သြားရွာၿပီေပါ့ ဧည့္သည္ႀကီး …

ေဆးလိပ္လည္း တို
ေနလည္း ညိဳၿပီ
ငါ့ကို ျပန္ပို႔ၾကပါေလ … ။ ။
***
စာသားေလး သံုးေၾကာင္းသာပါပဲ၊ ဒါေပမဲ့ အဓိပၸါယ္ရွိလွတယ္။ ေလာကရဲ႕ မတည္ျမဲျခင္း အနိစၥ တရား နဲ႔ သခၤါရတရား ကို ေဖာ္ညႊန္းျပထားတဲ့ ဒီ “ဧည့္သည္ၾကီး” ကဗ်ာဖန္တီးရွင္ဟာ ဒီကေန႔မွာပဲ … အားလံုးကိုခြဲခြါလို႔ ဘ၀တပါး ေျပာင္းလဲ သြားခဲ့ပါၿပီ။ သူ႔ဘ၀ရဲ႕ ေန၀င္ခ်ိန္ေတာင္ ေရာက္ခဲ့ပါေပါ့လား။
***
ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ကေလးဘ၀တတည္းက သူ႔ကဗ်ာေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးခဲ့ရတယ္၊
သူဟာ ကေလးေတြကို အေရးတယူျပဳၿပီး ကေလးမ်ားအတြက္ ဆိုလြယ္ ဖတ္လြယ္ နားလည္လြယ္တဲ့ ခ်စ္စရာ ကဗ်ာေလးေတြ ဖန္တီးေပးခဲ့သူ တဦးပါ။

ေနလံုးနီနီ ညေနေစာင္းေတာ့
အေမ့ေက်ာင္းကိုသြားၾကမယ္ … ဆိုတဲ့ “အေမ့ေက်ာင္း” ကဗ်ာေလး …

မနီကေလး ဘယ္ကလာ
အိမ္ကထြက္လို႔လာ …
မနီကေလး ဘယ္ကိုသြား
စာသင္ေက်ာင္းကိုသြား … ဆိုတဲ့ “ထီးကေလးနဲ႔ မနီ” ကဗ်ာေတြ …

ႏြားႏို႔သယ္ .. ႏြားႏို႔သယ္ ..
မုတ္ဆိတ္ဖြားနဲ႔ ကုလားၾကီးရယ္
ေပးပါအံုးကြယ္ ႏို႔တခြက္ .. ပူစီလွ်ာနဲ႔လ်က္ … ဆိုတဲ့ “ပူစီ” ကဗ်ာေလးေတြ …

ကေလးအရြယ္ ငယ္ငယ္တုန္းက အရမ္းခ်စ္ အရမ္းျမတ္ႏိုးစြာ စြဲစြဲလန္းလန္း ရြတ္ဆိုခဲ့ဖူးပါတယ္။
***
အသက္ေတြၾကီးလာေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ကေလးကဗ်ာေလးေတြနဲ႔ ေ၀းခဲ့ရေပမဲ့ … ေလလိႈင္းထဲကတဆင့္ သူ႔ရဲ႕အသံကို နားေထာင္ခဲ့ရျပန္တယ္။ သူ႔ကဗ်ာေတြ စာေတြကိုလည္း အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ ဖတ္ရႈခဲ့ရတယ္။
သူဟာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အေ၀းမွာ ေရာက္ေနတာေတာင္ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြအတြက္ ျမန္မာစာေပနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဗဟုသုတေတြ ေ၀ငွေပးေနတုန္း … စာေပတာ၀န္ကို ေရာက္တဲ့အရပ္မွာ ထမ္းေဆာင္ေနတုန္း။ ကဗ်ာေတြ စာေတြ စဥ္ဆက္မျပတ္ ေရးသားေနတုန္း … ။

သစ္ရြက္ေၾကြေလးေပၚမွာေရးတဲ့မွတ္တမ္းမ်ား … ဆိုၿပီး စကားေျပနဲ႔ ေရးတဲ့ ကဗ်ာ ၅၅ ပုဒ္ ကိုလည္း ထူးထူးျခားျခား မွတ္သား ဖတ္ရႈခဲ့ရဖူးပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ဖတ္ရႈႏိုင္ပါတယ္။

