္ကေလးက ၂၀၀၆ ႏို၀င္ဘာလ ၂၅ ရက္ (ပါေတာ္မူေန႔) အမွတ္တရ ထုတ္ေ၀တဲ့ စာအုပ္ကေလးပါ။ ေရးသူက ေဒါက္တာလွဘူး တဲ့။
“ဗမာျပည္က ေနာက္ဆံုး ဘုရင္နဲ႔ မိဖုယားကို အဂၤလိပ္က ဖမ္းေခၚသြားျပီး အိႏိၵယကို ပို႔ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာ မ်ားနဲ႔တကြ ေနာက္ခံ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို အမွတ္ရေစဖို႔၊ သမိုင္းကို မေမ့ၾကေစဖို႔ သတိေပးခ်င္တဲ့ စိတ္ကူးရၿပီး ဒီစာေစာင္ေလးကို ေရးျဖစ္ပါတယ္”
လုိ႔ ေဒါက္တာလွဘူးက စာအုပ္ရဲ႕ အမွာစာ မွာ ေရးထားပါတယ္။

စာအုပ္ထဲမွာ သမိုင္းေၾကာင္းေတြ အျပင္ မင္းတုန္းမင္းၾကီးရဲ႕ ပံု၊ သီေပါမင္းနဲ႔ စုဖုရားလတ္ရဲ႕ပံု အပါအ၀င္ သီေပါမင္းရဲ႕ အမေတာ္-ႏွမေတာ္ရဲ႕ ပံု ေတြ၊ စုဖုရားၾကီး- စုဖုရားေလး တို႔ရဲ႕ ပံုေတြ၊ သမီးေတာ္နဲ႔ ေျမးေတာ္ ပံုေတြလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ သီေပါမင္း လက္ေရးနဲ႔ အဂၤလိပ္ အစိုးရထံကို လစာေတာ္တိုးေပးဖို႔ အသနားခံထားတဲ့ စာေလးတေစာင္ လည္း ပါပါေသးတယ္။ ခရစ္ႏွစ္ ၁၈၉၈ ဇူလိုင္ ၂၅ ရက္ ေန႔စြဲနဲ႔ ေရးတဲ့စာေလးပါ။

“ … … … အကြၽႏ္ုပ္၌ မည္သူ တစံုတေယာက္မွ် ေပါင္ႏွံ ေရာင္းခ် ေခ်းငွားၾကမည့္ သူမရွိ၊ လက္ငင္းေငြ ေပးမွသာလွ်င္ အရပ္ရပ္ကို ျပဳလုပ္၀ယ္ျခမ္း ႏိုင္သည္ျဖစ္ပါ၍ ယခုေထာက္ပံ့ ထားေသာ ေငြ ၃၀၀၀ ႏွင့္ မျပည့္စံု ႏိုင္ပါေသာေၾကာင့္ ၄င္းေငြ ၃၀၀၀ တြင္ ထပ္မံ တိုးတက္ ခ်ီးျမွင့္ပါလွ်င္ ခ်မ္းသာစြာ သံုးႏိုင္မည္ျဖစ္၍ ကြၽႏ္ုပ္ အေပၚ၌ ၾကည့္ရႈ ေစာင့္ေရွာက္ပါမည့္ အေၾကာင္း … … …”

ဒီစာေလးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေဒါက္တာလွဘူးက ခုလို ေရးထားပါတယ္။
“နန္းက် ဗမာဘုရင္ဟာ ကိုယ့္တိုင္းျပည္နဲ႔ ထီးနန္းကို မတရား လုယူသြားတဲ့ နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္ဆီက ေအာက္က် ေနာက္က် ခံၿပီး ပိုက္ဆံ လက္ျဖန္႔ ေတာင္းရတဲ့ ဘ၀ကို ဘယ္ေလာက္မ်ား ရင္နာ စိတ္ဆင္းရဲ လိုက္မလဲ။ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ အင္မတန္ ခံျပင္းစရာ ေကာင္းပါတယ္။ … … … ဘုရင္တစ္ပါး အေနနဲ႔ ဒီလိုေရးရတာ ဘယ္ေလာက္ ေအာက္က်မယ္ သိမ္ငယ္မယ္ ဆိုတာ သီေပါမင္း ေနရာက ၀င္ၿပီး ခံစားၾကည့္ပါ”

