အေမွာင္ကြယ္ေပ်ာက္ အလင္းေရာက္လွ်င္ …

တျမန္မေန႔ေလာက္က မဂၢဇင္းနဲ႔ ဂ်ာနယ္ တေစာင္မွာ operation ပိုင္း တာ၀န္ယူလုပ္ေပးေနတဲ့ လူငယ္ေလး တေယာက္ က်မတို႔ဆီကို လမ္းၾကံဳလို႔ ၀င္လာပါတယ္။ သူနဲ႔ စကားစျမည္ေျပာရင္း သူတို႔ဂ်ာနယ္ အေျခအေန ေမးၾကည့္မိတယ္။ အဲဒီဂ်ာနယ္က အလွအပ ဖက္ရွင္ က႑ေတြကို ဦးစားေပးတဲ့ ေပါ့ပ္ ဂ်ာနယ္တေစာင္ပါ။ စထုတ္ကတည္းက ခုခ်ိန္ထိ ရႈံးတာ သိန္း ၄၀၀ေလာက္ရွိေနၿပီ လို႔ သူက ညည္းတြားရင္းေျပာတယ္။ အဲဒါလည္း ထုတ္လုပ္သူက အားမေလွ်ာ့ေသးဘူး ဆက္ထုတ္ေနတုန္းပါပဲ .. တဲ့။

အခုအခ်ိန္မွာ ေပါ့ပ္ ဂ်ာနယ္ေတြ သိပ္မေပါက္ေတာ့ဘူး။ သတင္းဂ်ာနယ္ေတြရဲ႕ ေခတ္ျဖစ္ေနၿပီ၊ ဂ်ာနယ္ေစ်းကြက္ ထဲမွာ အားကစားဂ်ာနယ္ နဲ႔ သတင္း ဂ်ာနယ္ေတြသာ ေနရာယူ ထားၾကတာ ... စသျဖင့္ သူနဲ႔က်မ ေျပာမိၾက ပါတယ္။
သူျပန္သြားေတာ့ က်မတေယာက္ထဲ ေတြးေနမိတယ္။
သတင္းဂ်ာနယ္ေတြကို လူေတြ ဘာျဖစ္လို႔ ဖတ္ၾကတာလဲ။
***
က်မတို႔ေတြဟာ သတင္း သိပ္ငတ္မြတ္ ပါတယ္။ ကမၻာ့ေနရာ အႏံ႔ွအျပားက သတင္းေတြ၊ ျမန္မာျပည္ အရပ္ရပ္က သတင္းေတြ သိပ္သိခ်င္ၾကတယ္။ မွန္ကန္တဲ့ သတင္း၊ တိက်တဲ့ သတင္း၊ အက်ဳိးရွိတဲ့ သတင္းေတြ သိပ္ ေတာင့္တမိ ၾကပါတယ္။

က်မတို႔ တိုင္းျပည္မွာ ထုတ္ေ၀ေနတဲ့ သတင္းစာ ဆိုတာကလဲ လူထု ႏွစ္သက္ လိုလား ေတာင့္တတဲ့ သတင္းေတြ မက္ေမာေလာက္ေအာင္ မပါေလေတာ့ အပတ္စဥ္ထုတ္ ဂ်ာနယ္က သတင္းေတြကိုပဲ တခုတ္တရ အာသာေျပ ဖတ္ၾကရေတာ့ တာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္လဲ သတင္းဂ်ာနယ္ေတြဟာ ေပါ့ပ္ ဂ်ာနယ္ေတြထက္ လူေတြရဲ႕ စိတ္၀င္စားမႈ ပိုရတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဒီဂ်ာနယ္က သတင္းေတြဆိုတာလဲ စိစစ္ျပီးမွ ေဖာ္ျပခြင့္ရၾကတဲ့ သတင္းေတြပါပဲ။ လြတ္ရာ လြတ္ေၾကာင္း ေလးေတြသာ ေရးသားရဲ ေဖာ္ျပရဲၾကပါတယ္။ ဟိုတေလာက အာရွရဲ႕ ဟီးရိုးေတြ သတင္းကို ေဖာ္ျပတဲ့ ဂ်ာနယ္တေစာင္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ႕ နာမည္မထည့္ရဲဘဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း နာမည္သာ ေဖာ္ျပခဲ့တယ္။ ဒါဟာ ေရးသူ (သို႔) အယ္ဒီတာက စိစစ္ေရး ကပ္ေၾကးစာလြတ္ေအာင္ ေဖာ္ျပတာလဲ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္သလို စိစစ္ေရးက ျဖတ္လိုက္တာလဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်မတို႔တိုင္းျပည္ရဲ႕ မီဒီယာေလာကမွာ ခုခ်ိန္ထိ သတင္း လြတ္လပ္ခြင့္ မရွိေသးဘူး ဆိုတာေတာ့ ဒီသတင္းကိုၾကည့္ရင္ သိသာ ေနတာပါပဲ။
***
သတင္းနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ေရးေနရင္းနဲ႔ ‘ေၾကညာ’ ဆိုတဲ့ စာလံုးေလးကိုပါ ထည့္ေျပာခ်င္လို႔ ၾကားျဖတ္ ေျပာပါရေစအံုး။ သတင္းေၾကညာတယ္ ဆိုရင္ ေၾကညာလို႔ သံုးၾကတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ေၾကညာဆိုတာ အေၾက+အညာ ႏွစ္ခုေပါင္းထားတဲ့ စကားလံုးပါ။ အားလံုးသိတဲ့အတိုင္း အေၾက ဆိုတာ ေအာက္အရပ္၊ အညာ ဆိုတာ အထက္အရပ္ ဆိုေတာ့ ... ထက္ေအာက္ ၀န္းက်င္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေအာင္ ျပဳလုပ္တာဟာ ေၾကညာတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ သတင္းဆိုတာ ေၾကညာရမယ္။ ပ်ံ႕ႏွံ႕ေအာင္ ျပဳလုပ္ရမယ္။ အေမွာင္ခ် ထားလို႔ မရဘူး။ ဖံုးဖိထားလို႔ မရဘူး။