အဲဒီ ထဲက တပုဒ္ကို ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပလိုက္ပါရေစ … ။
***
ယပ္ေတာင္ကေလးမ်ားမွတဆင့္

ႏုပ်ဳိတက္ၾကြ၍ ဘ၀ကို အားႏွင့္မာန္ႏွင့္ တည္ေဆာက္ေနေသာ လုလင္ငယ္ကေလး တဦး၏ အသုဘပြဲသို႔ ေရာက္ခဲ့၏။

စကားမွ် မဆိုႏိုင္ရွာေသာ ဖခင္အို၏ ၀ဲေနေသာ မ်က္ရည္စသည္ ဖခင္၏ဟဒယကို ဖြင့္လွစ္ျပေနသကဲ့သုိ႔။
ႏုပ်ဳိသူသည္ မရဏတံတားေပၚသို႔ အံ့အားသင့္ဖြယ္ တက္ေရာက္ကူးေျမာက္သြားၿပီးေနာက္ ျပန္မလာေတာ့ေခ်။

ရပ္ကြက္ထဲတြင္ အဖြားအိုတဦး၏ စ်ာပန၊ မူးယစ္လူငယ္တဦး၏ အသုဘ စသည္ျဖင့္ မၾကာခဏ ၾကံဳရတတ္၏။ သူတို႔၏ ယပ္ေတာင္ကေလးမ်ားသည္ က်န္ရစ္သူကို ေအးေစ၍ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ကမူ အပူကို ယူေဆာင္သြားၾကပံု ရသည္။ သို႔ေသာ္ …

ဤယပ္ေတာင္ကေလးမ်ားသည္ ဘ၀သံေ၀၏ သေကၤတမ်ားသာျဖစ္ေပေတာ့သည္။
ႏွေျမာျခင္း၊ ယူၾကံဳးမရျဖစ္ျခင္း ေၾကကြဲျခင္းတို႔ႏွင့္ တည္ေဆာက္ထားေသာ ဘ၀တြင္ ယပ္ေတာင္ကေလးမ်ား ေ၀ငွၾကရဦးမည္သာ။

ယပ္ေတာင္ေနာက္ကြယ္တြင္ ၾကြယ္၀ေသာ အဓိပၸါယ္ ထားရွိခဲ့ဖို႔လိုသည္။ အသက္ရွင္စဥ္ တန္ဖိုးရွိေသာ သမိုင္းတခုခု ေရးခဲ့ဖို႔ေတာ့လိုသည္။

တင္မိုး
၂၁၊ ၇၊ ၉၈
***
သူဟာ က်မတို႔ခ်စ္ခင္ေလးစားေသာ ကဗ်ာဆရာႀကီး ဦးတင္မိုး ပါပဲ။
ကြယ္လြန္သြားရွာၿပီျဖစ္ေပမဲ့ ဆရာၾကီးေရးသားခဲ့တဲ့ ကဗ်ာ စာေပေတြဟာ ရွင္သန္ေနဆဲ … ။
ေခတ္အဆက္ဆက္ ရွင္သန္ေနေအာင္ လက္ဆင့္ကမ္း သယ္ေဆာင္သြားရမယ့္ တာ၀န္ကေတာ့ က်န္ရစ္ခဲ့သူေတြရဲ႕ အလုပ္ပဲေပါ့။

ဆရာႀကီးရဲ႕ …
ယပ္ေတာင္ကေလး ေနာက္ကြယ္မွာ …
တန္ဖိုးရွိတဲ့ စာေပ အႏုပညာ ေတြ …
က်မတို႔ေတြအတြက္ ခ်န္ထားခဲ့တာပါလား … ။
***
ဆရာၾကီးဦးတင္မိုး ေကာင္းရာသုဂတိ ေရာက္ရွိပါေစေၾကာင္း ၀မ္းနည္းစြာ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္ … ။
***
ေမဓာ၀ီ
23.1.07
12:15pm


ဆရာၾကီးရဲ႕ ကိုယ္ေရးအက်ဥ္း