အိမ္ေရွ႕က လမ္းမႀကီး

ဒီေန႔ေတာ္ေတာ္ကို အလုပ္မ်ားလို႔ ဘာမွကို ေတြးခ်ိန္လဲမရ၊ ေရးခ်ိန္လဲမရပါဘူး။
တကယ္ေတာ့ ဒီေန႔ဟာ က်မရဲ႕ ၁၀၀ ခု ေျမာက္ပို႔စ္တင္ရမဲ့ ေန႔မို႔ ေကာင္းေကာင္းကန္းကန္းေလး ေရးခ်င္မိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မ်ားလိုက္တဲ့အလုပ္က ခုမွ လက္စသတ္ႏိုင္ၿပီး ေခါင္းထဲမွာရွိတဲ့ စာေတြကိုလဲ ရုတ္တရက္ခ်ေရးဖို႔ မတတ္ႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ျပတင္းေပါက္ဖြင့္ျပီး ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္ ၾကည့္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕လမ္းမၾကီးထက္က မ်ဥ္းက်ားေလးကို သြားေတြ႕ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေရးစရာရသြားခဲ့တယ္ဆိုပါေတာ့။
***
မေန႔က ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ထိုင္ရတာ ေညာင္းတာနဲ႔ ျပတင္းကေန လမ္းမထက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕ကလမ္းမမွာ မ်ဥ္းက်ားအသစ္ဆြဲဖို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကတာကို ေတြ႕ရတယ္။ နဂိုကဆြဲထားတဲ့ မ်ဥ္းက်ားအေဟာင္းကေတာ့ မွိန္ပ်ပ်ပဲ က်န္ေတာ့တယ္ေလ။
မ်ဥ္းက်ားသာဆြဲေနတာပါ … လမ္းကေတာ့ တညီတညာခင္းထားျခင္း မရွိေသးပါဘူး။ ျပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ မိုးတြင္းေလာက္ကတည္းက လမ္းရဲ႕ တျခမ္းကို ၃ ပံုပံုျပီး တပံုျခင္း ခင္းေနၾကတာ ဒီႏွစ္ေဆာင္းကုန္လို႔ ေနာက္တႏွစ္ကူးေတာ့မယ္။ လမ္းက ၃ ပံု ၂ ပံုပဲ ခင္းရေသးပါတယ္။
(အေပၚကပံုမွာ ျမင္တဲ့အတိုင္းပါပဲ၊ မ်ဥ္းက်ားမဆြဲခင္က က်မတို႔ရဲ႕ ဧည့္သည္ေတာ္ႀကီး ကိုမိုက္ကယ္ရိုက္သြားခဲ့တဲ့ပံုပါ။)
စစခ်င္း ၃ ပံု ၁ပံု ကို ဘယ္လိုခင္းလဲဆိုေတာ့ အလယ္ပလက္ေဖာင္းတံုးနားကပ္ေနတဲ့ ဟိုဘက္ျခမ္း ၃ ပံု ၁ပံု ဒီဘက္ျခမ္း ၃ ပံု ၁ပံု ကိုပဲ coated လုပ္ၿပီး ခင္းထားတယ္။
ဆိုေတာ့ ခင္းထားတဲ့လမ္းက ေတာ္ေတာ္ေလးျမင့္တက္ေနပါတယ္။ ကားေတြအေနနဲ႔ သိပ္မသိသာေပမဲ့ ဆိုင္ကယ္တို႔၊ စက္ဘီးနဲ႔ ဆိုက္ကားတို႔ ညဘက္သြားတဲ့အခါ ေတာ္ေတာ္ေလး ဒုကၡေရာက္ၾကတယ္။
ဆိုင္ကယ္တစီးဆို ေမွာက္ေတာ့မလိုေတာင္ ျဖစ္သြားေသးတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။

က်မနဲ႔ ၾကံဳရတာကေတာ့ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ လမ္းျဖတ္ကူးတဲ့ အဖြားႀကီးတေယာက္ပါ။
တေန႔ အေဖနဲ႔က်မ ျခံထဲမွာလမ္းေလွ်ာက္ရင္း စကားေျပာေနတုန္း အဲဒီမ်ဥ္းက်ားနားကပဲ အဖြားႀကီးတေယာက္ လမ္းကူးေနတာကို ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ကူးသြားရင္း လမ္းခင္းထားလို႔ ျမင့္တက္ေနတာကို မျမင္ဘဲ ခလုတ္တိုက္ၿပီး ေမွာက္ရက္လဲပါေလေရာ။ က်မနဲ႔ အေဖ ကမန္းကတန္းေျပးသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ဆိုက္ကားတစီးက သူ႔အနားေရာက္ေနၿပီး အျမန္ဘရိတ္အုပ္ရပ္လိုက္ပါတယ္။ လဲက်ေနတဲ့အဖြားႀကီးကို က်မတို႔နဲ႔အတူ ဆိုက္ကားဆရာကပါ ၀င္ထူေပးတယ္။ လမ္းတဖက္က ပလက္ေဖာင္းေပၚထိေရာက္ေအာင္ အဖြားႀကီးကို အေဖနဲ႔ က်မ တြဲေခၚလမ္းကူးေပးလိုက္ရတယ္။ ေတာ္ၾကာ ဟိုဘက္တျခမ္းက အနိမ့္အျမင့္ မညီညာတဲ႔ေနရာမွာ ထပ္ေခ်ာ္လဲ ေနမွာစိုးလို႔ပါ။ ေန႔ခင္းဘက္ ကားအသြားရွင္းေနလို႔သာ ေတာ္ေတာ့တယ္။ မဟုတ္ရင္ အရွိန္နဲ႔ ေမာင္းလာတဲ့ကားဆို အဖြားႀကီး မလြယ္ပါဘူး။
တကယ္လို႔သာ အဖြားႀကီး အဲဒီလိုနဲ႔ (မေျပာေကာင္းမဆိုေကာင္းေပါ့ေလ) ကားတိုက္မိရင္ … ဘယ္သူ႔မွာ တာ၀န္ရွိလဲလို႔ က်မေတြးေနမိတယ္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကားသမားပဲ ျပႆနာအရင္တက္မွာပါ။

အဲဒီလိုနဲ႔ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေနာက္ထပ္သံုးပံုတပံုကို ထပ္ျပီးလာခင္းသြားျပန္ပါတယ္။
က်န္ တပံုကိုေတာ့ ခ်န္ထားၾကတာ ခုခ်ိန္ထိပါပဲ။ ဘာလို႔မ်ား ခုလိုအခ်ိန္ဆြဲၿပီး လုပ္ေနၾကတာပါလိမ့္ …ေနာ္။
***
အခုျပတင္းေပါက္ကလွမ္းၾကည့္ေတာ့ မေန႔ကမွ ဆြဲထားတဲ့ မ်ဥ္းက်ားအသစ္စက္စက္ေလးဟာ အ၀ါေရာင္ မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့နဲ႔ မဆြဲထားေလသည့္အတိုင္းပါပဲ။ ေဆး၀ါ၀ါေတြဘယ္ေရာက္ကုန္ပါလိမ့္။ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ ကားဘီးေတြဆီပဲ ပါကုန္သလား…။ ဒါမွမဟုတ္ … မ်ဥ္းက်ားလာဆြဲၾကသူတစုရဲ႕ အိတ္ထဲပဲေရာက္ကုန္သလား … ။
စဥ္းစားရခက္ပါဘိ။
***
15.12.06
4:43 pm