တခ်ဳိ႕က ေၾကာ္ျငာနဲ႔ ေၾကညာ မွားျပီးသံုးေလ့ရွိၾကတယ္။ ေၾကာ္ျငာက...ေၾကာ္ၾကားေအာင္ ျငာသံေပးတာ ဆိုတဲ့ သေဘာပါ။ အရင္ေခတ္က စာနယ္ဇင္းတို႔ ေရဒီယို ရုပ္သံတို႔ မရွိတဲ့အတြက္ (ဥပမာ-အျငိမ့္ပြဲ ဇာတ္ပြဲ ျပသမယ္ဆိုရင္) ဗ်ဳိ႕ဟစ္ၿပီး ေမာင္းခတ္ ေၾကာ္ျငာၾကရပါတယ္။

ေၾကာ္ျငာနဲ႔ ေၾကညာကိစၥကို ဒီတြင္ရပ္ၿပီး သတင္းအေၾကာင္း ျပန္ဆက္ပါအံုးမယ္။
သတင္းကို အဂၤလိပ္လို NEWS လို႔ေျပာတာ တိုတိုတုတ္တုတ္နဲ႔ ထိမိလွတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဆိုေတာ့ NEWS ဆိုတာဟာ North, East, South, West ရဲ႕ acronym မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ NEWS ဟာ အေရွ႕ အေနာက္ ေတာင္ ေျမာက္ အရပ္ ေလးမ်က္ႏွာက အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေဖာ္ျပျခင္း။ ျမန္မာ မွာေတာ့ အေၾက အညာ ထက္ေအာက ္၀န္းက်င္က အျဖစ္အပ်က္ ေတြကို ေဖာ္ျပျခင္းသည္ သတင္း။

က်မနဲ႔ ရင္းႏွီးတဲ့ ဂ်ာနယ္လစ္ တေယာက္က ေျပာဖူးပါတယ္။ သတင္းဆိုတာ စတုဒိသာ တဲ့။ အဲဒီစကား က်မ ေတာ္ေတာ္ သေဘာက်တယ္။ စတု ဆိုတာ ၄၊ ဒိသာ ဆိုတာ အရပ္ … ဆိုေတာ့ကာ စတုဒိသာ ဆိုတာ အရပ္ ေလးမ်က္ႏွာေပါ့။၊ အဂၤလိပ္လို news,ျမန္မာလို သတင္း, ပါဠိလိုေတာ့ စတုဒိသာ ေပါ့။ ဟုတ္ေတာ့လဲ ဟုတ္ေနတာပဲ။

စတုဒိသာ (စတုဒီသာ)ေကြၽးတယ္ဆိုရင္ လာသမွ်လူ အလကားေကြၽးတယ္ လို႔သာ ေယဘုယ် သိထားၾက ပါတယ္။ အရပ္ ေလးမ်က္ႏွာက လာသမွ်လူ အျဖဴအမည္း မခြဲျခားဘဲ လွဴဒါန္းတာဟာ စတုဒိသာ အလွဴေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ စတုဒိသာကို အရပ္ေလးမ်က္ႏွာလို႔ မမွတ္ၾကေတာ့ဘဲ အလွဴလုပ္တာကိုပဲ စတုဒိသာ ေခၚသလိုလို တြင္သြားပါတယ္။ တကယ္တမ္း သူေျပာသလိုဆိုရင္ သတင္းဆိုတာ စတုဒိသာ ပါပဲ။