ဒီစာအုပ္နဲ႔ တြဲပါတဲ့ စီဒီေလးထဲမွာေတာ့ သီခ်င္း ၃ ပုဒ္ပါပါတယ္။ စိန္ပါတီ သီဆိုတဲ့ ပါေတာ္မူ သီခ်င္းနဲ႔ ေရႊျပည္ႀကီး သီခ်င္းပါ။ ေနာက္တပုဒ္ ကေတာ့ ဂီတလုလင္ ေမာင္ကိုကို တီးတဲ့ ပါေတာ္မူ သီခ်င္း တီးလံုးခ်ည္း သက္သက္ပါပဲ။
ပါေတာ္မူ သီခ်င္းကို ေရႊတိုင္ညြန္႔ကေရးၿပီး ေရႊျပည္ၾကီး သီခ်င္းကိုေတာ့ နန္းေတာ္ေရွ႕ ဆရာတင္က ေရးဖြဲ႕ပါတယ္။ ဖတ္ရႈခံစား ႏိုင္ေစဖို႔ သီခ်င္းစာသား ေလးေတြပါ ရိုက္ေပး လိုက္ပါတယ္။

ပါေတာ္မူ
ေရး -ေရႊတိုင္ညြန္႔၊ ဆို - စိန္ပါတီ

ရတနာပံု ေနျပည္၊ မင္းဆယ့္တစ္ဆက္ အုပ္စိုးခဲ့သည္ .. အုပ္စိုးခဲ့သည္ ..၊ ေရွးေရွးတုန္းကေတာ့ အလြန္ သာယာစည္၊ သီေပါရာဇာ နန္းစံ ခုနစ္ႏွစ္မွာ ျဖစ္ရတဲ့ အေရးကို ေတြးမိပါေတာ့သည္။
ျမန္မာျပည္ ဇာတ္လမ္း ရႈပ္သမွ်ကို ေရႊကညစ္နဲ႔ ေရးကာ စာကိုစီ၊ ရာဇဌာနီ ျမနန္း အရုပ္ဇာတ္မွာ ဧကရာဇ္နဲ႔ ေ၀းတာ ၾကာေလၿပီ၊

တစ္ေထာင့္နဲ႔ ႏွစ္ရာ ေလးဆယ္ ခုနစ္ခု ႏွစ္မွာအတည္၊ တန္ေဆာင္မုန္း လဆုတ္ ရွစ္ရက္ေန႔ ကိုေတာ့ မေမ့ႏိုင္ ပါၿပီ … ယေန႔တိုင္ၿပီ .. ၊ ေရေျမ့ရွင္ကို ယူငင္သြားေတာ့ လူရွင္ အမ်ားတို႔က ေၾကကြဲၾကလို႔ ေရနည္းငါးပံုညီ၊ ေၾသာ္ .. သီေပါရာဇာ ပါေတာ္မူေလၿပီ။

* (ကိုယ့္ဘုရင္ ကိုယ့္သခင္ကို ေမွ်ာ္မွန္းရည္၊ ယေန႔တိုင္ မေမ့ႏိုင္ ပါေတာ့သည္။)

ဘီဒိုေပၚကို ေမာင္ႏွံတင္လို႔ ေဆာင္ပ်ံ အရွင္ ဇာတာႏြမ္းလို႔ ျမန္းရရွာေလၿပီ၊ သမၻာအလီလီ တအားယုတ္ ေစဖို႔၊ အာဠ၀ီ တံခါးကထုတ္လုိ႔ ရာဇာသမုတိကို ေဆာင္သည္။ မဟာမုနိကိုေတာင္ ဖူးေမွ်ာ္ခ်င္ ရက္ကယ္နဲ႔၊ ဦးေတာ္ မတင္ခဲ့ရ ရွာေလၿပီ။
(*)
ေရႊမွန္ကင္း အစစ္က ထင္းျဖစ္ခဲ့တာ ၾကာၿပီ၊ ေရစီးတခါ ေရသာတလွည့္စီ၊ အမိျမန္မာျပည္၊ တိုင္းျမန္မာျပည္၊ ေရႊတိုင္ညြန္႔က စာစီ ဘုန္းတန္ခိုးနဲ႔ တိုးတက္ၾကေတာ့မည္။ ေရႊနန္းရွင္ကို ထင္ျမင္ကာ လြမ္းေတာ့သည္။
(*)

“ဒီမွာ”ေဒါင္းလုတ္ယူႏိုင္ပါတယ္။
=============================
ေရႊျပည္ႀကီး
ေရး - နန္းေတာ္ေရွ႕ ဆရာတင္၊ ဆို - စိန္ပါတီ

ေၾသာ္ …ေရႊျပည္ႀကီး (ဘယ္အခါမွ နီးရပါ့ စည္ထီးနဲ႔ ကြာခဲ့ၿပီ)
သာသနာ့ ဒါယကာ ရာဇာ မရွိတာၾကာၿပီ၊ ယခုအခါ သူတပါး ႏိုင္ငံ ပိုင္စံၾကတဲ့ မင္းျမတ္ရာဇာ စံုစံုညီညီ၊ လူမ်ဳိးျခားမ်ား ေမးေသာ္ ျမန္းေသာ္၊ နန္းေတာ္ တခုသာ .. မႏၱေလးက နန္းေတာ္ တခုသာ က်န္ပါေတာ့သည္။ ဘယ္အခါမွ ဆိုသလို ေနျပည္ ေရႊျပည္ႀကီး နီးခ်င္လွၿပီ။

အထက္လႊတ္ေတာ္ကိုလဲ ေလွ်ာက္လႊာ ဆက္မည္၊ ေအာက္လႊတ္ေတာ္ကိုလဲ ေလွ်ာက္လႊာဆက္မည္၊ ေၾသာ္ ကြၽန္ဘ၀က လြတ္ၾကရေအာင္ စီမံဖန္ေသာ လမ္း၊ က်မတို႔ရဲ႕ ဆရာအတည္၊ နန္းေတာ္ေရွ႕ စာစီ၊ သာကီမ်ဳိးတို႔ တန္ခိုးၾကီးခဲ့ၿပီ။ ဘယ္အခါမွ နီးၾကပါေတာ့မည္။

*(ေၾသာ္ .. သခင္ေရ ..ေမွ်ာ္ရင္း လြမ္းလွၿပီ၊ ေၾသာ္ .. ကိုယ္ေတာ္ေရ ..ေမွ်ာ္ရင္း လြမ္းလွၿပီ
ေၾသာ္ .. သခင္ေရ ..ေမွ်ာ္ရင္း လြမ္းလွၿပီ၊ ေရႊပဟိုရ္ စည္သံမ်ား မၾကားရတာ ၾကာပါၿပီ … ရွစ္စံုထီးနဲ႔ ေရႊျပည္ေတာ္ႀကီးဆီ။)

ေရႊျပည္ႀကီး နီးေအာင္ပင္လွမ္း၊ နန္းရိပ္ကယ္လႈံ၊ ေရႊဘံုဟံသာ ကြန္းဆီက၊ ယြန္းနတ္ကယ္စီ၊ ေဒါင္းျမီးကြက္ေတြ လွ်မ္းခ်ိန္မို႔ .. လြမ္းျပန္ရသည္။
(*)
ျပသာဒ္ဖ်ားဆီက စိန္သြားေရာင္ျခည္ ပဟိုရ္ ႏွစ္ခ်က္တီးျပီထင့္ ညည္းမႈိင္မိသည္။
(*)