အဲဒီလို အရပ္ ေလးမ်က္ႏွာက သတင္းေတြကို က်မတို႔ေတြ မွန္မွန္ ကန္ကန္ သိလိုၾကတယ္။ အခု က်မတို႔မွာ အင္တာနက္ ဆိုတာၾကီး အသံုးျပဳခြင့္ရတဲ့အတြက္ သတင္းေတြ အရင္ထက္ ပိုသိလာတယ္။ က်မတို႔ လက္ရွိ သတင္းစာ ထဲက သတင္းေတြနဲ႔ မတူတဲ့ သတင္းေတြကို ဖတ္ရ ျမင္ရတဲ့ အခါမွာ … သတင္း မွန္ကန္ျခင္းရဲ႕ အရသာ၊ သတင္း လြတ္လပ္ျခင္းရဲ႕ အႏွစ္သာရကို တစတစ သိလာ ခံစားတတ္ လာခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ္သိလာ သလို သူတပါး ကိုလည္း သိေစခ်င္ လာခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သတင္းကို စတုဒိသာ အလွဴလုပ္သလို လုပ္ၾကရရင္ မေကာင္းဘူးလားလို႔ စဥ္းစားမိတယ္။

တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဒီလို သတင္းမွန္ေတြ ေဖာ္ျပတာကိုပဲ အမနာပ ေျပာလား ေျပာၾကပါရဲ႕။ သူတို႔ နားမလည္လို႔ ေျပာၾကတာ …ေျပာပါေစ။ ေနာက္ေတာ့ အမွန္ကိုသိသြားၾကမွာပါ။ အမွန္ တရားဟာ လတ္တေလာ မွာေတာ့ ခါးသီးသေယာင္ေယာင္ေပါ့။

ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ … က်မတို႔ဟာ ေမွာင္ခ်ထားထဲ အခန္းေလး တခုထဲ ေနေနၾကရတဲ့ လူေတြလိုပါပဲ။ ဒီအခန္းေလး ထဲက လူေတြ ေျပာသမွ်ပဲၾကား,ေရးသမွ်ပဲဖတ္ ေနခဲ့ရတယ္။ အမွန္နဲ႔ အမွား ဆိုတာလဲ ေမွာင္ေနေတာ့ ရုတ္တရက္ ဘယ္ခြဲျခားႏိုင္အံုးမလဲ။ အေမွာင္ထဲမွာ ယဥ္ေနတဲ့ မ်က္စိဟာ အေမွာင္ထဲမွာလဲ ၀ိုးတ၀ါးေတာ့ ျမင္သေယာင္ေယာင္ ျဖစ္ေနတာပါပဲ။ ေနသားက်ေနျပီဆိုေတာ့ေလ…။

အခန္းျပင္မွာ အလင္းေရာင္ေအာက္က လူေတြ ရွိေနပါတယ္။ က်မတို႔ အခန္းေလးရဲ႕ တံခါးေပါက္ကို ပြင့္သြားေအာင္ အျပင္ကလူ တခ်ဳိ႕က ၾကိဳးစားပမ္းစား ဆြဲဖြင့္ေပးေနၾကပါရဲ႕။ အခန္းထဲက က်မတုိ႔လို လူတခ်ဳိ႕ကလဲ ဖေယာင္းတိုင္ မီးေလးေတြနဲ႔ တံခါးေပါက္ရွိရာကို စမ္းတ၀ါး၀ါး သြားလို႔ေပါ့။ တံခါးေပါက္နား ေရာက္ႏွင့္ ေနသူ တခ်ဳိ႕ကလဲ ပြင့္လိုပြင့္ျငား အားစိုက္ တြန္းဖြင့္ေနၾကဆဲပါ။ တြန္းဖြင့္ရင္း တခ်ဳိ႕လဲ ေျခကုန္ လက္ပမ္း က်လိုက် …။ တခ်ဳိ႕ ဘ၀ေတြ ဆံုးပါးသြား … ။
တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ မဆိုင္သလို မ်က္စိ စံုမွိတ္ျပီး ေခ်ာင္မွာထိုင္၊ တခ်ဳိ႕ကလဲ ဒီတံခါးႀကီး ခိုင္သထက္ ခိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစား …. ….. ။

ဒီလိုနဲ႔ ရုတ္တရက္ တံခါးပြင့္သြားလို႔ အလင္းနဲ႔ ေတြ႕လိုက္ရမယ္ ဆိုရင္ … မ်က္စိ က်ိန္းၿပီး ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဘာမွ မျမင္ သလိုလိုေတာင္ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္အံုးမွာပါ။ အကူးအေျပာင္း ဆိုတာ ခဏေတာ့ အသားမက် မႈေလးေတြ ရွိစျမဲ မဟုတ္လား။ ေနာက္ေတာ့လဲ အမွန္တရားရဲ႕ အရသာ အလင္းေရာင္ရဲ႕ အက်ဳိး ေက်းဇူးကို တျဖည္းျဖည္း သိသြား လက္ခံသြားၾက မွာပါလို႔ က်မ ကေတာ့ ယံုၾကည္မိ ပါတယ္။
***
က်မတို႔ အခန္းေလးရဲ႕ ပိတ္ထားတဲ့ တံခါးႀကီး ပြင့္မဲ့ေန႔ … က်မတို႔ အားလံုး လံုေလာက္တဲ့ အလင္းေရာင္ ရရွိမဲ့ ေန႔ကို ေမွ်ာ္လင့္ ေစာင့္စားရင္း ….။
***
ေမဓာ၀ီ
10.12.06
11:45 pm