“ဒီမွာ”ေဒါင္းလုတ္ယူႏိုင္ပါတယ္။
=============================
ဒီစာအုပ္ကေလး ဖတ္ရင္း ဒီသီခ်င္းေလးေတြ နားေထာင္ရင္း တခ်ိန္က ကိုယ့္ထီး ကိုယ့္နန္း ကိုယ့္ၾကငွန္းနဲ႔ လွ်မ္းလွ်မ္း ေတာက္ခဲ့တဲ့ ေရႊျပည္ၾကီးကို စိတ္ကူးနဲ႔ မွန္းဆ ၾကည့္မိပါတယ္။ ဒီလိုမွန္းဆ ေတြးေတာရင္းကေန … အနႏၱသူရိယ အမတ္ၾကီးရဲ႕ မ်က္ေျဖလကၤာကို အမွတ္ရမိျပန္တယ္။

ေရႊအိမ္နန္းႏွင့္ ၾကငွန္းလည္းခံ
မတ္ေပါင္းရံလ်က္ ေပ်ာ္စံရိပ္ၿငိမ္
စည္းစိမ္မကြာ မင္းခ်မ္းသာကား
သမုဒၵရာ ေရမ်က္ႏွာထက္
ခဏတက္သည့္ ေရပြက္ပမာ
တသက္လ်ာတည့္ ….

ယူတတ္ရင္ သံေ၀ဂ ရစရာပါ။ တိုင္းျပည္ တျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္ခဲ့တဲ့ ဘုရင္တပါး … အားလံုးက တေလးတစား ဘုရားထူး ေနရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိး ေတာင္မွ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ နိမ့္က်တဲ့ အျဖစ္နဲ႔ ဘ၀ နိဂံုးခ်ဳပ္ရတာပါလား။

“ေရႊမွန္ကင္းအစစ္က ထင္းျဖစ္ခဲ့တာ ၾကာၿပီ” … တဲ့ ေရႊတိုင္ညြန္႔က ေရးခဲ့ပါတယ္။ ေရႊတိုင္ညြန္႔သာ အခုေနရွိရင္ ဘာေျပာမလဲ သိခ်င္လွတယ္။ တခ်ိန္က က်မတို႔ ေရႊျပည္ႀကီးဟာ ခုအခ်ိန္မွာ ထင္းေတာင္ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး …ျပာပံုဘ၀ေရာက္ေနရပါပေကာ …။

ျပာပံုထဲက ရုန္းထြက္ဖို႔ရာ ၾကိဳးစားဖို႔ကေတာ့ တဦးတေယာက္ထဲကို အားကိုးရံုနဲ႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ အမ်ားညီညီ ၀ိုင္း၀န္းၾကမွ …ျပာပံုဘ၀က လြတ္ေျမာက္ႏိုင္မွာ မဟုတ္လား။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ….ေဒါင္းျမီးကြက္ေတြ လွ်မ္းလာမယ့္ အခ်ိန္ကိုသာ … မွန္းဆ ရမ္းေရာ္ရင္း …
***
ေမဓာ၀ီ
8.02.07
11:02 am

(မေန႔က ဒီစာကိုေရးျပီးေပမဲ့ ကြန္နက္ရွင္မေကာင္းလို႔ တင္မရတာနဲ႔ ဒီေန႔မွ တင္လိုက္ရပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ကုိ ေရးသူ ေဒါက္တာ လွဘူးႏွင့္ က်မအတြက္ တကူးတက ယူလာေသာ အေမ့ ကို ေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္း။)

တီးလံုးခ်ည္း သက္သက္ နားဆင္လိုပါက …
“ဒီမွာ”ေဒါင္းလုတ္ ယူႏိုင္ပါတယ္။